انسان‌شناسی زیستی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| انسان‌شناسی |
|---|
 |
| رشته‌ها |
| زیررشته‌های اجتماعی و انسان‌شناسی فرهنگی |
| زیررشته‌های باستان‌شناسی و انسان‌شناسی زیستی |
| چهارچوب تحقیقات |
| نظریه‌های کلیدی |
| مفاهیم کلیدی |
| مقاله‌های مرتبط |
|
فهرست‌ها
|
انسان‌شناسی زیستی [۱] (که با نام انسان‌شناسی فیزیکی نیز نامیده می شود) شاخه ای از انسان شناسی است که به مطالعهٔ روند پیشرفت فیزیکی گونه های انسان در طول زمان می پردازد. این شاخه از علم نقش مهمی در دیرین-انسان شناسی (مطالعهٔ منشا پیدایش بشر) و مردم‌شناسی قانونی (تحلیل و شناسایی بقایای انسان برای مقاصد قانونی) دارد.
انسان‌شناسی زیستی به مطالعه انسان‌ها به عنوان یک ارگانیسم زیستی پرداخته و تطور آنها در طول زمان و نیز گوناگونی‌های امروزشان را مورد بررسی قرار می‌دهد. این حوزه، خود به سه زیر حوزه تقسیم می‌شود که شامل نخستی‌شناسی (Primatology)، دیرین-انسان‌شناسی (Paleoanthropology) و انسان‌شناسی جسمانی انسان‌های معاصر هستند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
- مردم‌شناسی فرهنگی
- قوم‌شناسی
- اسطوره‌شناسی
- زبان‌شناسی
- باستان‌شناسی
- نشانه‌شناسی
- نخستی‌شناسی
- دیرین‌انسان‌شناسی
