عبدالعلی لطفی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
عبدالعلی لطفی فرزند آیتالله شیخ لطفالله اسکی لاریجانی مازندرانی در سال ۱۲۵۸ خورشیدی متولد شد. تحصیلات خود را در [[نجف]] نزد کسانی چون پدرش و نیز [[آخوند خراسانی]] و [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]] گذراند و به [[ایران]] بازگشت. |
عبدالعلی لطفی فرزند آیتالله شیخ لطفالله اسکی لاریجانی مازندرانی در سال ۱۲۵۸ خورشیدی متولد شد. تحصیلات خود را در [[نجف]] نزد کسانی چون پدرش و نیز [[آخوند خراسانی]] و [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]] گذراند و به [[ایران]] بازگشت. |
||
== |
== کمیسیون دفاع ملی == |
||
لطفی در ایران با همکاری چهرههای مشهوری مانند [[حسن پیرنیا]]، [[حسن مدرس]]، [[سید محمد مساوات]] و مستوفی، کمیسیون دفاع ملی را تشکیل دادند که در حل بحرانهای بزرگ آن زمان مؤثر واقع شد. چهرههای دیگری نیز مانند [[محمدتقی پسیان]] در خراسان، [[میرزا کوچک خان]] در گیلان و [[محمد خیابانی]] در تبریز که در مقابل روسها ایستادگی میکردند به شدت با وی هماهنگ بودند.<ref>[http://rasekhoon.net/mashahir/show/596961/عبدالعلی-لطفی/ شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران / عبدالعلی لطفی]</ref> |
لطفی در ایران با همکاری چهرههای مشهوری مانند [[حسن پیرنیا]]، [[حسن مدرس]]، [[سید محمد مساوات]] و مستوفی، کمیسیون دفاع ملی را تشکیل دادند که در حل بحرانهای بزرگ آن زمان مؤثر واقع شد. چهرههای دیگری نیز مانند [[محمدتقی پسیان]] در خراسان، [[میرزا کوچک خان]] در گیلان و [[محمد خیابانی]] در تبریز که در مقابل روسها ایستادگی میکردند به شدت با وی هماهنگ بودند.<ref>[http://rasekhoon.net/mashahir/show/596961/عبدالعلی-لطفی/ شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران / عبدالعلی لطفی]</ref> |
||
نسخهٔ ۱۴ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۳۲
عبدالعلی لطفی | |
---|---|
وزیر دادگستری | |
پادشاه | محمدرضا پهلوی |
نخستوزیر | محمد مصدق |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۱۲۵۹ خورشیدی استان مازندران، آمل |
درگذشته | ۲۴ شهریور ۱۳۳۵ خورشیدی |
ملیت | ایران |
فرزندان | محترم، رضا، مرضیه، جواد، هما، تقی |
پیشه | سیاستمدار و حقوقدان |
هیئت دولت | کابینه دوم محمد مصدق |
عبدالعلی لطفی روحانی مجتهد، سیاستمدار و حقوق دان، وزیر دادگستری ایران در دولت دکتر محمد مصدق بود. وی پیش از وزیری رئیس کل بازرسی کل کشور بود.[۱]
تولد
عبدالعلی لطفی فرزند آیتالله شیخ لطفالله اسکی لاریجانی مازندرانی در سال ۱۲۵۸ خورشیدی متولد شد. تحصیلات خود را در نجف نزد کسانی چون پدرش و نیز آخوند خراسانی و صاحب جواهر گذراند و به ایران بازگشت.
کمیسیون دفاع ملی
لطفی در ایران با همکاری چهرههای مشهوری مانند حسن پیرنیا، حسن مدرس، سید محمد مساوات و مستوفی، کمیسیون دفاع ملی را تشکیل دادند که در حل بحرانهای بزرگ آن زمان مؤثر واقع شد. چهرههای دیگری نیز مانند محمدتقی پسیان در خراسان، میرزا کوچک خان در گیلان و محمد خیابانی در تبریز که در مقابل روسها ایستادگی میکردند به شدت با وی هماهنگ بودند.[۲]
وزارت
عبدالعلی لطفی در دولت مصدق از مشاوران دولت بود و هفتهای چندین ساعت با نخستوزیر ملاقات داشت. در نهایت توسط محمد مصدق برای وزارت دادگستری انتخاب شد. دوران وزارت لطفی یکی از چالشیترین مقاطع قوه قضاییه در تاریخ ایران است. دکتر مصدق با قرار دادن اختیار تام به لطفی زمینه تغییرات فراگیری را در سیستم قضایی کشور فراهم کرد. لطفی در اقدامی یا بیسابقه دیوان عالی کشور را منحل کرد و بسیاری از قضاتی که صلاحیت نداشتند را اخراج کرد. در سایر قسمتهای سیستم قضایی تغییرات عمدهای ایجاد شد. برای مثال کانون وکلا برای اولین بار مستقل از دولت شد.[۳] لطفی مدتها در کار قضاوت بود و در عدلیه و دادگستری قضاوت میکرد. محاکمه عبدالحسین تیمورتاش از اقدامات اوست. وی در زمان دولت دکتر محمد مصدق به عنوان وزیر دادگستری برگزیده شد و با کودتای ۲۸ مرداد از کار بر کنار و یک سال زندانی بود. وی تا ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ در مقام وزارت دادگستری بود. وی پیش از وزارت، منسب مدیر کل ثبت اسناد و املاک، رئیس کل بازرسی کل کشور و رئیس شعبه دوم دیوان عالی کشور را عهدهدار بود.[۴]
مقالات
میتوان تعدادی از مقالات حقوقی و جزائی لطفی را در نورمگز خواند.[۵]
خاندان
فرزندان او پس از کسب مدارج عالیه تحصیلی، تا پایان عمر و به طریق پدر به این جامعه خدمت نمودند پسران هر کدام در راه برقراری عدالت به حرفه وکالت و دختران نیز در جهت گسترش علم و آموزش و پرورش دختران و پسران این مرز و بوم به حرفه مقدس تعلیم و تربیت پرداختند فرزندان وی به ترتیب تاریخ تولد عبارتند از: محترم لطفی لاریجانی، رضا لطفی لاریجانی، مرضیه لطفی لاریجانی، جواد لطفی لاریجانی، هما لطفی لاریجانی، تقی لطفی لاریجانی.
درگذشت
عبدالعلی لطفی در حالی که بر بستر بیماری بود توسط عدهای در خانه خود مورد هجوم قرار گرفت و به سختی مجروح شد. افراد با شکستن در داخل منزل او شدند و پیکر ناتوان و ضعیف او را از تخت به زیر کشیده با چوپ و چماق و مشت و لگد به جان او افتادند. شیونهای همسرش و اهل خانه کار را درمان نکرد و آنقدر آن پیر مرد را کتک زدند که به حال اغما رفت. وی اندکی بعد در بیست و چهارم شهریور سال ۱۳۳۵ خورشیدی در سن ۷۷ سالگی درگذشت.[۶]
شاگردان
منابع
- تاریخ حقوق مدنی ایران، علی شایگان، ص۴۱۳.
- نقباء البشر، آقا بزرگ تهرانی، ج۳ و ۵. ذیل عبدالعلی و لطفالله.
- شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران. جلد سوم.
- رجال پارلمانی ایران، منوچهر نظری، ص۱۸۳ و۱۸۸.