نشانه‌های زیروزبری

اِعراب حرفِ A در پین‌یین، نشان‌دهندهٔ نواخت

اِعراب، اِعرابِ حروف، اِعراب‌گذاری یا دیاکْ‌ریتیک (به فرانسوی: Diacritique) به‌معنی استفاده از گلیف یا علامت‌هایی ویژه است که بر جایی از حروف یا گلیف‌های پایه قرار می‌گیرند تا تلفظ حرف را تعیین کنند.

در خط عربی از حرکات کسره و فتحه و ضمه و تنوین و سکون (ــَـ، ــِـ، ــُـ، ...) و مانند آن‌ها، و در عبری از نقطه‌گذاری برای اِعراب‌گذاری بهره می‌برند.

اعراب‌گذاری عربی و فارسی

مقالهٔ اصلی: اعراب‌گذاری عربی و فارسی

اِعراب در الفبای لاتین

پاره‌ای از نمادهای اِعراب‌گذاریِ الفبای لاتین عبارتند از:

• ماکرون
• ماکرون پایین
• اکسان اگو
• اکسان گراو
• اکسان اگوی دوتایی
• اکسان گراو دوتایی
• هَشتَک
• هفتک
• نقطه
• دونقطه
• حلقه
• بریو
• مَدّک
• آپاستروف
• ویرگول
• کروشه بالا
• سِدیل
• اگنک

کاربرد در نویسه‌گردانی

یکی از موارد کاربرد اِعراب‌ها در لاتین، نویسه‌گردانی خط‌های غیرلاتین به این خط است. برای نمونه، در نویسه‌گردانیِ زبان عربی به لاتین، از حروف ṣ, ṭ, ẓ, ḥ, ḍ (به‌ترتیب از چپ نمایانگرِ «ص»، «ط»، «ض»، «ح» و «ض») برای نشان‌دادن مخارج حروف ویژهٔ این زبان بهره می‌برند. یا برای نشان‌دادن نواخت در پین‌یین (الفبای استانداردی برای نویسه‌گردانی چینی استاندارد به لاتین) از ā, á, ǎ, à استفاده می‌شود.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Diacritic». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹.