اختلال اضطراب

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اختلال اضطراب
The Scream.jpg
تابلوی جیغ (تابلو) یک نقاشی اکسپرسیونیستی از هنرمند نروژی ادوارد مونک
تخصصروان‌پزشکی، روان‌شناسی بالینی ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰F40-F42
آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام300
دادگان بیماری‌ها787
ئی‌مدیسینmed/۱۵۲
سمپD001008

اضطراب یا اختلال اضطرابی یک بیماری روانی شایع است، به‌طوری‌که بیشتر زنان و میان‌سالان و افراد سالمند با آن مواجه هستند [نیازمند منبع].

اختلالات اضطرابی، گروهی از اختلالات روانی هستند که دارای نشانه‌هایی از اضطراب و ترس‌اند. اضطراب ناشی از نگرانی در مورد آینده است و ترس واکنشی به رویداد کنونی. احساس اختلال اضطرابی می‌تواند دارای نشانه‌های فیزیکی همچون تپش قلب و لرز باشد.[۱] چندین اختلال اضطراب وجود دارد، از جمله اختلال اضطراب منتشر، هراس‌های ویژه، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال اضطراب جدایی، هراس از مکان‌های باز، اختلال ترس و سکوت انتخابی.[۱] اختلال با آن‌چه منجر به علائم می‌شود متفاوت است.[۱] افراد اغلب بیش از یک اختلال اضطراب دارند.[۱]

انواع اختلالات اضطرابی[ویرایش]

اختلالات اضطرابی شامل ۱۰ اختلال است. در این اختلالات، علایم اضطرابی ویژگی بارز نمای بالینی است.[۲]

  1. اختلال پانیک (وحشت زدگی)
  2. بازار هراسی (آگورافوبیا)
  3. هراس‌های اختصاصی یا ویژه (فوبیا‌ها)
  4. اختلال اضطراب اجتماعی (جمع‌هراسی)
  5. اختلال اضطراب فراگیر (منتشر)
  6. اختلال وسواس فکری-عملی
  7. اضطراب موقعیتی
  8. اختلال اضطراب جدایی
  9. گنگی (سکوت انتخابی)
  10. اختلال اضطراب پس از سانحه
  11. اختلال اضطراب عصبی (هنگام عصبی شدن)

علل[ویرایش]

تصور می‌شود علت اختلالات اضطرابی ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است.[۳] عوامل خطر شامل سابقه کودک آزاری، سابقه خانوادگی اختلالات روانی و فقر است. اختلالات اضطرابی اغلب با سایر اختلالات روانی، به ویژه اختلال افسردگی اساسی، اختلال شخصیت و اختلال در مصرف مواد رخ می‌دهد. برای تشخیص علائم معمولاً حداقل ۶ ماه باید وجود داشته باشد، بیشتر از آنچه انتظار می‌رود برای وضعیت باشد و عملکرد را کاهش دهد.[۱][۴] سایر مشکلاتی که ممکن است منجر به علائم مشابه شود، پرکاری تیروئید است. بیماری قلبی؛ مصرف کافئین، الکل یا حشیش؛ و حذف برخی از داروهای خاص.[۵]

بیماری‌شناسی[ویرایش]

اختلال اضطرابی ازجمله اختلالات روانشناختی است که منشأ فیزیولوژیک آن کاملاً شناخته‌شده نیست، ولی ارتباط تنگاتنگی با اختلالات افسردگی دارد.

آمار[ویرایش]

در حدود ۱۲٪ از افراد در یک سال معین از یک اختلال اضطراب رنج می‌برند و بین ۵ تا ۳۰ درصد در طول زندگی تحت تأثیر قرار می‌گیرند.[۴][۶] آنها در زنان تقریباً دو برابر مردان اتفاق می‌افتند و عموماً قبل از سن ۲۵ سالگی شروع می‌شوند. شایع‌ترین آن هراس‌های ویژه است (تقریباً ۱۲٪) و اختلال اضطراب اجتماعی که ۱۰٪ را تحت تأثیر قرار می‌دهد. [۴] هراس‌های ویژه عمدتاً بر افراد بین ۱۵ تا ۳۵ سال تأثیر می‌گذارد و بعد از ۵۵ سالگی شایع تر می‌شود. به نظر می‌رسد در ایالات متحده و اروپا نرخ‌ها بالاتر است.[۴]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ Diagnostic and Statistical Manual of Mental DisordersAmerican Psychiatric Associati (5th ed.). Arlington: American Psychiatric Publishing. 2013. pp. 189–195. ISBN 978-0-89042-555-8.
  2. سادوک و کاپلان (۱۳۹۴). خلاصه روان‌پزشکی علوم‌رفتاری/روان‌پزشکی بالینی. ج. اول. ترجمهٔ فرزین رضاعی. کتاب ارجمند. ص. ۷۰۱ تا ۷۱۰. شابک ۹۷۸۶۰۰۲۰۰۴۴۳۷. پارامتر |تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن |پیوند= دارد (کمک)
  3. "Anxiety Disorders". NIMH. مارس 2016. Archived from the original on 27 July 2016. Retrieved 14 August 2016.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ Craske, MG; Stein, MB (24 June 2016). "Anxiety". Lancet. 388 (10063): 3048–3059. doi:10.1016/S0140-6736(16)30381-6. PMID 27349358.
  5. Testa A, Giannuzzi R, Daini S, Bernardini L, Petrongolo L, Gentiloni Silveri N (2013). "Psychiatric emergencies (part III): psychiatric symptoms resulting from organic diseases" (PDF). Eur Rev Med Pharmacol Sci (Review). 17 Suppl 1: 86–99. PMID 23436670. Archived (PDF) from the original on 10 March 2016.open access publication - free to read
  6. Kessler; et al. (2007). "Lifetime prevalence and age-of-onset distributions of mental disorders in the World Health Organization's World Mental Health Survey Initiative". World Psychiatry. 6 (3): 168–76. PMC 2174588. PMID 18188442.