رونالد ریگان: تفاوت میان نسخهها
خط ۱۶۳: | خط ۱۶۳: | ||
{{ترتیبپیشفرض:ریگان، رونالد}} |
{{ترتیبپیشفرض:ریگان، رونالد}} |
||
[[رده:رونالد ریگان]] |
[[رده:رونالد ریگان]] |
||
[[رده:افراد آمریکایی اسکاتلندیتبار]] |
|||
[[رده:اسکاتلندیتبارهای اهل ایالات متحده آمریکا]] |
|||
[[رده:افراد پادکمونیست اهل ایالات متحده آمریکا]] |
[[رده:افراد پادکمونیست اهل ایالات متحده آمریکا]] |
||
[[رده:افراد جنرال الکتریک]] |
[[رده:افراد جنرال الکتریک]] |
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۴۴
رونالد ریگان | |
---|---|
چهلمین رئیسجمهور آمریکا | |
دوره مسئولیت ۱۹۸۱ – ۱۹۸۹ | |
معاون رئیسجمهور | جرج هربرت واکر بوش |
پس از | جیمی کارتر |
پیش از | جورج هربرت واکر بوش |
سی و سومین فرماندار کالیفرنیا | |
پس از | پت براون |
پیش از | جری براون |
رئیس صنف بازیگران سینما | |
دوره مسئولیت نوامبر ۱۶, ۱۹۵۹ – ژانویه ۱۲, ۱۹۶۰ | |
رئیسجمهور | دوایت آیزنهاور |
پس از | هاوارد کیل |
پیش از | جرج چندلر |
اطلاعات شخصی | |
زاده | رونالد ویلسون ریگان ۶ فوریهٔ ۱۹۱۱ تامپیکو، ایلینویز |
درگذشته | ۵ ژوئن ۲۰۰۴ (۹۳ سال) بل ایر، کالیفرنیا |
ملیت | ایالات متحده آمریکا |
حزب سیاسی | جمهوریخواه |
همسر(ان) | جین وایمننانسی دیویس |
فرزندان | ماورین، کریستین، مایکل، پتی دیویس، رونالد ریگان |
اقامتگاه | کتابخانه ریاست جمهوری رونالد ریگان، سیمی ولی، کالیفرنیا |
پیشه | هنرپیشه،سیاستمدار |
امضا | |
وبگاه | |
خدمات نظامی | |
لقب(ها) | The Great Communicator |
خدمت/شاخه | تفنگداران هوایی ارتش ایالات متحده |
سالهای خدمت | ۱۹۳۷–۱۹۴۵ |
درجه | کاپیتان |
رونالد ویلسن ریگان (به انگلیسی: Ronald Wilson Reagan) (زادهٔ ۶ فوریه ۱۹۱۱ – درگذشتهٔ ۵ ژوئن ۲۰۰۴) چهلمین رئیسجمهور ایالات متحدهٔ آمریکا (۱۹۸۱–۱۹۸۹) از حزب جمهوریخواه بود. پیش از آن، او سی و سومین فرماندار کالیفرنیا (۱۹۶۷–۱۹۷۵) و هنرپیشهٔ رادیو، سینما و تلویزیون بود.
ریگان که متولد تمپیکو، ایلینوی و بزرگ شدهٔ دیکسن، ایلینوی بود، در یوریکا کالج تحصیل کرد و در اقتصاد و جامعهشناسی لیسانس گرفت. پس از فارغالتحصیلی، ریگان ابتدا به آیووا رفت تا به کار در یک رادیو بپردازد، و سپس، در ۱۹۳۷، به لس آنجلس رفت که در آنجا کارش به عنوان هنرپیشه را، ابتدا در فیلمها و سپس در تلویزیون شروع کرد. برخی از سرشناسترین فیلمهای او عبارتند از نوت راکنی آمریکایی (۱۹۴۰), ردیف پادشاهان (۱۹۴۲), ووقت خواب برای بونزو (۱۹۵۱). ریگان به عنوان رئیس صنف بازیگران صحنه و سپس سخنگوی جنرال الکتریک (جی ئی) کار کرد؛ نقطه شروع او در سیاست در طی کارش در جی ئی رخ داد. مواضع او که در ابتدا عضو حزب دمکرات بود، در دههٔ ۱۹۵۰ به سوی راست متمایل شد، و در ۱۹۶۲ به حزب جمهوریخواه پیوست.[۱]
او پس از ایراد یک سخنرانی مهیج در حمایت از نامزدی بری گلدواتر برای ریاست جمهوری در ۱۹۶۴ توجه ملی را به خود جلب کرد، دو سال بعد در انتخابات فرمانداری کالیفرنیا پیروز شد و در ۱۹۷۰ برای دور دوم به این سمت انتخاب شد. او در تلاش برای نامزدی حزب جمهوریخواه در انتخابات ریاست جمهوری در ۱۹۶۸ و انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۷۶در شکست خورد ولی در ۱۹۸۰ در هر دو نامزدی پیروز شد و رئیس جمهور وقت، جیمی کارتر را شکست داد.[۱]
ریگان در دوره ریاست جمهوری خود ابتکارات نوین سیاسی و اقتصادی فراگیری را به کار بست. سیاستهای اقتصادی سوی عرضهٔ او، که Reaganomics خوانده شده، از کاهش نرخ مالیات برای افزایش رشد اقتصادی، کنترل کردن عرضه پول برای کاهش تورم، مقررات زدایی از اقتصاد، و کاستن از هزینه کردن دولت حمایت میکرد. سیاستهای اقتصادی او منجر به کاهش تورم از ۱۲٫۵٪ به ۴٫۴٪ و نرخ رشد اقتصادی متوسط سالانه واقعی ۳٫۴۴٪ شد. او در دوره اولش از یک سوء قصد جان سالم به در برد، سیاست سختی در قبال اتحادیههای کارگری اتخاذ کرد، جنگ جدیدی علیه مواد مخدر آغاز کرد و دستور اشغال گرانادا را صادر کرد. دور دوم او عمدتاً شاهد مسایل خارجی بود، نظیر پایان جنگ سرد، بمباران ۱۹۸۶ لیبی، و افشای جریان ایران کنترا. او که علناً اتحاد شوروی را امپراطوری شیطانی توصیف میکرد،[۲] از جنبشهای ضد کمونیستی حمایت میکرد و دور اولش را با دستور افزایش شدید مسابقه تسلیحاتی با شوروی صرف پایان دادن به استراتژی تشنج زدایی کرد. ریگان با رهبر شوروی میخاییل گورباچف مذاکره کرد که منجر به معاهده آی ان اف و کاستن از زرادخانه هستهای هر دو کشور شد. با این که ریگان هزینههای داخلی را کاهش داد، هزینههای نظامی در دورهٔ او افزایش یافت.
ریگان در ۲۰ ژانویه ۱۹۸۹ از سمت خود کنار رفت. در ۱۹۹۴، رئیس جمهور سابق فاش کرد در آن سال بیماری آلزایمر در او تشخیص داده شده، او در ۵ ژوئن ۲۰۰۴ در ۹۳ سالگی درگذشت. او که نمادی از محافظه کاریست در نظرخواهیهای عمومی رؤسای جمهور آمریکا رتبه بالایی دارد و به دلیل ایجاد رنسانسی ایدئولوژیک در راست سیاسی آمریکا اعتبار دارد.
ریگان با اتکا به اوجگیری احساسات راست گرایانه در آمریکا در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا سال ۱۹۸۰ به پیروزی رسید. وی در سال ۱۹۸۹ در حالی کاخ سفید را ترک کرد که دو سوم مردم آمریکا عملکرد وی را در دوران زمامداریش مورد تأیید قرار دادند. این بالاترین نرخ رضایت افکار عمومی آمریکا از یک رئیس جمهور بازنشسته در دوران پس از جنگ جهانی دوم بود.
وی اگرچه دورانی طلایی را به عنوان بازیگر سینما سپری کرده بود، رفته رفته جذب حزب جمهوریخواه ایالات متحده آمریکا و در نهایت عضو فعال این حزب در سال ۱۹۶۶ شد. در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۶۴، ریگان به حمایت از کاندیدای جمهوریخواه، بری گلدواتر پرداخت و سخنرانی مشهوری تحت عنوان "زمان انتخاب" ("Time For A Choosing") را ایراد نمود. در این سخنرانی او علیه برنامههای دولتی و مالیات بالا سخن گفت و به وظیفه اخلاقی آمریکا در مقابل مردم زیر سلطه اروپای شرقی و ضرورت ایستادگی در برابر شوروی تأکید نمود. این سخنرانی موجب شهرت ریگان شد، هرچند نهایتاً گلدواتر در انتخابات شکست خورد.[۳] ریگان تا سال ۱۹۷۵ فرماندار ایالت کالیفرنیا بود. در سال ۱۹۸۰ وی کاندیدای ریاست جمهوری از حزب جمهوریخواه گردید. وی در رقابتهای انتخاباتیاش در مقابل جیمز ایرل کارتر شعارهای میانهرو داد و توانست از نارضایتی دموکراتها علیه اقدامات کارتر بهرهمند شود. یکی از مهمترین مسایل در انتخابات سال ۱۹۸۰، سرنوشت کارمندان گروگان گرفته شده سفارت آمریکا در ایران بود. دموکراتها امید داشتند که قبل از انتخابات، با آزادسازی گروگانها قبل از انتخابات، (سورپرایز اکتبر، October Surprise) بتوانند اعتبار کارتر را بالا ببرند، اما حکومت ایران، گروگانها را پس از انتخابات و ۲۰ دقیقه پس از سخنرانی ریگان در مراسم تحلیف ریاست جمهوریش آزاد کرد و موجب شد عدهای تأخیر در آزادسازی گروگانها را توطئهای از جانب حزب جمهوریخواه و ریگان برای پیروزی در انتخابات بدانند، اگرچه مجلسین آمریکا، در تحقیقات مستقلی این اتهام را فاقد شواهد کافی یافتند.[۴]
ریگان سه ماه پس از ورود به کاخ سفید مورد سوءقصد قرار گرفت، اما جان سالم به در برد. جرأت و جسارت وی در مواجهه با این واقعه زمینه محبوبیت بیشتر وی در میان افکار عمومی آمریکا را پدیدآورد. کنترل تورم و بهبود وضعیت اقتصادی زمینه انتخاب مجدد ریگان را در انتخابات سال ۱۹۸۴ فراهم آورد. وی دستور حملات مختلفی را به برخی از کشورها از جمله جزایر کارائیب، لبنان و لیبی صادر کرد.
محبوبیت ریگان پس از رسوایی ایران - کنترا در سال ۱۹۸۶ تنزل یافت. اما ریگان خود را به عنوان رئیس جمهوری خللناپذیر شناسانده بود. مذاکرات ۴ روزه وی با «میخائیل گورباچف» رئیس جمهور وقت اتحاد شوروی را باید نقطه عطفی در دوران زندگانی وی و تاریخ آمریکا نامید. وی در سال ۱۹۹۴ دچار بیماری آلزایمر شد و ده سال بعد بر اثر همین بیماری درگذشت.
اوایل زندگی
ریگان که متولد تمپیکو، ایلینوی و بزرگشدهٔ دیکسن، ایلینوی بود، در یوریکا کالج تحصیل کرد و در اقتصاد و جامعهشناسی لیسانس گرفت. پس از فارغالتحصیلی، ریگان ابتدا به آیووا رفت تا به کار در یک رادیو بپردازد، و سپس، در ۱۹۳۷، به لس آنجلس رفت که در آنجا کارش به عنوان هنرپیشه را، ابتدا در فیلمها و سپس در تلویزیون شروع کرد. برخی از سرشناسترین فیلمهای او عبارتند از نوت راکنی آمریکایی (۱۹۴۰), ردیف پادشاهان (۱۹۴۲), ووقت خواب برای بونزو (۱۹۵۱). ریگان به عنوان رئیس صنف بازیگران صحنه و سپس سخنگوی جنرال الکتریک (جی ئی) کار کرد؛ نقطه شروع او در سیاست در طی کارش در جی ئی رخ داد. مواضع او که در ابتدا عضو حزب دمکرات بود، در دههٔ ۱۹۵۰ به سوی راست متمایل شد، و او در ۱۹۶۲ به حزب جمهوریخواه پیوست.[۱]
رانلد ویلسن ریگان در آپارتمانی در طبقهٔ دوم ساختمانی تجاری در تمپیکو، ایلینوی در ۶ فوریه، ۱۹۱۱، به دنیا آمد. او پسر نل ویلسن ریگان و جان ادوارد «جک» ریگان بود.[۵] پدر ریگان فروشنده و قصه گو، و نوهٔ مهاجران کاتولیک ایرلندی از کاونتی تیپرری بود.[۶] تبار مادرش نیمی مردم اسکاتلندی و نیمی انگلیسی بود (مادر بزرگ مادری ریگان در ساری (انگلستان), انگلستان متولد شده بود).[۷] ریگان فقط یک برادر داشت به نام نیل (۱۹۰۸–۹۶) که از خودش بزرگتر بود و مدیر تبلیغاتی شد.[۸] پدر ریگان در کودکی او، به دلیل شباهت ظاهری او به یک تبلیغ پسر هلندی بر یک برند رنگ، به پسرش اسم مستعار «داچ» داده بود و مدل مویش «پسر هلندی» بود.[۹] این اسم در سرتاسر جوانی ریگان برای او به جا ماند.[۹]
خانواده ریگان در شهرهای متعددی در ایلینوی از جمله مونموث، ایلینوی، گیلزبرگ، ایلینوی، و شیکاگو زندگی کردند،[۱۰] در ۱۹۱۹ دوباره به تمپیکو برگشتند تا این که در نهایت در دیکسون، ایلینوی سکنی گزیدند و بالای یک مغازه زندگی کردند. به نوشته یکی از زندگینامه نویسان، ریگان ایمانی قوی به خوبی مردم داشت که از ایمان خوش بینانهٔ مادرش، نل،[۱۱] و ایمان به مریدان مسیح،[۱۱] که در ۱۹۲۲ به آن غسل تعمید داده شد[۱۲] نشأت میگرفت.
ریگان در مخالفتش با تبعیض نژادی نامعمول بود و یک بار وقتی مهمانخانهٔ محل در دیکسون، به سیاهپوستان اجازه ورود نمیداد، او آنها را به خانه آورد.[۱۳]
حرفه بازیگری
ریگان پس از فارغالتحصیلی از یوریکا کالج در سال ۱۹۳۲، به آیووا رانندگی کرد و در شبکههای مختلف رادیویی اعلام برنامه میکرد. بعدتر در رادیویی در دموین، آیووا اعلامکنندهٔ بازیهای بیسبال بود.
اوایل فعالیتهای سیاسی
ریگان فعالیت سیاسی خود را به عنوان یک لیبرال دمکرات شروع کرد. او به کمیتههای متعدد سیاسی با گرایش شدیداً دست چپی، نظیر کمیتهٔ کهنه سربازان آمریکا پیوست. او علیه قانون حق کار مورد حمایت جمهوریخواهان مبارزه کرد و در ۱۹۵۰ که هلن گهگن داگلاس در انتخابات سنا از ریچارد نیکسون شکست خورد، به او رأی داده بود. با اطلاع یافتن از اثرگذاری شدید کمونیستها بر چنین گروههایی در پشت صحنه بود که او دوستانش را علیه آنها بسیج کرد.[۱۴]
فرماندار کالیفرنیا
جمهوریخواهان کالیفرنیا پس از سخنرانی «زمان انتخاب کردن» که او در اواخر ۱۹۶۵ ایراد کرد تحت تأثیر دیدگاههای سیاسی و کاریزمای ریگان قرار گرفتند و او در ۱۹۶۶ مبارزات خود را برای فرمانداری کالیفرنیا آغاز کرد.[۱۵][۱۶][۱۷] او بر دو مورد در مبارزاتش تأکید کرد: فرستادن تنبلهای وابسته به برنامههای رفاهی به سر کار و تمیز کردن کثافات از دانشگاه برکلی (در اشاره به تظاهرات ضد حاکمیت و جنگ). او موفق شد کاری که دو نامزد قبلی جمهوریخواه نتوانسته بودند را انجام دهد و فرماندار دو دورهای کالیفرنیا، پت براون را شکست دهد.
نظر افکار عمومی دربارهٔ ریگان
ریگان در ۱۹۸۹ از سمت خود کنار رفت. در ۱۹۹۴، رئیسجمهور سابق فاش کرد در آن سال بیماری آلزایمر در او تشخیص داده شده. او ده سال بعد در ۹۳سالگی درگذشت. او که نمادی از محافظهکاری است، در نظرخواهیهای عمومیِ رؤسای جمهور آمریکا رتبهٔ بالایی دارد و بهدلیل ایجاد رنسانسی ایدئولوژیک در راستِ سیاسیِ آمریکا اعتبار دارد.
ریگان با اتکا به اوجگیری احساسات راست گرایانه در آمریکا در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا سال ۱۹۸۰ به پیروزی رسید. وی در سال ۱۹۸۹ در حالی کاخ سفید را ترک کرد که دو سوم مردم آمریکا عملکرد وی را در دوران زمامداریش مورد تأیید قرار دادند. این بالاترین نرخ رضایت افکار عمومی آمریکا از یک رئیس جمهور بازنشسته در دوران پس از جنگ جهانی دوم بود.
وی اگرچه دورانی طلایی را به عنوان بازیگر سینما سپری کرده بود، رفته رفته جذب حزب جمهوریخواه ایالات متحده آمریکا و در نهایت عضو فعال این حزب در سال ۱۹۶۶ شد. در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۶۴، ریگان به حمایت از کاندیدای جمهوریخواه، بری گلدواتر پرداخت و سخنرانی مشهوری تحت عنوان "زمان انتخاب" ("Time For A Choosing") را ایراد نمود. در این سخنرانی او علیه برنامههای دولتی و مالیات بالا سخن گفت و به وظیفه اخلاقی آمریکا در مقابل مردم زیر سلطه اروپای شرقی و ضرورت ایستادگی در برابر شوروی تأکید نمود. این سخنرانی موجب شهرت ریگان شد، هرچند نهایتاً گلدواتر در انتخابات شکست خورد.[۳] ریگان تا سال ۱۹۷۵ فرماندار ایالت کالیفرنیا بود. در سال ۱۹۸۰ وی کاندیدای ریاست جمهوری از حزب جمهوریخواه گردید. وی در رقابتهای انتخاباتیاش در مقابل جیمز ایرل کارتر شعارهای میانهرو داد و توانست از نارضایتی دموکراتها علیه اقدامات کارتر بهرهمند شود. یکی از مهمترین مسایل در انتخابات سال ۱۹۸۰، سرنوشت کارمندان گروگان گرفته شده سفارت آمریکا در ایران بود. دموکراتها امید داشتند که قبل از انتخابات، با آزادسازی گروگانها قبل از انتخابات، (سورپرایز اکتبر، October Surprise) بتوانند اعتبار کارتر را بالا ببرند، اما حکومت ایران، گروگانها را پس از انتخابات و ۲۰ دقیقه پس از سخنرانی ریگان در مراسم تحلیف ریاست جمهوریش آزاد کرد و موجب شد عدهای تأخیر در آزادسازی گروگانها را توطئهای از جانب حزب جمهوریخواه و ریگان برای پیروزی در انتخابات بدانند، اگرچه مجلسین آمریکا، در تحقیقات مستقلی این اتهام را فاقد شواهد کافی یافتند.[۴]
ریگان سه ماه پس از ورود به کاخ سفید مورد سوء قصد قرار گرفت، اما جان سالم بهدربرد. جرأت و جسارت وی در مواجهه با این واقعه زمینهٔ محبوبیت بیشتر وی در میان افکار عمومی آمریکا را پدیدآورد. کنترل تورم و بهبود وضعیت اقتصادی زمینهٔ انتخاب مجدد ریگان را در انتخابات سال ۱۹۸۴ فراهم آورد. وی دستور حملات مختلفی را به برخی از کشورها، از جمله جزایر کارائیب، لبنان و لیبی صادر کرد.
محبوبیت ریگان پس از رسوایی ایران - کنترا در سال ۱۹۸۶ تنزل یافت. اما ریگان خود را بهعنوان رئیسجمهوری خللناپذیر شناساندهبود. مذاکرات ۴روزهٔ وی با میخائیل گورباچف، رئیسجمهور وقتِ اتحاد جماهیر شوروی را باید نقطهٔ عطفی در دوران زندگانی وی و تاریخ آمریکا نامید.
وی در سال ۱۹۹۴ دچار بیماری آلزایمر شد و ده سال بعد بر اثر همین بیماری درگذشت.
دوران جنگ سرد
در این دوران ریگان با مطرحکردن طرحهایی چون جنگ ستارگان، شوروی را در موقعیتی ضعیفتر از قبل قرار داد. هزینههای نظامی آمریکا در دوران ریگان افزایش یافت و افزایش تعداد ناوهای جنگی آمریکا در دستور کار قرار گرفت[نیازمند منبع]. به عقیدهٔ کارشناسان[نیازمند منبع]، ادعاهای سرسری و نظامی ریگان یکی از عوامل تسریع در فروپاشی شوروی بود[نیازمند منبع]. از اقدامات مشهور او میتوان به سخنرانی به تاریخ ۱۲ ژوئن ۱۹۸۷ در برابر دروازهٔ براندنبورگ برلین و فراخواندن گورباچف به برچیدن دیوار برلین اشاره کرد.
جنگ ایران و عراق
ماجرای مکفارلین
در اوائل جنگ ریگان از عراق حمایتهای اطلاعاتی میکرد[۱۸][۱۹]. با چرخش جنگ به سود ایران ریگان برای بازنده نبودن [نیازمند منبع] اقدام به فروش اسلحه به ایران نمود و پس از ۱۸ماه قصد مذاکره با ایران و برقراری روابط دیپلماتیک را داشت که با فاش شدن ماجرا رسوائی موسوم به ماجرای مکفارلین یا ایران-کنترا به وجود آمد.
نگارخانه
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Ronald Reagan: The Heritage Foundation Remembers. Reagansheritage.org. Retrieved on 2013-07-15.
- ↑ Gingrich, Newt (Spring/Summer 2008). "The Evil Empire". American Heritage. Retrieved July 22, 2010.
{{cite web}}
: Check date values in:|date=
(help) - ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «A Time for Choosing». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۱ اکتبر ۲۰۱۲.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «October surprise conspiracy theory». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۱ اکتبر ۲۰۱۲.
- ↑ "Main Street Historic District, National Register of Historic Places Nomination Form" (PDF). Illinois Historic Preservation Agency. April 1, 1982. Archived from the original (PDF) on August 7, 2007. Retrieved July 27, 2007.
- ↑ Terry Golway, Ronald Reagan's America (2008) p. 1
- ↑ Kengor, p. 4
- ↑ Lynette Holloway (December 13, 1996). "Neil Reagan, 88, Ad Executive And Jovial Brother of President". نیویورک تایمز. Retrieved March 22, 2009.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ "Ronald Reagan Facts". Ronald Reagan Presidential Foundation. Retrieved June 9, 2007.
- ↑ Janssen, Kim. "Is Ronald Reagan's Chicago boyhood home doomed?". Chicago Sun-Times. Retrieved June 12, 2012.
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Kengor, p. 16
- ↑ Restoring the First-century Church in the Twenty-first Century. Wipf and Stock. 2005. pp. 181–192. ISBN 1-59752-416-6.
{{cite book}}
: Unknown parameter|editors=
ignored (|editor=
suggested) (help) - ↑ Kengor, p. 15
- ↑ J. David Woodard (2012). Ronald Reagan: A Biography. ABC-CLIO. p. 28.
- ↑ "The Governors' Gallery – Ronald Reagan". California State Library. Retrieved March 21, 2007.
- ↑ Gerard J. De Groot, "'A Goddamned Electable Person': The 1966 California Gubernatorial Campaign of Ronald Reagan." History 82#267 (1997) pp: 429-448.
- ↑ Totton J. Anderson and Eugene C. Lee, "The 1966 Election in California," Western Political Quarterly (1967) 20#2 pp. 535-554 in JSTOR
- ↑ «Arming Iraq and the Path to War, by John King». unobserver.com. بایگانیشده از اصلی در ۲۵ ژانویه ۲۰۰۹.
- ↑ Stephen M. Walt (۱۹۹۶). Revolution and war: Cornell studies in security affairs. Ithaca: انتشارات Cornell University. صص. صص ۲۲۳–۲۲۴. شابک ۰۸۰۱۴۸۲۹۷۶ مقدار
|شابک=
را بررسی کنید: invalid character (کمک). پارامتر|چاپ=
اضافه است (کمک)
پیوند به بیرون
- جستارهای ریگان در جنگ ایران و عراق، سایت جامع دفاع مقدس.
- رونالد ریگان
- افراد آمریکایی اسکاتلندیتبار
- افراد پادکمونیست اهل ایالات متحده آمریکا
- افراد جنرال الکتریک
- افراد در جنگ شوروی در افغانستان
- افسران ارتش ایالات متحده آمریکا
- افسران نیروی هوایی ارتش ایالات متحده آمریکا
- افراد آمریکایی انگلیسیتبار
- اهالی ایلینوی
- اهالی دیکسون، ایلینوی
- اهالی شهرستان لی، ایلینوی
- ایرلندیتبارهای اهل ایالات متحده آمریکا
- بازیگران قراردادی برادران وارنر
- بازیگران مرد اهل ایلینوی
- بازیگران مرد اهل کالیفرنیا
- بازیگران مرد سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا
- بازیگران مرد فیلم اهل ایالات متحده آمریکا
- برندگان جایزه گلدن گلوب
- پرسبیترهای اهل ایالات متحده آمریکا
- پیادهروی مشاهیر هالیوود
- جمهوریخواهان اهل ایلینوی
- جمهوریخواهان اهل کالیفرنیا
- خاطرهنویسان اهل ایالات متحده آمریکا
- خاطرهنویسان روزانه اهل ایالات متحده آمریکا
- خودزندگینامهنویسان اهل ایالات متحده آمریکا
- درگذشتگان ۲۰۰۴ (میلادی)
- درگذشتگان به علت بیماری آلزایمر
- درگذشتگان به علت سینهپهلو
- دریافتکنندگان مدال رئیسجمهوری آزادی
- دریافتکنندگان مدال طلای کنگره
- راست نو (ایالات متحده)
- راستگرایان
- رهبران جنگ سرد
- رهبران کارگری اهل ایالات متحده آمریکا
- رئیسجمهورهای ایالات متحده آمریکا
- رئیسجمهورهای حزب جمهوریخواه ایالات متحده آمریکا
- زادگان ۱۹۱۱ (میلادی)
- سیاستمداران سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا
- شخص سال برگزیده مجله تایم
- شخصیتهای تلویزیونی اهل ایالات متحده آمریکا
- شخصیتهای رادیویی در آمریکا
- فرمانداران ایالت کالیفرنیا
- فرمانداران جمهوریخواه ایالتهای ایالات متحده آمریکا
- ماجرای ایران-کنترا
- مدافعان کنترل اسلحه اهل ایالات متحده آمریکا
- مرگها بر اثر بیماری عفونی در کالیفرنیا
- نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا (۱۹۶۸)
- نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا (۱۹۷۶)
- نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا ۱۹۸۰ (میلادی)
- نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا ۱۹۸۴ (میلادی)
- نامزدهای ریاستجمهوری آمریکا از حزب جمهوریخواه
- نجاتیافتگان از ترور
- نجاتیافتگان از تیراندازی اهل ایالات متحده آمریکا
- نجاتیافتگان از سرطان
- نویسندگان اهل ایلینوی
- نویسندگان اهل کالیفرنیا
- نویسندگان سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا
- نویسندگان مرد اهل ایالات متحده آمریکا
- نظامیان اهل ایلینوی
- نظامیان اهل کالیفرنیا
- نظامیان ایالات متحده آمریکا در جنگ جهانی دوم