نخست‌وزیر ایران

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نخست‌وزیر ایران
Emblem of Iran.svg
Mir-Hossein Mousavi in 1981.jpg
میرحسین موسوی، آخرین نخست‌وزیر ایران
اقامت‌گاهکاخ مرمر
نامزدکنندهشاه (۱۳۵۷–۱۲۸۵)
رئیس‌جمهور (۱۳۶۸–۱۳۵۸)
گمارندهمجلس شورای اسلامی
پیشروصدراعظم ایران
بنیادگذاری۸ دی ۱۲۸۵
نخستین دارندهمیرزا علی‌اصغر اتابک
دارندهٔ نهاییمیرحسین موسوی
برافتاده۶ مرداد ۱۳۶۸

نخست‌وزیر ایران مقامی حذف‌شده است که از زمان رخداد انقلاب مشروطه تا سال ۱۳۶۸ ریاست هیئت وزیران را بر عهده داشت. تا اواخر پادشاهی رضا شاه پهلوی، این مقام «رئیس‌الوزرای ایران» خوانده می‌شد. میرزا علی‌اصغر اتابک نخستین رئیس‌الوزرای ایران پس از انقلاب مشروطه بود که در ۱۲ اردیبهشت ۱۲۸۶ (۲۰ ربیع‌الاول ۱۳۲۵ ه‍.ق) برسرکار آمد. میرحسین موسوی آخرین نخست‌وزیر ایران بود که در ۲۴ مرداد ۱۳۶۸ پس از حدود هشت سال استعفا داد. این منصب حکومتی در پی همه‌پرسی ۶ مرداد ۱۳۶۸ حذف شد و ریاست هیئت وزیران به مقام رئیس‌جمهور ایران منتقل شد.

در دوران ریاست جمهوری سید محمد خاتمی، با تغییراتی که در پروتکل‌های تشریفاتی ایران به وجود آمد، معاون اول رئیس‌جمهور ایران هم‌رتبه نخست‌وزیر قرار گرفت و در پی آن مراسم استقبال از نخست‌وزیر کشورهای مختلف که به ایران سفر می‌کنند توسط معاون اول رئیس‌جمهور برگزار می‌شود.[۱]

فهرست[ویرایش]

نخست‌وزیران زندهٔ ایران[ویرایش]

با مرگ جمشید آموزگار در ۶ مهر ۱۳۹۵، میرحسین موسوی آخرین نخست وزیر و تنها نخست‌وزیر سابق ایران است که در قید حیات است.

نام تصویر دوران نخست‌وزیری تاریخ تولد
میرحسین موسوی Mousavi Cropped 1360s.jpg ۱۳۶۸–۱۳۶۰ ۱۱ اسفند ۱۳۲۰

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «محمدرضا رحیمی معاون اول رئیس‌جمهوری ایران شد». وبگاه بی‌بی‌سی. ۲۴ شهریور ۱۳۸۸. دریافت‌شده در ۲۵ آبان ۱۳۹۷.

پیوند به بیرون[ویرایش]

مناصب سیاسی
عنوان جدید رئیس دولت ایران
۱۳۶۸–۱۲۸۵
پسین:
رئیس‌جمهور
رئیس شورای خلیج فارس
۱۳۵۷–۱۳۵۶
انحلال شورا
رئیس شورای پژوهش‌های علمی کشور
۱۳۶۸–۱۳۶۵
پسین:
معاون اول رئیس‌جمهور
رئیس شورای عالی عشایر ایران
۱۳۶۸–۱۳۶۵
مناصب حکومتی
عنوان جدید رئیس شورای عالی دفاع و امنیت ملی
۱۳۵۸
پسین:
رئیس‌جمهور
به عنوان رئیس شورای عالی دفاع