میرآباد

مختصات: ۳۶°۲۴′۲۱″شمالی ۴۵°۲۲′۱۷″شرقی / ۳۶٫۴۰۵۷۰۰۶°شمالی ۴۵٫۳۷۱۲۸۰۸°شرقی / 36.4057006; 45.3712808
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
میرآباد
میرئاوێ
کشور ایران
استانآذربایجان غربی
شهرستانمیرآباد
بخشمرکزی
سال شهرشدن۱۳۷۸ خورشیدی
مردم
جمعیت۱۰،۰۰۰ نفر (۱۳۹۵)
جغرافیای طبیعی
ارتفاع۱،۵۰۰ متر
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه۱۲ درجهٔ سانتی‌گراد
میانگین بارش سالانه۴۰۰ میلی‌متر
روزهای یخبندان سالانه۷۵ روز
اطلاعات شهری
شهردارنجم الدین نوری زاده
تأسیس شهرداری۱۳۷۹ خورشیدی
ره‌آوردانگور،مویز، گردو، سیب، عسل، توت فرنگی و گندم
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۴۴
وبگاه
شناسهٔ ملی خودرو ایران م ۲۷
کد آماری۲۴۰۶
میرآباد بر ایران واقع شده‌است
میرآباد
روی نقشه ایران
۳۶°۲۴′۲۱″شمالی ۴۵°۲۲′۱۷″شرقی / ۳۶٫۴۰۵۷۰۰۶°شمالی ۴۵٫۳۷۱۲۸۰۸°شرقی / 36.4057006; 45.3712808

میرآباد، شهری در بخش مرکزی شهرستان میرآباد استان آذربایجان غربی ایران است.[۱] این شهر، مرکز شهرستان میرآباد است.[۲]

موقعیت جغرافیایی[ویرایش]

این شهر کردنشین در جنوب غربی استان آذربایجان غربی و در نوار مرزی ایران و عراق، در حاشیه رودخانه زاپ کوچک و در دامنه شرقی کوهستان قندیل قرار دارد.

مردم‌شناسی[ویرایش]

جمعیت[ویرایش]

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت شهر میرآباد برابر با ۱۰٬۰۰۰ نفر (۱،۵۵۰ خانوار) بوده‌است.[۳]

زبان و دین[ویرایش]

مردم شهر میرآباد، کرد هستند و به زبان کردی سورانی و گویش مکریانی سخن می‌گویند؛ همچنین دین این مردم، اسلام و پیرو مذهب اهل سنت شافعی هستند.[۴]

ویژگی‌های توریستی - تجاری و صنعتی[ویرایش]

شهرستان میرآباد به دلیل وجود جاذبه‌های طبیعی و مناظر بکر و همچنین آداب و رسوم از نقاط قابل توجه گردشگران می‌باشد. جاذبه‌های طبیعی و محیطی این منطقه از جمله آبشار چکوو، تفرجگاه خدرآباد، پردانان، پرورش ماهی پل گومان، کوهستانهای هه لالاویی در روستای سیونه، دره گرژال در جاده سردشت به میرآباد و پیرانشهر، دشت وەزنێ در دامنه کوهستان‌های قندیل، محوطه تاریخی ساوان در فاصله ۱۲ کیلومتری شهر، پل قلاتاسیان مربوط به دوره سامانیان، گورستان تاریخی واقع در روستای گومان، غار قلاتاسیان در روستای قلاتاسیان و همچنین جنگلهای حفاظت شدهٔ میرآباد می‌باشند که دارای درختان چند صد سالهٔ بلوط است. این جاذبه‌ها را می‌توان به عنوان بستری برای زمینه‌سازی رشد و شکوفایی ناحیه در زمینه‌های مختلف اجتماعی و اقتصادی و توریستی دانست.

با توجه به کثرت گورستانهای قدیمی و اشیایی باستانی مکشوفه در میرآباد همچون کوزه‌ها، سکه‌ها و مجسمه‌های طلایی به شکل حیوانات، گمان می‌رود که پیشینه میرآباد به برخی تمدن‌های باستانی همچون: مادها ،آشوری‌ها و ماناها برسد.[نیازمند منبع]

شهر میرآباد

تفریحگاه ها[ویرایش]

میرآباد دارای جنگل های حفاظت شده با تراکم بالا می باشد. جنگل‌های این شهر به دلیل وجود درخت های بلوط و گیاهان وحشی محل زیست مناسبی را برای حیواناتی همچون سنجاب،گراز وگوزن فراهم کرده است. همچنین شکارچیانی همچون خرس ، گربه وحشی و گرگ نیز در این جنگل‌ها زندگی میکنند.

برخی از نقاط باستانی و تفریحی شهرستان میرآباد عبارت‌اند از:

  • پل قلعه تاسیان
  • آبشار نێزە
  • پەردانان
  • دشت وەزنێ
  • کانی رش
  • خدرآباد
  • تنگه دوژه(واقع در تفرجگاه خدرآباد)
  • پل معلق جولانه (واقع در 10 کیلومتری شهر)
  • پرورش ماهی پل گومان
  • پرورش ماهی موسالان
    تنگه دوژه(خدرآباد)
دشت وزینه

منابع[ویرایش]

  1. سامانه ملی قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران (۲۰۲۳-۰۹-۲۸). «تصويب نامه در خصوص شناخته شدن يكصد روستاي مركز بخش به عنوان شهر مصوب ۱۳۷۸/۱۲/۱۸». Qavanin.ir. پارامتر |پیوند= ناموجود یا خالی (کمک)
  2. سامانه ملی قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران (۲۰۲۳-۰۹-۲۸). «منتزع شدن شهر نلاس از بخش وزینه و الحاق به شهرستان سردشت در استان آذربایجان غربی مصوب ۱۴۰۱/۰۵/۲۴ با اصلاحات و الحاقات بعدی». Qavanin.ir.
  3. «درگاه ملی آمار > سرشماری عمومی نفوس و مسکن > نتایج سرشماری > جمعیت به تفکیک تقسیمات کشوری سال 1395». www.amar.org.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۱-۱۱.
  4. کلباسی، ایران (۱۳۸۵). گویش کردی میرآباد. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. ص. یازده. شابک ۹۶۴-۴۲۶-۲۹۱-۳.