واکسن
واکسن (گویش ایرانی)(به فرانسوی: vaccin) سوسپانسیونی است از ریزاندامگان‌های کشته یا ضعیف‌شدهٔ ویروس یا باکتری یا پروتئین‌های آنتی‌ژنیک به‌دست‌آمده از آنها که برای پیشگیری یا بهبود یا درمان بیماریهای عفونی تجویز می‌شود. واکسن معمولاً برای پیشگیری از بیماری‌ها استفاده می‌شود.
محتویات
نحوه استفاده[ویرایش]
واکسنها اغلب تزریقی هستند (عضلانی یا زیرجلدی) و گاه حتی خوراکی (مانند فلج اطفال). اغلب برای ایمنی کامل و دائم در برابر بیماری نیاز به چندبار تزریق یک واکسن می‌باشد. گاه برخی از واکسنها را می‌توان همراه هم تزریق کرد مانند واکسن سه گانه ، دوگانه و MMR .
تاریخچه[ویرایش]
ادوارد جنر (Edward Jenner) (تولد ۱۷ مه ۱۷۴۹ - مرگ ۲۶ ژانوبه ۱۸۲۳) پزشک انگلیسی اولین کسی بود که کاربرد واقعی واکسیناسیون را کشف کرد.او را پدر ایمنی شناسی می دانند و گفته می شود کار او بیش از هر کس دیگری جان انسان ها را نجات داده است. وی پسری را در برابر بیماری آبلهٔ گاوی واکسینه کرد. این بیماری مانند بیماری آبله ولی کم‌خطرتر از آن است. پس از آنکه جنر میکروب بیماری آبله را به آن پسر تزریق کرد؛ چون واکسن آبلهٔ گاوی در وی مصونیت ایجاد نموده بود، به بیماری آبله مبتلا نگردید.
بیماریهای قابل پیشگیری[ویرایش]
معروفترین بیماریهایی که واکسن مؤثر دارند عبارتند از آبله ، سه گانه (دیفتری ، کزاز ، سیاه سرفه) ، فلج اطفال ، سل ، MMR (سرخك، اوريون و سرخجه) ، هپاتیت بی ، هپاتیت سی ،مننژیت مننگوکوکی ، آنفلوآنزا ، تب زرد ، تیفوس و هاری.
رابطه بین نوع واکسن با ایمنی حاصل[ویرایش]
واکسن های با اجرام زنده که ازقدرت بیماریزایی آنها کاسته شده است، معمولاً با دوز واحد می توانند ایمنی مؤثر و طولانی نسبت به واکسن های کشته شده ایجاد کنند. این واکسن ها علاوه برسیستم ایمنی هومورال، سیستم ایمنی سلولی را نیز تحریک می نمایند، این نوع واکسنها تمایل دارند واکنشهای مشابه شکل طبیعی بیماری به خصوص درافراد با نقص ایمنی را ایجاد کنند. برای اینکه با واکسن های کشته شده ایمنی کافی و بمدت طولانی بدست آید، بایستی این واکسن ها ابتدا درچند نوبت تزریق گردند و برای جلوگیری از کاهش سطح آنتی بادی و ادامه ایمنی اغلب لازم است که تزریق واکسن در آینده یادآوری شود.
منابع[ویرایش]
انواع واکسن و شیوه واکسیناسیون
- دکتر نام‌آور، حمید: دکتر ضرابی، محمد جواد. فرهنگ پزشکی دورلند. انتشارات یادواره کتاب.۱۳۸۲
|
