پرش به محتوا

اوگانسون: تفاوت میان نسخه‌ها

ویرایش پیوندها
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
ترجمه از ویکی پدیای انگلیسی
ترجمه از ویکی پدیای انگلیسی
خط ۳۳: خط ۳۳:


در مدل تونل-کوانتومی، نیمه عمر واپاشی آلفای <sup>294</sup>Uuo مقدار {{val|0.66|+0.23|-0.18|u=ms}}<ref name=half-lives/> با انرژی تولیدی (Q-Value) تجربی در ۲۰۰۴ منتشر شد.<ref name=oga04>{{cite doi|10.1103/PhysRevC.70.064609}}</ref> محاسبه با میزان انرژی (Q-Value)های نظری از مدل ماکروسکوپی-میکروسکوپی مونتیان-هافمن-پاتیک-سوبیچفسکی نتایج تقریبا پایین ولی قابل مقایسه‌ای می‌دهد.<ref name=npa07>{{cite journal|journal=Nucl. Phys. A|volume=789|pages=142–154|year=2007|title=Predictions of alpha decay half-lives of heavy and superheavy elements|author=Samanta, C. ; Chowdhury, R. P. ; Basu, D.N.|doi=10.1016/j.nuclphysa.2007.04.001|arxiv = nucl-th/0703086 |bibcode = 2007NuPhA.789..142S}}</ref>
در مدل تونل-کوانتومی، نیمه عمر واپاشی آلفای <sup>294</sup>Uuo مقدار {{val|0.66|+0.23|-0.18|u=ms}}<ref name=half-lives/> با انرژی تولیدی (Q-Value) تجربی در ۲۰۰۴ منتشر شد.<ref name=oga04>{{cite doi|10.1103/PhysRevC.70.064609}}</ref> محاسبه با میزان انرژی (Q-Value)های نظری از مدل ماکروسکوپی-میکروسکوپی مونتیان-هافمن-پاتیک-سوبیچفسکی نتایج تقریبا پایین ولی قابل مقایسه‌ای می‌دهد.<ref name=npa07>{{cite journal|journal=Nucl. Phys. A|volume=789|pages=142–154|year=2007|title=Predictions of alpha decay half-lives of heavy and superheavy elements|author=Samanta, C. ; Chowdhury, R. P. ; Basu, D.N.|doi=10.1016/j.nuclphysa.2007.04.001|arxiv = nucl-th/0703086 |bibcode = 2007NuPhA.789..142S}}</ref>

== نامگذاری ==
تا دههٔ ۱۹۶۰ آن‌ان‌اکتیوم با عنوان اکا-اماناتیون (اماناتیون نام قدیمی [[رادون]] است) شناخته می‌شد.<ref name=60s/> در ۱۹۷۹ [[آیوپاک]] توصیه نامه‌هایی درخصوص نامگذاری عنصر با نام آن‌ان‌اکتیوم، یک [[نام با قاعدهٔ عناصر|نام با قاعده]] ی [[نام جایگزین|جایگزین]] تا زمانی که اکتشاف عنصر تایید شود و آیوپاک اقدام به نامگذاری آن کند، منتشر نمود.<ref name=iupac>{{cite journal|author=Chatt, J.|journal=Pure Appl. Chem.|year=1979|volume=51|pages=381–384|title=Recommendations for the Naming of Elements of Atomic Numbers Greater than 100|doi=10.1351/pac197951020381|issue=2}}</ref>

قبل از عذرخواهی ۲۰۰۲، محققان برکلی نام گیورسیوم (Gh) را به خاطر [[آلبرت گیورسو]] (عضو برجستهٔ تیم تحقیقاتی) در نظر گرفته بودند.<ref>{{cite web|title=Discovery of New Elements Makes Front Page News|url=http://lbl.gov/Science-Articles/Research-Review/Magazine/1999/departments/breaking_news.shtml|publisher=Berkeley Lab Research Review Summer 1999|year=1999|accessdate=2008-01-18}}</ref>

مکتشفان روسی در سال ۲۰۰۶ خبر از کار خود دادند. در ۲۰۰۷، رییس موسسه روسی عنوان کرد که تیم دو نام را برای عنصر جدید لحاظ می‌کند: فلایوریوم به افتخار [[گئورگی فلیرف]]، موسس آزمایشگاه تحقیقاتی در دوبنا؛ و مسکوویوم جهت شناساندن [[استان مسکو]]، جایی که دوبنا در آن قرار دارد.<ref>{{cite web|url=http://news.rin.ru/eng/news/9886/9/6/|title=New chemical elements discovered in Russia`s Science City|date=2007-02-12|accessdate=2008-02-09}}</ref> او هم چنین عنوان نمود که اگرچه عنصر در یک همکاری آمریکایی، منجر به کالیفورنیوم، به کشف رسیده است، اما به درستی، عنصر باید به افتخار روسیه نامیده شود زیرا که آزمایشگاه واکنش‌های هسته‌ای فلروف در JINR تنها جایی در دنیا بود که می‌توانست امکانات این کشف را فراهم کند.<ref>{{cite web|last=Yemel'yanova|language=Russian|first=Asya |date=2006-12-17|url=http://www.vesti.ru/doc.html?id=113947|title=118-й элемент назовут по-русски (118th element will be named in Russian)|publisher=vesti.ru|accessdate=2008-01-18}}</ref> این نام‌ها بعد تر برای [[عنصر ۱۱۴|فلروویوم]] (فلروویوم) و [[عنصر ۱۱۶|لیورموریوم]] (مسکوویوم) مطرح شدند.<ref>{{cite web|publisher=rian.ru|year=2011|accessdate=2011-05-08|url=http://ria.ru/science/20110326/358081075.html|title=Российские физики предложат назвать 116 химический элемент московием (Russian Physicians Will Suggest to Name Element 116 Moscovium)|language=Russian}}</ref> البته، نام نهایی مطرح شده برای عنصر ۱۱۶ لیورموریوم بود.<ref name=IUPAC>{{cite web|title=News: Start of the Name Approval Process for the Elements of Atomic Number 114 and 116|url=http://www.iupac.org/news/news-detail/article/start-of-the-name-approval-process-for-the-elements-of-atomic-number-114-and-116.html|work=International Union of Pure and Applied Chemistry|accessdate=2 December 2011}}</ref>

هیچ نامی به طور رسمی برای عنصر پیشنهاد نشده است زیرا که هیچ ادعایی مبنی بر کشف آن توسط آیوپاک قبول نشده است. طبق دستورالعمل‌های فعلی آیوپاک، نام نهایی تمام عناصر باید به "-یوم" ختم شود که این یعنی نام آن‌ان‌اکتیوم تقریبا به طور قطع به "-یوم" ختم می‌شود و نه "-ئون"، حتی اگر که آن‌ان‌اکتیوم یک [[گاز نجیب]] شناخته شود، که همگی به طور سنتی نام‌های ختم به "-ئون" دارند (با استثنای [[هلیم]]، آن هم به این علت که وقتی کشف شد به عنوان یک گاز نجیب محسوب نمی‌شد).<ref>{{cite journal|doi=10.1351/pac200274050787|url=http://media.iupac.org/publications/pac/2002/pdf/7405x0787.pdf|title=Naming of new elements (IUPAC Recommendations 2002)|year=2002|author=Koppenol, W. H.|journal=Pure and Applied Chemistry|volume=74|page=787|issue=5}}</ref>

== مشخصات ==
=== پایداری هسته و ایزوتوپ ها ===
پایداری هسته با افزایش عدد اتمی پس از [[پلوتونیم]]، سنگین ترین [[هسته دیرینه|عنصر دیرینه]] به شدت کاهش می‌یابد و تمام ایزوتوپ‌های با عدد اتمی بالای [[مندلیفیم|۱۰۱]]، به استثنای [[دوبنیم]]-۲۶۸، با [[نیمه عمر]] زیر یک روز، [[پرتوزایی]] می‌کنند. هیچ عنصری با [[عدد اتمی]] بالای ۸۲ (بعد از [[سرب]]) ایزوتوپ پایدار ندارد.<ref>{{cite journal
|last1 =de Marcillac|first1 = Pierre
|first2= Noël |last2=Coron
|first3=Gérard |last3=Dambier
|first4=Jacques |last4=Leblanc
|first5=Jean-Pierre |last5=Moalic
|date=April 2003|title = Experimental detection of α-particles from the radioactive decay of natural bismuth|journal = Nature|volume = 422|pages = 876–878|pmid=12712201|doi = 10.1038/nature01541|issue = 6934|bibcode = 2003Natur.422..876D}}</ref> با این وجود، به علت برخی [[عدد جادویی (فیزیک)|دلایل]] که هنوز به خوبی درک نشده‌اند، کمی افزایش پایداری حول اعداد اتمی [[دارمشتادیم|۱۱۰]] تا [[فلروویوم|۱۱۴]] وجود دارد که منجر به ظهور مفهومی در فیزیک هسته‌ای با عنوان "[[جزیرهٔ ثبات (فیزیک)|جزیرهٔ ثبات]]" می‌گردد. این مفهوم، مطرح شده توسط استاد [[دانشگاه کالیفرنیا، برکلی|دانشگاه کالیفرنیا]]، [[گلن سیبورگ]]، شرح می‌دهد که چرا [[عنصر فرا اورانیم|عناصر فوق سنگین]] بیشتر از حد انتظار باقی می‌مانند.<ref>{{cite book|title=Van Nostrand's scientific encyclopedia|first1=Glenn D. |last1= Considine |first2=Peter H. |last2= Kulik|publisher=Wiley-Interscience|year=2002|edition=9|isbn=978-0-471-33230-5|oclc=223349096}}</ref> آن‌ان‌اکتیوم [[پرتوزایی|پرتوزا]] است و [[نیمه عمری]] ظاهرا کمتر از یک [[میلی ثانیه]] دارد. با این وجود، این مقدار بیشتر از مقادیر پیش بینی شده است،<ref name=half-lives/><ref>{{cite journal|title=Heaviest nuclei from 48Ca-induced reactions|first=Yu. T.|last=Oganessian|year=2007|journal= Journal of Physics G: Nuclear and Particle Physics|volume=34|pages=R165–R242|doi=10.1088/0954-3899/34/4/R01|bibcode = 2007JPhG...34..165O|issue=4}}</ref> بنابراین ایدهٔ مفهوم "جزیرهٔ ثبات" را تقویت می‌کند.<ref>{{cite web|url=http://archive.dailycal.org/article.php?id=21871|title=New Element Isolated Only Briefly|publisher=[[The Daily Californian]]|date=2006-10-18|accessdate=2008-01-18}}</ref>

محاسبات با استفاده از مدل تونل-کوانتوم وجود ایزوتوپ‌های غنی از نوترون آن‌ان‌اکتیوم را با نیمه عمرهای واپاشی آلفای نزدیک به ۱ میلی ثانیه پیش بینی می‌کنند.<ref name=prc08ADNDT08>{{cite journal|journal=Physical Reviews C|volume=77|page=044603|year=2008|title=Search for long lived heaviest nuclei beyond the valley of stability|first1=Roy P.|last1=Chowdhury |first2=C. |last2=Samanta |first3= D. N. |last3=Basu|doi=10.1103/PhysRevC.77.044603|bibcode = 2008PhRvC..77d4603C|issue=4|arxiv = 0802.3837 }}</ref><ref name="sciencedirect1">{{cite journal|journal=At. Data & Nucl. Data Tables |volume=94|pages=781–806|year=2008|title=Nuclear half-lives for α -radioactivity of elements with 100 ≤ Z ≤ 130|author=Chowdhury, R. P. ; Samanta, C. ; Basu, D.N.|doi=10.1016/j.adt.2008.01.003|bibcode = 2008ADNDT..94..781C|issue=6|arxiv = 0802.4161 }}</ref>

محاسبات نظری انجام گرفته بر مسیرهای ترکیب و نیمه عمرهای دیگر [[ایزوتوپ‌های آن ان اکتیم|ایزوتوپ‌ها]] نشان می‌دهند که برخی می‌توانند کمی [[نسبت ایزوتوپ پایدار|پایدارتر]] از ایزوتوپ ترکیب شدهٔ <sup>294</sup>Uuo باشند، احتمالا <sup>293</sup>Uuo، <sup>295</sup>Uuo، <sup>296</sup>Uuo، <sup>297</sup>Uuo، <sup>298</sup>Uuo، <sup>300</sup>Uuo و <sup>302</sup>Uuo.<ref name=half-lives/><ref name=odd>{{cite journal|journal=Nuclear Physics A|volume=730|year=2004|pages=355–376|title=Entrance channels and alpha decay half-lives of the heaviest elements|first1=G. |last1=Royer|first2= K. |last2=Zbiri|first3 =C. |last3=Bonilla|doi=10.1016/j.nuclphysa.2003.11.010|arxiv = nucl-th/0410048 |bibcode = 2004NuPhA.730..355R|issue=3–4}}</ref> از موارد مذکور، <sup>297</sup>Uuo می‌تواند بیشترین احتمال برای کسب عنوان هستهٔ جاویدتر داشته باشد،<ref name=half-lives>{{cite journal|journal=Phys. Rev. C|volume=73|page=014612|year=2006|title=α decay half-lives of new superheavy elements|first1=Roy P.|last1=Chowdhury |first2=C. |last2=Samanta |first3= D. N. |last3=Basu|doi=10.1103/PhysRevC.73.014612|arxiv = nucl-th/0507054 |bibcode = 2006PhRvC..73a4612C}}</ref><ref name=odd/> و بنابراین می‌تواند محل تمرکز اقدامات بعدی حول این عنصر قرار بگیرد. برخی ایزوتوپ‌ها با نوترون‌های زیاد، مانند برخی که حول <sup>313</sup>Uuo قرار دارند نیز می‌تواند هستهٔ پایدارتری داشته باشند.<ref>{{cite journal|title=Half-life predictions for decay modes of superheavy nuclei|year=2004|journal=Journal of Physics G: Nuclear and Particle Physics|volume=30|pages=1487–1494|doi=10.1088/0954-3899/30/10/014|first1=S. B.|last1=Duarte|first2=O. A. P.|last2=Tavares|first3=M.|last3=Gonçalves|first4=O.|last4=Rodríguez|first5=F.|last5=Guzmán|first6=T. N.|last6=Barbosa|first7=F.|last7=García|first8=A.|last8=Dimarco|bibcode = 2004JPhG...30.1487D|issue=10}}</ref>

=== خواص محاسبه شدهٔ اتمی و فیزیکی ===
آن‌ان‌اکتیوم عضوی از گروه ۱۸ است، عناصر با [[ظرفیت شیمیایی]] صفر. اعضای این گروه معمولا نسبت به اکثر واکنش‌های شیمیایی معمول بی اثر هستند (برای مثال، سوختن) زیرا که [[لایه الکترونی|لایه ظرفیت]] بیرونی کاملا با [[قاعده هشت تایی|هشت الکترون]] پر شده است. این منجر به انرژی پیکربندی کمینه و پایداری می‌شود که الکترون‌های بیرونی به سختی با هم پیوند دارند.<ref>{{cite web|last=Bader|first=Richard F.W|url=http://miranda.chemistry.mcmaster.ca/esam/|title=An Introduction to the Electronic Structure of Atoms and Molecules|publisher=McMaster University|accessdate=2008-01-18}}</ref> به طور مشابه تصور می‌شود، آن‌ان‌اکتیوم لایه ظرفیت بیرونی [[لایه خالی|پر]] دارد که [[الکترون‌های ظرفیت]] آن در [[آرایش الکترونی]] 7s<sup>2</sup>7p<sup>6</sup> قرار گرفته‌اند.<ref name=Nash/>

در نتیجه، برخی انتظار دارند آن‌ان‌اکتیوم خواصی شیمیایی و فیزیک مشابه با دیگر اعضای این گروه و در جدول تناوبی بیش از همه شبیه به گاز نجیب بالایی اش یعنی [[رادون]]، داشته باشد.<ref>{{cite web|url=http://lenntech.com/Periodic-chart-elements/Uuo-en.htm|title=Ununoctium (Uuo) – Chemical properties, Health and Environmental effects|publisher=Lenntech|accessdate=2008-01-18|archiveurl = http://web.archive.org/web/20080116172028/http://lenntech.com/Periodic-chart-elements/Uuo-en.htm |archivedate = January 16, 2008|deadurl=yes}}</ref> طبق [[روند تناوبی]] انتظار می‌رود آن‌ان‌اکتیوم کمی فعالتر از رادون باشد. البته، محاسبات نظری نشان می‌دهند که کاملا فعال است تا جایی که نمی‌توان آن را یک گاز نجیب نامید.<ref name=Kaldor>{{cite book|title=Theoretical Chemistry and Physics of Heavy and Superheavy Elements|first1=Uzi|last1=Kaldor|first2=Stephen|last2=Wilson|page=105|year=2003|publisher=Springer|isbn=1-4020-1371-X}}</ref> علاوه بر فعالتر بودن نسبت به رادون، آن‌ان‌اکتیوم می‌تواند حتی فعال تر از [[فلروویوم]] و [[کوپرنیسیم]] هم باشد.v علت افزایش ظاهری فعالیت شیمیایی آن‌ان‌اکتیوم نسبت به رادون بی‌ثباتی مربوط به انرژی و گسترشی شعاعی آخرین [[لایه الکترونی|زیرلایه]] ی اشغال شده یا 7p است.<ref name=Nash/> به طور دقیق تر، [[تعاملات اسپین – مداری]] قابل توجه بین الکترون‌های 7p با الکترون‌های بی اثر 7s<sup>2</sup>، به طور موثری باعث ایجاد لایهٔ الکترونی دومی نزدیک به [[فلروویوم]] و کاهش قابل ملاحظه‌ای در پایداری لایه‌های پر عنصر ۱۱۸ می‌شوند.<ref name=Nash/> همچنین نتیجه‌ای به دست آمده است در خصوص اینکه آن‌ان‌اکتیوم، برخلاف دیگر گازهای نجیب، با یک الکترون ضمن آزادسازی انرژی پیوند برقرار می‌کند – یا به عبارت دیگر [[الکترون خواهی]] مثبت را به نمایش می‌گذارد.<ref name=Pyykko>{{cite journal|title=QED corrections to the binding energy of the eka-radon (Z=118) negative ion|first1=Igor|last1=Goidenko|first2=Leonti|last2=Labzowsky|first3=Ephraim|last3=Eliav|first4=Uzi|last4=Kaldor|first5= Pekka |last5=Pyykko¨|journal=Physical Review A|volume=67|year=2003|pages=020102(R)|doi=10.1103/PhysRevA.67.020102|bibcode = 2003PhRvA..67b0102G|issue=2}}</ref><ref>{{cite journal|volume=77|issue=27|journal=Physical Review Letters|year=1996|title=Element 118: The First Rare Gas with an Electron Affinity|first1=Ephraim |last1=Eliav |first2=Uzi |last2=Kaldor|doi=10.1103/PhysRevLett.77.5350|pages=5350–5352|pmid=10062781|last3=Ishikawa|first3=Y|last4=Pyykkö|first4=P |bibcode=1996PhRvL..77.5350E}}</ref>

تاکنون انتظار می‌رود آن‌ان‌اکتیوم گسترده ترین [[قطبش‌پذیری]] را بین تمام عناصر ماقبل خودش (دوبرابر رادون) در جدول تناوبی داشته باشد.<ref name=Nash/> با برونیابی از دیگر گازهای نجیب، انتظار داریم آن‌ان‌اکتیوم نقطه جوشی بین ۳۲۰ و ۳۸۰ کلوین داشته باشد<ref name=Nash/> که خیلی با مقادیر تخمین زده شدهٔ قبلی یعنی ۲۶۳ کلوین<ref name=Seaborg>{{cite book|title=Modern Alchemy|authorlink=Glenn Theodore Seaborg|first=Glenn Theodore|last=Seaborg|year=1994|isbn=981-02-1440-5|publisher=World Scientific|page =172}}</ref> یا ۲۴۷ کلوین<ref>{{cite journal|journal=Journal of Radioanalytical and Nuclear Chemistry|volume=251|issue=2|year=2002|pages=299–301|title=Boiling points of the superheavy elements 117 and 118|first=N. |last=Takahashi|doi=10.1023/A:1014880730282}}</ref> فاصله دارد. حتی با وجود عدم قطعیت‌های زیادی در محاسبات، خیلی بعید به نظر می‌رسد که در [[شرایط استاندارد دما و فشار|شرایط استاندارد]] یک گاز باشد،<ref name=Nash/> و چون محدودهٔ مایع بودن دیگر گازها خیلی کوچک است، یعنی بین ۲ تا ۹ کلوین، این عنصر در شرایط استاندارد باید [[جامد]] باشد. با این حال اگر آن‌ان‌اکتیوم در شرایط استاندارد به حالت [[گاز]] باشد، یکی از چگال ترین مواد گازی در شرایط استاندارد خواهد بود (حتی اگر مثل دیگر گازهای نجیب [[گاز تک اتمی|تک اتمی]] باشد).

به علت قطبش پذیری فوق‌العاده اش، انتظار می‌رود آن‌ان‌اکتیوم برخلاف قاعده [[انرژی یونش]] پایین (مشابه با [[سرب]] که ۷۰٪ رادون<ref name=hydride/> و به طور قابل ملاحظه‌ای از فلروویوم کمتر است<ref>{{cite journal|journal=Journal of Physical Chemistry A|volume=1999|issue=3|pages=402–410|title=Spin-Orbit Effects, VSEPR Theory, and the Electronic Structures of Heavy and Superheavy Group IVA Hydrides and Group VIIIA Tetrafluorides. A Partial Role Reversal for Elements 114 and 118|first=Clinton S.|last=Nash|doi=10.1021/jp982735k|year=1999|last2=Bursten|first2=Bruce E.}}</ref>) و [[فیزیک ماده چگال|فاز ماده چگال]] استانداردی داشته باشد.<ref name=Nash/>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۳ سپتامبر ۲۰۱۴، ساعت ۱۶:۲۹

اوگانسون، 118Og
اوگانسون
تلفظ
عدد جرمی294 (پایدارترین ایزوتوپ)
اوگانسون در جدول تناوبی
Element 1: هیدروژن (H), Other non-metal
Element 2: هلیوم (He), Noble gas
Element 3: لیتیم (Li), Alkali metal
Element 4: برلیم (Be), Alkaline earth metal
Element 5: بور (B), Metalloid
Element 6: کربن (C), Other non-metal
Element 7: نیتروژن (N), Halogen
Element 8: اکسیژن (O), Halogen
Element 9: فلوئور (F), Halogen
Element 10: نئون (Ne), Noble gas
Element 11: سدیم (Na), Alkali metal
Element 12: منیزیم (Mg), Alkaline earth metal
Element 13: آلومینیم (Al), Other metal
Element 14: سیلسیم (Si), Metalloid
Element 15: فسفر (P), Other non-metal
Element 16: گوگرد (S), Other non-metal
Element 17: کلر (Cl), Halogen
Element 18: آرگون (Ar), Noble gas
Element 19: پتاسیم (K), Alkali metal
Element 20: کلسیم (Ca), Alkaline earth metal
Element 21: اسکاندیم (Sc), Transition metal
Element 22: تیتانیم (Ti), Transition metal
Element 23: وانادیم (V), Transition metal
Element 24: کروم (Cr), Transition metal
Element 25: منگنز (Mn), Transition metal
Element 26: آهن (Fe), Transition metal
Element 27: کبالت (Co), Transition metal
Element 28: نیکل (Ni), Transition metal
Element 29: مس (Cu), Transition metal
Element 30: روی (Zn), Other metal
Element 31: گالیم (Ga), Other metal
Element 32: ژرمانیم (Ge), Metalloid
Element 33: آرسنیک (As), Metalloid
Element 34: سلنیم (Se), Other non-metal
Element 35: برم (Br), Halogen
Element 36: کریپتون (Kr), Noble gas
Element 37: روبیدیم (Rb), Alkali metal
Element 38: استرانسیم (Sr), Alkaline earth metal
Element 39: ایتریم (Y), Transition metal
Element 40: زیرکونیم (Zr), Transition metal
Element 41: نیوبیم (Nb), Transition metal
Element 42: مولیبدن (Mo), Transition metal
Element 43: تکنسیم (Tc), Transition metal
Element 44: روتنیم (Ru), Transition metal
Element 45: رودیم (Rh), Transition metal
Element 46: پالادیم (Pd), Transition metal
Element 47: نقره (Ag), Transition metal
Element 48: کادمیم (Cd), Other metal
Element 49: ایندیم (In), Other metal
Element 50: قلع (Sn), Other metal
Element 51: آنتیموان (Sb), Metalloid
Element 52: تلوریم (Te), Metalloid
Element 53: ید (I), Halogen
Element 54: زنون (Xe), Noble gas
Element 55: سزیم (Cs), Alkali metal
Element 56: باریم (Ba), Alkaline earth metal
Element 57: لانتان (La), Lanthanoid
Element 58: سریم (Ce), Lanthanoid
Element 59: پرازئودیمیم (Pr), Lanthanoid
Element 60: نئودیمیم (Nd), Lanthanoid
Element 61: پرومتیم (Pm), Lanthanoid
Element 62: ساماریم (Sm), Lanthanoid
Element 63: اروپیم (Eu), Lanthanoid
Element 64: گادولینیم (Gd), Lanthanoid
Element 65: تربیم (Tb), Lanthanoid
Element 66: دیسپروزیم (Dy), Lanthanoid
Element 67: هولمیم (Ho), Lanthanoid
Element 68: اربیم (Er), Lanthanoid
Element 69: تولیم (Tm), Lanthanoid
Element 70: ایتربیم (Yb), Lanthanoid
Element 71: لوتتیم (Lu), Lanthanoid
Element 72: هافنیم (Hf), Transition metal
Element 73: تانتال (Ta), Transition metal
Element 74: تنگستن (W), Transition metal
Element 75: رنیم (Re), Transition metal
Element 76: اوسمیم (Os), Transition metal
Element 77: ایریدیم (Ir), Transition metal
Element 78: پلاتین (Pt), Transition metal
Element 79: طلا (Au), Transition metal
Element 80: جیوه (Hg), Other metal
Element 81: تالیم (Tl), Other metal
Element 82: سرب (Pb), Other metal
Element 83: بیسموت (Bi), Other metal
Element 84: پولونیم (Po), Other metal
Element 85: آستاتین (At), Metalloid
Element 86: رادون (Rn), Noble gas
Element 87: فرانسیم (Fr), Alkali metal
Element 88: رادیم (Ra), Alkaline earth metal
Element 89: آکتینیم (Ac), Actinoid
Element 90: توریم (Th), Actinoid
Element 91: پروتاکتینیم (Pa), Actinoid
Element 92: اورانیم (U), Actinoid
Element 93: نپتونیم (Np), Actinoid
Element 94: پلوتونیم (Pu), Actinoid
Element 95: امریسیم (Am), Actinoid
Element 96: کوریم (Cm), Actinoid
Element 97: برکلیم (Bk), Actinoid
Element 98: کالیفرنیم (Cf), Actinoid
Element 99: اینشتینیم (Es), Actinoid
Element 100: فرمیم (Fm), Actinoid
Element 101: مندلیفیم (Md), Actinoid
Element 102: نوبلیم (No), Actinoid
Element 103: لارنسیم (Lr), Actinoid
Element 104: رادرفوردیم (Rf), Transition metal
Element 105: دوبنیم (Db), Transition metal
Element 106: سیبورگیم (Sg), Transition metal
Element 107: بوهریم (Bh), Transition metal
Element 108: هاسیم (Hs), Transition metal
Element 109: مایتنریم (Mt)
Element 110: دارمشتادیم (Ds)
Element 111: رونتگنیم (Rg)
Element 112: کوپرنیسیم (Cn), Other metal
Element 113: نیهونیم (Nh)
Element 114: فلروویم (Fl)
Element 115: مسکوویم (Mc)
Element 116: لیورموریم (Lv)
Element 117: تنسین (Ts)
Element 118: اوگانسون (Og)
 Rn
↑
Og
↓
(Uho)
تنسین ← اوگانسون → آن‌ان‌نیوم
عدد اتمی (Z)118
گروهگروه 18
دورهدوره 7
بلوکبلوک-p
دسته Unknown chemical properties
آرایش الکترونی[Rn] 5f14 6d10 7s2 7p6 (predicted)[۲][۳]
(predicted) 2, 8, 18, 32, 32, 18, 8[۴]
ویژگی‌های فیزیکی
فاز در STPunknown phase
نقطه جوش(extrapolated) 350±30[۴] K ​(80±30 °C, ​170±50 °F)
چگالی (near r.t.)(predicted) 13.65[۵] g/cm3
نقطه بحرانی(extrapolated) 439[۶] K, 6.8[۶] MPa
حرارت همجوشی(extrapolated) 23.5[۶] kJ/mol
آنتالپی تبخیر (extrapolated) 19.4[۶] kJ/mol
ویژگی‌های اتمی
عدد اکسایش(−1),[۳] (0), (+1),[۷] (+2),[۸] (+4),[۸] (+6)[۳] (predicted)
انرژی یونش
  • 1st: (extrapolated) 975±155[۴] kJ/mol
  • 2nd: (extrapolated) 1450[۹] kJ/mol
شعاع اتمیempirical: (predicted) 152[۵] pm
شعاع کووالانسی pm (extrapolated) 230[۹]
دیگر ویژگی ها
شماره ثبت سی‌ای‌اس54144-19-3[۱۰]
ایزوتوپ‌های اوگانسون
ایزوتوپ فراوانی نیمه‌عمر (t۱/۲) حالت فروپاشی محصول
294Og [۱۱] syn ~0.89 ms α 11.65 ± 0.06 290لیورموریوم
| منابع

آن‌ان‌اکتیوم نام آیوپاک[۱۲] موقتی برای عنصر فوق سنگین با عدد اتمی ۱۱۸ و نماد شیمیایی Uuo است. هم چنین با اکارادون یا عنصر ۱۱۸ شناخته می‌شود و در جدول تناوبی عناصر، یک عنصر بلوک p و آخرین عنصر دوره هفتم است. آن‌ان‌اکتیوم در حال حاضر تنها عضو مصنوعی گروه ۱۸ می‌باشد. بزرگترین عدد اتمی و جرم اتمی بین عناصر کشف شده تاکنون را دارد.

پرتوزایی اتم آن‌ان‌اکتیوم، بعلت جرم زیادش، بسیار ناپایدار است و از ۲۰۰۵، فقط سه یا احتمالا چهار اتم از ایزوتوپ‌های 294Uuo شناخته شده است.[۱۳] با وجود مشخصات خیلی کم تجربی مربوط به خواص و ترکیب‌های ممکن آن، محاسبات نظری منجر به پیش بینی‌های متعدد و بعضا غیر منتظره‌ای شده‌اند. برای مثال، اگرچه آن‌ان‌اکتیوم عنصر گروه ۱۸ است، ممکن است برخلاف دیگر عناصر گروه ۱۸، یک گاز نجیب نباشد.[۴] پیشتر تصور می‌شد تحت شرایط استاندارد یک گاز باشد اما اکنون به علت اثرات نسبیتی، یک جامد شناخته می‌شود.[۴]

تاریخچه

تلاش‌های ناموفق ترکیب

در اواخر ۱۹۹۸، فیزیکدان لهستانی روبرت اسمولانژوک محاسبات مربوط به همجوشی هسته اتم برای ترکیب اتم‌های فوق سنگین شامل آن‌ان‌اکتیوم را منتشر کرد.[۱۴] محاسبات او نشان داد که می‌توان آن‌ان‌اکتیوم را با همجوشی سرب با کریپتون در شرایط کنترل شدهٔ دقیق، به وجود آورد.[۱۴]

در ۱۹۹۹، محققان آزمایشگاه ملی لارنس برکلی از این نتایج استفاده نمودند و خیلی زود بعد از انتشار نتایج در ساینس،[۱۵] در مطلبی منتشر شده توسط فیزیکال ریویو لترزاکتشاف لیورموریوم و آن‌ان‌اکتیوم را اعلام کردند.[۱۶] محققان وقوع واکنش زیر را گزارش دادند.

86
36Kr + 208
82Pb → 293
118Uuo + n

سال بعد، وقتی پژوهشگران دیگر آزمایشگاه‌ها قادر به تکرار نتایج نشدند و آزمایشگاه برکلی هم به خوبی نتوانست نتایج را تکرار کند، آن‌ها اقدام به عذرخواهی نمودند.[۱۷] در ژوئن ۲۰۰۲، مدیر آزمایشگاه اعلام کرد که ادعای اصلی کشف این دو عنصر بر اساس اطلاعات ساخته شده توسط مولف اصلی ویکتور نیکوف بوده است.[۱۸][۱۹]

گزارش‌های اکتشاف

نخستین مشاهدهٔ زوال اتم‌های آن‌ان‌اکتیوم در ۲۰۰۲ و در موسسه مشترک تحقیقات هسته‌ای (JINR) توسط یوری اوگانسیان و گروهش در دوبنا روسیه انجام گرفت.[۲۰] در ۹ اکتبر ۲۰۰۶، محققان JINR و آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور کالیفرنیا آمریکا، که در JINR دوبنا مشغول به فعالیت هستند، اعلام کردند[۲۱] که به شکل غیر مستقیم مجموعا سه (احتمالا چهار) هستهٔ آن‌ان‌اکتیوم-۲۹۴ (یک یا دو در 2002[۲۲] و دو تای دیگر در ۲۰۰۵) حاصل از برخورد اتم‌های کالیفرنیم-۲۴۹ و یون‌های کلسیم-۴۸ را شناسایی کرده‌اند.[۲۳] and two more in 2005) produced via collisions of californium-249 atoms and calcium-48 ions.[۲۴][۲۵][۲۶][۲۷][۲۸]

249
98Cf + 48
20Ca → 294
118Uuo + ۳ n

در ۲۰۱۱، آیوپاک نتایج همکاری ۲۰۰۶ دوبنا-لیورمور را مورد بررسی قرار داد و نتیجه گرفت: "سه مورد گزارش شده برای ایزوتوپ Z = 118 فراوانی داخلی خیلی خوبی دارند ولی هیچ لنگری برای هستهٔ مشخص نیست تا در حد معیار اکتشاف خود را نشان دهد."[۲۹]

به علت احتمال خیلی پایین واکنش همجوشی (مقطع همجوشی حدود 0.3-0.6 pb است) آزمایش چهار ماه طول کشید و دوز پرتو ۴×۱۰۱۹ یون کلسیم را که باید به کالیفرنیم شلیک می‌شدند، به کار گرفت تا اولین واقعهٔ ثبت شده به عنوان ترکیب آن‌ان‌اکتیوم به وقوع بپیوندد.[۱۰] با این وجود، محققان اطمینان زیادی دارند که نتایج مثبت نیستند، چون احتمال اینکه تشخیص‌ها تصادفی بوده باشند، کمتر از یک در ۱۰۰۰۰۰ تخمین زده شده بود.[۳۰]

در آزمایش‌ها، واپاشی آلفای سه اتم آن‌ان‌اکتیوم مشاهده شدند. واپاشی چهارمی با شکافت خود به خود مستقیم نیز مطرح شد. نیمه عمر ۰٫۸۹ میلی ثانیه محاسبه شد: 294Uuo توسط واپاشی آلفا به 290Uuo واپاشیده می‌شود. چون فقط سه هسته وجود دارد، نیمه عمر مشتق شده از طول عمرها عدم قطعیت بالایی دارد: ۰٫۸۹+۱٫۰۷
−۰٫۳۱ ms.[۲۱]

294
118Uuo → 290
116Lv + 4
2He

شناسایی هستهٔ 294Uuo مستقیما با بمباران 245Cm با یون‌های 48Ca و ایجاد منحصرا 290Lv به اصطلاح هستهٔ دختر،

245
96Cm + 48
20Ca → 290
116Lv + ۳ n,

و با بررسی اینکه واپاشی 290Uuo با زنجیره واپاشی هسته 294Uuo همخوانی داشت، مورد تایید قرار گرفت.[۲۱] 290Lv یا هستهٔ دختر بسیار نا پایدار است و با طول عمر ۱۴ میلی ثانیه به 286Fl واپاشیده می‌گردد و ممکن است شکافت خود به خود یا واپاشی آلفا به 282Cn که درواقع نتیجهٔ شکافت خود به خود است، نیز روی دهند.[۲۱]

در مدل تونل-کوانتومی، نیمه عمر واپاشی آلفای 294Uuo مقدار ۰٫۶۶+۰٫۲۳
−۰٫۱۸ ms[۳۱] با انرژی تولیدی (Q-Value) تجربی در ۲۰۰۴ منتشر شد.[۳۲] محاسبه با میزان انرژی (Q-Value)های نظری از مدل ماکروسکوپی-میکروسکوپی مونتیان-هافمن-پاتیک-سوبیچفسکی نتایج تقریبا پایین ولی قابل مقایسه‌ای می‌دهد.[۳۳]

نامگذاری

تا دههٔ ۱۹۶۰ آن‌ان‌اکتیوم با عنوان اکا-اماناتیون (اماناتیون نام قدیمی رادون است) شناخته می‌شد.[۳۴] در ۱۹۷۹ آیوپاک توصیه نامه‌هایی درخصوص نامگذاری عنصر با نام آن‌ان‌اکتیوم، یک نام با قاعده ی جایگزین تا زمانی که اکتشاف عنصر تایید شود و آیوپاک اقدام به نامگذاری آن کند، منتشر نمود.[۳۵]

قبل از عذرخواهی ۲۰۰۲، محققان برکلی نام گیورسیوم (Gh) را به خاطر آلبرت گیورسو (عضو برجستهٔ تیم تحقیقاتی) در نظر گرفته بودند.[۳۶]

مکتشفان روسی در سال ۲۰۰۶ خبر از کار خود دادند. در ۲۰۰۷، رییس موسسه روسی عنوان کرد که تیم دو نام را برای عنصر جدید لحاظ می‌کند: فلایوریوم به افتخار گئورگی فلیرف، موسس آزمایشگاه تحقیقاتی در دوبنا؛ و مسکوویوم جهت شناساندن استان مسکو، جایی که دوبنا در آن قرار دارد.[۳۷] او هم چنین عنوان نمود که اگرچه عنصر در یک همکاری آمریکایی، منجر به کالیفورنیوم، به کشف رسیده است، اما به درستی، عنصر باید به افتخار روسیه نامیده شود زیرا که آزمایشگاه واکنش‌های هسته‌ای فلروف در JINR تنها جایی در دنیا بود که می‌توانست امکانات این کشف را فراهم کند.[۳۸] این نام‌ها بعد تر برای فلروویوم (فلروویوم) و لیورموریوم (مسکوویوم) مطرح شدند.[۳۹] البته، نام نهایی مطرح شده برای عنصر ۱۱۶ لیورموریوم بود.[۴۰]

هیچ نامی به طور رسمی برای عنصر پیشنهاد نشده است زیرا که هیچ ادعایی مبنی بر کشف آن توسط آیوپاک قبول نشده است. طبق دستورالعمل‌های فعلی آیوپاک، نام نهایی تمام عناصر باید به "-یوم" ختم شود که این یعنی نام آن‌ان‌اکتیوم تقریبا به طور قطع به "-یوم" ختم می‌شود و نه "-ئون"، حتی اگر که آن‌ان‌اکتیوم یک گاز نجیب شناخته شود، که همگی به طور سنتی نام‌های ختم به "-ئون" دارند (با استثنای هلیم، آن هم به این علت که وقتی کشف شد به عنوان یک گاز نجیب محسوب نمی‌شد).[۴۱]

مشخصات

پایداری هسته و ایزوتوپ ها

پایداری هسته با افزایش عدد اتمی پس از پلوتونیم، سنگین ترین عنصر دیرینه به شدت کاهش می‌یابد و تمام ایزوتوپ‌های با عدد اتمی بالای ۱۰۱، به استثنای دوبنیم-۲۶۸، با نیمه عمر زیر یک روز، پرتوزایی می‌کنند. هیچ عنصری با عدد اتمی بالای ۸۲ (بعد از سرب) ایزوتوپ پایدار ندارد.[۴۲] با این وجود، به علت برخی دلایل که هنوز به خوبی درک نشده‌اند، کمی افزایش پایداری حول اعداد اتمی ۱۱۰ تا ۱۱۴ وجود دارد که منجر به ظهور مفهومی در فیزیک هسته‌ای با عنوان "جزیرهٔ ثبات" می‌گردد. این مفهوم، مطرح شده توسط استاد دانشگاه کالیفرنیا، گلن سیبورگ، شرح می‌دهد که چرا عناصر فوق سنگین بیشتر از حد انتظار باقی می‌مانند.[۴۳] آن‌ان‌اکتیوم پرتوزا است و نیمه عمری ظاهرا کمتر از یک میلی ثانیه دارد. با این وجود، این مقدار بیشتر از مقادیر پیش بینی شده است،[۳۱][۴۴] بنابراین ایدهٔ مفهوم "جزیرهٔ ثبات" را تقویت می‌کند.[۴۵]

محاسبات با استفاده از مدل تونل-کوانتوم وجود ایزوتوپ‌های غنی از نوترون آن‌ان‌اکتیوم را با نیمه عمرهای واپاشی آلفای نزدیک به ۱ میلی ثانیه پیش بینی می‌کنند.[۴۶][۴۷]

محاسبات نظری انجام گرفته بر مسیرهای ترکیب و نیمه عمرهای دیگر ایزوتوپ‌ها نشان می‌دهند که برخی می‌توانند کمی پایدارتر از ایزوتوپ ترکیب شدهٔ 294Uuo باشند، احتمالا 293Uuo، 295Uuo، 296Uuo، 297Uuo، 298Uuo، 300Uuo و 302Uuo.[۳۱][۴۸] از موارد مذکور، 297Uuo می‌تواند بیشترین احتمال برای کسب عنوان هستهٔ جاویدتر داشته باشد،[۳۱][۴۸] و بنابراین می‌تواند محل تمرکز اقدامات بعدی حول این عنصر قرار بگیرد. برخی ایزوتوپ‌ها با نوترون‌های زیاد، مانند برخی که حول 313Uuo قرار دارند نیز می‌تواند هستهٔ پایدارتری داشته باشند.[۴۹]

خواص محاسبه شدهٔ اتمی و فیزیکی

آن‌ان‌اکتیوم عضوی از گروه ۱۸ است، عناصر با ظرفیت شیمیایی صفر. اعضای این گروه معمولا نسبت به اکثر واکنش‌های شیمیایی معمول بی اثر هستند (برای مثال، سوختن) زیرا که لایه ظرفیت بیرونی کاملا با هشت الکترون پر شده است. این منجر به انرژی پیکربندی کمینه و پایداری می‌شود که الکترون‌های بیرونی به سختی با هم پیوند دارند.[۵۰] به طور مشابه تصور می‌شود، آن‌ان‌اکتیوم لایه ظرفیت بیرونی پر دارد که الکترون‌های ظرفیت آن در آرایش الکترونی 7s27p6 قرار گرفته‌اند.[۴]

در نتیجه، برخی انتظار دارند آن‌ان‌اکتیوم خواصی شیمیایی و فیزیک مشابه با دیگر اعضای این گروه و در جدول تناوبی بیش از همه شبیه به گاز نجیب بالایی اش یعنی رادون، داشته باشد.[۵۱] طبق روند تناوبی انتظار می‌رود آن‌ان‌اکتیوم کمی فعالتر از رادون باشد. البته، محاسبات نظری نشان می‌دهند که کاملا فعال است تا جایی که نمی‌توان آن را یک گاز نجیب نامید.[۸] علاوه بر فعالتر بودن نسبت به رادون، آن‌ان‌اکتیوم می‌تواند حتی فعال تر از فلروویوم و کوپرنیسیم هم باشد.v علت افزایش ظاهری فعالیت شیمیایی آن‌ان‌اکتیوم نسبت به رادون بی‌ثباتی مربوط به انرژی و گسترشی شعاعی آخرین زیرلایه ی اشغال شده یا 7p است.[۴] به طور دقیق تر، تعاملات اسپین – مداری قابل توجه بین الکترون‌های 7p با الکترون‌های بی اثر 7s2، به طور موثری باعث ایجاد لایهٔ الکترونی دومی نزدیک به فلروویوم و کاهش قابل ملاحظه‌ای در پایداری لایه‌های پر عنصر ۱۱۸ می‌شوند.[۴] همچنین نتیجه‌ای به دست آمده است در خصوص اینکه آن‌ان‌اکتیوم، برخلاف دیگر گازهای نجیب، با یک الکترون ضمن آزادسازی انرژی پیوند برقرار می‌کند – یا به عبارت دیگر الکترون خواهی مثبت را به نمایش می‌گذارد.[۵۲][۵۳]

تاکنون انتظار می‌رود آن‌ان‌اکتیوم گسترده ترین قطبش‌پذیری را بین تمام عناصر ماقبل خودش (دوبرابر رادون) در جدول تناوبی داشته باشد.[۴] با برونیابی از دیگر گازهای نجیب، انتظار داریم آن‌ان‌اکتیوم نقطه جوشی بین ۳۲۰ و ۳۸۰ کلوین داشته باشد[۴] که خیلی با مقادیر تخمین زده شدهٔ قبلی یعنی ۲۶۳ کلوین[۹] یا ۲۴۷ کلوین[۵۴] فاصله دارد. حتی با وجود عدم قطعیت‌های زیادی در محاسبات، خیلی بعید به نظر می‌رسد که در شرایط استاندارد یک گاز باشد،[۴] و چون محدودهٔ مایع بودن دیگر گازها خیلی کوچک است، یعنی بین ۲ تا ۹ کلوین، این عنصر در شرایط استاندارد باید جامد باشد. با این حال اگر آن‌ان‌اکتیوم در شرایط استاندارد به حالت گاز باشد، یکی از چگال ترین مواد گازی در شرایط استاندارد خواهد بود (حتی اگر مثل دیگر گازهای نجیب تک اتمی باشد).

به علت قطبش پذیری فوق‌العاده اش، انتظار می‌رود آن‌ان‌اکتیوم برخلاف قاعده انرژی یونش پایین (مشابه با سرب که ۷۰٪ رادون[۷] و به طور قابل ملاحظه‌ای از فلروویوم کمتر است[۵۵]) و فاز ماده چگال استانداردی داشته باشد.[۴]

منابع

  1. ↑ Ritter, Malcolm (9 June 2016). "Periodic table elements named for Moscow, Japan, Tennessee". Associated Press. Retrieved 19 December 2017.
  2. ↑ Nash, Clinton S. (2005). "Atomic and Molecular Properties of Elements 112, 114, and 118". Journal of Physical Chemistry A. 109 (15): 3493–3500. Bibcode:2005JPCA..109.3493N. doi:10.1021/jp050736o. PMID 16833687.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria (2006). "Transactinides and the future elements". In Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (eds.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3rd ed.). Dordrecht, The Netherlands: Springer Science+Business Media. ISBN 978-1-4020-3555-5.
  4. ↑ ۴٫۰۰ ۴٫۰۱ ۴٫۰۲ ۴٫۰۳ ۴٫۰۴ ۴٫۰۵ ۴٫۰۶ ۴٫۰۷ ۴٫۰۸ ۴٫۰۹ ۴٫۱۰ ۴٫۱۱ ۴٫۱۲ Nash, Clinton S. (2005). "Atomic and Molecular Properties of Elements 112, 114, and 118". Journal of Physical Chemistry A. 109 (15): 3493–3500. doi:10.1021/jp050736o. PMID 16833687. {{cite journal}}: |access-date= requires |url= (help)
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ "Moskowium". Apsidium. Retrieved 2008-01-18.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ Eichler, R.; Eichler, B., Thermochemical Properties of the Elements Rn, 112, 114, and 118 (PDF), Paul Scherrer Institut, retrieved 2010-10-23
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Han, Young-Kyu; Bae, Cheolbeom; Son, Sang-Kil; Lee, Yoon Sup (2000). "Spin–orbit effects on the transactinide p-block element monohydrides MH (M=element 113–118)". Journal of Chemical Physics. 112 (6): 2684. Bibcode:2000JChPh.112.2684H. doi:10.1063/1.480842.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ۸٫۳ ۸٫۴ Kaldor, Uzi; Wilson, Stephen (2003). Theoretical Chemistry and Physics of Heavy and Superheavy Elements. Springer. p. 105. ISBN 978-1-4020-1371-3. Retrieved 2008-01-18. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «Kaldor» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ Seaborg, Glenn Theodore (1994). Modern Alchemy. World Scientific. p. 172. ISBN 9810214405. Retrieved 2008-01-18. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «Seaborg» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ "اوگانسون". WebElements Periodic Table. Retrieved 2007-12-09. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «webelements» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  11. ↑ Oganessian, Yu. Ts. (2006-10-09). "Synthesis of the isotopes of elements 118 and 116 in the 249Cf and 245Cm+48Ca fusion reactions". Physical Review C. 74 (4): 044602. doi:10.1103/PhysRevC.74.044602. Retrieved 2008-01-18. {{cite journal}}: Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
  12. ↑ Wieser, M.E. (2006). "Atomic weights of the elements 2005 (IUPAC Technical Report)". Pure Appl. Chem. 78 (11): 2051–2066. doi:10.1351/pac200678112051.
  13. ↑ "The Top 6 Physics Stories of 2006". Discover Magazine. 2007-01-07. Retrieved 2008-01-18.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ Smolanczuk, R. (1999). "Production mechanism of superheavy nuclei in cold fusion reactions". Physical Review C. 59 (5): 2634–2639. Bibcode:1999PhRvC..59.2634S. doi:10.1103/PhysRevC.59.2634.
  15. ↑ Ninov, Viktor (1999). "Observation of Superheavy Nuclei Produced in the Reaction of 86
    Kr     with 208
    Pb    ". Physical Review Letters. 83 (6): 1104–1107. Bibcode:1999PhRvL..83.1104N. doi:10.1103/PhysRevLett.83.1104.     {{cite journal}}: Unknown parameter |displayauthors= ignored (|display-authors= suggested) (help)
  16. ↑ Service, R. F. (1999). "Berkeley Crew Bags Element 118". Science. 284 (5421): 1751. doi:10.1126/science.284.5421.1751.
  17. ↑ Public Affairs Department (2001-07-21). "Results of element 118 experiment retracted". Berkeley Lab. Retrieved 2008-01-18.
  18. ↑ Dalton, R. (2002). "Misconduct: The stars who fell to Earth". Nature. 420 (6917): 728–729. Bibcode:2002Natur.420..728D. doi:10.1038/420728a. PMID 12490902.
  19. ↑ Element 118 disappears two years after it was discovered. Physicsworld.com. Retrieved on 2012-04-02.
  20. ↑ Oganessian, Yu. T.; et al. (2002). "Results from the first 249
    Cf    +48
    Ca     experiment"     (PDF). JINR Communication. JINR, Dubna.     {{cite journal}}: Explicit use of et al. in: |author= (help)
  21. ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ ۲۱٫۲ ۲۱٫۳ Oganessian, Yu. T.; Utyonkov, V. K. (2006). "Synthesis of the isotopes of elements 118 and 116 in the 249
    Cf     and 245
    Cm     + 48
    Ca     fusion reactions". Physical Review C. 74 (4): 044602. Bibcode:2006PhRvC..74d4602O. doi:10.1103/PhysRevC.74.044602.     {{cite journal}}: Unknown parameter |displayauthors= ignored (|display-authors= suggested) (help)
  22. ↑ Oganessian, Yu. T.; et al. (2002). "Element 118: results from the first 249
    Cf     + 48
    Ca     experiment"    . Communication of the Joint Institute for Nuclear Research.     {{cite web}}: Explicit use of et al. in: |author= (help)
  23. ↑ Oganessian, Yu. T.; et al. (2002). "Element 118: results from the first 249
    Cf     + 48
    Ca     experiment"    . Communication of the Joint Institute for Nuclear Research.     {{cite web}}: Explicit use of et al. in: |author= (help)
  24. ↑ "Livermore scientists team with Russia to discover element 118". Livermore press release. 2006-12-03. Retrieved 2008-01-18.
  25. ↑ Oganessian, Yu. T. (2006). "Synthesis and decay properties of superheavy elements". Pure Appl. Chem. 78 (5): 889–904. doi:10.1351/pac200678050889.
  26. ↑ Sanderson, K. (2006). "Heaviest element made – again". Nature News. Nature. doi:10.1038/news061016-4.
  27. ↑ Schewe, P. and Stein, B. (2006-10-17). "Elements 116 and 118 Are Discovered". Physics News Update. American Institute of Physics. Retrieved 2008-01-18.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  28. ↑ Weiss, R. (2006-10-17). "Scientists Announce Creation of Atomic Element, the Heaviest Yet". Washington Post. Retrieved 2008-01-18.
  29. ↑ Barber, Robert C.; Karol, Paul J.; Nakahara, Hiromichi; Vardaci, Emanuele; Vogt, Erich W. (2011). "Discovery of the elements with atomic numbers greater than or equal to 113 (IUPAC Technical Report)". Pure and Applied Chemistry. 83 (7): 1. doi:10.1351/PAC-REP-10-05-01.
  30. ↑ "Element 118 Detected, With Confidence". Chemical and Engineering news. 2006-10-17. Retrieved 2008-01-18. I would say we're very confident.
  31. ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ ۳۱٫۲ ۳۱٫۳ Chowdhury, Roy P.; Samanta, C.; Basu, D. N. (2006). "α decay half-lives of new superheavy elements". Phys. Rev. C. 73: 014612. arXiv:nucl-th/0507054. Bibcode:2006PhRvC..73a4612C. doi:10.1103/PhysRevC.73.014612.
  32. ↑ الگو:Cite doi
  33. ↑ Samanta, C. ; Chowdhury, R. P. ; Basu, D.N. (2007). "Predictions of alpha decay half-lives of heavy and superheavy elements". Nucl. Phys. A. 789: 142–154. arXiv:nucl-th/0703086. Bibcode:2007NuPhA.789..142S. doi:10.1016/j.nuclphysa.2007.04.001.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  34. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام 60s وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  35. ↑ Chatt, J. (1979). "Recommendations for the Naming of Elements of Atomic Numbers Greater than 100". Pure Appl. Chem. 51 (2): 381–384. doi:10.1351/pac197951020381.
  36. ↑ "Discovery of New Elements Makes Front Page News". Berkeley Lab Research Review Summer 1999. 1999. Retrieved 2008-01-18.
  37. ↑ "New chemical elements discovered in Russia`s Science City". 2007-02-12. Retrieved 2008-02-09.
  38. ↑ Yemel'yanova, Asya (2006-12-17). "118-й элемент назовут по-русски (118th element will be named in Russian)" (به روسی). vesti.ru. Retrieved 2008-01-18.
  39. ↑ "Российские физики предложат назвать 116 химический элемент московием (Russian Physicians Will Suggest to Name Element 116 Moscovium)" (به روسی). rian.ru. 2011. Retrieved 2011-05-08.
  40. ↑ "News: Start of the Name Approval Process for the Elements of Atomic Number 114 and 116". International Union of Pure and Applied Chemistry. Retrieved 2 December 2011.
  41. ↑ Koppenol, W. H. (2002). "Naming of new elements (IUPAC Recommendations 2002)" (PDF). Pure and Applied Chemistry. 74 (5): 787. doi:10.1351/pac200274050787.
  42. ↑ de Marcillac, Pierre; Coron, Noël; Dambier, Gérard; Leblanc, Jacques; Moalic, Jean-Pierre (April 2003). "Experimental detection of α-particles from the radioactive decay of natural bismuth". Nature. 422 (6934): 876–878. Bibcode:2003Natur.422..876D. doi:10.1038/nature01541. PMID 12712201.
  43. ↑ Considine, Glenn D.; Kulik, Peter H. (2002). Van Nostrand's scientific encyclopedia (9 ed.). Wiley-Interscience. ISBN 978-0-471-33230-5. OCLC 223349096.
  44. ↑ Oganessian, Yu. T. (2007). "Heaviest nuclei from 48Ca-induced reactions". Journal of Physics G: Nuclear and Particle Physics. 34 (4): R165–R242. Bibcode:2007JPhG...34..165O. doi:10.1088/0954-3899/34/4/R01.
  45. ↑ "New Element Isolated Only Briefly". The Daily Californian. 2006-10-18. Retrieved 2008-01-18.
  46. ↑ Chowdhury, Roy P.; Samanta, C.; Basu, D. N. (2008). "Search for long lived heaviest nuclei beyond the valley of stability". Physical Reviews C. 77 (4): 044603. arXiv:0802.3837. Bibcode:2008PhRvC..77d4603C. doi:10.1103/PhysRevC.77.044603.
  47. ↑ Chowdhury, R. P. ; Samanta, C. ; Basu, D.N. (2008). "Nuclear half-lives for α -radioactivity of elements with 100 ≤ Z ≤ 130". At. Data & Nucl. Data Tables. 94 (6): 781–806. arXiv:0802.4161. Bibcode:2008ADNDT..94..781C. doi:10.1016/j.adt.2008.01.003.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  48. ↑ ۴۸٫۰ ۴۸٫۱ Royer, G.; Zbiri, K.; Bonilla, C. (2004). "Entrance channels and alpha decay half-lives of the heaviest elements". Nuclear Physics A. 730 (3–4): 355–376. arXiv:nucl-th/0410048. Bibcode:2004NuPhA.730..355R. doi:10.1016/j.nuclphysa.2003.11.010.
  49. ↑ Duarte, S. B.; Tavares, O. A. P.; Gonçalves, M.; Rodríguez, O.; Guzmán, F.; Barbosa, T. N.; García, F.; Dimarco, A. (2004). "Half-life predictions for decay modes of superheavy nuclei". Journal of Physics G: Nuclear and Particle Physics. 30 (10): 1487–1494. Bibcode:2004JPhG...30.1487D. doi:10.1088/0954-3899/30/10/014.
  50. ↑ Bader, Richard F.W. "An Introduction to the Electronic Structure of Atoms and Molecules". McMaster University. Retrieved 2008-01-18.
  51. ↑ "Ununoctium (Uuo) – Chemical properties, Health and Environmental effects". Lenntech. Archived from the original on January 16, 2008. Retrieved 2008-01-18.
  52. ↑ Goidenko, Igor; Labzowsky, Leonti; Eliav, Ephraim; Kaldor, Uzi; Pyykko¨, Pekka (2003). "QED corrections to the binding energy of the eka-radon (Z=118) negative ion". Physical Review A. 67 (2): 020102(R). Bibcode:2003PhRvA..67b0102G. doi:10.1103/PhysRevA.67.020102.
  53. ↑ Eliav, Ephraim; Kaldor, Uzi; Ishikawa, Y; Pyykkö, P (1996). "Element 118: The First Rare Gas with an Electron Affinity". Physical Review Letters. 77 (27): 5350–5352. Bibcode:1996PhRvL..77.5350E. doi:10.1103/PhysRevLett.77.5350. PMID 10062781.
  54. ↑ Takahashi, N. (2002). "Boiling points of the superheavy elements 117 and 118". Journal of Radioanalytical and Nuclear Chemistry. 251 (2): 299–301. doi:10.1023/A:1014880730282.
  55. ↑ Nash, Clinton S.; Bursten, Bruce E. (1999). "Spin-Orbit Effects, VSEPR Theory, and the Electronic Structures of Heavy and Superheavy Group IVA Hydrides and Group VIIIA Tetrafluorides. A Partial Role Reversal for Elements 114 and 118". Journal of Physical Chemistry A. 1999 (3): 402–410. doi:10.1021/jp982735k.

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ اوگانسون موجود است.
جدول تناوبی
H   He
Li Be   B C N O F Ne
Na Mg   Al Si P S Cl Ar
K Ca   Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr
Rb Sr   Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe
Cs Ba La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb Lu Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn
Fr Ra Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No Lr Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og
فلزهای قلیایی فلزهای قلیایی خاکی لانتانیدها آکتینیدها فلز واسطه فلزات پس‌واسطه شبه‌فلزها نافلزها هالوژن‌ها گازهای نجیب
 جدول تناوبی با جزئیات بیشتر
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=اوگانسون&oldid=13313032»