دیزیچه

مختصات: ۳۲°۲۳′۰۴″شمالی ۵۱°۳۰′۵۲″شرقی / ۳۲٫۳۸۴۴°شمالی ۵۱٫۵۱۴۴°شرقی / 32.3844; 51.5144
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
دیزیچه
کشور ایران
استاناصفهان
شهرستانمبارکه
بخشمرکزی
سال شهرشدن۱۳۷۲ خورشیدی
مردم
جمعیت۴،۹۳۵ نفر (۱۳۹۵)
جغرافیای طبیعی
مساحت۳۶ کیلومتر مربع
ارتفاع۱۶۵۲ متر
اطلاعات شهری
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۳۱۵۲۴۵
وبگاه
شناسهٔ ملی خودرو ایران
کد آماری۲۱۸۹
دیزیچه بر ایران واقع شده‌است
دیزیچه
روی نقشه ایران
۳۲°۲۳′۰۴″شمالی ۵۱°۳۰′۵۲″شرقی / ۳۲٫۳۸۴۴°شمالی ۵۱٫۵۱۴۴°شرقی / 32.3844; 51.5144

دیزیچه شهری از توابع بخش مرکزی شهرستان مبارکه در جنوب غربی استان اصفهان است. این شهر در موقعیت ۳۵ کیلومتری جنوب غربی شهر اصفهان، ۵ کیلومتری شهر مبارکه، ۱۰ کیلومتری شرق زرین‌شهر و در حاشیه رودخانه زاینده‌رود واقع شده‌است.

در تاریخ ۴ آذر ۱۳۷۲ به دیزیچه شهرداری تعلق گرفت. نام دیزیچه برگرفته از شکل خاص جغرافیایی آن است، به گونه‌ای که اگر از بالا به دیزیچه نگاه شود سه طرف شهر در حصار کوه‌ها و یک طرف آن رودخانه زاینده رود می‌باشد و بدین ترتیب مانند دژ کوچکی است که در قدیم دژچه نام داشته و در طول تاریخ با فرایند واجی که در گفتار شکل گرفته، ابتدا به «دژچه» و سپس «دزیچه» و در پایان به «دیزیچه» تغییر نام یافته‌است.[۱]

دیزیچه با کارخانجات و صنایع سبک و سنگین استان از جمله مجتمع فولاد مبارکه مجاور است و کارخانه سیمان سپاهان دیزیچه به نوعی در دل شهر جای گرفته‌است و در نزدیکی شرکت پلی‌اکریل اصفهان قرار دارد.

گذر دو خط راه‌آهن از حاشیه و مرکز شهر همچون کمربند قسمتی از شهر را در خود جای داده‌است. ایستگاه راه‌آهن دیزیچه در حال حاضر ایستگاه باری است که در سند چشم‌انداز ۲۰ ساله به مسافربری نیز تبدیل می‌شود ، همچنین آزادراه اصفهان-کاشان-قم-تهران از شهر دیزیچه عبور می‌کند.

اقتصاد مردم شهر در درجه اول به کشاورزی و سپس اشتغال در بخش صنعت (به ویژه حمل و نقل سیمان) وابسته‌است.

امامزاده سلیمان که شاهزاده سلیمان نیز نامیده می‌شود

محله ها: بالاسامان، درب عمارت ، موشی ، قلعه ، بیشه ، جبارآقا ، ریگی ، نوری ، قرقیاس ، حاج امین و...

جمعیت

این شهر براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۴،۹۳۵ نفر بوده است.

دیدنی‌ها[ویرایش]

مساجد و کتابخانه عمومی این شهر نیز فعالیت زیادی دارند.

طبیعت زیبای شهر-پارک قایقرانی

مجموعه غارهای پیش از تاریخ قلعه بزی دیزیچه[ویرایش]

این غارها دارای کهنترین نشانه‌های سکونت انسان در استان اصفهان هستند که در شمال شرق دیزیچه در محله حسن آباد قلعه بزی قرار دارند. با توجه به مطالعات باستان شناسان و تاریخگذاری کربن ۱۴، این غارها مسکن شکارچیان عصر سنگ در حدود چهل تا پنجاه هزار سال پیش بوده‌است. در این دوره انسان‌های نئاندرتال در منطقه زاگرس و احتمالاً مرکز ایران می‌زیستند. اهمیت قلعه بزی در این نکته است که از دوره پارینه سنگی میانی در مرکز فلات ایران اطلاعات چندانی وجود نداشت. در حال حاضر قلعه بزی تنها مکان شناخته شده این دوره است که می‌تواند در زمینه گاهنگاری، دیرین اقلیم‌شناسی و سایر مسائل مرتبط با زندگی مردمان پارینه سنگی میانی اطلاعاتی ارائه کند.

به نظر کاوشگر این مکان‌ها مجموعه قلعه بزی در ایران کاملاً منحصربه‌فرد است و مجموعه‌های مشابه آن در تنها در قفقاز، شبه جزیره عربستان و جنوب شرقی اروپا دیده شده‌است.

اولین فصل کاوشها در غار قلعه بزی در سال ۸۴ به سرپرستی دکتر فریدون بیگلری و با همکاری اداره باستان‌شناسی میراث اصفهان و بخش زمین‌شناسی دانشگاه اصفهان به‌طور مقدماتی صورت گرفت. اما در فصل دوم پژوهشها که در سال ۱۳۸۷ توسط باستان شناسان ایرانی و فرانسوی به سرپرستی بیگلری و ژوبر انجام گرفت کاوشهایی در غار بزرگ شماره ۲ انجام شد که دارای آثار مهمی از دوره پارینه سنگی میانی است.

مطالعه استخوان‌های کشف شده در قلعه بزی توسط دکتر مرجان مشکور و با همکاری دکتر ویلیام رندو انجام شده‌است. طبق نظر این متخصصین استخوان‌های جانوری در قلعه بزی دیزیچه به خوبی حفظ شده‌است و گونه‌های مختلف جانوری در این مکان به دست آمده‌است که آهو و بز وحشی، گاو وحشی و کرگدن از آن جمله هستند. متأسفانه حفاریهای غیرمجاز در سال‌های اخیر لطمات زیادی به لایه‌های باستانی غارها وارد کرده‌است.

بدون تردید غارهای قلعه بزی از جنبه‌های باستان‌شناسی منحصربه‌فرد هستند و ادامه کاوشهای علمی می‌تواند اطلاعات مهمی دربارهٔ کهنترین ساکنان ایران زمین ارائه کند. ایجاد موزه باستان‌شناسی با تکیه بر کشفیات غارهای قلعه بزی دیزیچه و دیگر آثار باستانی منطقه از برنامه‌های در دست اجرا است که می‌تواند باعث جلب گردشگران زیادی به منطقه شود.

منابع[ویرایش]

[۱]

  • غارهای قلعه بزی دیزیچه به زبان انگلیسی

[۲]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ «پرتال استان اصفهان». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۸ آوریل ۲۰۰۹.