پرش به محتوا

نبرد اوکیناوا: تفاوت میان نسخه‌ها

مختصات: ۲۶°۳۰′شمالی ۱۲۸°۰۰′شرقی / ۲۶٫۵°شمالی ۱۲۸°شرقی / 26.5; 128
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
ابرابزار
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه
خط ۴۴: خط ۴۴:
|قوا۱ = ~~ ۵۴۱٬۰۰۰ در ارتش دهم{{سخ}}~۱۸۳٬۰۰۰ نیروی رزمی<ref>{{harvnb|Sloan|2007|p=18}}</ref> افزایش به ~۲۵۰٬۰۰۰<ref name=Keegan>{{cite book|last=Keegan|first=John|title=The Second World War|publisher=Penguin|year=2005|isbn= 978-0-14-319508-5}}</ref>{{rp|567}}
|قوا۱ = ~~ ۵۴۱٬۰۰۰ در ارتش دهم{{سخ}}~۱۸۳٬۰۰۰ نیروی رزمی<ref>{{harvnb|Sloan|2007|p=18}}</ref> افزایش به ~۲۵۰٬۰۰۰<ref name=Keegan>{{cite book|last=Keegan|first=John|title=The Second World War|publisher=Penguin|year=2005|isbn= 978-0-14-319508-5}}</ref>{{rp|567}}
|قوا۲ = ~۷۶٬۰۰۰ سرباز ژاپنی{{سخ}}~۴۰٬۰۰۰+ سرباز وظیفه [[مردم ریوکیو|اوکیناوایی]]<ref>{{harvnb|Hastings|2008|p=370}}</ref>
|قوا۲ = ~۷۶٬۰۰۰ سرباز ژاپنی{{سخ}}~۴۰٬۰۰۰+ سرباز وظیفه [[مردم ریوکیو|اوکیناوایی]]<ref>{{harvnb|Hastings|2008|p=370}}</ref>
|تلفات۱ = {{پرچمک|ایالات متحده آمریکا|۱۹۱۲}} '''پرسنل آمریکایی:'''{{سخ}}'''''تلفات نبرد:'''''{{سخ}}~۵۰٬۰۰۰, شامل ~۱۲٬۵۰۰ کشته<ref>"The Second World Wars: How the First Global Conflict Was Fought and Won" p. 302</ref><ref>{{cite web |url=https://www.nationalww2museum.org/war/articles/okinawa-costs-victory-last-battle#:~:text=The%20heroism%20of%20US%20Navy,to%20the%2036%20ships%20sunk. |access-date=23 June 2023 |title=Okinawa: The Costs of Victory in the Last Battle |website=The National WWII Museum|date=7 July 2022}}</ref>{{سخ}}'''نیروی زمینی :''' 19,929{{efn|۳۶۷۲ کشته در عملیات، ۱۶۰۲۷ مجروح (از آنها ۹۹۵ کشته)، ۵۸ اسیر (از آنها ۳۷ مرده)، ۱۷۲ مفقود (که ۱۴ نفر تا ۳۱ دسامبر ۱۹۴۶ کشته شدند).<ref>[https://cgsc.contentdm.oclc.org/digital/collection/p4013coll8/id/126/rec/9 Army Battle Casualties and Nonbattle Deaths in World War II. Final Report, 7 December 1941-31 December 1946] p. 95 Retrieved 2/1/2024</ref> The number for wounded only includes those who were hospitalized. Tenth Army's after action report lists a somewhat higher total of 22,564, including 4,549 killed or died of wounds, 18,010 wounded or injured, and 95 missing.<ref>[https://cgsc.contentdm.oclc.org/digital/collection/p4013coll8/id/598 Tenth Army After Action Report, Ryukyus, vol. 1] 9-IV-1. Retrieved 2/1/2024</ref>}}{{سخ}}'''نیروی دریایی :''' ۱۰٬۰۰۷ در اوکیناوا، {{efn|۳٬۸۰۳ کشته، ۲۱۹ کشته بر اثر جراحات، ۵٬۹۸۵ مجروح زنده مانده.<ref>[https://ia804705.us.archive.org/11/items/HistoryOfTheMedicalDeptInWWIIV3/History%20of%20the%20Medical%20Dept%20in%20WWII%20v3.pdf History of the Medical Department in World War II, vol. III] Appendix Table 14, see "Bombing and Landing on Okinawa." Retrieved 2/1/2024</ref>}} ۱٬۲۹۴ در [[یواس‌اس فرانکلین (سی‌وی-۱۳)]] {{efn|۸۰۷ کشته، ۴۸۷ مفقود.<ref>[https://archive.org/details/infernoepiclifed0000spri/page/316/mode/2up?q=killed Springer, "Inferno: The Epic Life and Death Struggle of the USS Franklin in World War II] p. 317. Retrieved 2/1/2024</ref> Richard B. Frank points out that the Navy's Medical History excludes losses suffered on ''Franklin'' from its total for Okinawa; they are instead recorded under "Bombardment of Kyushu Island and Japan." This largely accounts for the discrepancy with the more commonly cited total of 4,907.<ref>Frank, "Downfall" p. 402</ref>}}{{سخ}}'''تفنگداران دریایی:''' ۱۹٬۴۶۰ {{efn|۲٬۸۴۶ کشته، ۵۳۰ نفر بر اثر جراحات جان خود را از دست دادند، ۶۷ نفر مفقود شدند، گمان می‌رود مرده باشند. و ۱۶٬۰۱۷ مجروح.<ref>[https://www.ibiblio.org/hyperwar/USMC/V/USMC-V-M.html#fn1 Frank and Shaw, "History of U.S. Marine Corps Operations in World War II, Appendix M]. Retrieved 2/1/2024</ref>}}{{سخ}}'''''تلفات غیر جنگی''''': ۲۶٬۲۱۱ تا ۳۳٬۰۹۶ (همه علل){{sfn|Frank|1999|p=71}}{{سخ}}'''مجموع تلفات:''' ~۷۶٬۰۰۰ تا ۸۴٬۰۰۰{{سخ}}'''[[تدارکات جنگی]]:'''{{سخ}}۳۷۵ تانک نابود شدند<ref>[http://cdm16635.contentdm.oclc.org/cdm/ref/collection/p16635coll14/id/56035 "Survey of Allied tank casualties in World War II"] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20190717223049/http://cdm16635.contentdm.oclc.org/cdm/ref/collection/p16635coll14/id/56035 |date=17 July 2019}}, Technical Memorandum ORO-T-117, Department of the Army, Washington D.C. ,Table 1.</ref>{{سخ}}۱۳ ناوشکن غرق شد{{سخ}}۱۵ کشتی آبی خاکی غرق شدند{{سخ}}۸ کشتی‌های دیگر غرق شد{{سخ}}۳۸۶ شناور آسیب دیدند{{سخ}}763 هواپیما از دست رفت<ref name=Keegan/>{{rp|573}}<ref name=Appleman>{{citation-attribution|1={{cite book|last1=Appleman|first1=Roy|last2=Burns|first2=James|last3=Gugeler|first3=Russel|last4=Stevens|first4=John|year=1948|title=Okinawa: The Last Battle|publisher=[[United States Army Center of Military History]]|isbn=1-4102-2206-3|url=http://www.history.army.mil/books/wwii/okinawa/index.htm|access-date=14 June 2010|archive-date=8 November 2010|archive-url=https://web.archive.org/web/20101108040706/http://www.history.army.mil/books/wwii/okinawa/index.htm|url-status=dead}}}}</ref>{{rp|473}}
|تلفات۱ = {{پرچمک|ایالات متحده آمریکا|۱۹۱۲}} '''پرسنل آمریکایی:'''{{سخ}}'''''تلفات نبرد:'''''{{سخ}}~۵۰٬۰۰۰, شامل ~۱۲٬۵۰۰ کشته<ref>"The Second World Wars: How the First Global Conflict Was Fought and Won" p. 302</ref><ref>{{cite web |url=https://www.nationalww2museum.org/war/articles/okinawa-costs-victory-last-battle#:~:text=The%20heroism%20of%20US%20Navy,to%20the%2036%20ships%20sunk. |access-date=23 June 2023 |title=Okinawa: The Costs of Victory in the Last Battle |website=The National WWII Museum|date=7 July 2022}}</ref>{{سخ}}'''نیروی زمینی :''' 19,929{{efn|۳۶۷۲ کشته در عملیات، ۱۶۰۲۷ مجروح (از آنها ۹۹۵ کشته)، ۵۸ اسیر (از آنها ۳۷ مرده)، ۱۷۲ مفقود (که ۱۴ نفر تا ۳۱ دسامبر ۱۹۴۶ کشته شدند).<ref>[https://cgsc.contentdm.oclc.org/digital/collection/p4013coll8/id/126/rec/9 Army Battle Casualties and Nonbattle Deaths in World War II. Final Report, 7 December 1941-31 December 1946] p. 95 Retrieved 2/1/2024</ref> The number for wounded only includes those who were hospitalized. Tenth Army's after action report lists a somewhat higher total of 22,564, including 4,549 killed or died of wounds, 18,010 wounded or injured, and 95 missing.<ref>[https://cgsc.contentdm.oclc.org/digital/collection/p4013coll8/id/598 Tenth Army After Action Report, Ryukyus, vol. 1] 9-IV-1. Retrieved 2/1/2024</ref>}}{{سخ}}'''نیروی دریایی :''' ۱۰٬۰۰۷ در اوکیناوا، <ref>۳٬۸۰۳ کشته، ۲۱۹ کشته بر اثر جراحات، ۵٬۹۸۵ مجروح زنده مانده.<ref>[https://ia804705.us.archive.org/11/items/HistoryOfTheMedicalDeptInWWIIV3/History%20of%20the%20Medical%20Dept%20in%20WWII%20v3.pdf History of the Medical Department in World War II, vol. III] Appendix Table 14, see "Bombing and Landing on Okinawa." Retrieved 2/1/2024</ref> ۱٬۲۹۴ در [[یواس‌اس فرانکلین (سی‌وی-۱۳)]] {{efn|۸۰۷ کشته، ۴۸۷ مفقود.<ref>[https://archive.org/details/infernoepiclifed0000spri/page/316/mode/2up?q=killed Springer, "Inferno: The Epic Life and Death Struggle of the USS Franklin in World War II] p. 317. Retrieved 2/1/2024</ref> Richard B. Frank points out that the Navy's Medical History excludes losses suffered on ''Franklin'' from its total for Okinawa; they are instead recorded under "Bombardment of Kyushu Island and Japan." This largely accounts for the discrepancy with the more commonly cited total of 4,907.<ref>Frank, "Downfall" p. 402</ref>}}{{سخ}}'''تفنگداران دریایی:''' ۱۹٬۴۶۰ {{efn|۲٬۸۴۶ کشته، ۵۳۰ نفر بر اثر جراحات جان خود را از دست دادند، ۶۷ نفر مفقود شدند، گمان می‌رود مرده باشند. و ۱۶٬۰۱۷ مجروح.<ref>[https://www.ibiblio.org/hyperwar/USMC/V/USMC-V-M.html#fn1 Frank and Shaw, "History of U.S. Marine Corps Operations in World War II, Appendix M]. Retrieved 2/1/2024</ref>}}{{سخ}}'''''تلفات غیر جنگی''''': ۲۶٬۲۱۱ تا ۳۳٬۰۹۶ (همه علل){{sfn|Frank|1999|p=71}}{{سخ}}'''مجموع تلفات:''' ~۷۶٬۰۰۰ تا ۸۴٬۰۰۰{{سخ}}'''[[تدارکات جنگی]]:'''{{سخ}}۳۷۵ تانک نابود شدند<ref>[http://cdm16635.contentdm.oclc.org/cdm/ref/collection/p16635coll14/id/56035 "Survey of Allied tank casualties in World War II"] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20190717223049/http://cdm16635.contentdm.oclc.org/cdm/ref/collection/p16635coll14/id/56035 |date=17 July 2019}}, Technical Memorandum ORO-T-117, Department of the Army, Washington D.C. ,Table 1.</ref>{{سخ}}۱۳ ناوشکن غرق شد{{سخ}}۱۵ کشتی آبی خاکی غرق شدند{{سخ}}۸ کشتی‌های دیگر غرق شد{{سخ}}۳۸۶ شناور آسیب دیدند{{سخ}}763 هواپیما از دست رفت<ref name=Keegan/>{{rp|573}}<ref name=Appleman>{{citation-attribution|1={{cite book|last1=Appleman|first1=Roy|last2=Burns|first2=James|last3=Gugeler|first3=Russel|last4=Stevens|first4=John|year=1948|title=Okinawa: The Last Battle|publisher=[[United States Army Center of Military History]]|isbn=1-4102-2206-3|url=http://www.history.army.mil/books/wwii/okinawa/index.htm|access-date=14 June 2010|archive-date=8 November 2010|archive-url=https://web.archive.org/web/20101108040706/http://www.history.army.mil/books/wwii/okinawa/index.htm|url-status=dead}}}}</ref>{{rp|473}}
|تلفات۲ = casualties2 = {{flagicon|Empire of Japan}} '''Japanese personnel:'''{{سخ}}'''''Battle & Non-battle casualties:'''''{{سخ}}94,136 soldiers and sailors dead (all causes){{efn|65,908 from outside Okinawa, 28,228 from Okinawa. Okinawa number includes civilians drafted into military units.<ref>[https://books.google.com/books?id=iG5MAAAAMAAJ&focus=searchwithinvolume&q=65%2C908 Hirofumi Hayashi, "Okinawa-sen to minshu" (Japanese).] p. 5. Retrieved 2/1/2024</ref>}}{{سخ}}4,037 dead from ''Yamato'' task force<ref>Abe 1995, ''Tokko Yamato Kantai.''</ref>{{سخ}}7,401 captured (by 30 June)<ref>Appleman p. 489</ref>{{efn|Excludes 3,339 laborers and 15 civilian combatants. By the end of November, this total increased to 16,346 across all categories.}}{{سخ}}'''Total casualties:''' ~105,000 to 110,000{{سخ}}'''Materiel:'''{{سخ}}[[Japanese battleship Yamato|1 battleship sunk]]{{سخ}}[[Japanese cruiser Yahagi (1942)|1 light cruiser sunk]]{{سخ}}5 destroyers sunk{{سخ}}9 other warships sunk{{سخ}}1,430 aircraft lost<ref name=Giangreco>{{cite book|last=Giangreco|first=D.|title=Hell to Pay Operation Downfall and the Invasion of Japan, 1945–47|publisher=Naval Institute Press|year=2009|isbn=978-1-59114-316-1|page=91}}</ref>{{سخ}}27 tanks destroyed{{سخ}}743–1,712 artillery pieces, anti-tank guns, mortars and anti-aircraft guns<ref name=Appleman/>{{rp|91–92}}
|تلفات۲ = {{flagicon|Empire of Japan}} '''پرسنل ژاپنی:'''{{سخ}}'''تلفات جنگی و غیر نبردی:''':۹۴,۱۳۶ سرباز و ملوان کشته شدند (همه علل):'''''{{سخ}}{{efn|65,908 from outside Okinawa, 28,228 from Okinawa. Okinawa number includes civilians drafted into military units.<ref>[https://books.google.com/books?id=iG5MAAAAMAAJ&focus=searchwithinvolume&q=65%2C908 Hirofumi Hayashi, "Okinawa-sen to minshu" (Japanese).] p. 5. Retrieved 2/1/2024</ref>}}{{سخ}}4,037 dead from ''Yamato'' task force<ref>Abe 1995, ''Tokko Yamato Kantai.''</ref>{{سخ}}7,401 captured (by 30 June)<ref>Appleman p. 489</ref>{{efn|Excludes 3,339 laborers and 15 civilian combatants. By the end of November, this total increased to 16,346 across all categories.}}{{سخ}}'''Total casualties:''' ~105,000 to 110,000{{سخ}}'''Materiel:'''{{سخ}}[[Japanese battleship Yamato|1 battleship sunk]]{{سخ}}[[Japanese cruiser Yahagi (1942)|1 light cruiser sunk]]{{سخ}}5 destroyers sunk{{سخ}}9 other warships sunk{{سخ}}1,430 aircraft lost<ref name=Giangreco>{{cite book|last=Giangreco|first=D.|title=Hell to Pay Operation Downfall and the Invasion of Japan, 1945–47|publisher=Naval Institute Press|year=2009|isbn=978-1-59114-316-1|page=91}}</ref>{{سخ}}27 tanks destroyed{{سخ}}743–1,712 artillery pieces, anti-tank guns, mortars and anti-aircraft guns<ref name=Appleman/>{{rp|91–92}}
| casualties3 = 40,000–150,000 civilians dead<ref name=mcg/><ref>{{cite web |url=http://nisei.hawaii.edu/object/io_1149316185200.html |title=11: Battle of Okinawa |publisher=Nisei.hawaii.edu |date=1 April 1945 |accessdate=19 July 2022 |archive-date=2 September 2016 |archive-url=https://web.archive.org/web/20160902212534/http://nisei.hawaii.edu/object/io_1149316185200.html |url-status=dead}}</ref>{{efn|Hayashi (cited above) lists, in addition to the 28,228 Okinawan military personnel - many of whom were poorly trained and equipped civilians - 55,246 other civilians who directly aided the military in some way and 38,754 others who died. Historian Masayasu Oshiro criticizes the last figure as low, writing that it excludes deaths from starvation and malaria. Oshiro believes 150,000 total Okinawan dead, including the 28,000 directly attached to the military, is a more accurate number.<ref>[https://www.ulethbridge.ca/lib/ematerials/bitstream/handle/123456789/488/IL%20unspoken%20memory.pdf?sequence=1 Kyle Ikeda, "Unspoken Memory and Vicarious Trauma" p. 12] Retrieved 2/1/2024</ref>}}<!-- also reverted, estimates vary and even remotely exact number will probably never be known -->
| casualties3 = 40,000–150,000 civilians dead<ref name=mcg/><ref>{{cite web |url=http://nisei.hawaii.edu/object/io_1149316185200.html |title=11: Battle of Okinawa |publisher=Nisei.hawaii.edu |date=1 April 1945 |accessdate=19 July 2022 |archive-date=2 September 2016 |archive-url=https://web.archive.org/web/20160902212534/http://nisei.hawaii.edu/object/io_1149316185200.html |url-status=dead}}</ref>{{efn|Hayashi (cited above) lists, in addition to the 28,228 Okinawan military personnel - many of whom were poorly trained and equipped civilians - 55,246 other civilians who directly aided the military in some way and 38,754 others who died. Historian Masayasu Oshiro criticizes the last figure as low, writing that it excludes deaths from starvation and malaria. Oshiro believes 150,000 total Okinawan dead, including the 28,000 directly attached to the military, is a more accurate number.<ref>[https://www.ulethbridge.ca/lib/ematerials/bitstream/handle/123456789/488/IL%20unspoken%20memory.pdf?sequence=1 Kyle Ikeda, "Unspoken Memory and Vicarious Trauma" p. 12] Retrieved 2/1/2024</ref>}}<!-- also reverted, estimates vary and even remotely exact number will probably never be known -->
|تلفات۳ =
|تلفات۳ =

نسخهٔ ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۸

برای فیلمی به این نام، نبرد اوکیناوا (فیلم) را ببینید.
نبرد اوکیناوا
بخشی از لشکرکشی جزایر کازان و ریوکیو از جنگ اقیانوس آرام و جنگ جهانی دوم

هنگ یکم دریایی در حین نبرد در وانا ریج در طول نبرد اوکیناوا، مه ۱۹۴۵
تاریخ ۸ فوریه ۱۹۰۴ – ۵ سپتامبر ۱۹۰۵ (۱۹۰۴-۰۲-۰۸ – )
(۱ سال، ۶ ماه و ۴ هفته)
موقعیت
استان و جزایر اوکیناوا، جزایر ریوکیو، امپراتوری ژاپن
نتایج پیروزی ژاپنی‌ها و پیمان پورتسموث
طرف‌های درگیر
نیروی زمینی:
 ایالات متحده آمریکا
نیروی دریایی:
 ایالات متحده آمریکا
 بریتانیا
 استرالیا
 نیوزیلند
 کانادا		  امپراتوری ژاپن
فرماندهان و رهبران
ایالات متحده آمریکاسیمون بولیوار باکنر جونیور †
ایالات متحده آمریکاروی گیجر
ایالات متحده آمریکاچستر نیمیتز
ایالات متحده آمریکاریمند اسپرونس
ایالات متحده آمریکاویلیام هالسی جونیور		 امپراتوری ژاپنمیتسورو اوشیجیما  †
امپراتوری ژاپنایسامو چو  †
امپراتوری ژاپنهیرومیچی یاهارا  (اسیر)
امپراتوری ژاپنمینورو اوتا  †
امپراتوری ژاپنسیچی ایتو  †
واحدهای درگیر

واحدهای زمینی:
ایالات متحده آمریکا ارتش دهم

واحدهای دریایی:
ایالات متحده آمریکا ناوگان پنجم

واحدهای زمینی:
امپراتوری ژاپن ارتش ۳۲

واحدهای دریایی:
امپراتوری ژاپن ناوگان ترکیبی

قوا
~~ ۵۴۱٬۰۰۰ در ارتش دهم
~۱۸۳٬۰۰۰ نیروی رزمی[۱] افزایش به ~۲۵۰٬۰۰۰[۲]: 567 		 ~۷۶٬۰۰۰ سرباز ژاپنی
~۴۰٬۰۰۰+ سرباز وظیفه اوکیناوایی[۳]
تلفات و خسارات

ایالات متحده آمریکا پرسنل آمریکایی:
تلفات نبرد:
~۵۰٬۰۰۰, شامل ~۱۲٬۵۰۰ کشته[۴][۵]
نیروی زمینی : 19,929[الف]
نیروی دریایی : ۱۰٬۰۰۷ در اوکیناوا، خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب تمام کنندهٔ </ref> بدون برچسب <ref> ().

۱٬۲۹۴ در یواس‌اس فرانکلین (سی‌وی-۱۳) [ب]
تفنگداران دریایی: ۱۹٬۴۶۰ [پ]
تلفات غیر جنگی: ۲۶٬۲۱۱ تا ۳۳٬۰۹۶ (همه علل)[۱۱]
مجموع تلفات: ~۷۶٬۰۰۰ تا ۸۴٬۰۰۰
تدارکات جنگی:
۳۷۵ تانک نابود شدند[۱۲]
۱۳ ناوشکن غرق شد
۱۵ کشتی آبی خاکی غرق شدند
۸ کشتی‌های دیگر غرق شد
۳۸۶ شناور آسیب دیدند
763 هواپیما از دست رفت[۲]: 573 [۱۳]: 473 		 امپراتوری ژاپن پرسنل ژاپنی:'
تلفات جنگی و غیر نبردی::۹۴,۱۳۶ سرباز و ملوان کشته شدند (همه علل):
[ت]
4,037 dead from Yamato task force[۱۵]
7,401 captured (by 30 June)[۱۶][ث]
Total casualties: ~105,000 to 110,000
Materiel:
1 battleship sunk
1 light cruiser sunk
5 destroyers sunk
9 other warships sunk
1,430 aircraft lost[۱۷]
27 tanks destroyed
743–1,712 artillery pieces, anti-tank guns, mortars and anti-aircraft guns[۱۳]: 91–92 
40,000–150,000 civilians dead[۱۸][۱۹][ج]

نبرد اوکیناوا، با نام رمز عملیات آیسبرگ[۲۱] که در جزایر ریوکیو تحت سلطهٔ ژاپن در اوکیناوا صورت گرفت بزرگ‌ترین عملیات آبی خاکی انجام شده در جنگ اقیانوس آرام در جنگ جهانی دوم بود که از اواخر مارس تا ژوئن ۱۹۴۵ به مدت ۸۲ روز ادامه داشت. این نبرد در انگلیسی به نام طوفان فولادی هم شناخته می‌شود و همچنین تتسو نو آمه (به لاتین: tetsu no ame) به معنی باران فولاد یا تتشو نو بوفو به معنی تندباد فولاد در زبان ژاپنی. این اسامی به خشونت نبرد، سنگینی آتش متبادل شده و تعداد فراوان کشتی‌ها و خودروهای زرهی شرکت‌کننده در حمله از سوی متفقین اشاره دارد. اوکیناوا جمعیتی زیاد داشت که بالغ بر ۱۵۰٬۰۰۰ نفر آن‌ها در زمان نبرد کشته شدند. متفقین قصد استفاده از اوکیناوا به عنوان سکویی برای اجرای عملیات سقوط داشتند که پس از بمباران هسته‌ای هیروشیما و ناکازاکی در اوت ۱۹۴۵ و اعلان جنگ اتحاد جماهیر شوروی به ژاپن این کشور تسلیم شد و جنگ جهانی دوم به پایان رسید.

تدارکات ژاپنی‌ها

ژنرال میتسورو اوشیجیما با درک این نکته که هرگز نمی‌تواند از کل جزیره دفاع کند دفاع خود را در اطراف پایتخت تاریخی قلعه شوری متعلق به دوران وسطای پادشاهی ریوکیو و اطراف شیبدار آن مستقر ساخت. این کار برای ژاپنی‌ها خطوط دفاعی مستحکمی ایجاد کرد که فقط از طریق دریا قابل حمله بود. برای اولین بار در نبرد اقیانوس آرام ژاپنی‌ها زمان کافی برای حفر و ساخت استحکامات پیچیده آنگونه که در ایوو جیما انجام دادند و همچنین تعداد زیادی توپخانه و ادوات زرهی در در اختیار داشتند. این مقدار زیاد ادوات و همچنین تجربه ۳ سال نبرد با امریکایی‌ها به ژاپنی‌ها این اطمینان را می‌داد که استحکامات اوکیناوا دشوارترین مانعی خواهد بود که امریکایی‌ها تاکنون در جنگ با آن روبرو شده‌اند. اوشیجیمیا بر این نکته واقف بود که توانایی متوقف کردن متفقین را ندارد ولی می‌خواست در ازای هر یارد پیشروی تلفاتی سنگین بر آن‌ها وارد کند. غارهای بسیاری توپخانه‌های سنگینی را که بر روی ریل حرکت می‌کردند و پس از شلیک به داخل بازمی‌گشتند را پنهان می‌کردند.

شروع نبرد

عملیات فرود آمریکایی‌ها به وسیلهٔ سپهبد سایمن بولیوار بوکنر فرماندهی می‌شد که به دو بخش تقسیم می‌شد: لشکر سوم آبی-خاکی (به انگلیسی: III Amphibious Corps) تحت فرمان سرلشکر گیجر (به انگلیسی: Geiger)مشتمل بر دسته‌های اول و ششم تفنگداران دریایی و همچنین دسته ۲۴ تحت فرمان سرلشکر جان آر هاج که مشتمل بر دسته‌های پیاده‌نظام ۷ و ۹۶ بود.
دسته دوم تفنگداران دریایی هم بر روی شناورها به عنوان نیروی ذخیره پیش‌بینی شده بود، لشکر دهم هم دسته ۲۷ ام را که به عنوان پادگان کنار گذاشته شده بود و دسته ۷۷ پیاده را کنترل می‌کرد. به‌طورکلی ارتش دهم شامل ۱۰۲۰۰۰ نفر از ارتش، ۸۸۰۰۰ نفر از تفنگداران دریایی و ۱۸۰۰۰ نفر از کارکنان نیروی دریایی بود. نیروی موجود بر روی زمین ژاپنی‌ها که عمدتاً دفاعی بود به تعداد ۷۷۰۰۰ نفر از ارتش سی و دوم ژاپن بود. این نیروها در ابتدا از دسته‌های نهم، بیست و چهارم، شصت و دوم و نیروهای مستقل چهل و چهارم تشکیل می‌شد. مقاومت اولیه قرار بود در جنوب به وسیلهٔ سپهبد میتسورو اوشیجی، دستیار او سپهبد ایساموچو. سرهنگ هیرومیچی یاهارا فرماندهی شود. در شمال سرهنگ تاکهیدو اودو فرمانده بود.

دریا

نیروی دریایی ایالات متحده

نیروی دریایی آمریکا بخش اعظم کشتی‌ها و هواپیماهای دخیل در عملیات را تأمین می‌کرد. بیشتر جنگنده‌ها و بمب‌افکن‌های شیرجه‌رو و هواپیماهای ضربتی هواپیماهای ناوپایه آمریکایی بودند. ژاپنی‌ها از زمان نبرد خلیج لیته از تاکتیک‌های کامیکازه استفاده کرده بود اما برای اولین بار این تاکتیک بخش اعظم دفاع را تشکیل می‌داد. بین فرود آمریکایی‌ها از روز یکشنبه عید پاک تا ۲۵ می هفت حملهٔ وسیع کامیکازه صورت گرفت که شامل بیش از ۱۵۰۰ هواپیما بود. حداقل بیست کشتی آمریکایی غرق شدند و ۲۵ فروند دیگر صدمه دیدند. نیروی کلی ناوگان متفقین ۱۳۰۰ کشتی بود که شامل ۴۰ هواپیمابر، ۱۸ نبردناو و ۲۰۰ ناوشکن بود.

مشترک‌المنافع بریتانیا

با وجود اینکه نیروی زمینی متفقین کاملاً از نیروهای آمریکایی تشکیل شده بود، ناوگان اقیانوس آرام بریتانیایی حدود ۲۰ درصد از پوشش هوایی ناوگان را تأمین نمود. این‌ها از کشتی‌ها و پرسنل بریتانیایی، کانادائی، نیوزیلندی و استرالیایی تشکیل شده بود. مأموریت آن‌ها از کار انداختن فرودگاه‌های موجود در جزایر ساکیشیما بود.

نبرد دریایی

مأموریت از کار اندازی فرودگاه‌های ژاپنی در جزایر ساکیشیما به عهده ناوگان اقیانوس آرام بریتانیا گذاشته شده بود که این مأموریت بین ۲۶ مارس تا ۱۰ آوریل با موفقیت انجام شد. در دهم آوریل توجه آن‌ها به فرودگاه‌های شمال فورموسا جلب شد. نیروها در ۲۳ آوریل تا خلیج سن پدرو عقب‌نشینی کردند. با وجود اینکه این اتفاقات برای نیروی دریایی آمریکا امر عادی بود ولی برای نیروی دریایی بریتانیا این طولانی‌ترین زمانی بود که نیرویی بریتانیایی در این وسعت در دریا انجام وظیفه می‌کرد. از چهارم می‌ناوگان بریتانیا به نبرد بازگشت، و در ادامه فتح فرودگاه‌ها به بمباران مواضع دشمن از طریق ناوها و هواپیماها پرداخت. چندین حمله کامیکازه باعث صدمات زیادی شد ولی زره‌پوش کردن عرشه‌های پرواز باعث شد که وقفهٔ چندانی در کار بریتانیایی‌ها پیش نیاید. در نبرد ۲ ماهه اوکیناوا ژاپنی‌ها ۱۹۰۰ مأموریت کامیکازه انجام دادند که باعث غرق ده‌ها فروند از کشتی‌های متفقین و کشته شدن بیش از ۵۰۰۰ ملوان آمریکایی شد.

عملیات تن-گو

این عملیات دراماتیک‌ترین نبرد دریایی دوراز اوکیناوا توصیف شده است، شناورهای ژاپنی به رهبری نبردناو یاماتو در یک حمله انتحاری شرکت کردند. نبرد ناو یاماتو و شناورها مدت کوتاهی پس از ترک آب‌های ژاپن درگیر نبرد شدند. در ۷ آوریل ۱۹۴۵ نبردناو یاماتو بزرگ‌ترین نبردناو جهان، در فاصله بسیار زیاد از ساحل اوکیناوا جایی که قرار بود یاماتو خود را به آنجا رسانده و پس از لنگرگیری کنار ساحل به وسیلهٔ توپ‌ها و پرسنلش از ساحل دفاع کند بر اثر حمله بیش از ۳۰۰ هواپیمای ناوپایه در طول دو روز غرق شد. به هواپیماهای اژدر افکن آمریکایی آموزش داده شده بود که همه اژدرهایشان را به یک طرف ناو شلیک کنند تا از متعادل کردن مؤثر ناو با پر کردن مخازن آن جلوگیری کنند و ترجیحاً عقب یا جلوی کشتی را که احتمالاً زره ضعیفتری داشتند را هدف قرار دهند. یک رزم‌ناو هم که جزو نیروهای پوششی یاماتو بود غرق شد. بعد از این اتفاق نیروی دریایی ژاپن عملیات‌ها را متوقف کرد و در ادامه جنگ شرکت نکرد.

نبرد زمینی

نبردهای زمینی در روز ۲۶ مارس ۱۹۴۵ آغاز شد و ۸۷ روز به طول انجامید. اولین امریکایی‌هایی که به ساحل رسیدند سربازان بخش ۷۷ ام پیاده بودند که در تاریخ ۲۶ مارس ۱۹۴۵ در جزایر کراما در ۱۵ مایلی غرب اوکیناوا پا به ساحل گذاشتند. در ادامه کشتی‌های کمکی هم از راه رسیدند و جزیره در طول ۵ روز از نیروهای دشمن پاکسازی شد. در عملیاتهای مقدماتی بخش ۷۷ ام پیاده دچار تلفات ۳۱ کشته و ۸۱ زخمی شد در حالیکه تعداد کشته‌ها و اسرای ژاپنی از ۶۵۰ نفر هم فراتر می‌رفت. این عملیات امنیت لازم برای لنگرگیری کشتی‌ها را فراهم می‌ساخت و همچنین تهدید قایق‌های انتحاری را هم از بین می‌برد.

دزموند داس

  • دزموند داس (۷ فوریهٔ ۱۹۱۹ –۲۳ مارس ۲۰۰۶) سرجوخه‌ای در نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا بود که به عنوان بهیار یک گروهان پیاده در جنگ جهانی دوم فعالیت می‌کرد. او پس از درخشش در نبرد اوکیناوا، اولین و تنها مخالف جنگی شد که موفق به دریافت مدال‌های افتخاری برای کارهایی فراتر از انجام وظیفه در طول جنگ گردیده است. او باور بر این داشت که انسان نباید انسان دیگری را بکشد بر همین عقیده بود که سربازان و فرماندهان او را مسخره می‌کردند. او در طول خدمت در دوران جنگ توانست جان ۷۵سرباز را در میدان جنگ نجات دهد.

پانویس

  1. ↑ (Sloan 2007، ص. 18)
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Keegan, John (2005). The Second World War. Penguin. ISBN 978-0-14-319508-5.
  3. ↑ (Hastings 2008، ص. 370)
  4. ↑ "The Second World Wars: How the First Global Conflict Was Fought and Won" p. 302
  5. ↑ "Okinawa: The Costs of Victory in the Last Battle". The National WWII Museum. 7 July 2022. Retrieved 23 June 2023.
  6. ↑ Army Battle Casualties and Nonbattle Deaths in World War II. Final Report, 7 December 1941-31 December 1946 p. 95 Retrieved 2/1/2024
  7. ↑ Tenth Army After Action Report, Ryukyus, vol. 1 9-IV-1. Retrieved 2/1/2024
  8. ↑ Springer, "Inferno: The Epic Life and Death Struggle of the USS Franklin in World War II p. 317. Retrieved 2/1/2024
  9. ↑ Frank, "Downfall" p. 402
  10. ↑ Frank and Shaw, "History of U.S. Marine Corps Operations in World War II, Appendix M. Retrieved 2/1/2024
  11. ↑ Frank 1999, p. 71.
  12. ↑ "Survey of Allied tank casualties in World War II" بایگانی‌شده در ۱۷ ژوئیه ۲۰۱۹ توسط Wayback Machine, Technical Memorandum ORO-T-117, Department of the Army, Washington D.C. ,Table 1.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ الگو:Citation-attribution
  14. ↑ Hirofumi Hayashi, "Okinawa-sen to minshu" (Japanese). p. 5. Retrieved 2/1/2024
  15. ↑ Abe 1995, Tokko Yamato Kantai.
  16. ↑ Appleman p. 489
  17. ↑ Giangreco, D. (2009). Hell to Pay Operation Downfall and the Invasion of Japan, 1945–47. Naval Institute Press. p. 91. ISBN 978-1-59114-316-1.
  18. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام mcg وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  19. ↑ "11: Battle of Okinawa". Nisei.hawaii.edu. 1 April 1945. Archived from the original on 2 September 2016. Retrieved 19 July 2022.
  20. ↑ Kyle Ikeda, "Unspoken Memory and Vicarious Trauma" p. 12 Retrieved 2/1/2024
  21. ↑ «Planning Iceberg, Chp 2 of Okinawa: Victory in the Pacific by Major Chas. S. Nichols, Jr. , USMC and Henry I. Shaw, Jr». U.S. Marine Corps. دریافت‌شده در ۱ آگوست ۲۰۱۱.

منابع


خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «persian-alpha» وجود دارد، اما برچسب <references group="persian-alpha"/> متناظر پیدا نشد. ().

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=نبرد_اوکیناوا&oldid=39910541»