آبراهام لینکلن

برای دیگر کاربردها، آبراهام لینکلن (ابهام‌زدایی) را ببینید.

ابراهام لینکُن
۱۶مین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا
مشغول به کار ۴ مارس ۱۸۶۱ – ۱۵ آوریل ۱۸۶۵
معاون رئیس‌جمهور	هانیبال هملین اندرو جانسون
پس از	جیمز بیوکنن
پیش از	اندرو جانسون
نماینده مجلس نمایندگان ایالات متحده از حوزه انتخابیه هفتم ایلی‌نوی
اطلاعات شخص
زاده	۱۲ فوریهٔ ۱۸۰۹(۱۸۰۹-02-۱۲) هاردین کانتری، ایالت کنتاکی
درگذشت	۱۵ آوریل ۱۸۶۵ میلادی (۵۶ سال) واشنتگتن دی.سی.
ملیت	ایالات متحده آمریکا
حزب سیاسی	حزب اتحاد ملی (۱۸۶۴–۱۸۶۵) حزب ویگ (۱۸۳۲–۱۸۵۴) جمهوری خواه (۱۸۵۴–۱۸۶۴)
همسر(ان)	ماری تاد لینکلن
فرزندان	روبرت تاد لینکلن، ادوارد لینکلن، ویلی لینکلن، تاد لینکلن
اقامتگاه	آرامگاه لینکلن، اسپرینگ‌فیلد
شغل	سیاستمدار
تخصص	وکیل
مذهب	نامعلوم
امضا
خدمات نظامی
جنگ‌ها/عملیات‌ها	جنگ شاهین سیاه

اِبراهام لینکُن (به انگلیسی: Abraham Lincoln)؛ تلفظ انگلیسی: ⁱ/ˈeɪbrəhæm ˈlɪŋkən/ (زاده ۱۲ فوریهٔ ۱۸۰۹ – درگذشته ۱۵ آوریل ۱۸۶۵) که در فارسی به نام آبراهام لینکلن شناخته می‌شود، شانزدهمین رئیس‌جمهور ایالات متحدهٔ آمریکا و به عنوان اولین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا که از حزب جمهوری‌خواه بود.

امروز او بدین جهت مشهور است که به تاریخ برده‌داری در آمریکا خاتمه داد و ایالات متحده آمریکا را با نظارت بر مسائل مربوط به جنگ در دوران جنگ داخلی آمریکا پابرجا نگه داشت. او پایه‌گذار خردورزی، آزادی،برابری، دموکراسی و احیاگر اندیشه‌های والای انسانی بود. او همچنین ژنرالها را انتخاب کرد و استراتژی آنها را تأیید نمود، افسران ارشد غیرنظامی را برگزید، بر دیپلماسی، عزل و نصب و فعالیتهای حزب نظارت کرد، و از طریق پیام‌ها و سخنرانی‌ها نظرات عموم را جلب نمود. توان بالای او در سخنوری قدرت تأثیر گذاری او را افزایش می‌داد. نطق گتیسبرگ وی تأثیر ماندگاری بر ارزشهای آمریکا داشت.

لینکلن می‌بایست برای حفظ آمریکا برده داری را نابود می‌کرد و این کار را با اعلامیه آزادی بردگان و متمم سیزدهم قانون اساسی ایالات متحده به انجام رساند. او شخصاً مسئولیت «بازسازی» را به عهده گرفت و در پی این بود که هرچه سریعتر کشور را دوباره یکپارچه سازد. «جمهوریخواهان تندرو» که طرفدار سیاستهای سختگیرانه‌تر بودند با او به مخالفت برخاستند.

توانمندی‌های او را در امر رهبری می‌توان به وضوح در مواردی همچون نخستین عملکرد دیپلماتیک وی در کنترل و اداره ایالت‌های مرزی گرفتار برده‌داری در اوایل جنگ، ناکام ساختن تلاش پارلمان برای سازمان دهی کابینه وی در سال ۱۸۶۲، گفته‌ها و نوشته‌های بسیارش که به بسیج کردن و انگیزه دادن به ناحیه شمال کمک شایانی کردند و فرونشاندن جنجال صلح در انتخابات ریاست جمهوری ۱۸۶۴ آمریکا مشاهده کرد.

کوپرهدز او را به خاطر نقض قانون اساسی، پا را فراتر از قدرت اجرایی خود گذاشتن، اجتناب از سازش و مصالحه در امر برده‌داری، اعلام قانون ازدواج، معوق گذاشتن حکم احضار به دادگاه، دستور بازداشت ۱۸ هزار مخالف من‌جمله مقامات دولتی و ناشران روزنامه‌ها و کشتار صدها هزار مردان جوانی که به عنوان سرباز در جنگ خدمت می‌کردند، مورد انتقاد قرار داد. «جمهوری خواهان تندرو» نیز او را به دلیل عملکرد کندش در خاتمه دادن به برده داری و عدم اعمال خشونت کافی نسبت به مناطق اشغال شده جنوبی به باد انتقاد گرفتند.

تاریخ نویسان بر این باورند که لینکلن بر نهادهای سیاسی و اجتماعی آمریکا تأثیری ماندگار بر جای نهاد به ویژه اینکه این روال را در پیش گرفت که تمرکز قدرت را در دولت فدرال افزایش دهد و از قدرت دولتهای ایالتی بکاهد. اعتبار او مدیون نقش در تعریف مسائل بزرگ و مهم، سازمان دهی جنگ داخلی و پیروزی در آن، از بین بردن برده داری، تجدید نظر در ارزشهای ملی، تشکیل حزب سیاسی نوین و حفظ آمریکا است. ترور او در نگاه میلیونها تن از مردم آمریکا شهادت محسوب شد.

دوران آغازین

نوشتار اصلی: دوران آغازین آبراهام لینکلن

آبراهام لینکلن در ۱۲ فوریه ۱۸۰۹ (هم‌روز با چارلز داروین) در کلبه‌ای چوبی در مزرعهٔ سینکینگ اسپرینگ، به مساحت یک چهارم کیلومتر مربع، به دنیا آمد. پدرش توماس لینکولن و مادرش ننسی هانکز بود.

انتخابات

نوشتار اصلی: انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده آمریکا (۱۸۶۰)

لینکلن در سال ۱۸۵۵ برای حضور در مجلس سنای آمریکا نامزد شد و یک سال پس از آن به حزب جدید جمهوریخواه پیوست. وی توانست با وجود شکست از فریمونت نامزد این حزب در رقابت‌های انتخاباتی سال ۱۸۵۶، در سمت معاون بالقوه وی به محبوبیت فراوانی در میان افکار عمومی آمریکا دست یابد. وی توانست در کنوانسیون جمهوری خواهان برای رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۸۶۰ به کسب نامزدی این حزب نایل آید و بالاخره در این انتخابات به پیروزی برسد.

دوران ریاست جمهوری

نوشتار اصلی: آبراهام لینکلن در دوران جنگ داخلی آمریکا

لینکلن از آغازین ماه‌های زمامداری‌اش نشان داد که به رغم نظر جیمز بوکانان، معتقد است که دولت ملی قدرت مواجهه با شورشیان را داراست. او گرچه با نظام برده‌داری مخالفت نمی‌ورزید، اما به سرعت دریافت که جنگ داخلی، در کشورش، نمی‌تواند بدون آزادی برده‌ها، به سرانجامی مطلوب برسد. او از یک سو با مخالفت جمهوریخواهان تندرو مواجه بود و از سوی دیگر باید تلاش می‌کرد تا دموکرات‌های طرفدار صلح را با خود همراه کند. تلاش‌های وی برای یافتن راهی میانه در سال ۱۸۶۴ به ثمر نشست و وی برای بار دوم سمت ریاست جمهوری در کشورش را بر عهده گرفت. لینکلن در مراسم تحلیف بر مسامحه با جنوب صحه گذاشت، اما پیش از اینکه این اندیشه وی به بوته آزمایش گذاشته شود، درگذشت.

آبراهام لینکلن در خانواده‌ای فقیر در کنتاکی بدنیا آمد. پدرش، در حالی که تنها تبری برای گذران زندگی بهمراه داشت، از آنجا به همراه خانواده خود مهاجرت کرد، و بسوی شهر ایندیانا پیش رفت، پس در شهر ایندیانا، کلبه‌ای چوبی، بدون در و پنجره ساخت که کف آن پر از علف‌های وحشی بود. او برای آنها، رختخواب‌هایی، که تشک آن را با برگ خشک پرکرده بودند به همراه، یک یا دو چهارپایه، یک میز و یک کتاب مقدس فراهم آورد، که همه اثاثیه و دارایی آنها را تشکیل می‌داد.

انتصابات، مصوبات، و کابینه

لینکلن در دوران ریاست خود بیشتر توجه خود را به مسائل نظامی و سیاست معطوف کرد، اما با حمایت شدید او بود که دولت آمریکا نظام بانک ملی فعلی را از طریق قانون بانک ملی راه‌اندازی نمود. دولت لینکلن تعرفه موریل را برای افزایش درآمد افزایش داد و برای نخستین بار مالیات بر درآمد را اعمال کرد، صدها میلیون دلار اوراق بهادار و اسکناسهای کاغذی چاپ کرد، مهاجرت از اروپا را ترغیب نمود، نخستین راه آهن میان قاره‌ای را به راه انداخت، وزارت کشاورزی آمریکا را بنا نهاد و از طریق قانون همستید مصوب ۱۸۶۲ مالکیت زمینهای کشاورزی را ترویج کرد. در دوران جنگ، وزارت دارایی او به شیوه‌ای کارآمد تجارت پنبه را در نواحی اشغال شده جنوب تحت کنترل گرفت.

دولت و کابینه

از مشخصه‌های بارز لینکلن این بود که به رقیبان سیاسی اش در کابینه پستهای مهم می‌داد تا تمامی گروه‌های حزب را در یک جهت نگه دارد و به آنها امکان دهد تا با یکدیگر مبارزه کنند، اما علیه لینکلن متحد نشوند. تاریخ نویسان معتقدند که کابینه او به استثنای کامرون، گروهی بسیار کارآمد بود.

{

دادگاه عالی

لینکلن قضات زیر را برای دادگاه عالی ایالات متحده برگزید:

• نوا هاینس سوآین – ۱۸۶۲
• ساموئل فریمن میلر- ۱۸۶۲
• استفان جانسون فیلد- ۱۸۶۳
• سالمون چیس- ۱۸۶۴

مصوبات مهم رئیس جمهور

با امضای لینکلن موارد زیر تصویب شد:

• قانون درآمد مصوب ۱۸۶۱
• قانون همستد
• قانون Morrill Land- Grant College
• صدور «اعلامیه آزادی بردگان» در ۱۸۶۲ و افزودن آن به متمم سیزده قانون اساسی ایالات متحده آمریکا.
• قانون درآمدهای داخلی مصوب ۱۸۶۲
• قوانین راه آهن پسفیک مصوب سال‌های ۱۸۶۲–۱۸۶۴
• تأسیس وزارت کشاورزی ایالات متحده در ۱۸۶۲
• قانون بانکداری ملی – ۱۸۶۳
• قانون درآمدهای داخلی مصوب ۱۸۶۴

ترور

آخرین ساعات آبراهام لینکلن، اثر آلونزو چَپِل، آخرین لحظات زندگی پرزیدنت لینکُلن را در پی واقعهٔ ترور رئیس‌جمهور در سالن تئاتر را به تصویر کشیده‌است.
تابلو تمامی چهره‌های سیاسی، ژنرال‌های ارتش و اعضای خانواده پرزیدنت لینکُلن را که در ساعات مختلف شب ۱۴ آوریل تا صبح ۱۵ آوریل ۱۸۶۵ برای عیادت، بر بالین رئیس‌جمهور در حال مرگ رفتنه‌بودند را به تصویر کشیده‌است.

نوشتار اصلی: ترور آبراهام لینکلن

لینکلن توسط یک بازیگر تئاتر به نام جان ویلکس بوث در آمفی تاتر فورد مورد اصابت گلوله قرار گرفت و در صبح روز ۱۴ آوریل ۱۸۶۵ درگذشت.

میراث و بزرگداشت

نوشتار اصلی: گرامیداشت آبراهام لینکلن

یادبود و گرامیداشت آبراهام لینکلن، یکی از محبوبترین رئیس جمهوران آمریکا، طیف و گستره وسیعی را در اقصی نقاط آمریکا داشته که تا به امروز نیز ادامه دارد.

در رأی‌گیری عمومی‌ای که اخیراً تحت عنوان «بزرگ‌ترین آمریکایی» انجام گرفت آبراهام لینکلن پس از رونالد ریگان مرتبه دوم را کسب کرد.

نگارخانه

• 

  آبراهام لینکلن

• 

  تندیس لینکلن

• 

  لینکلن در دیدار از فرماندهان خود

• 

  منزل لینکلن

• 

  مقبره لینکلن در ایلینوی

منابع

• بوریج، آلبرت جی. «آبراهام لینکلن: ۱۸۰۹–۱۸۵۸» (۱۹۸۲). ج ۲، تا ۱۸۵۸؛ شاخص به خاطر دید سیاسی بی طرفانه.
• دیوید هربرت دونالد. «لینکلن» (۱۹۹۹)، ISBN 0-684-82535-X، به خوبی توسط اندیشمندان بازبینی شده است؛ دونالد به خاطر حسب حال نگاری برنده دو جایزه پولیتزر شده‌است.
• ویلیام ای جیناپ. «آبراهام لینکلن و جنگ داخلی آمریکا: زندگی نامه»، توسط ISBN 0-19-515099-6(۲۰۰۲)، کوتاه
• آلن سی گولزو. «آبراهام لینکلن: رئیس جمهور ناجی» ISBN 0-8028-3872-3(1999)
• جان هی و جان جرج نیکولای. «آبراهام لینکلن: تاریخچه» (۱۸۹۰)؛ به صورت آنلاین در آدرس ده مجلد؛ جزئیات زندگی آبراهام لینکلن و همکاران ارشد وی
• رینارد اچ لوتین. «آبراهام لینکلن واقعی» (۱۹۶۰) تأکید بر سیاست
• مارک ای. نیلی. «دائرةالمعارف آبراهام لینکلن» (۱۹۸۴)، اطلاعات دقیق از بسیاری از افراد و جنبش‌های منتسب به AL
• مارک. ای. نیلی. «آخرین امید جهان: آبراهام لینکلن و آمریکای وعده داده شده» (۱۹۹۳)، برنده جایزه پولیتزر
• استفان بی. اوتس «به همراه شر تا پوچی: زندگی آبراهام لینکلن» (۱۹۹۴) * جیمز جی. راندال. «رئیس جمهور لینکلن» (جلد۴، ۵۵–۱۹۴۵؛ چاپ مجدد ۲۰۰۰) نوشته برنده جایزه ** «آقای لینکلن» نوشته‌هایی که توسط ریچارد ان. کارنت (۱۹۷۵) ویرایش شده‌اند.
• کارل سندبورگ «آبراهام لینکلن: سال‌های اوج» (دو جلد ۱۹۲۶)؛ «سالهای جنگ» (۴ جلد ۱۹۳۹) برنده جایزه ادبی پولیتزر.
• بنیامین بی. توماس؛ «آبراهام لینکلن: زندگی نامه» (۱۹۵۲)
• بیکر، جین اچ. «ماری تادلینکون: زندگی نامه» (۱۹۷۸)
• بلز، هرمان. «آبراهام لینکلن، بنیان گرایی و برابر حقوق در زمان جنگ‌های داخلی» (۱۹۹۸)
• بوریت، گابور اس. "لینکلن و رؤیای اقتصادی آمریکاً (۱۹۹۴). نظریات و سیاست‌های اقتصادی لینکلن
• بوریت، گابور، اس. ویرایش «لینکلن، رئیس جمهور جنگ» (۱۹۹۴)
• بوریت، گابور اس. ویرایش «لینکلن تاریخ نویس» اوربانا: چاپ دانشگاه ایلیونز، ۱۹۹۸، تاریخ‌نگاری * بروس، رابرت وی. «لینکلن و ابزار جنگ» (۱۹۶۵) در مورد سلاح‌های در حال تولید در زمان جنگ
• دونالد، دیوید هربرت. «بررسی مجدد لینکلن: مقالاتی در مورد جنگ داخلی» (۱۹۶۰). *دونالد، دیوید هربرت. «ما مردان لینکلن هستیم: آبراهام لینکلن و دوستانش» سیمون و شاستر، (۲۰۰۳).
• فونر، اریک. «خاک آزاد، کار آزاد، مردم آزاد: ایدئولوژی حزب جمهوری خواه قبل از جنگ داخلی» (۱۹۷۰) تاریخ جهت گیری‌های فرقه‌های مختلف درون حزب آبراهان لینکلن"
• هریس، ویلیام سی. «کمک به همه: لینکلن و بازگرداندن مجدد اتحاد» (۱۹۹۷). طرح‌های لینکلن برای بازسازی
• هندریک بورتون جی «کابینه جنگ لینکلن» (۱۹۴۶).
• هافستاتر، ریچارد. «سنت سیاسی آمریکا: و افرادی که این سیاست‌ها را رهبری می‌کنند» (۱۹۴۸) فصل ۵: «آبراهام لینکلن و اسطوره خودساخته»
• هولزر، هارولد. «لینکلن در اتحادیه‌های شبکه سازان: سخنرانی ای که لینکلن را رئیس جمهور ساخت» (۲۲۰۴)
• مک فرسون، جیمز ام. "آبراهام لینکلن و انقلاب دوم آمریکاً (۱۹۹۲)
• مگ فرسون، جیمز ام. «فریاد آزادی: دوران جنگ داخلی» (۱۹۸۸). برنده جایزه پولتیزر جنبه‌های مختلف جنگ را بررسی می‌کند"
• مورگنتو، هانس جی؛ و دیوید هین «مقالاتی در مورد عقاید و سیاست‌های لینکلن» لانهام، MD: چاپ دانشگاه آمریکا برای مرکز روابط عمومی وایت بورکت میلر در دانشگاه ویرجینا، ۱۹۸۳.
• نیلی، مارک ای. «سرنوشت آزادی: آبراهام لینکلن و آزادی‌های مدنی» (۱۹۹۲). برنده جایزه پولیتزر.
• نوینز، آلن. «نظم وحدت» ۸ جلد (۱۹۷۱–۱۹۴۷). ۱ میوه‌های سرنوشت تظاهرات، ۱۸۵۲–۱۸۷۴؛ ۲. تقسیم وطن، ۱۸۵۷–۱۸۵۲؛ ۳. بحران حزب و داگلاس و بوخنان، ۱۸۵۹؛ ۴. درآمدی بر جنگ داخلی، ۱۸۶۱–۱۸۵۹؛ ۵. جنگ فی البداهه، ۱۸۶۲–۱۸۶۱؛ ۶. جنگ به انقلاب تبدیل می‌شود، ۱۸۶۳–۱۸۶۲؛ ۷. جنگ سازمان یافته، ۱۸۶۴–۱۸۶۳؛ ۸. جنگ سازمان یافته به سوی پیروزی؛ ۱۸۶۵–۱۸۶۴؛ پوشش کامل دوره جنگ داخلی، به محوریت لینکلن
• فیلیپ اس. پلادان «ریاست جمهوری آبراهام لینکلن» (۱۹۹۴)، منتقدان این کتاب را کامل‌ترین معرف دوران ریاست جمهوری آبراهان لینکلن می‌دانند.
• "لینکلن در اذهان آمریکا نوشته مریل دی پترسون (۱۹۹۴) مردم پس از سال ۱۸۶۵ چگونه از لینکلن یاد می‌کنند
• راندال، هیترکاکس، «بزرگ‌ترین ملت جهان: سیاست‌های اقتصادی جمهوری خواهان طی جنگ داخلی» (۱۹۹۷)
• شنک، یوشاولف. «ملانکولی لینکلن: چگونه رکورد لینکلن را به چالش کشید و به شهرت وی تأثیر مثبت گذارد» (۲۰۰۵)
• گور ویدال. «لینکلن»، شابک ۶-۷۰۸۷۶-۳۷۵-۵، رمان.
• ویلیامز، تی. هری «لینکلن و ژنرال‌هایش» (۱۹۶۷).
• ویلز. گری. «لینکلن در گتیسبورگ: سخنانی که آمریکا را دوباره ساخت» شابک: ۳-۸۶۷۴۲-۶۷۱-۰.
• ویلسون، داگلاس لی «صدای افتخار آمیز: دگرگونی به سرکردگی آبراهام لینکلن» (۱۹۹۹).

پیوند به بیرون

• مطالب مربوط به آبراهام لینکلن در کتابخانه کنگره (۱۸۶۵-۱۸۵۰)
• مؤسسه لینکلن
• آبراهام لینکلن در سرشماری ایالات متحده
• کتابخانه مجازی آقای لینکلن
• اشعار آبراهام لینکلن
• رئیس جمهور شاعر: اشعار آبراهام لینکلن، به فارسیِ ارژنگ آقاجری
• موزه و کتابخانه ریاست جمهوری آبراهام لینکلن
• مجموعه آثار آبراهام لینکلن
• مرکز مطالعات لینکلن در ناکس کالج
• اصل تصاویر و اخبار «هفته نامه هارپر» در دهه ۱۸۶۰ درباره آبراهام لینکلن
• روزنگار لینکلن = روزنگار زندگی آبراهام لینکلن
• «جانشین» آبراهام لینکلن، جان سامرفیلد استاپلز
• نامه کارل مارکس به آبراهام لینکلن ،اشتراک (فارسی)
• نامه کارل مارکس به آبراهام لینکلن ،marxists.org (انگلیسی)