گویش شاخناتی

گویش شاخناتی
زبان بومی در	ایران
منطقه	شاخنات
شمار گویشوران	۱۵۰۰۰  (بدون تاریخ)
تبار	هندواروپایی هندوایرانی ایرانی شرقی جنوب شرقی فارسی گویش شاخناتی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹	–

گویش شاخناتی است که از زیر مجموعه‌های از زبان فارسی نو می‌باشد که همانند گویشهای دیگر به نسبت زبان رسمی کمتر دگرگون شده و از اینرو بسیاری از ویژگی‌های فارسی کهن را نگه داشته‌است. محمود رفیعی در مقدمه واژه‌نامه گویش بیرجند می‌نویسد که چون بیرجند در نزدیکی کویر و در منطقه‌ای کوهستانی واقع شده، در گذر تاریخ کمتر مورد تاخت و تاز و هجوم قرار گرفته و در نتیجه گویش آن نیز پاکیزه و دست نخورده باقی‌مانده‌است. غنای گویش شاخناتی در واژگان آن است. این گویش از لحاظ شمار واژه‌ها و تنوع آن‌ها یکی از گویشهای پرمایه ی زبان فارسی است.

گویشوران

در حدود پانزده هزار نفر در استانهای سه‌گانه خراسان ، سیستان و بلوچستان ، تهران ، سمنان ، البرز ، اصفهان و کرمان به این گویش سخن می گویند.