نیکول کیدمن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نیکول کیدمن
ای‌سی
A headshot of Nicole Kidman at the Cannes Film Festival in 2017
کیدمن در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۷
نام هنگام تولدنیکول مری کیدمن
زادهٔ۲۰ ژوئن ۱۹۶۷ ‏(۵۶ سال)
هونولولو، هاوایی، ایالات متحده
شهروندی
  • استرالیا
  • ایالات متحده
پیشه
  • بازیگر
  • تهیه‌کننده
سال‌های فعالیت۱۹۸۳–اکنون
آثارفهرست کامل
همسر(ها)
فرزندان۴
والدینآنتونی کیدمن (پدر)
خویشاوندانآنتونیا کیدمن (خواهر)
جایزه(ها)فهرست کامل

نیکول مری کیدمن AC (به انگلیسی: Nicole Mary Kidman؛ زادهٔ ۲۰ ژوئن ۱۹۶۷) بازیگر و تهیه‌کنندهٔ اهل استرالیا و ایالات متحده است. او که بابت فعالیت در محصولات سینمایی و تلویزیونی با ژانرهای گوناگون شهرت دارد، نامش همواره در میان بازیگران زن جهان با بیشترین مقدار دستمزد قرار گرفته‌است. او جوایز متعددی از جمله یک جایزهٔ اسکار، یک جایزهٔ فیلم بفتا، دو جایزهٔ امی ساعات پربیننده و شش جایزهٔ گلدن گلوب برنده شده‌است.

کیدمن در سال ۱۹۸۳ حرفهٔ بازیگری خود را در استرالیا و با بازی در فیلم‌های کریسمس بوش و راه‌زنان بی‌ام‌اکس آغاز کرد. نقش برجستهٔ او در سال ۱۹۸۹ با فیلم تریلر سکوت قبرستانی و مینی‌سریال بنگکوک هیلتن مهیا شد. او در سال ۱۹۹۰ با بازی در فیلم اکشن روزهای تندر به موفقیت بین‌المللی دست یافت و در ادامه برای بازی در نقش اصلی فیلم‌های دور و دورتر (۱۹۹۲)، بتمن برای همیشه (۱۹۹۵)، به خاطرش مردن (۱۹۹۵) و چشمان کاملاً بسته (۱۹۹۹) به شهرت گسترده‌تری رسید. کیدمن برای بازی در نقش نویسنده، ویرجینیا وولف، در درام ساعت‌ها (۲۰۰۲) برندهٔ جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن شد. او برای فیلم‌های مولن روژ! (۲۰۰۱)، لانه خرگوش (۲۰۱۰) و شیر (۲۰۱۶) و ریکاردو بودن (۲۰۲۱) نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد.

پروژه‌های تلویزیونی کیدمن عبارتند از همینگوی و گلهورن (۲۰۱۲)، دروغ‌های کوچک بزرگ (۲۰۱۷–۲۰۱۹)، بالای دریاچه (۲۰۱۷)، فروپاشی (۲۰۲۰) و نه غریبهٔ کامل (۲۰۲۱). او برای مجموعهٔ دروغ‌های کوچک بزرگ دو جایزهٔ امی ساعات پربیننده در رشتهٔ برجسته‌ترین بازیگر زن نقش اصلی و برجسته‌ترین مجموعهٔ کوتاه در مقام تهیه‌کنندهٔ اجرایی آن دریافت کرد.

کیدمن از سال ۱۹۹۴ در مقام سفیر حسن نیت برای یونیسف و از سال ۲۰۰۶ برای یونیفم مشغول به فعالیت بوده‌است.[۱][۲] او در سال ۲۰۰۶ به مقام استرالیا منصوب شد.[۳][۴] کیدمن در سال ۲۰۱۰ شرکت تولیدی بلاسم فیلمز را تأسیس کرد.[۵] او پیش‌تر با بازیگر آمریکایی تام کروز ازدواج کرده بود،[۶][۷] و در سال ۲۰۰۶ با خوانندهٔ موسیقی کانتری کیث اربن ازدواج کرد.[۸][۹] مجلهٔ تایم در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۱۸ از او به‌عنوان یکی ۱۰۰ شخص تأثیرگذار جهان یاد کرده و نام او در سال ۲۰۲۰ در رتبه‌بندی نیویورک تایمز از برترین بازیگران قرن بیست و یکم قرار داده شد.[۱۰]

اوایل زندگی[ویرایش]

نیکول مری کیدمن ۲۰ ژوئن ۱۹۶۷ در هونولولو، هاوایی[۱۱] در حین اینکه والدین استرالیایی او با ویزای دانشجویی به‌طور موقت در ایالات متحده بودند به دنیا آمد.[۱۲] مادرش آموزش‌یار پرستاری است که کتاب‌های همسرش را ویرایش می‌کرد و یکی از اعضای لابی زنان استرالیا بود. پدرش، آنتونی کیدمن، بیوشیمی‌دان، روان‌شناس بالینی و نویسنده بود.[۱۳] او یک خواهر کوچکتر به نام آنتونیا کیدمن دارد که روزنامه‌نگار و مجری تلویزیون است.[۱۴] کیدمن که در ایالت هاوایی آمریکا از پدر و مادری استرالیایی متولد شده‌است، دارای تابعیت دوگانه استرالیا و ایالات متحده است.[۱۵][۱۶] او همچنین تبار انگلیسی، ایرلندی و اسکاتلندی دارد.[۱۷][۱۸] او که در هاوایی به دنیا آمد، نام هاوایی «Hōkūlani» به معنای «ستاره بهشتی» را گرفت. این نام الهام از یک بچه فیل بود که در همان زمان در باغ وحش هونولولو متولد شد.[۱۹]

هنگامی که کیدمن به دنیا آمد، پدرش دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشگاه هاوایی در مانوا بود و به‌عنوان همکار مدعو در مؤسسه ملی سلامت روان ایالات متحده مشغول به کار شد. در مخالفت با جنگ ویتنام، والدینش در تظاهرات ضد جنگ شرکت کردند. آن‌ها مدتی را در واشینگتن دی‌سی زندگی می‌کردند.[۲۰] این خانواده سه سال بعد به استرالیا بازگشت.[۲۱] او در سیدنی بزرگ شد و در مدرسه دولتی لین کوو و دبیرستان دخترانه شمال سیدنی به تحصیل پرداخت. او در سه سالگی در رشته باله ثبت نام کرد و در دوران دبستان و دبیرستان استعداد ذاتی خود را برای بازیگری نشان داد.[۲۲]

کیدمن گفته که برای اولین بار با تماشای بازی مارگارت همیلتون در نقش جادوگر خبیث غرب در جادوگر شهر از (۱۹۳۹) آرزوی بازیگر شدن را داشت.[۲۳] او گفت که در کودکی ترسو بوده: «من بسیار خجالتی هستم — واقعاً خجالتی — من حتی از بچگی لکنت داشتم که کم‌کم از پس آن برمی‌آمدم، اما همچنان به آن کمرویی فرومی‌روم؛ بنابراین من دوست ندارم به تنهایی وارد یک رستوران شلوغ شوم. من دوست ندارم به تنهایی به مهمانی بروم.»[۲۴] در طول سال‌های نوجوانی، او در تئاتر خیابان فیلیپ، در کنار بازیگر همکارش نائومی واتس، و در تئاتر استرالیایی برای جوانان حضور داشت، که او در آن‌جا درام را آغاز کرد زیرا بازیگری را برای خود پناهگاهی یافت. به دلیل پوست روشن و موهای قرمزی که داشت، در معرض خورشید بودن او را به تمرین در سالن‌های تئاتر سوق داد.[۲۲] او که دائماً در تئاتر خیابان فیلیپ بود تشویق شد تا به‌طور تمام وقت بازیگری را دنبال کند، که در نهایت با ترک تحصیل در دبیرستان این کار را انجام داد.[۱۷][۲۱]

حرفه[ویرایش]

کارهای اولیه و پیشرفت (۱۹۸۳–۱۹۹۴)[ویرایش]

در سال ۱۹۸۳، کیدمن ۱۶ ساله اولین نقش سینمایی خود را در بازسازی فیلم کلاسیک تعطیلات استرالیایی کریسمس بوش ایفا کرد.[۱۷] در پایان آن سال، او نقش مکمل مجموعهٔ تلویزیونی فایو مایل کریک را داشت. در سال ۱۹۸۴، مادرش به سرطان سینه مبتلا شد که باعث شد کیدمن برای کمک به مادرش در فیزیوتراپی، برای مدتی بازیگری را متوقف کند، و ماساژ درمانی را مطالعه کرد. او در این دهه پس از حضور در چندین فیلم استرالیایی مانند کمدی اکشن بی‌ام‌اکس بندیتس (۱۹۸۳) و کمدی رمانتیک ویندریدر (۱۹۸۶) به شهرت رسید.[۲۵] در بقیه دههٔ ۱۹۸۰، او در برنامه‌های تلویزیونی مختلف استرالیا از جمله مینی‌سریال ویتنام (۱۹۸۷) ظاهر شد که برای اولین بار جایزه مؤسسه فیلم استرالیا را به دست آورد.[۲۶]

کیدمن در فیلم استرالیایی شهر زمرد (۱۹۸۸) بر اساس نمایشنامه‌ای به همین نام ظاهر شد که دومین جایزه مؤسسه فیلم استرالیا را برای او به ارمغان آورد. او سپس در کنار سم نیل در فیلم هیجان‌انگیز سکوت قبرستانی (۱۹۸۹) نقش همسر یک افسر نیروی دریایی را که توسط یک معشوقه سابق با بازی بیلی زین تهدید می‌شود، بازی کرد. این فیلم نقش برجستهٔ او و یکی از اولین فیلم‌هایی بود که برای او شهرت بین‌المللی را به همراه داشت.[۲۷] در رابطه با بازی او، ورایتی گفت «کیدمن در طول فیلم عالی است. او به شخصیت سرسختی و انرژی واقعی می‌بخشد.»[۲۸] در همین حال، منتقد راجر ایبرت به شیمی عالی بین بازیگران اشاره کرد و گفت: «کیدمن و زین در صحنه‌هایشان نفرت واقعی و قابل لمس ایجاد می‌کنند.»[۲۹] او این فعالیت را با مینی‌سریال استرالیایی بانکوک هیلتون دنبال کرد و بعد از آن در فیلم اکشن ورزشی روزهای تندر (۱۹۹۰) در کنار دوست پسر و همسر سابقش تام کروز ایفای نقش کرد. او در این فیلم نقش یک دکتر جوان را که عاشق رانندهٔ نسکار می‌شود ایفا کرده‌است. این فیلم که فیلم برجستهٔ بین‌المللی او محسوب می‌شود، در میان پرفروش‌ترین اکران‌های سال قرار گرفت.[۳۰]

در سال ۱۹۹۱، کیدمن با تندی نیوتون و همکلاسی سابقش نائومی واتس در فیلم مستقل استرالیایی لاس زدن هم‌بازی شد.[۳۱] آن‌ها در این فیلم با موضوع دورهٔ بلوغ نقش دختران دبیرستانی را ایفا کردند که برندهٔ جایزهٔ بهترین فیلم مؤسسه فیلم استرالیا شد.[۳۲] در همان سال، نقش او در فیلم بیلی بتگیت، اولین نامزدی گلدن گلوب برای کیدمن در رشتهٔ بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به همراه داشت. نیویورک تایمز او را «زیبا با حس شوخ‌طبعی» یاد کرد.[۳۳] سال بعد، او و کروز برای فیلم حماسی ایرلندی دور و دورتر (۱۹۹۲) ساختهٔ ران هاوارد دوباره هم‌بازی شدند که موفقیتی ناچیز از نظر انتقادی و تجاری داشت.[۳۴][۳۵] در سال ۱۹۹۳، او در فیلم هیجان‌انگیز عناد در مقابل الک بالدوین، و درام زندگی من در مقابل مایکل کیتون بازی کرد.[۳۶][۳۷]

شناخت جهانی و تحسین منتقدان (۱۹۹۵–۲۰۰۳)[ویرایش]

در سال ۱۹۹۵، کیدمن نقش دکتر چیس مریدین که یک دوشیزه درمانده بود را در فیلم ابرقهرمانی بتمن برای همیشه، در مقابل وال کیلمر در نقش شخصیت اصلی فیلم بازی کرد. در همان سال، او در کمدی سیاه به خاطرش مردن از گاس ون سنت ایفای نقش کرد که در آن نقش سوزان استون گوینده قاتل اخبار را بازی می‌کند. میک لاسال از سان فرانسیسکو کرونیکل در رابطه با عملکرد او گفت: «[او] لایه‌های معنا، قصد و انگیزه را به نقش می‌آورد.»[۳۸] او برای اجرای خود اولین جایزه گلدن گلوب خود را دریافت کرد. در سال‌های بعد، او در کنار باربارا هرشی و جان مالکوویچ در پرتره یک بانو (۱۹۹۶) بر اساس رمانی به همین نام ظاهر شد و در مصلح (۱۹۹۷) مقابل جرج کلونی نقش دکتر جولیا کلی، متخصص هسته‌ای کاخ سفید را ایفا کرد. فیلم دوم ۱۱۰ میلیون دلار در سراسر جهان فروش داشت.[۳۹][۴۰] در سال ۱۹۹۸، او در کنار ساندرا بولاک در کمدی رمانتیک جادوی عملی نقش دو خواهر جادوگر را ایفا کردند که با نفرینی تهدیدآمیز روبرو می‌شوند و مانع از یافتن عشقی پایدار می‌شود. در حالی که این فیلم در آخر هفته افتتاحیه خود در آمریکای شمالی در صدر جدول فروش قرار گرفت، اما یک شکست تجاری بود.[۴۱][۴۲] او در همان سال برای نمایش دیوید هار به نام اتاق آبی که در لندن افتتاح شد، به تئاتر بازگشت.[۴۳] او برای این نقش نامزد دریافت جایزهٔ لارنس اولیویه بهترین بازیگر زن شد.[۴۴]

کیدمن در افتتاحیهٔ مولن روژ! در جشنواره فیلم کن ۲۰۰۱

در سال ۱۹۹۹، کیدمن برای بار سوم با شوهر آن زمان خود، تام کروز، نقش یک زوج منهتنی در یک بحران جنسی را در چشمان کاملاً بسته ایفا کردند که آخرین فیلم کارگردان استنلی کوبریک بود. این فیلم به دلیل ماهیت صریح صحنه‌های جنسی، مورد بحث و جدل‌های سانسور قرار گرفت.[۴۵] پس از یک وقفه کوتاه و یک طلاق بسیار عمومی‌شده از کروز،[۴۶] کیدمن برای بازی در نقش یک عروس سفارشی در درام بریتانیایی-آمریکایی دختر روز تولد به سینما بازگشت.[۴۷] در سال ۲۰۰۱، او در موزیکال مولن روژ! ساختهٔ باز لورمن، در مقابل ایوان مک‌گرگور نقش بازیگر کاباره و روسپی درباری را به عهده گرفت. اجرای او و آواز خواندن او نقدهای مثبتی دریافت کرد. پل کلینتون از سی‌ان‌ان آن را بهترین کار خود از زمان به خاطرش مردن نامید و نوشت: «او در نقش ساتین دود شعله‌ور و خیره‌کننده است. او با اعتماد به نفس کامل در طول فیلم حرکت می‌کند [. . .] به نظر می‌رسد کیدمن در کاراکترهای «ملکه یخی» تخصص دارد»[۴۸] او دومین جایزه گلدن گلوب خود را دریافت کرد و نامزد دریافت جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن شد.[۴۹][۵۰]

همچنین در سال ۲۰۰۱، کیدمن در فیلم ترسناک روان‌شناختی دیگران (۲۰۰۱) از آلخاندرو آمنابار نقش گریس استوارت، مادری که در طول جنگ جهانی دوم در جزایر کانال زندگی می‌کند و مشکوک بود خانه‌اش جن‌زده‌است، را بازی کرد. این فیلم بیش از ۲۱۰ میلیون دلار فروش داشت و برایش بار دیگر نامزد دریافت جایزهٔ فیلم بفتا و جایزهٔ گلدن گلوب شد.[۵۱][۵۲] منتقد راجر ایبرت دربارهٔ این فیلم گفت که «الخاندرو آمنابار صبر و حوصله ایجاد فضایی بی‌روح و رؤیایی را دارد و نیکول کیدمن موفق می‌شود ما را متقاعد کند که او یک فرد عادی در یک موقعیت ناراحت‌کننده است.»[۵۳]

کیدمن در افتتاحیهٔ داگویل در جشنواره فیلم کن ۲۰۰۳

کیدمن برای ایفای نقش ویرجینیا وولف در ساعت‌ها (۲۰۰۲) به کارگردانی استیون دالدری، با بازی در کنار مریل استریپ و جولیان مور، تحسین منتقدان را به خود جلب کرد. کیدمن در طول آماده‌سازی این پروژه از پروتزهایی استفاده می‌کرد که روی بینی او اعمال می‌شد تا نویسنده را در دههٔ ۱۹۲۰ انگلستان به تصویر بکشد و تقریباً غیرقابل تشخیص به نظر برسد. این فیلم از نظر منتقدان موفقیت‌آمیز بود و جوایز و نامزدی متعددی از جمله نامزدی جایزه اسکار بهترین فیلم را به همراه داشت. نیویورک تایمز نوشت که «خانم کیدمن، در اجرای شجاعتی حیرت‌انگیز، جنگ درونی وحشیانه‌ای را که توسط یک ذهن درخشان علیه تأثیرات معیوب به راه انداخته‌است را تداعی می‌کند.»[۵۴] او برای این نقش جوایز مهمی را کسب کرد؛ از جمله اولین جایزه بفتا، سومین جایزهٔ گلدن گلوب، و جایزه اسکار بهترین بازیگر زن، که برای اسکار به اولین استرالیایی برنده این جایزه تبدیل شد.[۲۱] او در طول سخنرانی خود برای دریافت جایزه اسکار، به جنگ عراق اشاره کرد که در آن زمان در حال وقوع بود و در مورد اهمیت هنر صحبت کرد و گفت: «چرا به آکادمی اسکار می‌آیید در حالی که جهان در چنین آشفتگی است؟ چون هنر مهم است. و چون به آنچه انجام می‌دهی ایمان داری و می‌خواهی آن را گرامی بداری، و این سنتی است که باید برپا داشت.»[۵۵] مجلهٔ پیپل در همان سال او را زیباترین فرد جهان نامید.[۵۶]

کیدمن در سال ۲۰۰۳ در سه فیلم ظاهر شد. اولین آن‌ها، نقش اصلی داگویل به کارگردانی لارس فون تریه، یک فیلم تجربی بود که بر روی صحنه‌ای از استودیوی تفکیک صدا پخش می‌شد. اگرچه این فیلم با نقدهای ضد و نقیضی همراه بود، اما کیدمن برای بازی خود مورد تحسین قرار گرفت. پیتر تراورز از رولینگ استون اظهار داشت که کیدمن «عاطفی‌ترین بازی دوران حرفه ای خود را ارائه می‌دهد.» فیلم دوم اقتباسی بود به‌نام ننگ بشری در مقابل آنتونی هاپکینز. سومین فیلم او در آن سال، درام جنگی کوهستان سرد ساختهٔ فیلیپ راث بود که در آن مقابل جود لا و رنی زلوگر نقش معشوقهٔ شخصیت لاو را به تصویر کشید که در جنگ داخلی از هم جدا می‌شود. مجله تایم در مورد عملکرد او نوشت: «کیدمن از مصیبت آدا نیرو می‌گیرد و پیوسته رشد می‌کند و به معنای واقعی کلمه درخشان است». این فیلم جوایز و نامزدی متعددی را به خود اختصاص داد که مهم‌ترین آنها برای بازی بازیگران بود و کیدمن برای ششمین بار نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب بهترین بازیگر زن شد.[۵۷]

بازیگر برجسته (۲۰۰۴–۲۰۰۹)[ویرایش]

در سال ۲۰۰۴، کیدمن در درام تولد بازی کرد. صحنه‌ای از فیلم که او با همبازی‌اش کامرون برایت که در آن زمان ده ساله بود، حمام می‌کند، جنجال برانگیخت. او طی یک کنفرانس مطبوعاتی در شصت و یکمین جشنواره فیلم ونیز به این جنجال پرداخت و گفت: «اینطور نبود بخواهم فیلمی بسازم که در آن پسری ۱۰ ساله را ببوسم. می‌خواستم فیلمی بسازم که تو عشق را بفهمی.»[۵۸] او برای بار هفتم نامزد دریافت گلدن گلوب شد. در همان سال، او در کنار متیو برودریک، بت میدلر، کریستوفر واکن و گلن کلوز در فیلم کمدی علمی-تخیلی همسران استپفورد از فرانک اوز که بازسازی فیلمی به همین نام محصول ۱۹۷۵ بود، بازی کرد. سال بعد، او در کنار شان پن در فیلم مهیج مترجم از سیدنی پولاک نقش مترجم سازمان ملل متحد را بازی کرد و در کنار ویل فرل در کمدی رمانتیک افسونگر ایفای نقش کرد. در حالی که هیچ‌یک از فیلم‌ها در ایالات متحده موفق نبودند، اما در مناطق دیگر با موفقیت همراه بودند.[۵۹][۶۰]

کیدمن در سال ۲۰۰۶

کیدمن همراه با موفقیت خود در صنعت فیلم، به چهره برند عطر شنل شماره ۵ تبدیل شد. او برای تبلیغ این عطر در فصول تعطیلات ۲۰۰۴، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶ و ۲۰۰۸، در کمپین تبلیغات تلویزیونی و چاپی همراه با خودریگو سانتورو و به کارگردانی باز لورمن حضور داشت. آگهی تبلیغاتی سه دقیقه‌ای که برای شنل شماره ۵ تهیه شد، کیدمن را به رکورددار بیشترین دستمزد پرداخت‌شده در هر دقیقه به یک بازیگر تبدیل کرد. او برای تبلیغ سه دقیقه ای ظاهراً ۱۲ میلیون دلار درآمد داشت.[۶۱] در طول این مدت، او همچنین به عنوان چهل و پنجمین سلبریتی قدرتمند در فهرست ۱۰۰ سلبریتی فوربز سال ۲۰۰۵ معرفی شد. درآمد او بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۵ مبلغ ۱۴٫۵ میلیون دلار گزارش شد. در فهرست پردرآمدترین بازیگران زن سال ۲۰۰۵ مجله پیپل، کیدمن پس از جولیا رابرتس با ۱۶ تا ۱۷ میلیون دلار برای هر فیلم در رتبه دوم قرار گرفت.[۶۲]

در سال ۲۰۰۶، کیدمن عکاس، دیان آربس را در فیلم زندگینامه‌ای خز، در مقابل رابرت داونی جونیور به تصویر کشید و صداپیشگی انیمیشن خوش‌قدم را که بیش از ۳۸۴ میلیون دلار آمریکا فروخت، بر عهده گرفت و تبدیل به پرفروش‌ترین فیلم او در آن زمان شد.[۶۳] سال بعد، او در فیلم علمی-تخیلی تهاجم و کمدی-درام مارگو در مراسم عروسی ساختهٔ نوآ بامباک ایفای نقش کرد. همچنین در سال ۲۰۰۷، او در نقش آنتاگونیست اصلی ماریسا کولتر را در فیلم فانتزی-ماجراجویی قطب‌نمای طلایی بازی کرد که بیش از ۳۷۰ میلیون دلار آمریکا فروخت و همچنین تبدیل به یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های او شد.[۶۴]

سال بعد، کیدمن دوباره با کارگردان باز لورمن برای فیلم استرالیایی تاریخی استرالیا (۲۰۰۸) ایفای نقش کرد. این فیلم در منطقه شمالی دورافتاده در جریان حمله ژاپنی‌ها به داروین در جنگ جهانی دوم جریان دارد و در مقابل هیو جکمن در نقش یک زن انگلیسی که احساس می‌کند در قاره غرق شده‌است را بازی می‌کند. اگرچه این فیلم نقدهای متفاوتی را از سوی منتقدان دریافت کرد،[۶۵] اما عملکرد تجاری خوبی داشت و بیش از ۲۱۱ میلیون دلار در سراسر جهان در مقابل بودجه ۱۳۰ میلیون دلاری فروخت.[۶۶] در سال ۲۰۰۹، او در موزیکال نه در کنار گروهی از بازیگران از جمله دنیل دی-لوئیس ظاهر شد. کیدمن که مدت زمان نمایشش در مقایسه با دیگر بازیگران زن کوتاه بود، شماره موزیکال «راه غیرمعمول» را در کنار دی-لوئیس اجرا کرد. این فیلم چندین نامزدی جایزه گلدن گلوب و اسکار را دریافت کرد و کیدمن به عنوان بخشی از گروه بازیگران فیلم نامزد دریافت جایزهٔ انجمن بازیگران فیلم شد.[۶۷]

فیلم‌های بیوگرافی و مستقل (۲۰۱۰–۲۰۱۵)[ویرایش]

کیدمن دهه ۲۰۱۰ را با تهیه‌کنندگی و بازی در فیلم اقتباسی از نمایشنامه لانهٔ خرگوش در کنار آرون اکهارت آغاز کرد.[۶۸] بازی او در نقش مادری داغدار که با مرگ پسرش کنار آمد، تحسین منتقدان را به همراه داشت و نامزد دریافت جایزه اسکار، گلدن گلوب و انجمن بازیگران فیلم در رشتهٔ بهترین بازیگر زن شد.[۶۹][۷۰] سال بعد، او به همراه آدام سندلر و جنیفر آنیستون در کمدی عاشقانه فقط باهاش کنار بیا ظاهر شد و سپس در کنار نیکلاس کیج در فیلم اکشن و مهیج تعدی ایفای نقش کرد.[۷۱][۷۲]

کیدمن در تروپ‌فست ۲۰۱۲ در سیدنی، استرالیا

در سال ۲۰۱۲، کیدمن در کنار کلایو اوون در فیلم اچ‌بی‌او یعنی همینگوی و گلهورن بازی کرد که رابطه بین زوج روزنامه‌نگار ارنست همینگوی و مارتا گلهورن را به تصویر می‌کشید.[۷۳] او برای بازی در نقش گلهورن، نامزد دریافت جوایز امی ساعات پربیننده در رشتهٔ بهترین بازیگر زن شد.[۷۴] در همان سال، او در پسر روزنامه فروش (۲۰۱۲) ایفای نقش کرد[۷۵][۷۶] که برایش جایزه انجمن بازیگران فیلم را به همراه داشت علاوه بر این نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب شد. همچنین در سال ۲۰۱۲، کتاب صوتی ضبط‌شدهٔ او از به‌سوی فانوس دریایی اثر ویرجینیا وولف منتشر شد.[۷۷] سال بعد او نقش یک مادر ناپایدار را در فیلم استوکر ایفا کرد.[۷۸] در آوریل ۲۰۱۳، او به عنوان یکی از اعضای هیئت داوران مسابقه اصلی در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۳ انتخاب شد.[۷۹]

در سال ۲۰۱۴، کیدمن نقش شخصیت اصلی فیلم بیوگرافی گریس موناکو را بازی کرد که بحران سال ۱۹۶۲ را روایت می‌کند. این فیلم که خارج از رقابت جشنوارهٔ فیلم کن ۲۰۱۴ نمایش داده شد، تا حد زیادی نقدهای منفی دریافت کرد.[۸۰] همچنین در آن سال، او در دو فیلم با کالین فرث بازی کرد که اولین آن‌ها درام تاریخی بریتانیایی-استرالیایی مرد راه‌آهن بود که در آن نقش همسر یک افسر را بازی کرد.[۸۱] کاترین مونک از مونترال گزت دربارهٔ بازی کیدمن گفت: «این یک بازی واقعاً استادانه است.»[۸۲] دومین فیلم او با فرث، فیلم هیجان‌انگیز بریتانیایی پیش از آنکه بخوابم بود که یک بازمانده از تصادف اتومبیل را با آسیب مغزی را به تصویر می‌کشید.[۸۳] همچنین در سال ۲۰۱۴، او در انیمیشن لایو اکشن کمدی پدینگتون به عنوان آنتاگونیست اصلی فیلم ظاهر شد.[۸۴]

در سال ۲۰۱۵، کیدمن در درام سرزمین بیگانه و خانواده فانگ به کارگردانی جیسون بیتمن، و محصولی از کمپانی سازنده فیلم کیدمن، بازی کرد.[۸۵] در دیگر اکران فیلم خود در سال ۲۰۱۵، درام بیوگرافی ملکه صحرا، او نویسنده، مسافر، افسر سیاسی، مدیر و باستان‌شناس گرترود بل را به تصویر کشید. در همان سال، او نقش یک دادستان منطقه را در مقابل جولیا رابرتس و چیویتل اجیوفور در فیلم راز در چشمانشان بازی کرد.[۸۶] پس از ۱۵ سال، او در نمایش عکس ۵۱ در تئاتر نوئل کاوارد بریتانیا به وست اند بازگشت. او نقش دانشمند بریتانیایی روزالیند فرانکلین را بازی کرد که برای کشف ساختار دی‌ان‌ای کار می‌کرد. این محصول با ستایش قابل توجهی از سوی منتقدان، به ویژه برای کیدمن مواجه شد و بازگشت او به وست اند مورد استقبال قرار گرفت.[۸۷] او برای بازی خود برندهٔ جایزهٔ تئاتر ایونینگ استاندارد شد و دومین نامزدی جایزهٔ لارنس اولیویه برای بهترین بازیگر زن را دریافت کرد.[۸۸][۸۹]

تحسین از سوی منتقدان (۲۰۱۶–اکنون)[ویرایش]

کیدمن در افتتاحیهٔ شیر در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو ۲۰۱۶

در سال ۲۰۱۶، کیدمن نقش مادرخوانده پسری هندی که هنگام تولد از خانواده‌اش جدا شده بود را به تصویر کشید؛ نقشی که او احساس می‌کرد با آن ارتباط دارد زیرا خودش مادر فرزندخوانده است.[۹۰] او برای این فیلم نامزد دریافت جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن و جایزهٔ گلدن گلوب شد. ریچارد روپر از شیکاگو سان-تایمز عقیده داشت که کیدمن «عملکردی قدرتمند و تکان‌دهنده ارائه می‌کند. این به خوبی هر کاری است که او در دهه گذشته انجام داده‌است.»[۹۱] این فیلم با بودجهٔ ۱۲ میلیون دلار ساخته شد و بیش از ۱۴۰ میلیون دلار فروش داشت.[۹۲]

در سال ۲۰۱۷، کیدمن در مینی‌سریال دروغ‌های کوچک بزرگ از شبکهٔ اچ‌بی‌او به تلویزیون بازگشت. او همچنین تهیه‌کننده اجرایی این مینی‌سریال بود و نقش سلست رایت، وکیل سابق و خانه‌دار را بازی می‌کرد که رابطه‌ای توهین‌آمیز با همسرش با بازی الکساندر اسکاشگورد را پنهان نگه می‌دارد. متیو جیکوبز از هافینگتون پست معتقد بود که او «یک اجرای حرفه‌ای را ارائه کرد»،[۹۳] در حالی که آن هورنادی از واشینگتن پست نوشت که «کیدمن متعلق به پانتئون بازیگران زن بزرگ است».[۹۴] او برندهٔ جایزه امی ساعات پربیننده در رشتهٔ بهترین بازیگر نقش اول زن و همچنین برندهٔ جایزه امی ساعات پربیننده برای مجموعه تلویزیونی کوتاه برجسته به عنوان تهیه‌کننده اجرایی آن شد. او همچنین یک جایزه انجمن بازیگران فیلم، دو جایزه تلویزیونی منتخب منتقدان و دو جایزه گلدن گلوب را برای نقشش در این مجموعه دریافت کرد.[۹۵][۹۶]

کیدمن در ادامه در درام فریب‌خورده از سوفیا کوپولا، نقش مارتا فارنسورث، مدیر یک مدرسه دخترانه در طول جنگ داخلی آمریکا، را بازی کرد.[۹۷] این فیلم یک موفقیت هنری بود، و کیتی والش از سرویس خبری تریبون، در مورد بازی کیدمن گفته‌است: «او کنترل شده» است و «رفتارهای لطیف و زنانگی او به راحتی با صلابت او همراه است.»[۹۸] او بار دیگر با کارگردان جان کامرون میچل درکمدی رمانتیک علمی-تخیلی چطور با دخترها در مهمانی‌ها گپ بزنیم همکاری کرد،[۹۹][۱۰۰] و در فیلم دلهره‌آور روان‌شناختی کشتن گوزن مقدس به کارگردانی یورگوس لانتیموس، که برای نخل طلای جشنوارهٔ فیلم کن نیز رقابت کرد، حضور یافت.[۹۹][۱۰۰] همچنین در سال ۲۰۱۷، او نقش‌های مکمل سریال تلویزیونی بالای دریاچه از شبکهٔ بی‌بی‌سی دو و کمدی-درام قسمت بالایی را که بازسازی کمدی فرانسوی دست‌نیافتنی‌ها (۲۰۱۱) با بازی برایان کرانستون و کوین هارت است، بر عهده داشت.[۱۰۱]

کیدمن در رویداد فیلم آکوامن در کامیک-کان سن دیگو ۲۰۱۸

در سال ۲۰۱۸، کیدمن در دو درام بازی کرد — نابودگر و پسر پاک شد. در اولی، او نقش کارآگاهی را بازی می‌کرد که به مدت دو دهه در یک پرونده مشکل داشت. پیتر دبروژ از مجلهٔ ورایتی و بروک مارین از مجلهٔ دبلیو هر دو او را در این نقش «غیرقابل تشخیص» یاد کردند یافتند و دبروژ اضافه کردند که «او در پوسته‌ای کاملاً جدید ناپدید می‌شود و درون او را باز تنظیم می‌کند تا با پوسته‌ای سخت از شخصیت مطابقت داشته باشد»[۱۰۲] و در همین حین بروک مارین بازیگری متد کیدمن را برجسته کرد.[۱۰۳] فیلم دوم راسل کرو و کیدمن را در نقش والدینی محافظه‌کار اجتماعی نشان می‌دهد که پسرشان (با بازی لوکاس هجز) را به یک برنامه اصلاح همجنس‌گرایان می‌فرستند. در همان سال، کیدمن در نقش ملکه آتلانا، مادر شخصیت اصلی، در فیلم ابرقهرمانی آکوامن از دنیای توسعه‌یافته دی‌سی بازی کرد که بیش از ۱٫۱ میلیون دلار در سراسر جهان فروش داشت و به پرفروش‌ترین فیلم او تا به امروز تبدیل شد.[۱۰۴]

فوربز نام او را با درآمد سالانهٔ ۳۴ میلیون دلاری در رده چهارم پردرآمدترین بازیگر زن جهان در سال ۲۰۱۹ قرار داد.[۱۰۵] در سال ۲۰۱۹، او در درام سهره طلایی که اقتباسی از رمانی به همین نام اثر دونا تارت با بازی انسل الگورت بود، نقش مکمل را بر عهده گرفت.[۱۰۶] اگرچه استقبال ضعیفی از فیلم صورت گرفت، اما اوون گلیبرمن از ورایتی کیدمن را به خاطر ایفای نقش با «عشق ظریف» تحسین کرد.[۱۰۷][۱۰۸] او سپس در درام بامب‌شل با شارلیز ترون و مارگو رابی هم‌بازی شد. این فیلم رسوایی مربوط به اتهامات آزار جنسی علیه راجر ایلز، مدیر عامل سابق فاکس نیوز را به تصویر می‌کشد که او در آن روزنامه‌نگار، گرچن کارلسون را به تصویر می‌کشید.[۱۰۹] او نامزد دریافت جایزه انجمن بازیگران فیلم در رشتهٔ اجرای برجسته بازیگر زن در نقش مکمل شد.[۱۱۰]

کیدمن دهه ۲۰۲۰ را با نقش گریس فریزر، یک درمانگر موفق نیویورکی، در مینی‌سریال هیجان‌انگیز روانشناختی فروپاشی از شبکهٔ اچ‌بی‌او آغاز کرد.[۱۱۱] او به عنوان تهیه‌کننده اجرایی در کنار کارگردان سریال، سوزان بیر، و دیوید ای کلی، که قبلاً دروغ‌های کوچک بزرگ را اقتباس و تهیه کرده بود، مشغول به فعالیت بود. او برای بازی خود، برندهٔ جایزهٔ گلدن گلوب و نامزد دریافت جایزهٔ انجمن بازیگران فیلم شد.[۱۱۲][۱۱۳] تنها فیلم از او که او در سال ۲۰۲۰ منتشر شد، کمدی موزیکال جشن رقص پایان سال بود که بر اساس موزیکال برادوی به همین نام ساخته شد و در کنار مریل استریپ، جیمز کوردن و کیگان-مایکل کی نقش‌آفرینی کرد.[۱۱۴] سال بعد، او در مینی‌سریال درام نه غریبه کامل از شبکهٔ هولو که بر اساس رمانی به همین نام از لیان موریارتی ساخته شد، ایفای نقش کرد و به عنوان تهیه‌کنندهٔ اجرایی مینی‌سریال مشغول به فعالیت بود.[۱۱۵][۱۱۶] در همان سال، او بازیگر کمدین، لوسیل بال، را در کنار خاویر باردم در نقش شوهر بال، دزی آرناز، در درام زندگی‌نامه‌ای ریکاردو بودن به کارگردانی آرون سورکین به تصویر کشید.[۱۱۷][۱۱۸] علی‌رغم واکنش‌های نامطلوب برای انتخاب او در نقش بال،[۱۱۹] نقش‌آفرینی کیدمن با تحسین منتقدان مواجه شد.[۱۲۰][۱۲۱][۱۲۲] او برندهٔ جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن شد،[۱۲۳] و علاوه بر این نامزد دریافت جایزه انجمن بازیگران فیلم و همچنین نامزد دریافت جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن شد.[۱۲۴][۱۲۵]

در آوریل ۲۰۲۲، کیدمن در قسمتی از مجموعه گلچین غرش، که بر اساس مجموعه داستان کوتاه اثر سیسیلیا اهرن ساخته شده بود ظاهر شد و علاوه بر این تهیه‌کننده اجرایی این مجموعه بود.[۱۲۶] در همان ماه، او در کنار هم‌بازی خود در دروغ‌های کوچک بزرگ یعنی الکساندر اسکاشگورد، در درام تاریخی مرد شمالی به کارگردانی رابرت اگرز ایفای نقش کرد.[۱۲۷] این فیلم پس از اکران با استقبال گسترده‌ای از سوی منتقدان روبرو شد.[۱۲۸][۱۲۹]

بازخورد[ویرایش]

کیدمن اغلب یکی از بهترین بازیگران زن نسل خود تلقی می‌شود.[۱۳۰][۱۳۱] او بابت خواهانِ نقش‌های خارج از عرف در پروژه‌های پرمخاطره که به‌دست مؤلفان هدایت می‌شود، و نیز بابت نقش‌آفرینی‌های متشنج و کار متنوع مورد توجه است. او در طول فعالیت حرفه‌ای خود که بیش از چهار دهه را در بر می‌گیرد، در طیف گسترده‌ای از فیلم‌های متنوع با ژانرهای گوناگون حضور یافته‌است.[۱۳۲][۱۲۹]

زندگی خصوصی[ویرایش]

کیدمن و همسرش کیث اربن در سال ۲۰۰۹

کیدمن و تام کروز در سال ۱۹۸۹ هنگام فیلم‌برداری روزهای تندر با یکدیگر ملاقات و در شب کریسمس ۱۹۹۰ ازدواج کردند.[۱۳۳] این زوج یک دختر و یک پسر را به فرزندی قبول کردند.[۱۳۴] سخنگوی این زوج در ۵ فوریهٔ ۲۰۰۱ جدایی‌شان را اعلام کرد.[۱۳۵] کروز دو روز بعد درخواست طلاق داد و ازدواجشان در اواخر همان سال فسخ شد؛ کروز به اختلافات سازش‌ناپذیرشان اشاره داشت.[۱۳۶] کیدمن در سال ۲۰۰۶ گفت با وجود طلاق هنوز کروز را دوست دارد. او همچنین گفت که این جدایی برایش شوکه‌کننده بود.[۱۳۶]

کیدمن قبل از ازدواج با کروز، با بازیگر استرالیایی مارکوس گراهام و هم‌بازی‌اش در ویندریدر، تام برلینسون، رابطه داشته است.[۱۳۷][۱۳۸][۱۳۹] فیلم کوهستان سرد شایعاتی مبنی بر اینکه رابطهٔ عاشقانهٔ کیدمن و هم‌بازی‌اش جود لا باعث طلاق او شده را به همراه داشت. هر دو این اتهامات را رد کردند و کیدمن مبلغ نامعلومی را از روزنامه‌های بریتانیایی که این خبر را پخش کردند به دست آورد.[۱۴۰] او در سال ۲۰۰۳ با موسیقی‌دان آمریکایی لنی کراویتز در رابطه بود و برای مدتی نامزدی کردند.[۱۴۱] او همچنین با رپر آمریکایی کیو-تیپ رابطهٔ عاشقانه داشته است.[۱۴۲]

کیدمن در سال ۲۰۰۵ با خوانندهٔ استرالیایی کیث اربن ملاقات کرد.[۱۴۳] او در ژوئن ۲۰۰۶ با اربن در منلی، نیو ساوت ولز ازدواج کرد.[۱۴۴][۱۴۵] اولین دختر این زوج در سال ۲۰۰۸ در نشویل به دنیا آمد.[۱۴۶][۱۴۷] دومین دختر آن‌ها از طریق رحم اجاره‌ای در سال ۲۰۱۰ به دنیا آمد.[۱۴۸][۱۴۹]

فیلم‌شناسی[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: فیلم‌شناسی نیکول کیدمن

برجسته‌ترین فیلم‌های کیدمن عبارتند از:

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "Kidman becomes ambassador for UN". BBC News. 26 January 2006. Archived from the original on 17 July 2018. Retrieved 22 October 2006.
  2. ↑ "UN Women Goodwill Ambassador Nicole Kidman". UN Women. Archived from the original on 5 October 2012.
  3. ↑ Stafford, Annabel (14 April 2007). "Kidman and the Kennedys honoured for their service". The Age. Melbourne. Archived from the original on 16 December 2008. Retrieved 14 April 2007.
  4. ↑ "Nicole Kidman". Australian Honors Database. Archived from the original on 24 July 2009. Retrieved 12 April 2007.
  5. ↑ Gibbs, Ed (25 January 2015). "Nicole Kidman wows at Sundance in Strangerland". The Sydney Morning Herald. Australia. Archived from the original on 25 January 2015. Retrieved 26 January 2015.
  6. ↑ Sisavat, Monica (14 October 2017). "16 Years Later, We Still Don't Know Why Nicole Kidman and Tom Cruise Divorced". Popsugar Celebrity. PopSugar. Retrieved 9 May 2021.
  7. ↑ Alex Tresniowski (19 February 2001). "Hearts Wide Shut". People. Archived from the original on 2 July 2012. Retrieved 1 May 2012.
  8. ↑ Jones, Isabel (1 November 2018). "Nicole Kidman Reveals Why She and Lenny Kravitz Called Off Their Engagement". Yahoo. Retrieved 5 November 2021.
  9. ↑ Smith, Krista (October 2007). "The Lady Is Yar". Vanity Fair. Retrieved 5 November 2021.
  10. ↑ Dargis, Manohla; Scott, A. O. (25 November 2020). "The 25 Greatest Actors of the 21st Century (So Far)". The New York Times. Retrieved 7 December 2020.
  11. ↑ "Nicole Kidman". Los Angeles Times. 28 November 2021. Retrieved 23 February 2022.
  12. ↑ Haar, Kara (20 March 2017). "14 Hollywood Stars Who Immigrated to the U.S. and Became Citizens". The Hollywood Reporter. Archived from the original on 28 August 2021. Retrieved 20 October 2021.
  13. ↑ Murrihy, Rachael (19 September 2014). "Dr Antony Kidman: Nicole Kidman's father's legacy of nurture". The Sydney Morning Herald. Australia. Archived from the original on 24 October 2015. Retrieved 27 October 2015.
  14. ↑ "Antonia Kidman". Nine MSN. Archived from the original on 10 November 2013. Retrieved 9 November 2013.
  15. ↑ "Nicole Kidman: 'Back to my core', 'Birthday Girl' is 'about the "unlikeness" of two people'". CNN. 18 January 2002. Archived from the original on 27 April 2006. Retrieved 11 February 2016.
  16. ↑ Stone, Natalie (20 June 2015). "Nicole Kidman: 5 Things You Didn't Know About the Actress". The Hollywood Reporter. Archived from the original on 17 October 2019. Retrieved 17 October 2019.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ ۱۷٫۲ "Nicole Kidman Biography". The Biography Channel UK. Archived from the original on 7 May 2011. Retrieved 11 January 2012.
  18. ↑ "Nicole Kidman: Aussie Icon And Her Fascinating Family Ancestry" (31 July 2019). The Carousel. Retrieved 27 March 2022.
  19. ↑ "Meryl Streep and Nicole Kidman discuss their birth names". The Graham Norton Show. BBC. 9 October 2015. Archived from the original on 20 November 2020. Retrieved 10 May 2018.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  20. ↑ Dickerson, James L. Nicole Kidman, Citadel Press, 2003, p. 2
  21. ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ ۲۱٫۲ Stone, Natalie (20 June 2015). "Nicole Kidman: 5 Things You Didn't Know About the Actress". The Hollywood Reporter. Archived from the original on 8 August 2021. Retrieved 27 May 2021.
  22. ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ "Nicole Kidman Biography". Yahoo!. Archived from the original on 22 June 2011. Retrieved 25 March 2011.
  23. ↑ Nicole Kidman (28 October 2014). "Nicole Kidman, Dylan McDermott, Music from Blood Orange and Cookin' with Auntie Fee" (Interview). Interviewed by Jimmy Kimmel. Jimmy Kimmel Live!. Archived from the original on 30 October 2014.
  24. ↑ Kidman in Talk magazine, via "Nicole Kidman – a brief profile of high ability and complexity". Talent Development Resources. Archived from the original on 8 January 2011. Retrieved 26 March 2011.
  25. ↑ Petersen, Anne Helen (2 April 2017). "How Many Times Does Nicole Kidman Have To Prove Herself?". BuzzFeed News. Retrieved 25 January 2022.
  26. ↑ "Nicole Kidman". Lifetime. Archived from the original on 19 April 2015. Retrieved 1 May 2021.
  27. ↑ Bradshaw, Peter (10 January 2019). "Nicole Kidman's top 10 films – ranked!". The Guardian. Archived from the original on 12 January 2022. Retrieved 13 January 2022.
  28. ↑ "Dead Calm". Variety. 1 January 2007. Archived from the original on 27 December 2008. Retrieved 10 March 2007.
  29. ↑ Ebert, Roger (7 April 1989). "Dead Calm". Chicago Sun-Times. Archived from the original on 21 January 2013. Retrieved 10 March 2007.
  30. ↑ "Domestic Box Office For 1990". Box Office Mojo. Archived from the original on 7 June 2011. Retrieved 15 November 2010.
  31. ↑ Ivie, Devon (24 August 2017). "Nicole Kidman and Naomi Watts's Quarter-Century-Long Best Friendship: A Timeline". Vulture. Archived from the original on 4 January 2018. Retrieved 3 January 2018.
  32. ↑ "AFI Award Winners Feature Categories 1958–2009". Australian Film Institute. Archived from the original on 7 March 2011. Retrieved 21 April 2011.
  33. ↑ Canby, Vincent (1 November 1991). "Billy Bathgate (1991)". The New York Times. Archived from the original on 23 October 2013. Retrieved 26 March 2010.
  34. ↑ Gene, Siskel (22 May 1992). "Cinematography And Acting Save Far And Away". The Chicago Tribune. Archived from the original on 14 September 2011. Retrieved 16 April 2011.
  35. ↑ "Far and Away (1992)". Box Office Mojo. Archived from the original on 8 September 2011. Retrieved 16 April 2011.
  36. ↑ "Malice". Empire. Archived from the original on 10 November 2013. Retrieved 9 November 2013.
  37. ↑ Ebert, Roger (12 November 1993). "My Life". Chicago Sun-Times. Archived from the original on 19 April 2015. Retrieved 9 November 2013.
  38. ↑ LaSalle, Mike (6 October 1995). "Film Review-- Kidman Monstrously Good in 'To Die For'". San Francisco Chronicle. Archived from the original on 9 November 2011. Retrieved 29 April 2009.
  39. ↑ "The Peacemaker". Metacritic. Archived from the original on 31 July 2011. Retrieved 30 May 2011.
  40. ↑ "The Peacemaker". Box Office Mojo. Archived from the original on 14 July 2011. Retrieved 30 May 2011.
  41. ↑ Sims, David (16 October 2018). "Thank the '90s for Practical Magic". The Atlantic. Archived from the original on 10 January 2019. Retrieved 10 January 2019.
  42. ↑ "Practical Magic (1998) – Financial Information". The Numbers. Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 5 February 2019.
  43. ↑ Rich, Frank (30 December 1998). "Journal; Nicole Kidman's Behind". The New York Times. Archived from the original on 14 November 2013. Retrieved 9 November 2013.
  44. ↑ "Olivier Winners 1999". Society of London Theatre. Archived from the original on 29 October 2021. Retrieved 30 September 2021.
  45. ↑ Castle, Robert (January 2002). "Eyes Wide Shut". Bright Lights Film Journal. Archived from the original on 14 July 2009. Retrieved 24 May 2009.
  46. ↑ "Kidman Tells Oprah Divorce Is 'Awful'". ABC News. 21 May 2001. Archived from the original on 29 January 2011. Retrieved 26 March 2011.
  47. ↑ "Birthday presence in Herts". BBC. 1 August 2002. Archived from the original on 8 September 2014. Retrieved 9 November 2013.
  48. ↑ Clinton, Paul (31 May 2001). "Review: 'Moulin Rouge' dazzling, electrifying". CNN. Archived from the original on 13 December 2017. Retrieved 25 June 2017.
  49. ↑ "Nicole Kidman, Australian actress". Encyclopædia Britannica. Retrieved 1 May 2021.
  50. ↑ "Nicole Kidman – Golden Globes". Golden Globe Awards. Archived from the original on 25 March 2018. Retrieved 1 May 2021.
  51. ↑ "Film in 2002 – British Academy Film Awards". British Academy of Film and Television Arts. Archived from the original on 4 November 2014. Retrieved 10 April 2018.
  52. ↑ "Winners & Nominees – Nicole Kidman". Hollywood Foreign Press Association. Archived from the original on 25 March 2018. Retrieved 10 April 2018.
  53. ↑ Ebert, Roger (10 August 2001). "The Others (2001)". RogerEbert.com. Archived from the original on 24 December 2009. Retrieved 28 April 2010.
  54. ↑ Holden, Stephen (27 December 2002). "Film Review; Who's Afraid Like Virginia Woolf?". The New York Times. Archived from the original on 23 January 2022. Retrieved 11 February 2017.
  55. ↑ "Memorable Moments From Oscar Night". ABC News. 23 March 2003. Archived from the original on 4 January 2018. Retrieved 10 March 2007.
  56. ↑ "Nicole "the most beautiful person in the world"". The Age. Melbourne. 2 May 2002. Archived from the original on 16 October 2015. Retrieved 15 February 2015.
  57. ↑ Hadadi, Roxana (25 February 2021). "Nicole Kidman's 15 Career Golden Globe Nominations, Ranked". Archived from the original on 23 January 2022. Retrieved 4 November 2021.
  58. ↑ Born, Matt (9 September 2004). "Bacall delivers a legendary snub to Kidman". The Daily Telegraph. UK. Archived from the original on 23 February 2010. Retrieved 3 June 2008.
  59. ↑ "Box Office Mojo: Bewitched / Summary". Box Office Mojo. Archived from the original on 16 December 2008. Retrieved 27 September 2008.
  60. ↑ "Box Office Mojo: The Interpreter / Summary". Box Office Mojo. Archived from the original on 6 December 2008. Retrieved 27 September 2008.
  61. ↑ "Chanel No.5 Commercial: The Film (Nicole Kidman)". Funny Commercials World. Archived from the original on 22 February 2015. Retrieved 22 February 2015.
  62. ↑ "Julia Roberts again tops list of highest-paid actresses". BBC News. 30 November 2005. Archived from the original on 27 April 2017. Retrieved 26 April 2017.
  63. ↑ "Happy Feet (2006)". Box Office Mojo. Archived from the original on 15 August 2010. Retrieved 2 January 2011.
  64. ↑ "The Golden Compass (2007)". Box Office Mojo. Retrieved 29 April 2022.
  65. ↑ "Australia (2008)". Metacritic. Archived from the original on 1 December 2008. Retrieved 13 April 2022.
  66. ↑ "Australia". Box Office Mojo. Archived from the original on 16 July 2019. Retrieved 30 July 2009.
  67. ↑ "Nominations Announced for the 16th Annual Screen Actors Guild Awards®". SAG AFTRA. 17 December 2009. Archived from the original on 2 May 2021. Retrieved 1 May 2021.
  68. ↑ "Nicole Kidman sweats new producer role". The Independent. London. 18 September 2011. Archived from the original on 3 February 2012. Retrieved 25 March 2011.
  69. ↑ Charity, Tom (17 December 2010). "Review: Kidman shines in painfully honest 'Rabbit Hole'". CNN. Retrieved 15 April 2022.
  70. ↑ Mercer, Benjamin (8 April 2011). "'Rabbit Hole': Nicole Kidman's Ignored, Oscar-Nominated Film". The Atlantic. Retrieved 15 April 2022.
  71. ↑ "Nicole Kidman Reveals Keith Urban's Reaction To Her Steamy 'Just Go With It' Scenes With Dave Matthews". Access Hollywood. 9 February 2011. Retrieved 15 April 2022.
  72. ↑ Child, Ben (16 June 2010). "Nicole Kidman and Nicolas Cage to co-star for first time in Trespass". The Guardian. Archived from the original on 22 September 2016.
  73. ↑ Couch, Aaron (29 May 2012). "'Hemingway & Gellhorn': What the Critics Are Saying". The Hollywood Reporter. Retrieved 29 April 2022.
  74. ↑ Hunt, Stacey Wilson (22 August 2012). "Emmys 2012: Nicole Kidman's American Accent Is Still a Work in Progress". The Hollywood Reporter. Retrieved 29 April 2022.
  75. ↑ Kit, Borys (27 June 2011). "Nicole Kidman in Talks to Join Lee Daniels' 'Paperboy' Amid Cast Shuffle (Exclusive)". The Hollywood Reporter. Archived from the original on 30 June 2011.
  76. ↑ Asi, Husam Sam (5 October 2012). "Nicole Kidman: I am very shy". UK Screen. Archived from the original on 25 September 2013. Retrieved 22 May 2013.
  77. ↑ "Nicole Kidman Performs 'To The Lighthouse' for Audible". Nicole Kidman Official. 9 July 2012. Archived from the original on 7 July 2013. Retrieved 26 April 2013.
  78. ↑ Zeitchik, Steven (11 February 2011). "Hot with Oscar buzz, Colin Firth and Nicole Kidman look to new roles in 'Stoker'". Los Angeles Times. Archived from the original on 13 February 2011. Retrieved 11 February 2011.
  79. ↑ Saperstein, Pat (23 April 2013). "Nicole Kidman, Christopher Waltz, Ang Lee Among Cannes Jury Members". Variety. Archived from the original on 26 April 2013. Retrieved 23 April 2013.
  80. ↑ Smith, Neil (15 May 2014). "Grace of Monaco slammed at Cannes Film Festival". BBC News. Archived from the original on 27 December 2014. Retrieved 25 January 2015.
  81. ↑ Lacey, Liam (25 April 2014). "The Railway Man: Firth is fine, but still can't keep this on track". The Globe and Mail. Archived from the original on 7 January 2015. Retrieved 25 January 2015.
  82. ↑ Monk, Katherine (22 April 2014). "Movie review: The Railway Man highlights Firth, Kidman (with video)". Montreal Gazette. Archived from the original on 26 December 2014. Retrieved 25 January 2015.
  83. ↑ Hall, Sandra (19 October 2014). "Before I Go to Sleep review: Nicole Kidman dazzles in thriller". The Sydney Morning Herald. Australia. Archived from the original on 18 January 2015. Retrieved 25 January 2015.
  84. ↑ "Nicole Kidman: Paddington film is too vicious for my children to see". 5 September 2014. Archived from the original on 10 January 2022. Retrieved 5 May 2021.
  85. ↑ Gibbs, Ed (25 January 2015). "Nicole Kidman wows at Sundance in Strangerland". The Sydney Morning Herald. Australia. Archived from the original on 25 January 2015. Retrieved 26 January 2015.
  86. ↑ "Secret in Their Eyes". Rotten Tomatoes. Archived from the original on 30 April 2019. Retrieved 5 February 2019.
  87. ↑ Porteous, Jacob (24 April 2015). "Nicole Kidman Returns To The West End In Photograph 51". London Theatre Direct. Archived from the original on 16 October 2015. Retrieved 27 October 2015.
  88. ↑ Masters, Tim (23 November 2015). "Nicole Kidman and James McAvoy win at Evening Standard Theatre Awards". BBC News (به انگلیسی). Archived from the original on 18 November 2016. Retrieved 22 December 2016.
  89. ↑ "Olivier Winners 2016". Society of London Theatre. Archived from the original on 28 April 2020. Retrieved 30 September 2021.
  90. ↑ Berardinelli, James (26 December 2016). "Lion (Australia, 2016)". Reelviews. Archived from the original on 9 July 2017. Retrieved 25 June 2017.
  91. ↑ Roeper, Richard (22 December 2016). "Beautifully told 'Lion' an inspirational story sure to draw tears". Chicago Sun-Times. Archived from the original on 6 June 2017. Retrieved 25 June 2017.
  92. ↑ "Lion (2016)". Box Office Mojo. Archived from the original on 4 August 2017. Retrieved 4 August 2017.
  93. ↑ Jacobs, Matthew (2 April 2017). "Nicole Kidman Delivered A Career-Defining Performance On 'Big Little Lies'". HuffPost. Archived from the original on 9 April 2017. Retrieved 10 April 2017.
  94. ↑ Hornaday, Ann (8 April 2017). "Why Nicole Kidman belongs in the pantheon of great actresses". Daily Herald. Archived from the original on 10 April 2017. Retrieved 10 April 2017.
  95. ↑ "The Television Critics Association Announces 2017 TCA Award Nominees". Television Critics Association. 19 June 2017. Archived from the original on 22 June 2017. Retrieved 19 June 2017.
  96. ↑ "Big Little Lies". Academy of Television Arts & Sciences. Archived from the original on 17 July 2017. Retrieved 13 July 2017.
  97. ↑ "The 2017 Official Selection". Cannes Film Festival. 13 April 2017. Archived from the original on 17 April 2017. Retrieved 13 April 2017.
  98. ↑ Walsh, Katie (20 June 2017). "Movie review: 'The Beguiled' is a tale of feminine warfare". ArcaMax. Archived from the original on 18 September 2017. Retrieved 25 June 2017.
  99. ↑ ۹۹٫۰ ۹۹٫۱ "The 2017 Official Selection". Cannes Film Festival. 13 April 2017. Archived from the original on 17 April 2017. Retrieved 13 April 2017.
  100. ↑ ۱۰۰٫۰ ۱۰۰٫۱ Winfrey, Graham (13 April 2017). "2017 Cannes Film Festival Announces Lineup: Todd Haynes, Sofia Coppola, 'Twin Peaks' and More". IndieWire. Archived from the original on 5 May 2019. Retrieved 13 April 2017.
  101. ↑ Fleming, Mike Jr. (9 January 2017). "'Lion's Nicole Kidman, Amara Karan Eye 'Intouchables' Remake". Deadline Hollywood. Archived from the original on 11 February 2017. Retrieved 7 February 2017.
  102. ↑ Debruge, Peter (1 September 2018). "Telluride Film Review: Nicole Kidman in 'Destroyer'". Variety. Archived from the original on 3 September 2018. Retrieved 3 September 2018.
  103. ↑ Marine, Brooke (28 November 2018). "Nicole Kidman Stayed in Character as a Cop the Entire Time She Filmed Destroyer". W. Archived from the original on 7 January 2019. Retrieved 7 January 2019.
  104. ↑ "Aquaman". Box Office Mojo. Retrieved 29 April 2022.
  105. ↑ Berg, Madeline (23 August 2019). "The Highest-Paid Actresses 2019: Scarlett Johansson Leads With $56 Million". Forbes. Archived from the original on 24 August 2019. Retrieved 25 August 2019.
  106. ↑ "Filming is Underway on Warner Bros. Pictures and Amazon Studios' Powerful Drama 'The Goldfinch'" (Press release). Warner Bros. Pictures. 23 January 2018. Archived from the original on 3 September 2018. Retrieved 24 January 2017.
  107. ↑ "The Goldfinch (2019)". Rotten Tomatoes. Archived from the original on 10 September 2019. Retrieved 11 September 2019.
  108. ↑ Gleiberman, Owen (8 September 2019). "Toronto Film Review: 'The Goldfinch'". Variety. Archived from the original on 10 September 2019. Retrieved 11 September 2019.
  109. ↑ Kroll, Justin (1 August 2018). "Nicole Kidman to Play Gretchen Carlson in Fox News Movie". Variety. Archived from the original on 2 August 2018. Retrieved 1 August 2018.
  110. ↑ Hipes, Patrick (11 December 2019). "SAG Awards Nominations: 'Bombshell', 'The Irishman', 'Once Upon A Time In Hollywood' Top Film List, 'Maisel,' 'Fleabag' Score In TV – Complete List Of Noms". Deadline Hollywood. Archived from the original on 11 December 2019. Retrieved 11 December 2019.
  111. ↑ Andreeva, Nellie (13 March 2018). "HBO Orders 'The Undoing' Limited Series With 'BLL's Nicole Kidman Starring & David E. Kelley Writing". Deadline Hollywood. Archived from the original on 14 July 2018. Retrieved 23 July 2018.
  112. ↑ "Golden Globe awards 2021 nominations for Cate Blanchett, Nicole Kidman, Emma Corrin, Anja Taylor Joy, Chadwick Boseman". ABC News. 3 February 2021. Archived from the original on 3 February 2021. Retrieved 3 February 2021.
  113. ↑ Respers, Lisa (4 February 2021). "SAG Award 2021: See the full list of nominees". CNN. Archived from the original on 23 January 2022. Retrieved 4 February 2021.
  114. ↑ Lattanzio, Ryan (22 October 2020). "'The Prom' First Trailer: Ryan Murphy's Netflix Musical Confection with Streep, Kidman, and More". IndieWire (به انگلیسی). Archived from the original on 28 October 2020. Retrieved 29 October 2020.
  115. ↑ Petski, Denise (1 May 2019). "Hulu Orders 'Nine Perfect Strangers' Series From Nicole Kidman, Confirms 'The Dropout' Starring Kate McKinnon". Deadline Hollywood. Archived from the original on 28 August 2019. Retrieved 20 December 2019.
  116. ↑ Ferme, Antonio (18 May 2021). "Hulu Sets Premiere Dates for 'Nine Perfect Strangers' and 'Only Murders in the Building' (TV News Roundup)". Archived from the original on 24 September 2021. Retrieved 24 September 2021.
  117. ↑ Kroll, Justin (11 January 2021). "Nicole Kidman And Javier Bardem Eyed To Play Lucille Ball And Desi Arnaz With Aaron Sorkin Directing 'Being The Ricardos' For Amazon Studios". Deadline (به انگلیسی). Archived from the original on 28 January 2021. Retrieved 11 January 2021.
  118. ↑ Malkin, Mark (27 January 2021). "Nicole Kidman on Becoming Grace in 'The Undoing' and Preparing to Play Lucille Ball" (به انگلیسی). Archived from the original on 27 January 2021. Retrieved 28 January 2021.
  119. ↑ Hines, Ree (20 December 2021). "Nicole Kidman addresses doubts, criticisms about being cast as Lucille Ball". Today. Archived from the original on 24 December 2021. Retrieved 25 December 2021.
  120. ↑ Macdonald, Moira (9 December 2021). "'Being the Ricardos' review: With Nicole Kidman as the comedy icon, will you love this Lucy?". Archived from the original on 16 December 2021. Retrieved 16 December 2021.
  121. ↑ Roeper, Richard (9 December 2021). "'Being the Ricardos': Nicole Kidman amazes as the Lucy easy to love and the Lucy hard as nails". Chicago Sun-Times. Retrieved 1 February 2022.
  122. ↑ Travers, Peter (10 December 2021). "'Being the Ricardos' review: Nicole Kidman is all-stops-out fabulous as Lucille Ball". ABC News. Archived from the original on 23 January 2022. Retrieved 16 December 2021.
  123. ↑ Hipes, Patrick (9 January 2022). "Golden Globes: The Complete Winners List". Deadline Hollywood. Archived from the original on 10 January 2022. Retrieved 10 January 2022.
  124. ↑ "SAG award nominees 2022: Nicole Kidman, Cate Blanchett, Sarah Snook and Kodi Smit-McPhee recognised". ABC News. Australia. 12 January 2022. Archived from the original on 12 January 2022. Retrieved 12 January 2022.
  125. ↑ Verhoeven, Beatrice (8 February 2022). "Nicole Kidman Calls 'Being the Ricardos' Oscar Nomination "More Intense, More Appreciated" Than Previous Nods". The Hollywood Reporter. Retrieved 8 February 2022.
  126. ↑ Framke, Caroline (11 April 2022). "'Roar' Throws Nicole Kidman, Issa Rae, Alison Brie and More Into a Mixed Bag of Feminist Fables: TV Review". Variety. Retrieved 28 April 2022.
  127. ↑ Welk, Brian (14 May 2021). "Robert Eggers' 'The Northman' With Nicole Kidman, Anya Taylor-Joy and Björk Set for April 2022". TheWrap. Archived from the original on 14 May 2021. Retrieved 28 November 2021.
  128. ↑ "The Northman Reviews". Metacritic. Retrieved 25 April 2022.
  129. ↑ ۱۲۹٫۰ ۱۲۹٫۱ Duralde, Alonso (21 April 2022). "The Northman Film Review: Viking Revenge Saga Conquers With Bloody, Trippy Thrills". TheWrap. Retrieved 25 April 2022.
  130. ↑ Gay, Jason (20 July 2015). "Nicole Kidman, in a Rare, Down-to-Earth Interview, on Her New Adventure". Vogue. Retrieved 7 December 2020.
  131. ↑ Hornaday, Ann (6 April 2017). "Nicole Kidman belongs in our pantheon of great actresses". The Washington Post. Archived from the original on 29 July 2021. Retrieved 7 December 2020.
  132. ↑ White, Adam (15 October 2020). "Nicole Kidman: Her 10 best performances ranked, from Moulin Rouge to Big Little Lies". The Independent. Archived from the original on 20 June 2022. Retrieved 23 January 2022.
  133. ↑ Weiner Campbell, Caren (18 December 1998). "Tom Cruise and Nicole Kidman wed eight years ago". Entertainment Weekly. Retrieved 27 January 2022.
  134. ↑ Dawn, Randee (30 September 2016). "'I was so young': Nicole Kidman looks back on marriage to Tom Cruise". The Today Show. Archived from the original on 30 September 2021. Retrieved 30 September 2021.
  135. ↑ Tresniowski, Alex (19 February 2001). "Hearts Wide Shut". People. Archived from the original on 2 July 2012. Retrieved 1 May 2012.
  136. ↑ ۱۳۶٫۰ ۱۳۶٫۱ "Nicole Kidman says she still loves Tom Cruise". The Today Show. 9 May 2006. Archived from the original on 2 October 2021. Retrieved 2 October 2021.
  137. ↑ Sams, Christine (7 May 2006). "Best wishes for Kidman". The Sydney Morning Herald. Archived from the original on 26 October 2013.
  138. ↑ Browne, Rachel (16 April 2007). "Other Tom gives Nic saddle tips". The Age. Australia. Archived from the original on 19 April 2007. Retrieved 1 May 2012.
  139. ↑ Hellard, Peta (20 January 2008). "Love went cold with Tom Cruise and Nicole Kidman". Herald Sun.
  140. ↑ "Kidman wins affair libel case". CNN. 31 July 2003. Archived from the original on 23 July 2012. Retrieved 17 October 2007.
  141. ↑ "Nicole Kidman reveals she was once engaged to Lenny Kravitz: 'He's a great guy'". Today. 16 February 2017. Archived from the original on 10 May 2021. Retrieved 5 May 2021.
  142. ↑ "Madonna and Tupac in love: Hollywood's most unconventional celebrity couples". The Telegraph. 13 February 2017. Archived from the original on 4 November 2019. Retrieved 4 November 2019.
  143. ↑ Salaky, Kristin (25 October 2017). "How Keith Urban and Nicole Kidman have made their 10-year relationship stronger than ever". Insider. Retrieved 5 November 2021.
  144. ↑ Thomas, Karen (25 June 2006). "Kidman weds Urban in intimate ceremony". USA Today. Archived from the original on 13 January 2012. Retrieved 28 May 2011.
  145. ↑ "Nicole & Keith Say 'I Do'". People. Archived from the original on 28 March 2011. Retrieved 28 May 2011.
  146. ↑ Rodriguez, Brenda; Silverman, Stephen M. (7 July 2008). "Nicole Kidman and Keith Urban Welcomed a Baby Girl". People. Archived from the original on 9 July 2008. Retrieved 7 July 2008.
  147. ↑ Tauber, Michelle (8 July 2008). "The Secret Behind Baby Sunday Rose's Name Revealed!". People. Archived from the original on 28 July 2008. Retrieved 29 July 2008.
  148. ↑ "Faith, Love and Happiness". 60 Minutes (Interview). Interviewed by Karl Stefanovic. Australia. 18 February 2011. Archived from the original on 22 February 2011.
  149. ↑ Jordan, Julie (17 January 2011). "Nicole Kidman and Keith Urban Welcome a Daughter!". People. Archived from the original on 3 September 2011. Retrieved 17 January 2011.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=نیکول_کیدمن&oldid=39362643»