تشکیلات دموکراتیک زنان ایران

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تشکیلات دموکراتیک زنان ایران
نام انگلیسیDemocratic Organization of Iranian Women
روزنامهبیداری ما
مرام سیاسیفمینیسم مارکسیستی
وابستگی ملیحزب توده ایران
وابستگی بین‌المللیفدراسیون دموکراتیک بین‌المللی زنان
رنگ رسمی     آبی      قرمز
شعارما هم در این خانه حقی داریم
وبگاه

تشکیلات دموکراتیک زنان ایران یک سازمان فمینیستی چپ و شاخۀ زنان حزب تودۀ ایران است.

این سازمان با رهبری مریم فیروز (همسر نورالدین کیانوری) در سال ۱۹۴۳ با نام تشکیلات زنان ایران تأسیس شد و در سال ۱۹۴۷ به فدراسیون دموکراتیک بین‌المللی زنان پیوست.[۱][۲]

به گفته حامد شهیدیان، این سازمان خواستار تحولات اساسی در قوانین حاکم بر حقوق زنان در خانواده و محل کار بود.[۳] آن‌ها نشریه ماهانه‌ای به سردبیری زهرا اسکندری بیات (خواهر سلیمان‌میرزا اسکندری) به‌نام بیداری ما منتشر می‌کردند.[۲]

از جمله زنانی که در تشکیلات دموکراتیک زنان‌ حزب فعالیت داشتند می‌توان این افراد را نام برد، تاج اسکندری (از خانوادهٔ مشهور اسکندری)، خدیجه کشاورز (همسر فریدون کشاورز) حقوق‌دان برجسته، صدیقه امیرخیزی (همسر علی امیرخیزی) از اعضای کهنه‌کار جنبش زنان، لُرِتا (همسر عبدالحسین نوشین) هنرپیشهٔ برجسته کشور و از اعضای گروه تئاتر نوشین، هما هوشمند راد، دکتر اختر کیانوری کامبخش (همسر عبدالصمد کامبخش و خواهر نورالدین کیانورینجمی علوی و بدری علوی (خواهران بزرگ علوی و مرتضی علویشاه‌زنان وزیری، عالیه شرمینی (مادر نادر شرمینی)، مهرانگیز اسکندری، جمیله صدیقی، اعظم سروش، ایران ارانی، فروهید کباری و راضیه غلامی شعبانی اولین زن زندانی سیاسی ایران.[۴]

تشکیلات زنان ایران در سال ۱۹۴۹ به همراه حزب توده و سایر جریانات وابسته به آن، ممنوع اعلام شد، اما حزب توده موفق شد این سازمان را در سال ۱۹۵۱ با نام جدید تشکیلات دموکراتیک زنان ایران احیا کند.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. Behrooz, Maziar (August 2001). "Tudeh Factionalism and the 1953 Coup in Iran". International Journal of Middle East Studies. 33 (3): 363–82. doi:10.1017/S0020743801003026. JSTOR 259456.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ Paydar, Parvin (1995). Women and the Political Process in Twentieth-Century Iran. Cambridge University Press. pp. 124–5. ISBN 978-0-521-59572-8.
  3. Hammed, Shahidian (May 1994). "The Iranian Left and the "Woman Question" in the Revolution of 1978-79". International Journal of Middle East Studies. 26 (2): 223–47. doi:10.1017/S0020743800060220. JSTOR 164734.
  4. آبراهامیان، ایران بین دو انقلاب، ۴۱۲ و ۴۱۳

پیوند به بیرون[ویرایش]