پرش به محتوا

کفشهای میرزا نوروز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از کفش‌های میرزا نوروز)
کفشهای میرزا نوروز
پوستر
کارگردانمحمّد متوسّلانی
تهیه‌کنندهرستم فرامرزی
اسد دلشاد ارشادی
رضا علی‌پور متعلّم
هوشنگ نوراللهی
نویسندهطرح
سوسن تسلیمی
نویسنده
داریوش فرهنگ و بهرام بیضایی
بازنویسیِ فیلم‌نامه
محمّد متوسّلانی
بر پایهحکایتِ ابوالقاسم طنبوری[۱]
بازیگرانعلی نصیریان
محمّدعلی کشاورز
سعید امیر سلیمانی
زهرا برومند
جمشید لایق
عزت‌الله رمضانی‌فر
کاظم افرندنیا
رضا عبدی
گوهر گلکار
محمّدعلی ورشوچی
محمّدعلی ساربان
سامی تحصّنی
علی وفادار
محسن اصلانی
سیّد محمّدحسین عمرانی
موسیقیفریدون ناصری
فیلم‌بردارمازیار پرتو
تدوین‌گرمهدی رجائیان
شرکت
تولید
نوین فیلم
توزیع‌کنندهتصویر دنیای هنر (نمایشِ خانگی)
تاریخ‌های انتشار
بهمنِ ۱۳۶۴
مدت زمان
۱۰۷ دقیقه
کشورایران ایران
زبانفارسی

کفشهای میرزا نوروز یک فیلمِ کمدی است به کارگردانیِ محمّد متوسّلانی که سالِ ۱۳۶۴ با بازیِ علی نصیریان و محمّدعلی کشاورز و سعید امیر سلیمانی و جمشید لایق و دیگرانی ساخته شده است.

داستان

[ویرایش]

میرزا نوروز عطّارِ خسیسی است که حاضر نیست کفش‌های فرسوده و پر از وصلهٔ خود را یکسو نهد و کفشِ نو بخرد؛ و همین سبب شده تا اهلِ شهر او را دست‌بیندازند. همسر و فرزندانِ میرزا نیز، که دیگر طاقتِ این حال را ندارند، ترکش می‌کنند و شرطِ بازگشتشان را کفشِ نو خریدنِ میرزا قرار می‌دهند. سرانجام میرزا با بی‌میلی رضایت به خریدِ کفشِ تازه می‌دهد و می‌خواهد که کفش‌های وصله‌خورده‌اش را دور بیندازد؛ ولی به هر جا که پرتابشان می‌کند، حادثه‌ای پیش‌می‌آید و میرزا را نزدِ قاضی می‌برند. این ماجرا تا آنجا پیش می‌رود که میرزا نوروز در شرفِ قصاصِ نفس قرار می‌گیرد. ولی در آخرین لحظه از مرگ می‌رهد و، با سوزاندنِ کفش‌های کهنه‌اش در آتش، خود را یکبارگی از شرّشان رها می‌سازد و زندگیِ خانوادگی را بازمی‌یابد.

فیلم‌نامه

[ویرایش]

فیلم‌نامهٔ کفشهای میرزا نوروز بر اساسِ نوشتهٔ سوسن تسلیمی و نیز بازنوشته کفش‌های مبارکِ بهرام بیضایی است.[۲]

بازیگران و صداپیشگان

[ویرایش]

گویندگانِ دیگر: مهدی آرین‌نژاد، تورج نصر، شهروز ملک‌آرایی، تورج مهرزادیان، صادق ماهرو، امیرهوشنگ قطعه‌ای، مینو غزنوی و ...

سرپرستِ گویندگان: امیرهوشنگ قطعه‌ای

نمایش

[ویرایش]

کفشهای میرزا نوروز نخست در جشنوارهٔ فیلمِ فجرِ ۱۳۶۴ به نمایش درآمد. سپس از نوروزِ ۱۳۶۵ در سینماهای ایران به نمایشِ عمومی درآمد و هفتمین فیلمِ پرفروشِ سال شد.[۳]

در نظرِ دیگران

[ویرایش]
مقاله‌ای دربارهٔ فیلم در روزنامهٔ اطّلاعاتِ ۱۷ بهمنِ ۱۳۶۴

جمال امید ویژگی‌های فنّی و موقعیت‌های کمیکِ فیلم را پسندیده؛ ولی تمرکز بر شخصیتِ میرزا را مخلِّ انسجامِ فیلم گفته است.[۴]

در فرهنگِ عامّه

[ویرایش]

اصطلاحِ «کفش‌های میرزا نوروز» پس از این فیلم در ایران مَثَل شد.

منابع

[ویرایش]
  1. متوسلانی، محمد؛ آقائی، فرخنده (۱۳۹۴). سه نفر بودیم: گفته‌ها و ناگفته‌هایی از سینمای ایران. تهران: انتشارات ققنوس. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۱۱-۹۵۶-۰.
  2. دیالوگ‌های بهرام بیضایی خسته کننده بود
  3. امید، جمال, ویراستار (۱۳۸۳). تاریخ سینمای ایران: ۱۳۶۹–۱۳۵۸. تهران: انتشارات روزنه. ص. ۳۸۴. شابک ۹۶۴-۳۳۴-۱۷۴-۷.
  4. امید، جمال, ویراستار (۱۳۸۳). تاریخ سینمای ایران: ۱۳۶۹–۱۳۵۸. تهران: انتشارات روزنه. ص. ۳۸۱. شابک ۹۶۴-۳۳۴-۱۷۴-۷.
  • − (۲۰ بهمن ۱۳۶۴). «میرزای گرفتار، حاکم خوش‌مشرب، گزمه‌های شوخ». کیهان (۱۲۶۶۷): ۲۲.
  • − (۲۶ اسفند ۱۳۶۴). «چشم‌اندازی به چند فیلم برتر». بازار روز (۲۸۲): ۳.
  • امجد، حمید (خرداد ۱۳۶۵). «یک فیلم ساده، بدون حرفی برای گفتن». فیلم (۳۷): ۵۰.
  • ع.، سامان (۲۳ فروردین ۱۳۶۵). «میرزا نوروز، بیانیه‌ای کم‌رنگ‌ورو». زن روز (۱۰۶۲): ۳۴−۳۵.
  • کلانتری، پیروز (اردیبهشت ۱۳۶۵). «کفشهای میرزا نوروز، پیام اخلاقی در قالب لحظه‌های مجرد». فیلم (۳۶): ۴۰.
  • کوشان، منصور (۲۳ اسفند ۱۳۶۴). «بدور از اجتماع و شرایط تماشاگر». آدینه (۸): ۷.
  • لاریجانی، ح. ن. (۱۰−۱۷ اردیبهشت ۱۳۶۵). «کفشهای میرزا نوروز، تکرار حديث حاشیه‌گزینی». اطلاعات هفتگی (۲۲۸۷): ۵۰−۵۱. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)

پیوند به بیرون

[ویرایش]