ساموئل بکت
| ساموئل بکت | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| بکت در سال ۱۹۷۷ | ||||
| نام اصلی | ساموئل بارکْلی بِکت | |||
| زمینهٔ کاری | رمان، شعر، نمایشنامه | |||
| زادروز | ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ دوبلین، ایرلند | |||
| مرگ | ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ (۸۳ سال) دوبلین، ایرلند | |||
| ملیت |  جمهوری ایرلند
| |||
| محل زندگی | دوبلین، پاریس، لندن و … | |||
| جایگاه خاکسپاری | گورستان مونپارناس، پاریس | |||
| پیشه | نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر | |||
| سال‌های نویسندگی | ۱۹۸۹–۱۹۲۹ | |||
| امضا | 
| |||
| ||||
ساموئل بارکْلی بِکت (به ایرلندی: Samuel Barclay Beckett) (زاده ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ – درگذشته ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹) نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر اهل ایرلند بود.
او در سال ۱۹۶۹ به دلیل «نوشته‌هایش - در قالب رمان و نمایش - که در فقر [معنوی] انسان امروزی، فرارَوی و عروج او را می‌جوید»،[۱] جایزه نوبل ادبیات را دریافت نمود.
آثار بکت بی‌پروا، به شکل بنیادی کمینه‌گرا و بنابر بعضی تفسیرها در رابطه با وضعیت انسان‌ها عمیقاً بدبینانه‌اند. این حس بدبینی اغلب با قریحهٔ طنزپردازی قوی و غالباً نیش‌دار وی تلطیف می‌گردد. چنین حسی از طنز، برای بعضی از خوانندگان آثار او، این نکته را دربردارد که سفری که انسان به عنوان زندگی آغاز کرده‌است با وجود دشواری‌ها، ارزش سعی و تلاش را دارد. آثار اخیر او، بُن‌مایه‌های موردنظرشان را به شکلی رمزگونه و کاهش‌یافته مطرح می‌کنند.
«بکت در خانواده‌ای مرفه و مذهبی (پروتستان) بزرگ شده و تا اتمام تحصیلات دانشگاهی و شروع کارش به عنوان استاد هنوز باور مذهبی داشته‌است. پس از ترک قطعی محیط آکادمیک و مهاجرتش به پاریس، گسست از مذهب را در آثارش منعکس می‌کند. با اجرای در انتظار گودو در سال ۱۹۵۳ تماشاگر با اعلان جنگی شوک‌آور علیه خدا و مذهب روبرو می‌شود.» بکت در آثار دیگرش هم با طنز تندی به اصول کاتولیسیسم برخورد می‌کند.[۲]
محتویات
زندگی‌نامه[ویرایش]
ساموئل بارکلی بکت در ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ در دوبلین متولد شد.[۳] خانواده‌اش پروتستان بودند، پدرش ویلیام، مادرش ماریا و برادرش فرانک نام داشتند. دوره ابتدایی را در زادگاهش سپری کرد و به واسطه علاقه‌اش به زبان فرانسه، در رشته ادبیات و زبان فرانسه ادامه تحصیل داد و در سال ۱۹۲۷ با درجه کارشناسی فارغ‌التحصیل شد.[۴] در سال ۱۹۲۸ به پاریس رفت و به مدت دو سال در اکول نرمال سوپریور به تدریس مشغول شد. در همان زمان بود که با جیمز جویس آشنایی و رفاقت پیدا کرد. این آشنایی در شکل‌گیری استعداد او تأثیر چشمگیری داشت و به او کمک‌های زیادی کرد.[۵]
او در ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ در سن ۸۳ سالگی درگذشت و مقبره وی در گورستان مونپارناس، پاریس است.
کتاب‌شناسی[ویرایش]
نمایشنامه[ویرایش]
- در انتظار گودو (۱۹۵۲)
- دست آخر (۱۹۵۷)
- آخرین نوار کراپ (۱۹۵۸)
- بازی (۱۹۶۳)
- من نه (۱۹۷۲)
- فاجعه (۱۹۸۲)
- چی کجا (۱۹۸۳)
- چرکنویس برای یک نمایشنامه ۱&۲ (۱۹۶۵)
- آخر بازی (همان «دستِ آخر» است!)
- روزهای خوش (۱۹۶۰)
- همهٔ افتادگان (۱۹۵۷)
رمان[ویرایش]
- مورفی (۱۹۳۸)
- وات (۱۹۴۵، انتشار ۱۹۵۳)
- مالوی (۱۹۵۱)، ترجمه سهیل سمی، نشر ثالث
- مالون می‌میرد (۱۹۵۱)، ترجمه سهیل سمی، نشر ثالث
- نام‌ناپذیر (۱۹۵۳)، ترجمه سهیل سمی، نشر ثالث
- گم‌گشتگان
مصاحبه[ویرایش]
- آخرین دیدار با ساموئل بکت. کامیابی مسک، احمد[۶]
- گفتگوهایی با ساموئل بکت، اوژن یونسکو، ژان لویی بارو. کامیابی مسک، احمد. انتشارات نمایش، تهران، ۱۳۸۱.[۷]
اشعار[ویرایش]
- هوروسکوپ (۱۹۳۰)[۸]
- آنچه واژه هست
پانویس[ویرایش]
- ↑ "The Nobel Prize in Literature 1969". Nobelprize.org. 2017-04-13. Retrieved 2017-04-13.
- ↑ «از ستم جنسی تا نمایش پوچی (مقدمه‌ای بر ترجمهٔ نمایشنامهٔ «من نه»)». هایده ترابی. نشریه آرش شماره ۸۷/۸۸. ژوئن و ژوئیه ۲۰۰۴. پارامتر
|پیوند=ناموجود یا خالی (کمک) - ↑ «ساموئل بکت». نشر نی. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۴-۱۳.
- ↑ صابریان، محسن (۱۳۶۹). «یادی از ساموئل بکت». نمایش (-۳۹): ۴۷–۴۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۴-۱۳.
- ↑ «برای بیست‌وسومین سالمرگ «ساموئل بکت»». ایسنا. ۲۰۱۲-۱۲-۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۴-۱۳.
- ↑ "Dernière rencontre avec Samuel Beckett". Google Books. 2017-03-09. Retrieved 2017-04-13.
- ↑ OpenLibrary.org (2014-10-21). "Goftegoohayi ba Samuel Beckett, Eugène Ionesco va Jean-Louis Barrault dar bareye théâtre". Open Library. Retrieved 2017-04-13.
- ↑ واژهٔ horoscope در انگلیسی به معنای طالع و ابزار طالع‌بینی است. بکت با افزودن یک w غیرملفوظ به ابتدای این واژه، معنای آن را به شکلی هجوآمیز دگرگون کرده‌است (whore در انگلیسی به معنای روسپی است). مراد فرهادپور در صفحهٔ ۴۷، ترجمهٔ کتاب بکت (نوشتهٔ آ. آلوارز) پس از ارائهٔ این توضیح می‌نویسد: «در نتیجه هوروسکوپ را می‌توان به «روسپی‌نگر» یا «روسپی‌بین» معنا کرد.» منوچهر بدیعی نام این شعر را به «فال قحوه» ترجمه کرده‌است. (نک. به ”فال قحوه“ نوشتهٔ ساموئل بکت، ترجمهٔ منوچهر بدیعی، در مجلهٔ سمرقند ش. 6، تابستان 1383، ص. 118).
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Samuel Beckett». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ ژوئیه ۲۰۰۶.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به ساموئل بکت در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- آلوارز، آلفرد. بکت، ترجمهٔ مراد فرهادپور، تهران: طرح نو، چاپ دوم، ۱۳۸۱، شابک ۹۶۴-۷۱۳۴-۷۹-۷.
- الگو:جنبش و گونههای هنری
- ساموئل بکت
- استادان اکول نرمال سوپریور
- اعضای فرهنگستان هنر و دانش آمریکا
- اعضای نهضت مقاومت فرانسه
- افراد ایرلندی فرانسویتبار
- افراد جنگ جهانی دوم اهل ایرلند
- افراد مرتبط با جیمز جویس
- افراد مرتبط با کالج ترینیتی
- اهالی شهرستان دوبلین
- برندگان جایزه نوبل ادبیات
- برندگان جایزه نوبل اهل ایرلند
- بیخدایان اهل ایرلند
- تولدستیزان
- تئاتر پوچی
- تئاتر نوگرا
- دانشآموختگان کالج ترینیتی
- درگذشتگان ۱۹۸۹ (میلادی)
- درگذشتگان به علت بیماری مزمن انسدادی ریه
- دریافتکنندگان مدال مقاومت
- دور از وطنهای اهل ایرلند در فرانسه
- راهیافتگان به تالار مشاهیر تئاتر آمریکا
- رماننویسان اهل ایرلند
- رماننویسان سده ۲۰ (میلادی)
- رماننویسان مرد اهل ایرلند
- زادگان ۱۹۰۶ (میلادی)
- شاعران اهل ایرلند
- شاعران سده ۲۰ (میلادی) اهل ایرلند
- شاعران نوگرای اهل ایرلند
- کارگردانان تئاتر اهل ایرلند
- گیرندگان نشان صلیب جنگ فرانسه ۱۹۴۵–۱۹۳۹ (میلادی)
- مترجمان اهل ایرلند
- مترجمان سده ۲۰ (میلادی)
- مدفونان در گورستان مونپارناس
- ندانمگرایان اهل ایرلند
- نمایشنامهنویسان مرد
- نمایشنامهنویسان اهل ایرلند
- نمایشنامهنویسان سده ۲۰ (میلادی)
- نمایشنامهنویسان سده ۲۰ (میلادی) اهل ایرلند
- نمایشنامهنویسان مرد اهل ایرلند
- نویسندگان اهل ایرلند
- نویسندگان پستمدرن
- نویسندگان داستان کوتاه اهل ایرلند
- نویسندگان داستان کوتاه مرد اهل ایرلند
- نویسندگان نوگرا
- هنرمندان اهل ایرلند
