پرش به محتوا

کاربر:The Stray Dog

جاوید شاه!
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط The Stray Dog (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۴ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۹:۰۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

به نام خِرَد
خیام اگر ز باده مستی، خوش باشبا ماهرخی اگر نشستی، خوش باش
چون عاقبت کار جهان نیستی استانگار که نیستی، چو هستی خوش باش
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گویند کسان بهشت با حور خوش استمن میگویم که آب انگور خوش است
این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدارکاواز دهل شنیدن از دور خوش است
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گر من ز می مُغانه مستم، هستم،گر کافِر و گَبْر و بت‌پرستم، هستم
هر طایفه‌ای به من گمانی دارد،من زانِ خودم، چُنان‌که هستم هستم
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گویند بهشت و حوض کوثر باشدجوی می و شیر و شهد و شکر باشد
پر کن قدح باده و بر دستم نهنقدی ز هزار نسیه بهتر باشد
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
صانع به جهان کهنه همچون ظرفی استآبی است به معنا و به ظاهر برفی است
بازیچه کفر و دین به طفلان بسپاربگذر زمقامی که خدا هم حرفی است
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چون مُرده شوم، خاکِ مرا گُم سازید،احوالِ مرا عبرتِ مردم سازید؛
خاک تن من به باده آعشته کنید،وَز کالبدم خشتِ سَرِ خُم سازید

The Stray Dog «سگ ولگرد»


اگر ۵۰ میلیون تن یک سخن احمقانه بگویند، باز هم آن سخن احمقانه است. (آناتول فرانس)