گلباف
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| کشور |
 ایران |
| استان | کرمان |
| شهرستان | کرمان |
| بخش | گلباف |
| نام‌های قدیمی | گوک |
| مردم | |
| جمعیت | 12790 |
| اطلاعات روستایی | |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | 0343375 |
مختصات: ۲۹°۵۲′۴۹″شمالی ۵۷°۴۴′۱۵″شرقی / ۲۹٫۸۸۰۲°شمالی ۵۷٫۷۳۷۴°شرقی
گُلباف در شهرستان کرمان قرار دارد. این بخش در جنوب شرق کرمان قرار دارد و فاصله جاده‌ای آن با مرکز استان از مسیر بم و دوراهی نی بید ۱۲۵ کیلومتر و از جاده شهداد و سیرچ ۱۰۰کیلو متر است، اما فاصله هوایی این بخش با کرمان کمتر از ۵۰ کیلومتر می‌باشد. آب وهوای گلباف معتدل و کوهستانی است.
در پی زلزله ویرانگر سال ۱۳۶۰ در این شهر و ایجاد خسارات سنگین جانی و مالی روند مهاجرت از گلباف به کرمان به شدت افزایش یافت و باعث کاهش جمعیت و عقب افتادی منطقه از نظر توسعه و رشد شد .
از ویژگی‌های بخش گلباف داشتن طبیعت چهار فصل می‌باشد به عنوان مثال روستاهای جنوبی مانند حرمک ؛نسک؛ و کشیت گرمسیری و بیابانی بوده و تولید خرما در انها رونق دارد در حالی که شهر گلباف و روستاهای شمالی مانند فندقاع ؛هشتادان و جوشان طبیعت سردسیری دارند و مناسب برای کشت گردو ؛ هلو ؛ زردالو ؛ سیب ؛ گلابی ؛الوچه و ... میباشند
از مکانهای گردشگری گلباف میتوان به ابگرم جوشان ؛امامزاده زید محمود حرمک ؛ قلعه‌های تاریخی واقع در شهر گلباف و روستای کشیت همچنین سرو هزار ساله در شهر گلباف اشاره نمود
اقتصاد بخش گلباف بیشتر بر پایه ی کشاورزی می‌باشد و قالیبافی نیز در سالهای نه چندان دور در این منطقه رونق فراوانی داشته‌است و علت تغییر نام این بخش از گوک به گلباف نیز رونق بالای قالیبافی در این بخش بوده‌است لازم به ذکر است که اکثر اهالی گلباف در پسوند فامیلشان عبارت گوکی را داشته یا دارند که اشاره به نام قدیم این منطقه است و وجه تسمیه ی این نام نیز محل قرار داشتن شهر گلباف بوده‌است که در گودی بین کوههای اطراف که ظاهراً در زمانهای دورتر دریاچه‌ای بوده‌است واقع شده
و علت حاصلخیزی و کیفیت بالای خاک گلباف برای کشاورزی هم همین موضوع است که شهر گلباف محل تجمع آبرفت سرازیر شده از کوههای اطراف است
شهر گلباف دارای پیشینهٔ تاریخی زیادی می‌باشد و به لحاظ رسمی از سال ۱۳۳۹ در آن شهرداری تأسیس و دایر گردیده است
باغ‌ها و مزارع منطقه بیشتر با آب قنات آبیاری می‌شوند.
از محصولات کشاورزی که در گلباف تولید عمده را دارند میتوان به گردو، زردآلو، انار، نعناع، تلخون، ؛گل ختمی؛گاوزبان؛ انگور؛ هلو و خرما اشاره کرد
دهستان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
بختیاری، سعید. اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران. چاپ یکم. تهران: مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، ۱۳۸۳ خورشیدی. شابک: ۹۶۴-۳۴۲-۱۶۵-۱.
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک روستا است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
