پیش‌نویس:مستعمرات فرادریای سوئد

Swedish overseas colonies مستعمرات فرادریای سوئد Svenska kolonier (Swedish) Sweden سوئد
1638–1663 1733 1784–1878
Flag Coat of arms
شعار: I Gud mitt hopp "به نام خدا امید من"
سرود: Kungssången "سرود پادشاه"
نقشه امپراتوری سوئد با تمام مناطقی که تسخیر شده بود (بنفش)
پایتخت	استکهلم
زبان(های) رایج	زبان رسمی: سوئدی زبانهای محلی: نروژی, فنلاندی, استونیایی, روسی, آلمانی
دین(ها)	کلیسای سوئد
حکومت	پادشاهی مطلقه, پادشاهی مشروطه
تاریخ
• بنیان‌گذاری	1638
• فروپاشی	1878
جمعیت
• 1650	2,200,000
واحد پول	ریکسدالر

مستعمرات فرادریای سوئد ( سوئدی: Svenska utomeuropeiska kolonier) به قلمروهای برون مرزی زیر کنترل امپراتوری سوئد در آفریقا و آمریکا گفته می‌شد که از سال 1638 تا 1663، در سال 1733 و از 1784 تا 1878 مستعمرات فرادریای خود را در دست داشت. سوئد دارای پنج مستعمره بود که عمر چهار تای آنها کوتاه بود. این مستعمرات در سه قاره آفریقا، آسیا و آمریکای شمالی قرار داشتند.

فهرست

مستعمرات گذشته سوئد در آسیا عبارت بودند از:

• سواحل طلایی سوئد (1650-1663؛ باختن به دانمارک و هلندی ها ) از جمله ساحل کیپ (1649-1663) شامل سکونتگاه های زیر:

  فورت آپولونیا ، بیین کنونی: 1655-1657.

  فورت کریستینسبرگ / فورت فردریکسبورگ ، که پایتخت شد، اکنون اوسو : 1652–1658

  فورت باتنشتاین ، در حال حاضر بوتری : 1649-1656.

  فورت ویتسن ، تاکورادی کنونی: 1653–1658.

  Carolusborg : آوریل 1650 - ژانویه / فوریه 1658، 10 دسامبر 1660 - 22 آوریل 1663

مستعمرات گذشته سوئد در آفریقا عبارت بودند از:

• سوئد نو (1638–1655؛ باخت به هلندی ها )
• Sankt Barthélemy (1784-1878؛ فروخته شده به فرانسه، سنت بارتلمی مدرن)
• گوادلوپ (1813-1814؛ پس دادن به فرانسه )

مستعمرات سابق سوئد در قاره آمریکا:

• Parangipettai (1733؛ باخت به کمپانی های هند شرقی بریتانیا و فرانسه)

قاره آمریکا

سوئد نو

نقشه سوئد نو حدود. 1650

در میانه قرن هفدهم، امپراتوری سوئد به بزرگترین گستره سرزمینی خود رسیده بود. سوئدی‌ها با ایجاد یک مستعمره کشاورزی ( تنباکو ) و تجارت خز به دنبال گسترش نفوذ خود بودند. اما در این بین با رقبای فرانسوی، انگلیسی و هلندی روبرو بودند. منشور این حرکت امتیازاتی شامل حال سهامداران سوئدی، هلندی و آلمانی میکرد. هنگامی که آنها زمین ها را به دست گرفتند، قلعه کریستینا (ویلمینگتون، دلاور کنونی) را به نام ملکه کریستینای سوئد برپا کردند.

از آنجایی که تا سال 1809 پهنه منطقه فنلاند مدرن یک سوم شرقی پادشاهی سوئد بود. بسیاری از مهاجران مستعمرات سوئد فنلاندی بودند.

این سکونتگاه در حقیقت تعرض به هلند نو بود زیرا آن ناحیه جزء قلمرو هلند بود. بنیانگذار و اولین فرماندار، پیتر مینویت ، از سال 1626 تا 1633 مدیر کل هلند نو بود. او که پس از اخراج از سمت خود ناراضی بود، یک اردوکشی سوئدی را به مکانی هدایت کرد که می‌دانست استراتژیک است و همچنین مانند خاری در چشم کارفرمایان گذشته‌اش می‌رود. مینویت در سفر برگشت از استکهلم در طوفان در نزدیکی جزیره سنت کیتس در دریای کارائیب جان باخت. این مستعمره در سال 1643 قلعه نیا الفسبرگ را در شمال منطقه کنونی سِیلم ، نیوجرسی برپا کرد.

در ماه مه 1654، قلعه هلندی کازیمیر، واقع در نیوکاسل، دلاور کنونی، به تصرف سوئد نو درآمد. به عنوان تلافی، فرماندار هلندی پیتر استیووزانت، ارتشی را به رودخانه دلاور فرستاد که تسلیم سازی قلعه های سوئدی را بدست آورد.

متصرفات آنتیلی

سنت بارتلمی تنها جزیره کارائیب است که از نگاه تاریخی برای بازه زمانی قابل توجهی مستعمره سوئد بوده است، در حالی که گوادلوپ تنها در پایان جنگ های ناپلئونی برای مدت کوتاهی یک مستعمره سوئدی بوده است.

در نتیجه حمایت سوئد از دشمنان فرانسه در خلال جنگ های ناپلئونی ، جزیره گوادلوپ به جای دولت سوئد، به خود پادشاه چارلز چهاردهم جان شد. هر چند پس از یک سال جزیره توسط معاهده پاریس به فرانسه داده شد. سپس سوئد مجبور به واگذاری یک سکونتگاه به دولت بریتانیا شد زیرا آن جزیره که از نظر استراتژیک به دیگر مستعمره کارائیب بریتانیا نزدیک بود. و این منجر به ایجاد صندوق گوادلوپ شد که متعهد به پرداخت 24 میلیون فرانک به سوئد بود. به دلیل نحوه استفاده از این پول، پس از آن به سوئد 300000 ریکسدالر اضافه بر اساس Riksdag 1815 هر سال داده شد. آخرین قسط در سال 83 پرداخت شد.

علاوه بر اینها، سوئدی‌ها در سال 1733 برای سکونت در توباگو تلاش کوتاهی کردند، اما به دست قبایل بومی آن منطقه رانده شدند و در نهایت بریتانیایی‌ها مدعی توباگو شدند.

سنت بارتلمی

در زمان استعمار سوئد در ساحل طلایی آفریقا، تجارت کوچک برده سوئدی آغاز شد. با این حال، پس از سقوط سوئد نو به هلندی، تجارت برده پایان یافت. ولی بعداً در سال 1784، زمانی که پادشاه سوئد، گوستاو سوم ، مذاکراتی را با فرانسه با هدف ایجاد اتحادی جدید بین دو کشور آغاز کرد و تجارت برده از سر گرفته شد. گوستاو در ازای مستعمره سن بارتلمی در دریای کارائیب، علاوه بر اعطای تسهیلات و کمک هزینه‌ها، گوتنبرگ را به عنوان بندر حمل و نقل (پست تجاری) به فرانسوی‌ها پیشنهاد داد. هر چند که سوئد جزیره را در سال 1784 با موفقیت تصاحب کرد، اما مستعمرات وضع خوبی نداشتند؛ جمعیت آنها کمتر از هزار نفر بودند، و هیچکدام بنادر تجاری مناسبی نداشتند - شکر و پنبه تنها چهار بار کشتی را در سال فراهم می کردند، و بسیاری از منابع دیگر تنها برای تأمین معیشت ساکنان به اندازه کافی بودند.

با این حال، جزایر نزدیک به پست های تجاری بریتانیا و فرانسه یعنی جزایر Leeward و Windward بودند پس زمینه‌ها برای پیشرفت فراهم بود. یک شهرک تازه نیز به نام گوستاویا (به نام پادشاه وقت) ساخته شد و این امر تجارت را تسهیل کرد. در عرض یک سال، جمعیت دو برابر شد و پادشاه فرصت را مناسب دید که شرکت سوئدی هند غربی را تشکیل دهد.

جنگ‌های ناپلئونی (1803-1815) با سودآوری تجاری موجب گشایش تجارت آزاد با سوئد در سال 1806 شد.

با جمعیت در حال افزایش تا سال 1800 به تعداد ساکنین به 5000 نفر رسید. به استثنای دوره کوتاهی از اشغال بریتانیا از 1801 تا 1802، مستعمرات به رشد خود ادامه دادند. در سال 1811، 1800 کشتی‌ها از سنت بارتلمی بازدید کردند. و از اکتبر 1813 تا سپتامبر 1814، 20 درصد از صادرات ایالات متحده از راه همین جزیره انجام می شد.

از دیگر ویژگی‌های شایان توجه این جزیره، لیبرالیسم، به ویژه در زمینه تساهل مذهبی بود. در سوئد پایبندی سختگیرانه‌ای به لوترانیسم وجود داشت. مردم مکلف به شرکت در تعدادی از مراسم کلیسا در سال بودند و پیروی از ادیان یا مذاهب دیگر خلاف قانون بود (مثلاً گرویدن به کاتولیک بیشتر به تبعید مردم منجر می شد). با این حال، گروه های گوناگونی از مردمان اروپایی در این دو جزیره ساکن بودند، به طوری که زبان های فرانسوی و انگلیسی هم نیز به عنوان زبان های رسمی پذیرفته شده بودند. در سال 1787، سنت بارتلمی، بیش از 500 کاتولیک، و همچنین چند صد نفر از فرقه های مختلف پروتستان داشت، در حالی که تنها 21 نفر ساکن با گرایش لوتری در آن زندگی می‌کردند. دولت به دنبال سرکوب این وضع نبود: در اصل، آنها به روزنشتاین، فرماندار سنت بارتلمی، دستور دادند به یک کشیش کاتولیک حقوق بدهد تا از سنت مارتین دو بار در ماه بیاید.

آفریقا

سوئدی ها توسط پادشاه آکان فوتو دعوت می شوند تا یک "خانه سنگی" را به منظور تجارت برپا کنند.

سوئد از 22 آوریل 1650 به طور موقت چندین سکونتگاه را در ساحل طلایی ( غنای کنونی) کنترل کرد، اما آخرین سکونتگاه را هم در در 20 آوریل 1663 از دست داد و فورت کارلزبورگ و پایتخت فورت کریستینسبرگ توسط دانمارک تصرف شد.

کیپ کوست

کیپ کوست (در غنای امروزی) که نخست تحت کنترل هلندی‌ها و پیش از آن پرتغالی‌ها بود، در سال 1652، به دست سوئدی‌ها تصرف شد. این ساحل در مرکزیت قلعه کارولوسبورگ قرار داشت که در سال 1653 ساخته شد و به نام پادشاه کارل دهم گوستاو سوئد نامگذاری شد اما اکنون به عنوان قلعه کیپ کوست شناخته می شود.

هندوستان

کمپانی هند شرقی سوئد هیچ مستعمرات دائمی در هند برپا نکرد، اما آنها برای مدت کوتاهی یک کارخانه در پورتو نوو (پارانگیپتای ، تامیل نادو کنونی) داشتند. این قلعه یک ماه پس از ساخت توسط نیروهای فرانسوی و انگلیسی ویران شد.

• سوئد نو
• امپراتوری سوئد
• تاریخ سوئد

منابع

Kent, Neil (12 June 2008). A Concise History of Sweden. United Kingdom: Cambridge University Press. pp. 134–138. ISBN 978-0-521-01227-0.

1. Lindqvist, Herman. Våra kolonier : de vi hade och de som aldrig blev av. Sweden: Albert Bonniers förlag. pp. 170–172. ISBN 9789174333077.

سرچشمه‌ها

• دولتمردان جهان - دارایی ها و مستعمرات سوئد
• تاریخ توباگو

لینک های خارجی

پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به Swedish colonial empire در ویکی‌انبار 

• میراث محلی Wetaskiwin - مهاجران سوئدی
• Memoire St Barth | تاریخچه سنت بارتلمی (بایگانی و تاریخچه برده داری، تجارت برده و لغو آنها) – Comité de Liaison et d'Application des Sources Historiques