شهرکیان: تفاوت میان نسخهها
Iran gahan (بحث | مشارکتها) ←جمعیت: افزودن مطلب برچسبها: برگرداندهشده ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Iran gahan (بحث | مشارکتها) ←جمعیت: افزودن مطلب برچسبها: برگرداندهشده ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
[[پرونده:(1335-1395) تغییرات جمعیت شهر کیان.jpg|thumb|(1335-1395|)|بندانگشتی|راست|300px|تغییرات جمعیت شهر کیان]] |
[[پرونده:(1335-1395) تغییرات جمعیت شهر کیان.jpg|thumb|(1335-1395|)|بندانگشتی|راست|300px|تغییرات جمعیت شهر کیان]] |
||
{{جمعیت تاریخی|۱۳۳۵|۴۲۲۵|۱۳۴۵|۴۷۳۷|۱۳۵۵|۶۱۲۵|۱۳۶۵|۸۸۰۰|۱۳۷۵|۱۰۰۷۹|۱۳۸۵|۱۰۹۲۲|۱۳۹۰|۱۲۰۲۰|۱۳۹۵|۱۲۹۴۸|align=center}} |
{{جمعیت تاریخی|۱۳۳۵|۴۲۲۵|۱۳۴۵|۴۷۳۷|۱۳۵۵|۶۱۲۵|۱۳۶۵|۸۸۰۰|۱۳۷۵|۱۰۰۷۹|۱۳۸۵|۱۰۹۲۲|۱۳۹۰|۱۲۰۲۰|۱۳۹۵|۱۲۹۴۸|align=center}} |
||
جمعیت و قیمت املاک این شهر به دلیل محاجران غیر بومی که اکثرا |
جمعیت و قیمت املاک این شهر به دلیل محاجران غیر بومی که اکثرا اصفهانی ها و تهرانی ها و خوزستانی ها و فارس ها هستند رو به افزایش است. |
||
== تقسیمات شهری == |
== تقسیمات شهری == |
نسخهٔ ۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۴۳
کیان شهرک | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | چهارمحال و بختیاری |
شهرستان | شهرکرد |
بخش | مرکزی |
نام(های) پیشین | شَه رُز، شهر سُرخ لار، شَهرَک[۱] |
سال شهرشدن | ۱۳۶۸ خورشیدی، استقرار شهرداری ۱۳۷۰ خورشیدی[۲] |
مردم | |
جمعیت | ۱۲٬۹۴۸ نفر[۳] (سال ۱۳۹۵) |
جغرافیای طبیعی | |
ارتفاع | ۲۰۵۷ متر |
اطلاعات شهری | |
شهردار | روحالله رحمانی |
رهآورد | پولکی، نبات، کاکولی، کشک، قُروت |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۳۸[۴] |
وبگاه | |
کد آماری | ۲۱۲۳ |
کیان، شهری از توابع بخش مرکزی شهرستان شهرکرد در استان چهارمحال و بختیاری است. این شهر با قدمت ده هزار ساله، مرکز حکومت چهارمحال در دوران افشاریان بوده است.[۵]
نام
نامهای قدیم این شهر «شَه رُز» و «شهر سُرخ لار» بوده که بعدها به «شَهرَک» و در چند دهه اخیر با نام «کیان» یاد میشود [۱] در شناسنامه اهالی شهر کیان بعد از فامیل پسوند «شهرکی» آمدهاست.
چه خوش گفت آن شاه با داد و دین | سر داستان کی قباد گزین | |
پدر بر پدر دارم از هر که یاد | ز نسل فریدون منم کی قباد | |
سرافراز مردی دگرگونه گفت | نماند نژاد و هنر در نهفت | |
که این شهر با این دلیل و بیان | به خود نام بگزید شهر «کیان» |
اقتصاد
اقتصاد شهر کیان بر پایه کشاورزی و دامپروری میباشد و این شهر با داشتن در حدود ۲۷۰۰ هکتار زمینهای کشاورزی حاصلخیز یکی از شهرهای مهم کشاورزی در شهرستان شهرکرد میباشد.[نیازمند منبع]
جمعیت
جمعیت این شهر براساس سرشماری سال ۱۳۹۵، برابر با ۱۲٬۹۴۸ نفر میباشد.[۳]
جمعیت تاریخی | ||
---|---|---|
سال | جمعیت | ±% |
۱۳۳۵ | ۴٬۲۲۵ | — |
۱۳۴۵ | ۴٬۷۳۷ | ۱۲٫۱٪+ |
۱۳۵۵ | ۶٬۱۲۵ | ۲۹٫۳٪+ |
۱۳۶۵ | ۸٬۸۰۰ | ۴۳٫۷٪+ |
۱۳۷۵ | ۱۰٬۰۷۹ | ۱۴٫۵٪+ |
۱۳۸۵ | ۱۰٬۹۲۲ | ۸٫۴٪+ |
۱۳۹۰ | ۱۲٬۰۲۰ | ۱۰٫۱٪+ |
۱۳۹۵ | ۱۲٬۹۴۸ | ۷٫۷٪+ |
جمعیت و قیمت املاک این شهر به دلیل محاجران غیر بومی که اکثرا اصفهانی ها و تهرانی ها و خوزستانی ها و فارس ها هستند رو به افزایش است.
تقسیمات شهری
نام عرفی و قدیمی برخی از محلات شهر کیان عبارت است از: گرُجیان، میون راه، پابِدِز، محمودآباد، پُشت بارگاه، مَحراب، نوغفران، سرچشمه، دالون تاریکی، مرکزی، شَط یازی، خاک آلود، قلعه، زیرشو، کولدان و سیابین. قابل ذکر است بافت مرکزی شهر خود شامل هسته اولیه شهر و محلههای مختلفی به نامهای بارو، مسجد جامع، پشت مسجد، قلعه حفیظ الله خان، خواجه خضنده و… میباشد.[۶]
مکانهای سیاحتی زیارتی
پارک قزل حصار
پارک قزل حصار در جنوب شرقی شهر کیان و در کنار جاده خوزستان و در زمینی به مساحت ۲۳۰۰۰۰ متر مربع واقع شدهاست و مساحت فضای سبز آن در حال حاضر ۳۲۰۰۰ متر مربع میباشد. اطراف این پارک مسیر زیبایی به طول بیش از ۲ کیلومتر به منظور پیادهروی و دوچرخه سواری موسوم به جاده نشاط احداث شدهاست.[۷]
پارک بوستان کتاب
پارک بوستان کتاب در ضلع جنوبی امامزاده شاهزاده عزیزالله و در فضایی بیش از ۸۰۰۰ متر مربع احداث شدهاست. این پارک با دارا بودن تجهیزات تفریحی کودکان، تجهیزات ورزشی بزرگسالان و همچنین همجواری با آستان امامزاده شاهزاده عزیزالله یکی از مکانهای مناسب گردشگری در شهرکیان میباشد.[۷]
امامزاده شاهزاده عزیزالله
آستان با شکوه امامزاده شاهزاده عزیزالله در انتهای پارک زیبای بوستان کتاب شهر کیان، مقابل آرامگاه شهدای گمنام این شهر واقع شدهاست. بنای قبلی ساختمان بقعه از خشت و گل بود و بنای کنونی آن جدید میباشد و شامل ایوان، سردر، مناره، گنبد، ضریح، حرم است. پس از عبور از سردر باشکوه، به صحن بقعه و از آنجا به مدخل اصلی بقعه (ایوان) میرسیم که توسط ۶ پلکان به آن راه مییابد. در پیشانی ایوان کتیبهای در زمینه کاشی سبز با خط خوش نستعلیق نوشته شده: «یا شاهزاده عزیزالله فرزند امام حسن مجتبی (علیه السلام). دور اتاق مرقد را یک شبستان بزرگ احاطه نموده و در جانب غرب آن یک مسجد نسبتاً بزرگی الحاق شدهاست.[۷]
آثار تاریخی
گورگای تپه (تپه شهر کهنه)
گورگای تپه، تپهای باستانیست در شمال شهر کیان، پیشینه این محوطه متعلق به دوره پیش از تاریخ و خصوصاً دوره نوسنگی به بعد است. آثار ۷۰۰۰ ساله این تپّه بیانگر قدمت فراوان و اهمیت ثبت ملی این تپّه میباشد. این تپّه باستانی برای اولین بار در سال ۱۳۵۶ خورشیدی توسط آلن زاگارل، باستانشناس شهیر آلمانی مورد بررسی و گمانه زنی باستان شناختی قرار گرفت.[۸]
تپه سراب (گنبدک)
تپه سرآب مربوط به دوران پیش از تاریخ است و در شهرستان شهرکرد، بخش مرکزی، شهر کیان واقع شده و این اثر در تاریخ ۹ آذر ۱۳۸۹ با شمارهٔ ثبت ۲۹۷۰۸ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست.
مسجد جامع محب علی بیگ
بنای اولیه این مسجد قبل از دوره تیموری پایهگذاری شدهاست و در دوره افشار در سنه ۱۱۵۱ ه.ق مورد بازسازی قرار گرفتهاست و متعاقب آن در سنه ۱۳۱۸ ه.ق مورد بازسازی اساسی با مصالح آجر قرار گرفتهاست. این مسجد در شهر کیان واقع شده و در تاریخ ۱۶ شهریور ۱۳۷۶ با شمارهٔ ثبت ۱۹۱۵ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست.[۹] این مسجد دارای دو شبستان بهاره و زمستانه است و رواق شرقی آن دارای شبستان ستوندار سنگی بوده و کاربندیهای سقف و آجر کاریهای آن از ویژگیهای معماری این مسجد محسوب میشود.
سنگ آسیاب تیموری
این سنگ متعلق به دوره تیموری میباشد و در حال حاضر در موزه سنگ چالشتر نگهداری میشود.
سنگ عصار خانه قدیمی
سنگ عصار خانه باقی مانده از عصار خانه تخریب شده شهر کیان در حال حاضر در موزه مردمشناسی این شهر نگهداری میشود. عصارخانهها کارگاههایی بودند که گذشتگان در آنها از دانههای گیاهان روغنی، روغن میگرفتند.
نگارخانه
-
کتیبه تاریخ بازسازی مسجد جامع کیان
-
امامزاده شاهزاده عزیزالله شهرکیان
-
یک گندمزار در حاشیهٔ شهر کیان
-
نمایی از ورودی شبستان شرقی مسجد جامع شهر کیان
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ http://chb.irib.ir/-/شهر-کیان
- ↑ http://rc.majlis.ir/fa/law/show/113343
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۹۵». درگاه ملی آمار. بایگانیشده از اصلی (اکسل) در ۲۰ شهریور ۱۴۰۲.
- ↑ «اجرای طرح هم کد سازی تلفن ثابت». وبگاه شرکت مخابرات ایران. بایگانیشده از اصلی در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۴. دریافتشده در ۱ نوامبر ۲۰۱۴.
- ↑ شناخت سرزمین چهارمحال و بختیاری،نیکزاد امیرحسینی،جلد١،ناشر مولف چاپخانه نشاط،١٣٥٤.
- ↑ http://www.shahrekian.com/post/5
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ http://www.shahrekian.com/post/6
- ↑ Zagarell, A. (1982). The Prehistory of the Northeast Bakhtiari Mountains, Iran “The Rise of a Highland Way of Life
- ↑ «دانشنامهٔ تاریخ معماری و شهرسازی ایرانشهر». وزارت راه و شهرسازی. بایگانیشده از روی نسخه اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۹. دریافتشده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۹.