زبان مندائی نو
| نو-مندایی | |
|---|---|
| Mandɔyí | |
| بیان | الگو:IPA-mid |
| زبان بومی در | ایران, پیشتر در عراق |
شمار گویشوران | 4000-5000 (2014)[۱] |
آفریقا-آسیایی
| |
| الفبای مندایی | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | mid |
| گلاتولوگ | nucl1706[۲] |
زبان مَندائی نو یا نو-مندایی یکی از زبان‌های سامی رایج در منطقه خوزستان ایران و عراق است. این زبان که بازمانده زبان مندائی قدیم است امروزه تنها توسط پنج هزار از ایرانیان مندائی در خوزستان و شهرهای اهواز و آبادان و سوسنگرد به‌کار می‌رود. نام دیگر این زبان «رطنه» که از زبان عربی: رطنة (raṭna ) به معنای «زبان نامفهوم و بیگانه» است. امروزه برآورد می‌شود که دست کم ۵۰۰۰ گویشور به زبان نو-مندایی در ایران وجود داشته باشد. همه گویشوران نو-مندایی چندزبانه هستند و به زبان‌های عربی و مندائی سخنورند[۱]. از اینرو دستورزبان و واژگان دو زبان یادشده اثرات فراوانی بر زبان نوین-مندایی گذاشته است.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Mutzafi, Hezy (20 February 2014). Comparative Lexical Studies in Neo-Mandaic. Brill. ISBN 978-90-04-25705-4.
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "مندایی". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help)
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Neo-Mandaic»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ۲ نوامبر ۲۰۰۷).
| زبان رسمی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| زبان‌های منطقهای |
| ||||
| زبان‌های اقلیتها |
| ||||
| زبان‌های اشاره | |||||
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |