ساتراپ
ساتراپ شکل یونانی‌شدهٔ واژهٔ خشثر پاون (به پارسی باستان: xšaθrapāvan) است که در زمان هخامنشیان برای اشاره به استاندار (والی، حاکم)از آن استفاده می‌شده‌است، توضیح این که استان یا ولایت را «ساتراپ‌نشین» می‌نامیدند.
ریشه‌شناسی[ویرایش]
این نام در پهلوی به شکل شهرپان و در زبان پارسی نو به شکل شهربان و شهرب درآمده‌است. شهرب به معنی استاندار به کار می‌رفته‌است.[نیازمند منبع] این واژه در زبان یونانی به ساتراپ تبدیل شده‌است[۱] (Satrap). اسکندر و سلوکوس (۳۱۲ - ۲۸۱ پیش از میلاد) جانشین او نیز سرزمین‌های خود را به ساتراپی‌های فراوانی بخش کرده بودند. سرزمین‌های سلوکوس ۷۲ بخش و برای هر کدام یک ساتراپ برگمارد ولی ساتراپ‌های او کوچکتر از ساتراپ‌های هخامنشی و اسکندر بوده‌است.[۲]
در دوران سلوکیان[ویرایش]
از سال ۳۳۰ تا ۳۲۸ پیش از میلاد تعدادی از ایرانیان توسط اسکندر به عنوان ساتراپ انتصاب می‌شوند و برخی از فرماندهان ایرانی در ارتش اسکندر مشغول به کار می‌گردند.[۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ مشیرالدوله، حسن پیرنیا، ایران باستان،"قسمت تمدنی و فرهنگی تاریخ دورهٔ هخامنشیان"
- ↑ پیرنیا، حسن خان مشیرالدوله، ایران باستان (باستانی)، ج ۱ ص ۴۳۸ و ج ۲ ص ۱۴۶۷ و ج ۳ ص ۲۰۹۳
- ↑ CHRONOLOGY OF IRANIAN HISTORY PART 1 iranicaonline.org
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون تاریخ است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
