پرش به محتوا

بحران یمن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

</noinclude> بحران یمن با انقلاب ۲۰۱۱–۲۰۱۲ علیه رئیس‌جمهور، علی عبدالله صالح که ۳۳ سال رهبری یمن را بر عهده داشت، آغاز شد.[۱][۲] پس از آن که صالح در اوایل سال ۲۰۱۲ به عنوان بخشی از توافق میانجی‌گری دولت یمن و گروه‌های مخالف، از سمت خود کنار رفت، دولت، به رهبری معاون سابق رئیس‌جمهور صالح، عبدربه منصور هادی، تلاش کرد تا چشم‌انداز سیاسی پرشتاب کشور را متحد کند و تهدیدات القاعده در شبه جزیره عربستان و ستیزه‌جویان حوثی که سال‌ها شورش طولانی در شمال، راه انداخته بودند را دفع کند.[۳][۴][۵]

در سپتامبر ۲۰۱۴، شورش حوثی‌ها به یک جنگ داخلی تمام عیار تبدیل شد، زیرا جنگجویان حوثی به پایتخت یمن، صنعا، هجوم بردند و هادی را مجبور کردند تا با دیگر جناح‌های سیاسی بر سر «دولت وحدت» مذاکره کند.[۳] شورشیان، به اعمال فشار بر دولت تضعیف شده ادامه دادند تا اینکه پس از اینکه کاخ ریاست‌جمهوری و اقامتگاه شخصی وی مورد حمله گروه شبه‌نظامی قرار گرفت و هادی به همراه وزیران خود در ژانویه ۲۰۱۵ استعفا داد.[۶][۷]

ماه بعد، حوثی‌ها دولت یمن را تحت کنترل خود اعلام، پارلمان را منحل و یک کمیته انقلابی موقت به رهبری محمد علی حوثی، پسرعموی عبدالملک حوثی، رهبر حوثی‌ها، تأسیس کردند.[۶][۷] هادی به عدن گریخت و در آنجا اعلام کرد که رئیس‌جمهور قانونی یمن باقی می‌ماند، پایتخت موقت این کشور را عدن اعلام کرد و از مقامات دولتی وفادار و اعضای ارتش خواست تا نزد او جمع شوند.[۸][۹]

در ۲۷ مارس ۲۰۱۵، بی‌بی‌سی گزارش داد که هادی «از نیروهای شورشی در شهر عدن گریخته است» و متعاقباً «به ریاض پایتخت عربستان سعودی رسیده است» زیرا «مقامات سعودی حملات هوایی را در یمن آغاز کردند».[۱۰] از سال ۲۰۱۷، مجلس انتقالی جنوبی نیز علیه دولت مبارزه کرده است.[۳]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Hendawi, Hamza (12 October 2014). "Yemen's crisis reflects arc of Arab Spring revolts". Yahoo! News. Archived from the original on 9 February 2015. Retrieved 8 February 2015.
  2. al-Naggar, Mona (6 February 2015). "In Yemen, Hard Times Remain a Constant as Rebels Take Charge". The New York Times. The New York Times. Archived from the original on 9 February 2015. Retrieved 6 February 2015.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Cruickshank, Paul; Hummel, Kristina, eds. (21 October 2022). "The Houthi Jihad Council: Command and Control in 'the Other Hezbollah'" (PDF). CTC Sentinel. West Point, New York: Combating Terrorism Center. 15 (10): 1–23. Archived from the original (PDF) on 21 October 2022. Retrieved 5 December 2022. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «CTC-Sentinel 2022» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  4. "Meet The Group That Now Rules Yemen". BuzzFeed. 6 February 2015. Archived from the original on 6 February 2015. Retrieved 6 February 2015.
  5. "Al-Qaeda thrives in Yemen amid weak security, stalled dialogue". Al Arabiya. 6 February 2015. Archived from the original on 9 February 2015. Retrieved 6 February 2015.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ al-Haj, Ahmed (6 February 2015). "Yemen's Shiite rebels announce takeover of country". The Columbian. Archived from the original on 7 February 2015. Retrieved 6 February 2015. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «takeover» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ "Houthi militia installs 'presidential council' to run Yemen". Middle East Eye. 6 February 2015. Archived from the original on 1 January 2016. Retrieved 6 February 2015. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «installs» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  8. "Yemen's Hadi denies Aden secession". Anadolu Agency. 21 March 2015. Archived from the original on 20 June 2015. Retrieved 22 March 2015.
  9. Kerr, Simeon (26 February 2015). "UN and Gulf back Yemeni president Hadi amid fears of civil war". Financial Times. Archived from the original on 2 March 2015. Retrieved 22 March 2015.
  10. "President Hadi leaves Yemen as Saudi-led raids continue". BBC. 27 March 2015. Archived from the original on 24 April 2015. Retrieved 27 May 2015.