ساموئل بکت
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| ساموئل بکت | ||||
|---|---|---|---|---|
 |
||||
| نام اصلی | ساموئل بارکْلی بِکت | |||
| زمینهٔ کاری | رمان، شعر، نمایشنامه | |||
| زادروز | ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ دوبلین، ایرلند |
|||
| مرگ | ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ میلادی (۸۳ سال) دوبلین، ایرلند |
|||
| ملیت |  ایرلندی |
|||
| محل زندگی | دوبلین، پاریس، لندن و … |
|||
| جایگاه خاکسپاری | گورستان مونپارناس | |||
| پیشه | نمایشنامهنویس، رمان‌نویس و شاعر | |||
| سال‌های نویسندگی | ۱۹۸۹–۱۹۲۹ | |||
| امضا |  |
|||
|
||||
کاریکاتور بکت، اثر جواد علیزاده.
ساموئل بارکْلی بِکت (به انگلیسی: Samuel Barclay Beckett) (زاده ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ - درگذشته ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹) نمایشنامهنویس، رمان‌نویس و شاعر ایرلندی بود. او در سال ۱۹۶۹ به دلیل «نوشته‌هایش - در قالب رمان و نمایش - که در فقر [معنوی] انسان امروزی، فرارَوی و عروج او را می‌جوید»،[۱] جایزه نوبل ادبیات را دریافت نمود.
آثار بکت بی‌پروا، به شکل بنیادی کمینه‌گرا و بنابر بعضی تفسیرها در رابطه با وضعیت انسان‌ها عمیقاً بدبینانه‌اند. این حس بدبینی اغلب با قریحهٔ طنزپردازی قوی و غالباً نیش‌دار وی تلطیف می‌گردد. چنین حسی از طنز، برای بعضی از خوانندگان آثار او، این نکته را دربردارد که سفری که انسان به عنوان زندگی آغاز کرده‌است با وجود دشواری‌ها، ارزش سعی و تلاش را دارد. آثار اخیر او، بُن‌مایه‌های موردنظرشان را به شکلی رمزگونه و کاهش‌یافته مطرح می‌کنند.
«بکت در خانواده‌ای مرفه و مذهبی (پروتستان) بزرگ شده و تا اتمام تحصیلات دانشگاهی و شروع کارش به عنوان استاد هنوز باور مذهبی داشته‌است. پس از ترک قطعی محیط آکادمیک و مهاجرتش به پاریس، گسست از مذهب را در آثارش منعکس می‌کند. با اجرای در انتظار گودو در سال ۱۹۵۳ تماشاگر با اعلان جنگی شوک آور علیه خدا و مذهب روبرو می‌شود.» بکت در آثار دیگرش هم با طنز تندی به اصول کاتولیسیسم برخورد می‌کند.[۲]
محتویات
زندگی[ویرایش]
ساموئل بارکلی بکت در ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ در دوبلین متولد شد.[۳] خانواده‌اش پروتستان بودند، پدرش ویلیام، مادرش ماریا و برادرش فرانک نام داشتند. دوره ابتدایی را در زادگاهش سپری کرد و به واسطه علاقه‌اش به زبان فرانسه، در رشته ادبیات و زبان فرانسه ادامه تحصیل داد و در سال ۱۹۲۷ با درجه کارشناسی فارغ‌التحصیل شد.[۴] در سال ۱۹۲۸ به پاریس رفت و به مدت دو سال در اکول نرمال سوپریور به تدریس مشغول شد. در همان زمان بود که با جیمز جویس آشنایی و رفاقت پیدا کرد. این آشنایی در شکل‌گیری استعداد او تأثیر چشمگیری داشت و به او کمک‌های زیادی کرد.[۵]
کتاب‌شناسی[ویرایش]
نمایشنامه[ویرایش]
- چشم‌به‌راه گودو (۱۹۵۲)
- دست آخر (۱۹۵۷)
- آخرین نوار کراپ (۱۹۵۸)
- من نه (۱۹۷۲)
- فاجعه (۱۹۸۲)
- چی کجا (۱۹۸۳)
- چرکنویس برای یک نمایشنامه ۱&۲ (۱۹۶۵)
- آخر بازی (همان «دستِ آخر» است!)
- روزهای خوش
- همهٔ افتادگان (۱۹۵۷)
رمان[ویرایش]
- مورفی (۱۹۳۸)
- وات (۱۹۴۵، انتشار ۱۹۵۳)
- مالوی (۱۹۵۱)
- مالون می‌میرد (۱۹۵۱)
- نام‌ناپذیر (۱۹۵۳)
- گم‌گشتگان
مصاحبه[ویرایش]
- آخرین دیدار با ساموئل بکت. کامیابی مسک، احمد[۶]
- گفتگوهایی با ساموئل بکت، اوژن یونسکو، ژان لویی بارو. کامیابی مسک، احمد. انتشارات نمایش، تهران، ۱۳۸۱.[۷]
اشعار[ویرایش]
- هوروسکوپ (۱۹۳۰)[۸]
- آنچه واژه هست
پانویس[ویرایش]
- ↑ “The Nobel Prize in Literature 1969”. Nobelprize.org. 2017-04-13. Retrieved 2017-04-13.
- ↑ «از ستم جنسی تا نمایش پوچی (مقدمه‌ای بر ترجمهٔ نمایشنامهٔ «من نه»)». هایده ترابی. نشریه آرش شماره ۸۷/۸۸، ژوئن و ژوئیه ۲۰۰۴.
- ↑ «ساموئل بکت». نشر نی. بازبینی‌شده در ۲۰۱۷-۰۴-۱۳.
- ↑ صابریان، محسن. «یادی از ساموئل بکت». نمایش، ش. -۳۹ (۱۳۶۹): ۴۷–۴۸. بازبینی‌شده در ۲۰۱۷-۰۴-۱۳.
- ↑ «برای بیست‌وسومین سالمرگ «ساموئل بکت»». ایسنا. ۲۰۱۲-۱۲-۲۲. بازبینی‌شده در ۲۰۱۷-۰۴-۱۳.
- ↑ “Dernière rencontre avec Samuel Beckett”. Google Books. 2017-03-09. Retrieved 2017-04-13.
- ↑ OpenLibrary.org. “Goftegoohayi ba Samuel Beckett, Eugène Ionesco va Jean-Louis Barrault dar bareye théâtre”. Open Library. 2014-10-21. Retrieved 2017-04-13.
- ↑ واژهٔ horoscope در انگلیسی به معنای طالع و ابزار طالع‌بینی است. بکت با افزودن یک w غیرملفوظ به ابتدای این واژه، معنای آن را به شکلی هجوآمیز دگرگون کرده‌است (whore در انگلیسی به معنای روسپی است). مراد فرهادپور در صفحهٔ ۴۷، ترجمهٔ کتاب بکت (نوشتهٔ آ. آلوارز) پس از ارائهٔ این توضیح می‌نویسد: «در نتیجه هوروسکوپ را می‌توان به «روسپی‌نگر» یا «روسپی‌بین» معنا کرد.»
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Samuel Beckett». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ ژوئیه ۲۰۰۶.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- آلوارز، آلفرد. بکت، ترجمهٔ مراد فرهادپور، تهران: طرح نو، چاپ دوم، ۱۳۸۱، ISBN 964-7134-79-7.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک نویسنده، شاعر یا نمایشنامهنویس است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
ردهها:
- الگو:جنبش و گونههای هنری
- ساموئل بکت
- استادان اکول نرمال سوپریور
- اعضای فرهنگستان هنر و دانش آمریکا
- افراد جنگ جهانی دوم اهل ایرلند
- افراد مرتبط با جیمز جویس
- افراد مرتبط با کالج ترینیتی
- اهالی شهرستان دوبلین
- ایرلندیهای فرانسویتبار
- برندگان جایزه نوبل ادبیات
- برندگان جایزه نوبل اهل ایرلند
- بیخدایان اهل ایرلند
- تئاتر پوچی
- تئاتر نوگرا
- دانشآموختگان کالج ترینیتی
- درگذشتگان ۱۹۸۹ (میلادی)
- درگذشتگان به علت بیماری مزمن انسدادی ریه
- دور از وطنها در فرانسه اهل ایرلند
- رماننویسان اهل ایرلند
- رماننویسان سده ۲۰ (میلادی)
- رماننویسان مرد اهل ایرلند
- زادگان ۱۹۰۶ (میلادی)
- شاعران اهل ایرلند
- شاعران سده ۲۰ (میلادی)
- شاعران نوگرای اهل ایرلند
- کارگردانان تئاتر اهل ایرلند
- مترجمان اهل ایرلند
- مترجمان سده ۲۰ (میلادی)
- مدفونان در گورستان مونپارناس
- ندانمگرایان اهل ایرلند
- نمایشنامهنویسان سده ۲۰ (میلادی)
- نمایشنامهنویسان مرد
- نمایشنامهنویسان اهل ایرلند
- نویسندگان اهل ایرلند
- نویسندگان پستمدرن
- نویسندگان داستان کوتاه اهل ایرلند
- نویسندگان نوگرا
- هنرمندان اهل ایرلند
