اریک زمور

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اریک زِمور
Éric Zemmour
Paris - Salon du livre 2012 - Eric Zemmour - 001.jpg
رهبر Reconquête
آغاز به کار
۵ دسامبر ۲۰۲۱
پس ازسِمَت ایجادشده
اطلاعات شخصی
زاده
Éric Justin Léon Zemmour

۳۱ اوت ۱۹۵۸ ‏(۶۳ سال)
مونتروی، سن-سن-دنی، فرانسه
حزب سیاسیReconquête
همسر(ان)Mylène Chichportich
فرزندان۳
محل تحصیلمؤسسه مطالعات سیاسی پاریس
پیشهسیاستمدار، مقاله‌نویس، و روزنامه‌نگار سیاسی
جایزه‌هاPrix Richelieu، Prix Combourg-Chateaubriand
وبگاه
پیشهٔ نویسندگی
کار(های) برجستهL'homme qui ne s'aimait pas
جنس اول
Mélancolie française
خودکشی فرانسه
Destin français
La France n'a pas dit son dernier mot
امضا

اریک زمور (به فرانسوی: Éric Zemmour) (تلفظ فرانسوی: ​[eʁik zemuʁ]; زاده ۳۱ اوت ۱۹۵۸) سیاستمدار نویسنده، روزنامه‌نگار سیاسی، کارشناس برنامه‌های تلویزیونی و مقاله‌نویس فرانسوی است. از او در سازمان‌های رسانه‌ای بارها به عنوان یک راست‌گرای تندرو یاد شده‌است. او در کشورش یک سلبریتی است. کتاب خودکشی فرانسه (فرانسوی: Le Suicide français) او در سال ۲۰۱۴ بیش از ۵۰۰٬۰۰۰ نسخه فروخت و در سال ۲۰۱۵ به خاطر آن کتاب، جایزه کومبورگ-شاتوبریان را برنده شد و توجه بین‌المللی را به خود جلب کرد.[۱][۲] زمور همچنین جایزه ریشیلیو را در سال ۲۰۱۱ به خاطر یک عمر فعالیت خود به عنوان روزنامه‌نگار دریافت کرد.

اریک زمور که زاده مونتروی، سن-سن-دنی در حومه شمالی پاریس است از خانواده‌ای با تبار یهودی-الجزایری است.

کار خبرنگاری[ویرایش]

اریک زمور پس از فارغ‌التحصیلی در مؤسسه مطالعات سیاسی پاریس در سال ۱۹۷۹ کار خود را در روزنامه له کوتیدیان به عنوان خبرنگار آغاز کرد.[۳]

اریک زمور از ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۶ برای Le Quotidien de Paris به عنوان گزارشگر و تا زمان اخراج در سال ۲۰۰۹ بر سر مجادله‌ای که پیرامون اظهاراتش درگرفت برای فیگارو کار کرد[۴] او به خاطر گفته‌های خود تبعیض نژادی محکوم[۵] و از سوی دادگاه ۲۰۰۰ یورو جریمه شد.[۶] اریک زمور پس از آن به نوشتن مقاله برای مجله فیگارو ادامه داد.[۷] زمور به عنوان یک چهره تلویزیونی در برنامه‌هایی چون ما نمی‌خوابیم در فرانسه ۲ (۲۰۰۶–۲۰۱۱)، Ça se dispute در I-Télé (۲۰۰۳–۲۰۱۴) و Face à l'Info در CNews (۲۰۱۹–۲۰۲۱) حضور یافت. او همچنین در Zemmour et Naulleau از ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۱ در یک برنامه گفتگومحور شبانه هفتگی به میزبانی Anaïs Bouton در پاریس پریمایر، به همراه منتقد ادبی Éric Naulleau حضور یافت.[۸] زمور به‌طور موازی در RTL از ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ ابتدا با میزبانی برنامه رادیویی Z comme Zemmour و سپس پیوستن به Yves Calvi به برنامه صبحگاهی به عنوان تحلیلگر کار کرد.

یک مقاله چاپ سال ۲۰۱۱ در نیویورک تایمز زمور را «شاید شناخته شده‌ترین تحریک‌گر حرفه‌ای فرانسه که به همان میزان مورد علاقه بیگانه‌هراسان راست تندرو است که مورد نفرت مهاجران، زنان و همجنسگرایان» خواند.[۹] او به‌طور مشروح درباره نظریه توطئه جایگزینی بزرگ و برخورد تمدن‌ها را بحث کرده[۱۰][۱۱] و همچنین از اصلاحات وسیع در نظام سیاسی فرانسه دفاع کرده است. زمور از نظر سیاسی خود را بین گلیسم و بناپارتیسم شناسایی می‌کند.[۱۲] او در دسامبر ۲۰۲۱ رسما نامزدی خود را در انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه (۲۰۲۲) اعلام کرد.

نویسندگی[ویرایش]

زمور زندگینامه‌هایی برای ادوار بالادور (Balladur, immobile à grands pas, یا "بالادور، بی‌حرکت با گام‌های بزرگ") و ژاک شیراک (L'Homme qui ne s'aimait pas, or "مردی که خودش را دوست نداشت") و نیز جستارهایی سیاسی نوشته‌است. در سال ۲۰۰۶ او کتاب "جنس اول" را منتشر کرد که او کتابی در مورد آنچه او زنانه‌سازی جامعه می‌داند خوانده‌است. در مارس ۲۰۱۰ او به خاطر Mélancolie française ("مالیخولیای فرانسه") Prix du livre incorrect [fr] (ت.ت. 'جایزه کتاب نامناسب') برد، کتابی که به تاریخ فرانسه می‌پردازد.[۱۳]کتاب ۲۰۱۴ او Le Suicide français ("خودکشی فرانسه"), که بیش از ۵۰۰٬۰۰۰ نسخه فروخت بزرگترین موفقیت ادبی او به‌شمار می‌رود.[۱۴]

دیدگاه[ویرایش]

مسایل اجتماعی[ویرایش]

اریک زمور در مورد مسایل اجتماعی دیدگاهی محافظه‌کارانه دارد و خود را یک ارتجاعی می‌شناسد.[۱۵]

فمینیسم، زنان و همجنسگرایی[ویرایش]

زمور انتقاداتی را بر فمینیسم و همجنس‌گرایی وارد کرده و گفته افول فرانسه تا حدی ناشی از تحلیل رفتن مردانگی، و «زنانه سازی» جامعه است. درون مایه‌هایی که او آنها را به تفصیل در کتاب‌های جنس اول و خودکشی فرانسه کاوش کرده‌است.[۱۶][۱۷][۱۸][۱۹] زمور با سقط جنین که او آن را «خودکشی دسته جمعی» نام نهاده مخالف است[۱۹] و استدلال کرده زنان برای جایگاه‌های قدرت سیاسی نامناسب‌‌اند.[۲۰] او در خودکشی فرانسه، نسبت به پیشگیری از بارداری، حقوق زنان، و مطالعات جنسیت انتقاداتی ابراز کرده‌است.[۲۱][۵] او همچنین از دومینیک استروس-کان و طارق رمضان در رابطه با اتهامات تجاوز جنسی علیه آنها دفاع کرده‌است.[۲۲][۲۳] اریک زمور آنگلا مرکل را زنی با ارزش‌های نرینه می‌داند.[۲۴]

شماری از نشریات به مواضع او برچسب زن‌ستیزی زده‌اند.[۱۷][۱۸][۲۰][۵][۲۵]

مهاجرت غیرقانونی[ویرایش]

اریک زمور در سال ۲۰۱۴ درباره مساله مهاجران غیرقانونی گفته بود: «باید آن‌ها را گرفت، سوار قایق کرد و به جای اولشان بازگرداند. استرالیا نیز با مهاجرانی که از اندونزی می‌آیند همین کار را می‌کند».[۲۴]

روابط بین‌الملل[ویرایش]

اریک زمور استدلال کرده فرانسه باید از ایالات متحده آمریکا فاصله بگیرد رابطه نزدیکتری با روسیه[۲۶] و استقلال بیشتری از اتحادیه اروپا و سیاست خارجی آن داشته باشد. او گفته پیاده‌سازی در نرماندی یک آزادسازی و همچنین یک استعمار فرانسه از سوی ایالات متحده بوده است.[۴] او خواهان تقویت نیروهای مسلح فرانسه شده و استدلال کرده که تنها نفوذی که فرانسه در صحنه جهانی حفظ کرده به خاطر قوت نیروی مسلح آن و قابلیت‌های دفاع هسته‌ای آن است.[۴] زمور پشتیبان خروج از فرماندهی یکپارچه نظامی ناتو است.[۲۷][۲۸][۲۹]

او کارزار انتخاباتی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ را به دلیل متحد کردن طبقه کارگر و بورژوازی وطن‌پرست ستود.[۲۴]

اریک زمور دیدگاه مخالف ناتو دارد و می‌گوید ناتو باید در سال ۱۹۹۰ منحل می‌شد.[۳۰][۳۱][۳۲]

اسلام[ویرایش]

اریک زمور باور دارد که فرانسه، دژی است که به محاصره اسلام درآمده و هشدار می‌دهد که فرانسه بدون تغییرات عمیق در سیاست‌های مهاجرتی به جنگ داخلی کشیده خواهد شد. او در یک مصاحبه تلویزیونی گفته بود مسلمانان یا باید ادغام شوند یعنی فرانسوی شوند یا فرانسه باید منطقا با اسلام کنار بیاید و اسلام را به شکل فعلی آن بپذیرد یا اسلام منطقا با فرانسه کنار خواهد آمد. اریک زمور در سال ۲۰۱۴ گفت برخی از مناطق حومه‌ای شهرهای فرانسه، دیگر حال‌وهوای فرانسه را ندارند و آنها را «جمهوری‌های اسلامی» نامید.[۲۴] او گفته بود مسلمانان باید بین اسلام و فرانسه، یکی را انتخاب کنند و همه مسلمانان، چه بگویند چه نگویند جهادگرایان را "مسلمان خوب" می‌دانند.[۳۳]

یهودیان[ویرایش]

اریک زمور همکاری دولت ویشی فرانسه با نازی‌ها را باعث نجات یهودیان فرانسه از هولوکاست می‌داند.[۲۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ S, Par; à 19h38, rine Bajos Le 27 septembre 2018 (27 September 2018). "Zemmour, numéro 1 des ventes de livres, détrône Nothomb". leparisien.fr.
  2. ↑ "Zemmour bat tous les records de vente !", لو پوان (in French), 21 October 2014.
  3. ↑ Who's Who in France
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ Ternisien, Xavier (28 March 2013). ""Le Figaro" lance une nouvelle formule et veut faire payer plus d'articles sur le Net". Le Monde (به فرانسوی). Archived from the original on 27 August 2021. Retrieved 27 August 2021.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ "Éric Zemmour condamné pour provocation à la discrimination raciale". Le Point (به فرانسوی). 2011-02-18. Retrieved 2021-08-27.
  6. ↑ "Eric Zemmour condamné pour provocation à la discrimination raciale", 20 minutes.fr (به فرانسوی), February 18, 2011
  7. ↑ Zerofsky, Elisabeth (6 February 2019). "The Right-Wing Pundit 'Hashtag Triggering' France". The New York Times. Retrieved 7 September 2021.
  8. ↑ (به فرانسوی) Zemmour et Naulleau : les snipers du PAF à l'antenne le 23 septembre, tele.premiere.fr.
  9. ↑ Sayare, Scott (11 February 2011). "'French Provocateur Enters Battle Over Comments". The New York Times. Retrieved 7 September 2021.
  10. ↑ ""Enclaves étrangères" : la Seine-Saint-Denis n'exclut pas de porter plainte contre Eric Zemmour", LCI (in French), 10 September 2021.
  11. ↑ "Samuel Huntington au cœur des débats dans la prochaine élection présidentielle ?", Atlantico (in French), 16 September 2021.
  12. ↑ "Éric Zemmour: Je suis gaullo-bonapartiste", فیگارو (in French), 13 October 2014.
  13. ↑ (به فرانسوی) Talk with the author by Christophe Dickès, Éric Zemmour : Mélancolie française ou l’idéal romain dans notre Histoire بایگانی‌شده در ۱۰ مه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine, on Canalacademie.com, uploaded 18 March 2010.
  14. ↑ Caulcutt, Clea (4 June 2021). "Eric Zemmour, the French TV star who is stealing Marine Le Pen's thunder". پلیتیکو. Archived from the original on 24 June 2021. Retrieved 20 June 2021.
  15. ↑ Zemmour, Éric (12 October 2007). "Immigration: le réel interdit" [Immigration: the real ban]. لو موند (به فرانسوی)..
  16. ↑ Cohen, Roger (2021-12-04). "In France, a Right-Wing Polemicist Tries Channeling De Gaulle to Win Votes". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved 2021-12-08.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ Amiel, Sandrine (2021-11-30). "France election: Who is Eric Zemmour and why is he so controversial?". euronews. Retrieved 2021-12-08.
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ "Comment Eric Zemmour parle-t-il des femmes dans son dernier livre ?". LCI (به فرانسوی). Retrieved 2021-12-08.
  19. ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ Zerofsky, Elisabeth (2014-12-17). "France's Frenzy Over the Discourse of Decline". The New Yorker. Retrieved 2021-12-08.
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ Daussy, Laure (2021-09-17). "Zemmour, misogyne et fier de l'être". Charlie Hebdo (به فرانسوی). Retrieved 2021-12-08.
  21. ↑ Lilla, Mark. "France: A Strange Defeat". The New York Review of Books. ISSN 0028-7504. Retrieved 2021-12-08.
  22. ↑ "Zemmour et les femmes: on a lu " le Premier Sexe ", le bréviaire misogyne qui a lancé le polémiste". L'Obs (به فرانسوی). 2021-11-02. Retrieved 2021-12-08.
  23. ↑ "Comment Eric Zemmour parle-t-il des femmes dans son dernier livre ?". LCI (به فرانسوی). Retrieved 2021-12-08.
  24. ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ ۲۴٫۲ ۲۴٫۳ ۲۴٫۴ «اریک زمور؛ شخصیتی جنجالی که می‌خواهد رئیس‌جمهوری فرانسه شود». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۵ آذر ۱۴۰۰.
  25. ↑ "Zemmour et les femmes: on a lu " le Premier Sexe ", le bréviaire misogyne qui a lancé le polémiste". L'Obs (به فرانسوی). 2021-11-02. Retrieved 2021-12-08.
  26. ↑ "Zemmour et la Russie". Atlantico (به فرانسوی). 22 October 2021. Retrieved 1 December 2021.
  27. ↑ Keiger, John (6 October 2021). "Eric Zemmour has already revolutionised the French Right". The Telegraph. ISSN 0307-1235. Archived from the original on 23 October 2021. Retrieved 24 October 2021.
  28. ↑ Rouen, Adam Sage. "Éric Zemmour 'I am man to unite France', says Macron challenger". تایمز. ISSN 0140-0460. Archived from the original on 23 October 2021. Retrieved 24 October 2021.
  29. ↑ "La France doit-elle quitter le commandement intégré de l'Otan?" [Should France leave NATO's integrated command?]. LEFIGARO (به فرانسوی). 1 October 2021. Archived from the original on 24 October 2021. Retrieved 24 October 2021.
  30. ↑ Keiger, John (6 October 2021). "Eric Zemmour has already revolutionised the French Right". The Telegraph. ISSN 0307-1235. Archived from the original on 23 October 2021. Retrieved 24 October 2021.
  31. ↑ Rouen, Adam Sage. "Éric Zemmour 'I am man to unite France', says Macron challenger". The Times. ISSN 0140-0460. Archived from the original on 23 October 2021. Retrieved 24 October 2021.
  32. ↑ "La France doit-elle quitter le commandement intégré de l'Otan?" [Should France leave NATO's integrated command?]. LEFIGARO (به فرانسوی). 1 October 2021. Archived from the original on 24 October 2021. Retrieved 24 October 2021.
  33. ↑ "Propos polémiques sur les musulmans : Éric Zemmour jugé mercredi à Paris" [Polemic statements about Muslims: Éric Zemmour judged on Wednesday in Paris] (به فرانسوی). 23 May 2017. Retrieved 23 May 2017..

منابع[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=اریک_زمور&oldid=34444426»