درون‌نگری
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| روان‌شناسی |
|---|
 |
| شاخه‌های پایه |
| شاخه‌های کاربردی |
|
بالینی · مصرف‌کننده |
| فهرست‌ها |
| درگاه |
درون‌نگری، در روان‌شناسی، عبارت است از مشاهده و ثبت ماهیت ادراک‌ها، اندیشه‌ها و احساس‌های خود.[۱]
به عبارت دیگر درون‌نگری یعنی تلاش برای توصیف فرایندها و تجربیات روانی فرد توسط خود فرد. مثلاً پس از اعمال یک محرک معین از فرد پرسیده می‌شود، هنگام تحریک چه احساسی را تجربه می‌کند؟ پاسخی که فرد به این پرسش می‌دهد اصطلاحاً با درون‌نگری بدست آمده‌است.
منابع[ویرایش]
- ↑ ادوارد دی اسمیت. سوزان نولن. باربارا ل فردریکسون. جفری ل لافتوس. داریل ج بم. استیفن مارن. «اول». در زمینه روان شناسی اتکینسون و هیلگارد. ترجمهٔ دکتر حسن رفیعی و دکتر محسن ارجمند. چاپ چهاردهم. تهران: ارجمند، ۱۳۹۰. ۲۲.
 |
این یک نوشتار خُرد روان‌شناسی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
