ساموئل بکت
ساموئل بکت | |
|---|---|
 بکت در سال ۱۹۷۷ | |
| نام اصلی | ساموئل بارکْلی بِکت |
| زاده | ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ دوبلین، ایرلند |
| محل زندگی | دوبلین، پاریس، لندن و … |
| درگذشته | ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ (۸۳ سال) پاریس، فرانسه |
| آرامگاه | گورستان مونپارناس، پاریس |
| پیشه | نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر |
| زمینه کاری | رمان، شعر، نمایشنامه |
| ملیت |  جمهوری ایرلند |
| جوایز مهم |  جایزه نوبل ادبی (۱۹۶۹) صلیب جنگ (۱۹۴۵) |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۸۹–۱۹۲۹ |
| امضا |  |
جوایز | |
ساموئل بارکْلی بِکت (به ایرلندی: Samuel Barclay Beckett) (زاده ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ – درگذشته ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹) نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر اهل ایرلند بود.
او در سال ۱۹۶۹ به دلیل «نوشته‌هایش - در قالب رمان و نمایش - که در فقر [معنوی] انسان امروزی، فرارَوی و عروج او را می‌جوید»،[۱] جایزه نوبل ادبیات را دریافت نمود.
آثار بکت بی‌پروا، به شکل بنیادی کمینه‌گرا و بنابر بعضی تفسیرها در رابطه با وضعیت انسان‌ها عمیقاً بدبینانه‌اند. این حس بدبینی اغلب با قریحهٔ طنزپردازی قوی و غالباً نیش‌دار وی تلطیف می‌گردد. چنین حسی از طنز، برای بعضی از خوانندگان آثار او، این نکته را دربردارد که سفری که انسان به عنوان زندگی آغاز کرده‌است با وجود دشواری‌ها، ارزش سعی و تلاش را دارد. آثار اخیر او، بُن‌مایه‌های موردنظرشان را به شکلی رمزگونه و کاهش‌یافته مطرح می‌کنند.
«بکت در خانواده‌ای مرفه و مذهبی (پروتستان) بزرگ شده و تا اتمام تحصیلات دانشگاهی و شروع کارش به عنوان استاد هنوز باور مذهبی داشته‌است. پس از ترک قطعی محیط آکادمیک و مهاجرتش به پاریس، گسست از مذهب را در آثارش منعکس می‌کند. با اجرای در انتظار گودو در سال ۱۹۵۳ تماشاگر با اعلان جنگی شوک‌آور علیه خدا و مذهب روبرو می‌شود.» بکت در آثار دیگرش هم با طنز تندی به اصول کاتولیسیسم برخورد می‌کند.[۲]
زندگی‌نامه[ویرایش]
ساموئل بارکلی بکت در ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ در دوبلین متولد شد.[۳] خانواده‌اش پروتستان بودند، پدرش ویلیام، مادرش ماریا و برادرش فرانک نام داشتند. دوره ابتدایی را در زادگاهش سپری کرد و به واسطه علاقه‌اش به زبان فرانسه، در رشته ادبیات و زبان فرانسه ادامه تحصیل داد و در سال ۱۹۲۷ با درجه کارشناسی فارغ‌التحصیل شد.[۴] در سال ۱۹۲۸ به پاریس رفت و به مدت دو سال در اکول نرمال سوپریور به تدریس مشغول شد. در همان زمان بود که با جیمز جویس آشنایی و رفاقت پیدا کرد. این آشنایی در شکل‌گیری استعداد او تأثیر چشمگیری داشت و به او کمک‌های زیادی کرد.[۵]
بکت شخصیتی منزوی داشت و از قیل و قال های رسانه ای به کلی دور بود. وقتی ناشرش ژروم لیندون در سال ١٩٦٩، خبر جایزه‌ی نوبل ادبیات بکت را از آکادمی سوئد دریافت می‌کند، در تلگرافی فوری به وی می‌نویسد: «به شما توصیه می‌کنم خود را مخفی کنید!» و بکت -که برای تعطیلات در تونس اقامت داشت- خود را برای مدتی در هتل مخفی می‌کند. لیندون به توصیه‌ی بکت به جای او برای دریافت جایزه به استکهلم می‌رود و در سخنرانی‌اش از «پریشانی مطلق» نویسنده از دریافت جایزه می‌گوید. بکت می‌داند معروف شدن برایش گران تمام می‌شود چراکه او را در ورطه سرگیجه‌آور صنعت فرهنگ‌سازی رها می‌کند، و آثارش را به درجه‌ی تقلیل یافته از کالاهای سرمایه‌داری تنزل می‌دهد. [۶]
او در ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ در سن ۸۳ سالگی درگذشت و مقبره وی در گورستان مونپارناس، پاریس است.
کتاب‌شناسی[ویرایش]
نمایشنامه[ویرایش]
- در انتظار گودو (۱۹۵۲)
- دست آخر (۱۹۵۷)، ترجمه‌ی مهدی نوید (نشر چشمه)
- آخرین نوار کراپ (۱۹۵۸)
- بازی (۱۹۶۳)
- من نه (۱۹۷۲)
- فاجعه (۱۹۸۲)
- چی کجا (۱۹۸۳)
- چرکنویس برای یک نمایشنامه ۱&۲ (۱۹۶۵)
- آخر بازی (یا «دستِ آخر»)
- روزهای خوش (۱۹۶۰)
- همهٔ افتادگان (۱۹۵۷)، ترجمه‌ی مراد فرهادپور و مهدی نوید (نشر نی)
- ... اما ابرها... (۱۹۷۶)، ترجمه‌ی مهدی نوید (نشر چشمه)
آثار منثور[ویرایش]
- مِرفی (۱۹۳۸) ترجمه سهیل سمی/ انتشارات ققنوس
- وات (۱۹۴۵، انتشار ۱۹۵۳) ترجمه سهیل سمی، انتشارات ققنوس
- مُلوی (۱۹۵۱)، ترجمه‌ی مهدی نوید (نشر چشمه) / سهیل سمی (نشر ثالث)
- مالون می‌میرد (۱۹۵۱)، ترجمه‌ی مهدی نوید (نشر چشمه) / سهیل سمی (نشر ثالث)
- ننامیدنی / نام‌ناپذیر (۱۹۵۳)، ترجمه‌ی مهدی نوید (نشر چشمه) / سهیل سمی (نشر ثالث)
- گم‌گشتگان
- متن‌هایی برای هیچ (۱۹۶۶)، ترجمه‌ی علیرضا طاهری عراقی (نشر نی)
- فسّه‌ها (۱۹۷۶) ترجمه‌ی مهدی نوید (نشر چشمه)
- مرسيه و كاميه (۱۹۴۶)، ترجمه‌ی مهدی نوید (نشر چشمه) / پویان غفاری (نشر افراز)
مصاحبه[ویرایش]
- آخرین دیدار با ساموئل بکت. کامیابی مسک، احمد[۷]
- گفتگوهایی با ساموئل بکت، اوژن یونسکو، ژان لویی بارو. کامیابی مسک، احمد. انتشارات نمایش، تهران، ۱۳۸۱.[۸]
اشعار[ویرایش]
- هوروسکوپ (۱۹۳۰)[۹]
- آنچه واژه هست
پانویس[ویرایش]
- ↑ "The Nobel Prize in Literature 1969". Nobelprize.org (به انگلیسی). 2017-04-13. Retrieved 2017-04-13.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link) - ↑ «از ستم جنسی تا نمایش پوچی (مقدمه‌ای بر ترجمهٔ نمایشنامهٔ «من نه»)». هایده ترابی. نشریه آرش شماره ۸۷/۸۸. ژوئن و ژوئیه ۲۰۰۴. پارامتر
|پیوند=ناموجود یا خالی (کمک) - ↑ «ساموئل بکت». نشر نی. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ مارس ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۴-۱۳.
- ↑ صابریان، محسن (۱۳۶۹). «یادی از ساموئل بکت». نمایش (-۳۹): ۴۷–۴۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۴-۱۳.
- ↑ «برای بیست‌وسومین سالمرگ «ساموئل بکت»». ایسنا. ۲۰۱۲-۱۲-۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۴-۱۳.
- ↑ ؛ کاوان محمدپور «لطفا مخفی شوید» مقدار
|نشانی=را بررسی کنید (کمک). سایت نقد کتاب وینش. - ↑ "Dernière rencontre avec Samuel Beckett". Google Books (به انگلیسی). 2017-03-09. Retrieved 2017-04-13.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link) - ↑ OpenLibrary.org (2014-10-21). "Goftegoohayi ba Samuel Beckett, Eugène Ionesco va Jean-Louis Barrault dar bareye théâtre". Open Library (به انگلیسی). Retrieved 2017-04-13.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link) - ↑ واژهٔ horoscope در انگلیسی به معنای طالع و ابزار طالع‌بینی است. بکت با افزودن یک w غیرملفوظ به ابتدای این واژه، معنای آن را به شکلی هجوآمیز دگرگون کرده‌است (whore در انگلیسی به معنای روسپی است). مراد فرهادپور در صفحهٔ ۴۷، ترجمهٔ کتاب بکت (نوشتهٔ آ. آلوارز) پس از ارائهٔ این توضیح می‌نویسد: «در نتیجه هوروسکوپ را می‌توان به «روسپی‌نگر» یا «روسپی‌بین» معنا کرد.» منوچهر بدیعی نام این شعر را به «فال قحوه» ترجمه کرده‌است. (نک. به ”فال قحوه“ نوشتهٔ ساموئل بکت، ترجمهٔ منوچهر بدیعی، در مجلهٔ سمرقند ش. 6، تابستان 1383، ص. 118).
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Samuel Beckett». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ ژوئیه ۲۰۰۶.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به ساموئل بکت در ویکیگفتاورد موجود است. |
- آلوارز، آلفرد. بکت، ترجمهٔ مراد فرهادپور، تهران: طرح نو، چاپ دوم، ۱۳۸۱، شابک ۹۶۴-۷۱۳۴-۷۹-۷.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| نهادهای پژوهش هنری | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای |
|
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
- ساموئل بکت
- استادان اکول نرمال سوپریور
- اعضای فرهنگستان هنر و دانش آمریکا
- اعضای مقاومت فرانسه
- افراد ایرلندی فرانسویتبار
- افراد جنگ جهانی دوم اهل ایرلند
- افراد مرتبط با جیمز جویس
- افراد مرتبط با کالج ترینیتی
- اگزیستانسیالیستها
- انگلیکانهای پیشین
- اهالی شهرستان دوبلین
- بازیکنان کریکت اهل ایرلند
- برندگان جایزه نوبل ادبیات
- برندگان جایزه نوبل اهل ایرلند
- بیخدایان اهل ایرلند
- تئاتر پوچی
- تئاتر نوگرا
- جستارنویسان اهل ایرلند
- دانشآموختگان کالج ترینیتی
- درگذشتگان ۱۹۸۹ (میلادی)
- درگذشتگان به علت بیماری مزمن انسدادی ریه
- دریافتکنندگان مدال مقاومت
- دور از وطنهای اهل ایرلند در فرانسه
- راهیافتگان به تالار مشاهیر تئاتر آمریکا
- رماننویسان اهل ایرلند
- رماننویسان سده ۲۰ (میلادی)
- رماننویسان مرد اهل ایرلند
- زادگان ۱۹۰۶ (میلادی)
- شاعران اهل ایرلند
- شاعران سده ۲۰ (میلادی) اهل ایرلند
- شاعران نوگرای اهل ایرلند
- ضدتولدگرایان
- کارگردانان تئاتر اهل ایرلند
- گیرندگان نشان صلیب جنگ فرانسه ۱۹۴۵–۱۹۳۹ (میلادی)
- مترجمان اهل ایرلند
- مترجمان سده ۲۰ (میلادی)
- مدفونان در گورستان مونپارناس
- مقالهنویسان سده ۲۰ (میلادی)
- ندانمگرایان اهل ایرلند
- نمایشنامهنویسان اهل ایرلند
- نمایشنامهنویسان سده ۲۰ (میلادی)
- نمایشنامهنویسان سده ۲۰ (میلادی) اهل ایرلند
- نمایشنامهنویسان مرد
- نمایشنامهنویسان مرد اهل ایرلند
- نویسندگان اهل ایرلند
- نویسندگان داستان کوتاه اهل ایرلند
- نویسندگان داستان کوتاه مرد اهل ایرلند
- نویسندگان نوگرا
- هنرمندان اهل ایرلند
- آکادمیکهای کالج ترینیتی دوبلین
- نویسندگان اگزوفونیک
- نویسندگان غیر-داستانی ایرلندی مذکر