زبان اچمی

اَچُمی
اَچُمی
زبان بومی در	ایران
منطقه	لارستان، گراش، بستک، خنج، جنوب فارس، غرب هرمزگان و مهاجرهای کشورهای حوزهٔ خلیج فارس
تعداد گویشوران	۳۰۰۰۰۰۰  (۲۰۱۹)
تبار	زبان‌های هندواروپایی هندوایرانی زبان ایرانی زبان‌های ایرانی غربی زبان‌های ایرانی جنوب غربی اَچُمی
سامانه نوشتاری	الفبای عربی، الفبای فارسی
کدهای زبان
ایزو ۶۳۹-۳	[[ISO639-3:lrl |glotto=lari1253 |glottorefname=Lari|lrl |glotto=lari1253 |glottorefname=Lari]]

اَچُمی یا لاری یا خودمونی، زبان مردم جنوب استان فارس و نیمه‌ی غربی استان هرمزگان، جنوب کرمان و شرق بوشهر است و در میان مهاجران ایرانی کشورهای حاشیه خلیج‌فارس نیز رواج دارد.زبان اچمی یکی از گویش‌های پهلوی باستان از زبان‌های فارسی‌تبارِ شاخه جنوب غربی است. این زبان با نام‌ «لارستانی» نیز شناخته می‌شود، اما محدوده جغرافیایی گویش‌وران آن فراتر از لارستان است. این زبان به جامانده پارسی پهلوی است و قواعد خاص خود را دارد.

امروزه زبان اچمی به خاطر تفاوت‌های زیادش با زبان پارسی معیار به عنوان یک زبانِ مستقل از شاخهٔ زبان‌های ایرانی‌تبار جنوب غربی قلمداد می‌شود. گویش‌های زبان اچمی همانند زبان لری نواده پارسی میانه محسوب می‌شوند. این زبان به خاطر نگه داشتن واژگان بسیاری از پارسی میانه، زبانی خالصتر از زبان پارسی مدرن است و حتی هنوز ارتباط نزدیکی با پارسی باستان دارد.

گویشهای اچمی

زبان اچمی ده گویش دارد:

1. لاری
2. گراشی
3. خنجی
4. اوزی
5. بیدشهری
6. جزیرتی
7. ساحلی
8. کرمانی
9. کمزاری
10. دشتی

ریشه کلمه اچُمی که در اصل فعل اَچُم در این زبان است که در لهجه و گویش برخی مناطق جنوب به‌طور مثال گراش و حتی بستک آن را اچُم تلفظ می‌کنند.

اما زبان اَچُمی از گویش‌های به جا مانده از زبان پارسی زبان پارسی میانه یا پارسی پهلوی، مربوط به دوره ساسانیان و پیش از آن می‌باشد و یکی از هفت ریشه اصلی زبان فارسی کنونی است. بیشتر ساکنان جنوبی استان فارس و غرب هرمزگان شامل شهرستان‌های لار، گراش، بستک، اوز، خنج و اشکنان و روستاهای دهتل، دهفیش، بیدشهر، بستقلات، کوره، لاغران و کاریان، احمدمحمودی، بلغان، چاه طوس، و قسمتهایی از دهکویه، بندرلنگه، گاوبندی (پارسیان)، بندر خمیر، رویدر ،بردستان، پدل لمزان، نهند، کوهیج، گلار و… به این گویش صحبت می‌نمایند. گویش لارستانی از گویشهای پارسی‌تبار یعنی متعلق به شاخه جنوب غربی گویشهای ایرانی است.

و از آنجا که تمام این گویش‌ها مربوط به ایالت ایراهستان قدیم بوده‌است. این گویش در جای جای منطقه جنوب به شکلهای متنوعی خود را نشان داده و نمود کرده‌است که بیشتر این تفاوت‌ها در تلفظ واژگان است.زبان اچمی لهجه‌های بسیار فراوانی را در بر می‌گیرد. در بسیاری از مناطقی که به این گویش صحبت می‌کنند، کلمات و واژگانی خاص نسبت به بقیه مناطق اطراف خود به کار می‌برند که در بعضی موارد تأثیر گرفته از زبانهای هندی، انگلیسی، پرتغالی و عربی است که به علت مراودات بسیار زیاد مردم این مناطق با کشورهای مختلف می‌باشد. گویش لاری به علت حضور تاریخی یهودیان دارای پیچ و خمهای زبان عبری هم هست.

کلمات اچمی

عمده کلماتی که در گویش اچمی به کار برده می‌شود، بر اساس مناطق مختلف دارای تلفظ‌های متفاوت می‌باشد. مثلاً در برخی روستاها و شهرها به اول افعال حرکت اَ و برخی با حرکت اُ و دیگر مکانها با صدای اِ تلفظ می‌گردد. حال ممکن است این اصوات در پایان یا میانه‌های یک کلمه نیز وجود داشته باشد. برای مثال همین کلمه اچم را می‌توان به صورتهای زیر مشاهده نمود: اَچَم، اَچُم، اُچَم، اُچُم، اَچِم یا در برخی موارد ممکن است تلفظ برخی از حروف نیز تغییر یابد مانند: اَشِم یا اَشَم که همان معنی برویم را می‌دهد.

یکی از خواص گویش اچمی دارا بودن یک صدا در برخی لهجه‌های این گویش است. این تلفظ میانه گ و ن می‌باشد که به صورت غنه (تلفظی در ادای کلمات عربی) ادا می‌گردد. در گویش بیدشهری حرف-ُ-در کلمه اَچُم به صورت اَچام تلفظ می‌شود که حرف ا بینُ و آ بیان می‌گردد.

پژوهش‌ها

احمد اقتداری و لطفعلی خنجی بر دستور این زبان پژوهش‌های مبسوطی انجام داده‌اند. همچنین ما لچانوا، زبان‌شناس معاصر روس، عقیده دارد که کومزاری نیز یکی از لهجه‌های اچمی است.

منابع

• فرهنگ فولکلور مناطق جنوبی ایران، فرید ج. محقق فرهنگهای بومی
• بالود، محمد. (فرهنگ عامه در منطقه بستک) ناشر همسایه، چاپ زیتون، انتشار سال ۱۳۸۴ خورشیدی
• حبیبی، احمد. (ادبیات فولکلور جنوب) نشر قلم، قم، انتشار ۱۳۷۸ خورشیدی