افق رویداد: تفاوت میان نسخهها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{Short description|ناحیهای در فضا-زمان که هیچ چیز نمی تواند از آن فرار کند}} |
{{Short description|ناحیهای در فضا-زمان که هیچ چیز نمی تواند از آن فرار کند}} |
||
{{نسبیت عام|phenomena}} |
{{نسبیت عام|phenomena}} |
||
در اخترفیزیک، '''افق رویداد''' {{انگلیسی|Event Horizon}}، مرزی است که فراتر از آن، رویدادها قادر به اثرگذاری برروی ناظر نیستند. این اصطلاح را ولفگانگ ریدلر ابداع نمود.<ref>{{cite journal |last=Rindler |first=W. |author-link=Wolfgang Rindler |others=[Also reprinted in Gen. Rel. Grav. 34, 133–153 (2002), accessible at https://doi.org/10.1023/A:1015347106729.] |title=Visual Horizons in World Models |url=https://academic.oup.com/mnras/article-lookup/doi/10.1093/mnras/116.6.662 |journal=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society |date=1956-12-01 |volume=116 |issue=6 |pages=662–677 |doi=10.1093/mnras/116.6.662 |issn=0035-8711|doi-access=free }}</ref> |
|||
اگر یک سیاهچاله حرکت مداری داشته باشد، آغاز به کشیدن [[فضا-زمان]] به دور افق رویداد میکند. این گردش فضا به دور افق رویداد را [[کارکره|کارکُره]] (ergosphere) میگویند و شکل بیضوی دارد.<ref>همه چیز در مورد یک سیاهچاله، ترجمهٔ کویر، از ویکیپدیای انگلیسی - در: [http://www.hupaa.com/page.php?id=3657 هوپا]، بازدید: ۹ اوت ۲۰۰۸.</ref> |
|||
در 1784، جان میچل پیشنهاد نمود که مجاورت با اشیاء فشرده سنگین، گرانش ممکن است به حد کافی قوی باشد، به گونه ای که نور هم قادر به فرار کردن نباشد. در آن زمان، نظریه گرانش نیوتونی و نظریه ذرهای نور غالب بودند. در این نظریات، اگر سرعت فرار شیء از سرعت نور عبور کن، آنگاه نوری که از درون آن نشأت می گیرد، ممکن است موقتاً فرار کند، اما در نهایت مجبور به بازگشت خواهد بود. در 1958، دیوید فینکلشتاین از نسبیت عام بهره جست تا تعریفی محدودتر از افق رویداد یک سیاهچاله موضعی ارائه نماید، بدین صورت که در این نوع سیاهچاله ها، افق رویداد مرزی است که فراتر از آن رویدادها قادر به هیچ نوع اثرگذاری روی ناظر بیرونی نخواهند بود. این منجر به تناقضات اطلاعاتی و دیوار آتشین شد، که به ارزیابی مجدد مفهوم افقهای رویداد موضعی و سیاهچاله ها انجامید. سپس، نظریات گوناگونی توسعه یافتند که برخیشان افق رویداد داشتند ولی بقیه نه. استیون هاوکینگ، که که یکی از توسعهدهندگان پیشرو در نظریات توصیف کننده سیاهچاله ها بود، پیشنهاد کرد که افق ظاهری را باید به جای افق رویداد به کار برد، او می گفت که "فروپاشی گرانشی، افقهای ظاهری تولید می کنند، نه افقهای رویداد را". در نهایت نتیجه گرفت که "در این طرز تفکر که سیاهچاله به معنای عدم توانایی نور در فرار به بی نهایت است، عدم وجود افقهای رویداد، به این معنا خواهد بود که هیچ سیاهچالهای وجود نخواهد داشت."<ref name=Hawk>{{cite arxiv |eprint=1401.5761v1 |last1=Hawking |first1=S.W. |title=Information Preservation and Weather Forecasting for Black Holes |class=hep-th |year=2014}}</ref><ref name=Curiel>{{cite journal |last=Curiel |first=Erik |title=The many definitions of a black hole |journal=Nature Astronomy |year=2019 |volume=3 |pages=27–34 |doi=10.1038/s41550-018-0602-1 |arxiv=1808.01507 |bibcode=2019NatAs...3...27C |s2cid=119080734}}</ref> منظور او این نبود که وجود سیاهچاله ها را انکار کند، بلکه صرفاً می خواست بی اعتمادیش را نسبت به تعریف محدود از ''افق رویداد'' را بیان کند. |
|||
== تبیین شوارتزشیلد == |
== تبیین شوارتزشیلد == |
نسخهٔ ۱۲ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۳۱
بخشی از سری مقالات در مورد: |
نسبیت عام |
---|
در اخترفیزیک، افق رویداد (به انگلیسی: Event Horizon)، مرزی است که فراتر از آن، رویدادها قادر به اثرگذاری برروی ناظر نیستند. این اصطلاح را ولفگانگ ریدلر ابداع نمود.[۱]
در 1784، جان میچل پیشنهاد نمود که مجاورت با اشیاء فشرده سنگین، گرانش ممکن است به حد کافی قوی باشد، به گونه ای که نور هم قادر به فرار کردن نباشد. در آن زمان، نظریه گرانش نیوتونی و نظریه ذرهای نور غالب بودند. در این نظریات، اگر سرعت فرار شیء از سرعت نور عبور کن، آنگاه نوری که از درون آن نشأت می گیرد، ممکن است موقتاً فرار کند، اما در نهایت مجبور به بازگشت خواهد بود. در 1958، دیوید فینکلشتاین از نسبیت عام بهره جست تا تعریفی محدودتر از افق رویداد یک سیاهچاله موضعی ارائه نماید، بدین صورت که در این نوع سیاهچاله ها، افق رویداد مرزی است که فراتر از آن رویدادها قادر به هیچ نوع اثرگذاری روی ناظر بیرونی نخواهند بود. این منجر به تناقضات اطلاعاتی و دیوار آتشین شد، که به ارزیابی مجدد مفهوم افقهای رویداد موضعی و سیاهچاله ها انجامید. سپس، نظریات گوناگونی توسعه یافتند که برخیشان افق رویداد داشتند ولی بقیه نه. استیون هاوکینگ، که که یکی از توسعهدهندگان پیشرو در نظریات توصیف کننده سیاهچاله ها بود، پیشنهاد کرد که افق ظاهری را باید به جای افق رویداد به کار برد، او می گفت که "فروپاشی گرانشی، افقهای ظاهری تولید می کنند، نه افقهای رویداد را". در نهایت نتیجه گرفت که "در این طرز تفکر که سیاهچاله به معنای عدم توانایی نور در فرار به بی نهایت است، عدم وجود افقهای رویداد، به این معنا خواهد بود که هیچ سیاهچالهای وجود نخواهد داشت."[۲][۳] منظور او این نبود که وجود سیاهچاله ها را انکار کند، بلکه صرفاً می خواست بی اعتمادیش را نسبت به تعریف محدود از افق رویداد را بیان کند.
تبیین شوارتزشیلد
در متریک شوارتزشیلد افق رویداد منطقهای در اطراف سیاهچالههای شوارتزشیلد است که خود جزئی از شعاع شوارتزشیلد میباشد و نور نمیتو
نخستین تصویر از افق رویداد یک سیاهچاله[۴]
در۲۱ام فروردین سال ۱۳۹۸ (۱۰ آوریل ۲۰۱۹) نخستین تصویر واقعی از افق رویداد ابر سیاهچاله مسیه ۸۷ (Messier 87) توسط تلسکوپ افق رویداد گرفته شد.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ Rindler, W. (1956-12-01). [Also reprinted in Gen. Rel. Grav. 34, 133–153 (2002), accessible at https://doi.org/10.1023/A:1015347106729.] "Visual Horizons in World Models". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 116 (6): 662–677. doi:10.1093/mnras/116.6.662. ISSN 0035-8711.
{{cite journal}}
: External link in
(help)|others=
- ↑ Hawking, S.W. (2014). "Information Preservation and Weather Forecasting for Black Holes". arXiv:1401.5761v1 [hep-th].
- ↑ Curiel, Erik (2019). "The many definitions of a black hole". Nature Astronomy. 3: 27–34. arXiv:1808.01507. Bibcode:2019NatAs...3...27C. doi:10.1038/s41550-018-0602-1. S2CID 119080734.
- ↑ نشریه بینالمللی علوم. "نشریه بینالمللی علوم" (به انگلیسی).