نزدیکی به شبهه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

«نزدیکی به شبهه» یا «وطی به شبهه» از نظر فقه شیعه نزدیکی اشتباهی یک مرد است با زنی که همسر او نیست.
دلایل:

  • شبهه در موضوع:


مثل این که با زنی به اعتقاد اینکه زوجه‌اش است نزدیکی نماید

  • شبهه در حکم:


مثل این که خواهر پسری را که با او لواط کرده به اعتقاد این که صحیح است عقد نماید و با او نزدیکی کند.[۱]

وضعیت فرزندان[ویرایش]

اگر فرزندی به وجود آید حلال‌زاده محسوب می‌شود و مطابق معمول از والدین خود ارث خواهد برد. مگر آنکه اثبات شود که این ارث بردن ناشی از جهل نبوده و شخص پنهان کاری کرده باشد.[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]