درون‌نگری
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| روانشناسی |
|---|
 |
| شاخه‌های پایه (روانشناسی) |
| شاخه‌های کاربردی |
| رویکردهای روانشناسی |
درون‌نگری، در روانشناسی، عبارت است از مشاهده و ثبت ماهیت ادراک‌ها، اندیشه‌ها و احساس‌های خود.[۱]
به عبارت دیگر درون‌نگری یعنی تلاش برای توصیف فرایندها و تجربیات روانی فرد توسط خود فرد. مثلاً پس از اعمال یک محرک معین از فرد پرسیده می‌شود، هنگام تحریک چه احساسی را تجربه می‌کند؟ پاسخی که فرد به این پرسش می‌دهد اصطلاحاً با درون‌نگری بدست آمده‌است.
منابع[ویرایش]
- ↑ ادوارد دی اسمیت. سوزان نولن. باربارا ل فردریکسون. جفری ل لافتوس. داریل ج بم. استیفن مارن. «اول». در زمینه روانشناسی اتکینسون و هیلگارد. ترجمهٔ دکتر حسن رفیعی و دکتر محسن ارجمند. چاپ چهاردهم. تهران: ارجمند، ۱۳۹۰. ۲۲.
|
این یک مقالهٔ خرد روانشناسی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
