سازگاری (زیستشناسی)
| بخشی از مقالههای مربوط به زیستشناسی |
| فرگشت |
|---|
| سازوکارها و فرایندها |
| پژوهش و تاریخچه |
| زمینههای زیستشناسی فرگشتی |
در زیستشناسی، سازگاری (به انگلیسی: adaptation) یک ویژگی با نقش بنیادی در تاریخ زندگی یک جاندار میباشد که آن را در فرایند گزینش طبیعی پاسداری کرده و تکامل میدهد. واژهٔ سازگاری هم میتواند برای وضعیت کنونی در سازگار شدن بهکار برده شود و هم میتواند فرایند پویای تکامل که به سازگاری میانجامد را دربرداشته باشد. سازگاری با همهوایی (به انگلیسی: acclimatization) که ویژگی سازگاری اقلیمی یک ارگانیسم در آبوهوا یک محیط است، تفاوت دارد، زیرا همهوایی خود یک نوع از انواع مختلف سازگاری در ارگانیسمها است. سازگاری به زیستن و توانایی زیستی جانداران یاری میرساند.[۱]
تاریخچه
[ویرایش]سازگاری با شرایط یا با تغییر شرایط یک واقعیت قابل مشاهده در زندگی پدیدها است. واقعیتی که از دوران باستان توسط فیلسوفان و مورخان، مستقل از دیدگاههایشان در مورد تکامل، با توضیحات متفاوت پذیرفته شده بود، مثلا امپدوکلس معتقد بود که سازگاری الزاما معطوف به یک هدف نیست، بلکه فکر میکرد که سازگاری "به طور طبیعی به وجود میآید، زیرا چنین چیزهایی زنده میمانند." ارسطو در این خصوص به علل نهایی یا هدف یعنی سمت وسو اعتقاد داشت، اما فرض او بر این بود که گونهها ثابت هستند.[۲]
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Adaptation». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۷ خرداد ۱۳۹۱.
- ↑ "Armand Marie Leroi". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-10-01.
