در فلسفه جدید، دکارت با طرحی نو از دوگانه‌گرایی آن را احیا کرد. دوگانه‌گرایی دکارتی را جوهری می‌نامند؛ زیرا او قائل به وجودِ دو جوهر مستقل نفس و بدن است. نفس جوهری مجرد و غیرمادی است.
در عصر اخیر انشعابات دیگری از دل دوگانه‌گرایی پدید آمده‌اند مانند: دوگانه‌گرایی وصفی یا خاصه‌ای که به وجود یک جوهر با دو نوع ویژگی‌های متفاوت (ذهنی و فیزیکی) قائل است. دوگانه‌انگاری وصفی، یگانه‌گرایی غیر تحویلی به شمار می‌رود.
