ساکا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو
Scythia and Parthia in about 170 BC (before the Yuezhi invaded Bactria).

ساکا اصطلاحی در فارسی و سانسکریت برای قوم سکاها بوده که قبایلی از ایرانیان شرقی بیابان‌گرد در استپ‌های اوراسیا بودند. مردمانی در ناحیه تاشکند، فرغانه، کاشغر، نشیمن داشتند که در منابع چینی به آن سسه (Sse) گفته می‌شد، در منابع فارسی و هندی به آنان ساکا یا شاکا گفته می‌شد، یونانی‌ها به آنها ساکای می‌گفتند. آنها در واقع «سکاهای آسیایی» بودند. آنها شاخه‌ای از خانواده بزرگ سکایی-سرمتی بودند و ایرانیان بیابان‌گردی در استپ‌های شمال غربی بودند.

منابع[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ساکا&oldid=27197618»