جزایر فارو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Dexbot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۳ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۲:۵۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

فارو

Føroyar
Færøerne
نشان ملی جزایر فارو
نشان ملی
شعار: ندارد
موقعیت
پایتخت
و بزرگترین شهر
توشهاون
۶۲°۰۰′ شمالی ۰۶°۴۷′ غربی / ۶۲٫۰۰۰°شمالی ۶٫۷۸۳°غربی / 62.000; -6.783
زبان(های) رسمیفاروئی، دانمارکی
حکومتدموکراسی پارلمانی و
مشروطه سلطنتی
مارگریت دوم دانمارک
کای لئو یوهانسن
بنیان‌گذاری۱ آوریل ۱۹۴۸
مساحت
• کل
۱٬۳۹۹ کیلومتر مربع (۵۴۰ مایل مربع) (۱۸۰ام)
• آبها (٪)
۰٫۵
جمعیت
• سرشماری
۴۸٬۵۰۰ (۲۰۲ام)
• تراکم
۳۴ بر کیلومتر مربع (۸۸٫۱ بر مایل مربع) (۱۷۶ام)
واحد پولکرون فارو (DKK)
منطقه زمانیGMT
• تابستان (ساعت تابستانی)
EST
پیش‌شماره تلفنی۲۹۸
دامنه سطح‌بالا.fo

جزایر فارو یا جزایر فاروئه (به فاروئی: Føroyar، به دانمارکی: Færøerne، به معنی: جزایر گوسفند) نام جزایر هجده‌گانه‌ای است که به عنوان یکی از منطقه‌های خودگردان دانمارک شناخته می‌شود.[۱]

تاریخچه

این مجمع الجزایر در سال ۱۸۱۴ از نظر سیاسی از نروژ جدا شد و از سال ۱۹۴۸ به‌صورت استانی خودمختار از پادشاهی دانمارک درآمد. آن‌ها در طی این چند سال مسئولیت بیشتر مسایلشان را در دست گرفته‌اند؛ به‌جز دفاع (اگرچه دارای نگهبان ساحلی محلی هستند)، امور خارجی و دستگاه قضائی که بر عهدهٔ دانمارک می‌باشد.[۱]

فارو روابط نزدیک و سنتی‌ای با ایسلند، شتلند، اورکنی، جزایر هبرید بیرونی و گرینلند دارد. این مجمع الجزایر در انجمن اروپای شمالی به‌عنوان بخشی از نمایندگان دانمارک حضور پیدا می‌کند. شایان ذکر است که فارو عضو اتحادیه اروپا نمی‌باشد.

جغرافیا

این مجمع‌الجزایر در شمال اروپا و منطقهٔ اسکاندیناوی، بین دریای نروژ و اقیانوس اطلس شمالی، تقریباً در فاصله‌ای برابر از ایسلند، نروژ و بریتانیا واقع شده‌است و پایتخت آن توشهاون می‌باشد.[۱]

از مجموع ۱۸ جزیره‌ای که جزایر فارو را تشکیل داده‌اند، ۱۷ جزیره مسکونی‌اند و بزرگ‌ترین آن‌ها به نام استریموی ۳۸۵ کیلومتر مربع مساحت دارد. اقلیم آن معتدل، بارانی و اغلب ابری است.[۲]

اقتصاد

تنها ۶ درصد اراضی این جزایر قابل کشت هستند و فراورده‌های کشاورزی آن به سبزیجات محدود می‌شود و غلات در آن به عمل نمی‌آید. صنایع دستی و ماهی‌گیری شغل‌های اصلی مردم می‌باشند و صدور ماهی عمده‌ترین منبع درآمد آن محسوب می‌شود.[۲]

پرورش گوسفند و دامداری نیز از جمله مشاغل ساکنان آن است.

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ وب‌گاه رسمی گردشگری فارو (انگلیسی). بازدید در ۱ نوامبر ۲۰۱۰.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ عباس جعفری. گیتاشناسی نوین کشورها، چاپ سوم. موسسهٔ جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، ۱۳۸۷. شابک ‎۹۷۸−۹۶۴−۳۴۲−۱۴۳−۴.