تیم ملی فوتبال آلمان: تفاوت میان نسخه‌ها

آلمان
لقب(ها)	Die Mannschaft (تیم)، Nationalelf (یازده ملی‌پوش) یا DFB-Elf (یازده ملی‌پوش)، Die Adler (عقاب‌ها)، Schwarz und Weiß (سیاه‌وسفید)
فدراسیون	فدراسیون فوتبال آلمان; (Deutscher Fußball-Bund – DFB)
کنفدراسیون	یوفا (اروپا)
سرمربی	یوآخیم لوو
کاپیتان	مانوئل نویر
بیشترین بازی ملی	لوتار ماتئوس (۱۵۰)
بیشترین گل ملی	میروسلاو کلوزه (۷۱)
کد فیفا	GER
رنگ‌های خانگی	رنگ‌های مهمان
رده‌بندی فیفا
کنونی	۱۶
برترین	۱ (دسامبر ۱۹۹۲، اوت ۱۹۹۳، دسامبر ۱۹۹۳، فوریهٔ ۱۹۹۴ – مارس ۱۹۹۴، ژوئن ۱۹۹۴، ژوئیهٔ ۲۰۱۴ – ژوئیهٔ ۲۰۱۵، ژوئیهٔ ۲۰۱۷)
پایین‌ترین	۱ (دسامبر ۱۹۹۲، اوت ۱۹۹۳، دسامبر ۱۹۹۳، فوریهٔ ۱۹۹۴ – مارس ۱۹۹۴، ژوئن ۱۹۹۴، ژوئیهٔ ۲۰۱۴ – ژوئیهٔ ۲۰۱۵، ژوئیهٔ ۲۰۱۷)
نخستین بازی ملی
	سوئیس ۵–۳ آلمان ; (بازل، سوئیس؛ ۵ آوریل ۱۹۰۸)
بهترین پیروزی
	آلمان ۱۶–۰ امپراتوری روسیه ; (استوکهلم، سوئد؛ ۱ ژوئیه ۱۹۱۲)
بدترین شکست
	آماتورهای انگلستان ۹–۰ آلمان ; (آکسفورد، انگلستان؛ ۱۳ مارس ۱۹۰۹)
جام جهانی
حضور	۱۸ (نخستین حضور در ۱۹۳۴)
بهترین نتیجه	قهرمان، ۱۹۵۴، ۱۹۷۴، ۱۹۹۰، ۲۰۱۴
جام ملت‌های اروپا
حضور	۱۱ (نخستین حضور در ۱۹۷۲)
بهترین نتیجه	قهرمان، ۱۹۷۲، ۱۹۸۰، ۱۹۹۶
جام کنفدراسیون‌ها
حضور	۲ (نخستین حضور در ۱۹۹۹)
بهترین نتیجه	قهرمان، ۲۰۱۷

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

→ تفاوت قدیمی‌تر تفاوت جدیدتر ←

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده

دیداریویکی‌متن

درخط

نسخهٔ ‏۱۶ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۶:۵۴

تیم ملی فوتبال آلمان (به [Die deutsche Fußballnationalmannschaft] Error: {{Lang-xx}}: متن دارای نشانه‌گذاری ایتالیک است (راهنما)) تیم فوتبالی است که از سال ۱۹۰۸، نمایندهٔ کشور آلمان در مسابقات بین‌المللی است.^[۲] این تیم تحت کنترل فدراسیون فوتبال آلمان (Deutscher Fußball-Bund) است که در سال ۱۹۰۰ تأسیس شده‌است.^[۶]^[۷] در سال ۱۹۴۹، آلمان به دو تیم آلمان غربی و آلمان شرقی تقسیم شد که هر دو توسط فیفا به رسمیت شناخته شدند تا سال ۱۹۹۰ که دوباره با هم متحد شدند. رکوردهای این دو تیم، با هم ادغام شده‌است.^[۸]^[۹]

آلمان پس از برزیل دومین تیم ملی موفق فوتبال در دنیاست. آن‌ها چهار بار قهرمان جام جهانی فوتبال (۱۹۵۴، ۱۹۷۴، ۱۹۹۰، ۲۰۱۴) و سه بار قهرمان جام ملت‌های اروپا (۱۹۷۲، ۱۹۸۰، ۱۹۹۶) شده‌اند.^[۶] آن‌ها همچنین دارای سه نایب‌قهرمانی در جام ملت‌های اروپا، چهار نایب قهرمانی در جام جهانی و چهار مقام سومی در جام جهانی هستند.^[۶] آلمان شرقی در سال ۱۹۷۶ قهرمان المپیک نیز شد.^[۱۰] آلمان تنها کشوری است که هم در ردهٔ مردان و هم در ردهٔ زنان در جام جهانی فوتبال به مقام قهرمانی رسیده‌است.^[۱۱] همچنین تنها کشور اروپایی (در دنیا به همراه برزیل) است که به تمام جام‌های جهانی که اجازهٔ حضور در آن‌ها را داشته، راه یافته‌است. سرمربی فعلی این تیم، یواخیم لو است.

القاب

در آلمان این تیم به صورت ساده Nationalmannschaft (تیم ملی)، DFB-Auswahl (منتخب DFB) یا Nationalelf (یازده ملی‌پوش) خطاب می‌شود در حالی که در رسانه‌های خارجی به آن‌ها Mannschaft (تیم) گفته می‌شود. از عبارت‌های Die Adler (عقاب‌ها) یا Deutsche Adler (عقاب‌های آلمانی) نیز گاهی استفاده می‌شود.^[۱۲]

پیشینه

دوران ابتدایی

بین سال ۱۹۰۱–۱۸۹۹ قبل از تشکیل تیم‌های ملی در رده بین‌المللی تیم بین‌المللی آلمان ۵ بازی غیررسمی با انگلیس انجام داد که در همه این بازی‌ها، انگلیسی‌ها موفق به شکست آلمان‌ها شدند. ۸ سال بعد از تأسیس فدراسیون فوتبال آلمان، آلمان اولین بازی رسمی خود را با تیم ملی سوئیس انجام داد که سوئیس با نتیجه ۵ بر ۳ آلمان را مغلوب کرد.^[۲] به‌طور تصادفی اولین بازی‌های تیم ملی آلمان بعد از جنگ جهانی اول و بعد از جنگ جهانی دوم و همچنین بعد از اتحاد آلمان همه مقابل سوئیس انجام شده‌است. حتی اولین قهرمانی آلمان در جام جهانی نیز در کشور سوئیس بوده‌است.

در سال‌های اولیه بازیکنان به وسیله DFB (فدراسیون فوتبال آلمان) انتخاب می‌شدند. در آن زمان هنوز مربی برای تیم انتخاب نشده بود. اولین مربی تیم ملی آلمان اتو نرتز بود که معلم مدرسه در شهر مانهایم بود و هدایت تیم ملی را از سال‌های ۱۹۳۶–۱۹۲۶ بر عهده گرفت.^[۱۳] فدراسیون به دلیل رکود بزرگ توانایی اعزام تیم ملی به اروگوئه را در سال ۱۹۳۰ برای نخستین دوره جام جهانی فوتبال نداشت. اما ۴ سال بعد، در نخستین حضور خود در جام جهانی در ایتالیا، موفق به کسب مقام سوم شد. در سال ۱۹۳۶ که المپیک در شهر برلین برگزار شد تیم ملی عملکرد ضعیفی به نمایش گذاشت و سپ هربرگر به عنوان مربی آلمان منصوب شد. در سال ۱۹۳۷ بعد از برد ۸–۰ دانمارک در شهر بیرسلاو (وروتسواف) به نام یازده مردان بیرسلاو معروف شدند.^[۱۴]^[۱۵]

بعد از الحاق اتریش به آلمان نازی) در سال ۱۹۳۸ (آنشلوس) به دلیل درخواست سیاستمداران آلمان نازی، ۵ یا ۶ بازیکن حرفه‌ای اتریش به تیم ملی آلمان پیوستند تا در جام جهانی ۱۹۳۸ در فرانسه شرکت کنند اما تیم ملی آلمان در همان ابتدای کار از دور رقابت‌ها کنار رفت و بدترین نتیجه تاریخ جام جهانی آلمان کسب شد (صرف نظر از سال ۱۹۳۰ و ۱۹۵۰ که آلمان در این جام‌ها شرکت نکرد).

در زمان جنگ جهانی دوم تیم ملی آلمان بیش از ۳۰ بازی ملی انجام داد اما در سال ۱۹۴۲ همه بازیکنان تیم ملی برای انجام وظیفه سربازی فراخوانده شدند.

سه تیم ملی آلمان

به زمانی گفته می‌شود که بعد از جنگ جهانی دوم آلمان داری سه تیم بود آلمان غربی، آلمان شرقی و تیم ملی فوتبال زارلند.

شگفتی در برن

آلمان غربی به کاپیتانی فریتس والتر در جام جهانی فوتبال ۱۹۵۴ موفق به کسب مقام قهرمانی شد. این قهرمانی در حالی به دست آمد که آلمان در دور گروهی مسابقات ۸–۳ مغلوب مجارستان شده بود اما در فینال جام جهانی فوتبال ۱۹۵۴ آلمان ۶ دقیقه به پایان بازی با گل هلموت ران موفق به شکست مجارستان با نتیجه ۳ بر ۲ شد و به نظر کارشناسان شگفتی بزرگی در برن اتفاق افتاد.

باخت‌های به یاد ماندنی: گل ومبلی و بازی قرن

آلمان در جام جهانی فوتبال ۱۹۵۸ به مقام چهارمی رسید و در جام جهانی فوتبال ۱۹۶۲ تا مرحله یک چهارم نهایی پیش رفت. به دلیل نتایج نه چندان راضی‌کننده فدراسیون هدایت تیم ملی را بر عهده هلموت شون گذاشت. درجام جهانی فوتبال ۱۹۶۶ آلمان شوروی را با یک گل شکست داد تا بازی فینال را در مقابل تیم میزبان یعنی انگلیس در ورزشگاه ومبلی برگزار کند. بازی در وقت‌های معمول ۲–۲ به پایان رسید اما ضربه بحث‌برانگیز جف هرست، که به اعتقاد آلمان از خط نگذشته بود، را کمک داور بازی گل اعلام کرد تا بازی ۳–۲ به سود انگلیس شود. در دقایق پایانی وقت اضافی انگلیس گل دیگری را به ثمر رساند تا بازی را انگلیس ۴–۲ برده و قهرمان شود.

در جام جهانی فوتبال ۱۹۷۰ در مکزیک آلمان برای انتقام آمد. آن‌ها موفق شدند انتقام شکست ۴ سال قبل خود در مقابل انگلیس را بگیرند. سپس در مرحله نیمه نهایی به مصاف ایتالیا رفتند. در این بازی خاطره انگیز که بعدها از آن به عنوان بازی قرن یاد شد آلمان علی‌رغم بازی بسیار نزدیک و مصدومیت فرانتس بکن‌باوئر که شانه‌اش دررفته بود بازی را ۴–۳ واگذار کرد. اما اتفاق خوبی که برای آلمان‌ها در این جام رخ داد آقای گلی گرد مولر گلزن افسانه‌ای آلمان با ۱۰ گل زده بود. آلمان در بازی رده‌بندی با یک گل اروگوئه را شکست داد و به مقام سومی رسید.

جام جهانی در خاک خودی

قبل از جام جهانی فوتبال ۱۹۷۴ آلمان موفق به قهرمانی اروپا در سال ۱۹۷۲شد و در فینال شوروی را با سه گل شکست داد و آماده جام جهانی شد. آلمان در فینال این رقابت‌ها به مصاف هلند رفت. تیمی که با اجرای توتال فوتبال بازی‌های درخشانی از خود به نمایش گذاشته بود و مدعی اصلی جام بود. در بازی فینال هلند با گل یوهان نیکنز یک بر صفر پیش افتاد اما بازی بسته و دقیق آلمان کار را برای هلند سخت کرد. آلمان با گل‌های پائول برایتنر و گرد مولر دومین قهرمانی در جام جهانی را تجربه کرد.

اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰

در اروپا آلمان در بازی فینال مغلوب چکسلواکی شد. بازی در وقت قانونی ۲–۲ به پایان رسید اما در ضربات پنالتی آلمان ۵ بر ۳ بازی را واگذار کرد. از آن موقع به بعد تیم ملی آلمان هرگز در ضربات پنالتی مغلوب نشده‌است فقط دو مورد از دست دادن پنالتی دیده می‌شود که یکی از آن‌ها در نیمه نهایی جام جهانی فوتبال ۱۹۸۲ اولی اشتیلیکه پنالتی خود را از دست داد هر چند که در آخر آلمان بود که فرانسه را شکست داد. مورد دوم از دست دادن پنالتی لوکاس پودولسکی در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ مقابل صربستان بود. آلمان در جام جهانی فوتبال ۱۹۷۸ واقع در آرژانتین نتوانست از عنوان قهرمانی خود دفاع کند و با باخت ۳ بر ۲ مقابل اتریش از گردونه رقابت کنار رفت و مربی موفق آلمان هلموت شون بازنشسته شد و هدایت تیم ملی آلمان را یوپ دروال بر عهده گرفت. تحت مربیگری یوپ آلمان موفق به فتح جام ملت‌های اروپا در سال ۱۹۸۰ شد. در جام جهانی ۱۹۸۲ آلمان‌ها نمایش خوبی داشتند و به مقام نایب قهرمانی مسابقات رسیدند. آلمان در بازی فینال ۳–۱ از ایتالیا باخت. بازی به یاد ماندنی برای آلمان‌ها در این جام برد تیم ملی فوتبال فرانسه بود که بازی ۳–۱ باخته را به تساوی ۳–۳ رساندند و در ضربات پنالتی پیروز بازی شدند.

افتخارات بکن باوئر برای تیم ملی آلمان

بعد از نتیجه ضعیف در جام ملت‌های اروپا در سال ۱۹۸۴ آلمان با قدرت در جام جهانی فوتبال ۱۹۸۶ حاضر اما بار دیگر در بازی فینال بازی را به آرژانتین و دیگو مارادونا باختند تا سومین نایب قهرمانی خود را تجربه کرده باشند. در سال ۱۹۸۸آلمان در مرحله نیمه نهایی جام ملتهای اروپا از هلند شکست خوردند. اما در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۰ با شکست دادن آرژانتین در فینال انتقام گرفته و لوتار ماتیوس کاپیتان آلمان و بهترین هافبک وسط تاریخ سومین جام ژرمن‌ها را بالای سر برد. فرانتس بکن‌باوئر تنها کسی در تاریخ فوتبال است که هم به عنوان مربی و هم به عنوان کاپیتان جام جهانی را فتح کرده‌است. این یکی از خاص‌ترین عناوین تاریخچه فوتبال است که در کتاب تاریخ جام جهانی فقط یک نام در جلوی آن نوشته شده‌است: فرانتس بکن باوئر

دوران برتی فوگتس(۱۹۹۸–۱۹۹۰)

بعد از قهرمانی آلمان در جام جهانی دو کشور آلمان غربی و آلمان شرقی به هم پیوستند و بازیکنان خوبی مانند ماتیاس سامر و اولف کیرشتن در ترکیب تیم ملی آلمان قرار گرفتند. اولین بازی آلمان در عرصه بین‌المللی بعد از اتحاد جام ملت‌های اروپا ۱۹۹۲ می‌باشد که دانمارک شگفتی ساز مسابقات شد و موفق به پیروزی برابر آلمان در فینال شد. مشکلی که آلمان در این دوران داشت کهولت سن بازیکنانش بود. آن‌ها عملکرد مناسبی در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴ نداشتند و بلغارستان موفق به شکست آلمان در دور یک چهارم نهایی مسابقات شد. در جام ملت‌های اروپا ۱۹۹۶ آلمان موفق به کسب قهرمانی در این جام شد. با گل طلایی الیور بیرهوف که در وقت‌های اضافی بازی به ثمر رسید، بیرهوف به عنوان اولین بازیکنی لقب گرفت که گل طلایی را به ثمر رسانده‌است. این آخرین قهرمانی آلمان در سطح اروپااست. بعد از قهرمانی آلمان در این جام آن‌ها راهی فرانسه شدند تا در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۸ شرکت کنند. باز هم آلمان خوب کار نکرد و در مرحله یک چهارم نهایی با سه گل مغلوب کرواسی شد. بعد از این باخت آلمان، مربی تیم برتی فوگتس از سمت خود برکنار شد و به جای او اریش ریبک انتخاب شد.

دوران کان و بالاک

آلمان دچار افت شدیدی از لحاظ بازیکن شد اما در میان این مشکلات دو بازیکن شاخص آلمان الیور کان و میشائیل بالاک امیدبخش بودند. ابتدا در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰ آلمان با عملکردی ضعیف از دور رقابت‌ها حذف شد و اریش ریبک از سمت خود استعفاء داد و به جای او رودی فولر مربی تیم ملی آلمان شد. تیم رودی فولر در جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲ به خوبی کار کرد و با درخشش دروازه‌بان افسانه ای الیور کان، میشائیل بالاک هافبک و میروسلاو کلوزه بهترین گلزن تمام ادوار جام جهانی تا مرحله فینال رفتند و این بار در فینال مغلوب برزیل شدند. بعد از این آلمان نتوانست موفقیت خود در جام جهانی ۲۰۰۲ را تکرار کند و در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ در دور گروهی حذف شدند و رودی فولر از سمت خود کنار رفت و یورگن کلینزمان به عنوان جانشین او انتخاب شد.

آلمان‌ها امید زیادی داشتند که درجام جهانی فوتبال ۲۰۰۶، که در کشور خودشان برگزار می‌شد، قهرمان شوند. آلمان در این بازی‌ها نتایج خوبی کسب کردند و با پیروزی در هر سه بازی مرحله گروهی و با شکست دادن تیم ملی فوتبال آرژانتین که یکی از تیم‌های آماده این جام بود پا به مرحله نیمه نهایی گذاشتند اما در این مرحله مغلوب تیم ملی فوتبال ایتالیا شدند. در مرحله رده‌بندی این مسابقات آلمان پرتغال را شکست داد و به مقام سوم دست یافت. میروسلاو کلوزه با زدن ۵ گل در این تورنومنت توانست جایزه کفش طلا را دریافت کند.

نسل جدید فوتبال آلمان با مربیگری لو (۲۰۰۶–۲۰۱۴)

پس از جام جهانی یواخیم لو که دستیار کلینزمان بود سرمربی آلمان شد. در این زمان سیاست فدراسیون فوتبال آلمان به پرورش بازیکنان جوان تغییر کرد و با مربیگری یواخیم لو در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ عملکرد خوبی داشت و با گذشت از سد پرتغال و ترکیه در مراحل یک چهارم نهایی و نیمه نهای به فینال راه یافت ولی در مرحله فینال مغلوب تیم ملی فوتبال اسپانیا شد.

آلمانی‌ها با بازیکنانی کاملاً جوان مانند مسعود اوزیل، توماس مولر، تونی کروس، متس هوملس، سامی خدیرا و مانوئل نویر در بازی‌های جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ نیز خوش درخشیدند و با بردهای خیره کنند مقابل تیم‌های انگلیس و آرژانتین در کارشناسان را متحیر کرد. اما باز هم در مرحله نیم نهایی مغلوب اسپانیا شد. در مرحله رده‌بندی اروگوئه را شکست داد و به مقام سوم رسید. در این رقابت‌ها میروسلاو کلوزه با به ثمر رساندن ۱۴ گل در جام جهانی رکورد گرد مولر آلمانی را شکست و توماس مولر نیز توانست کفش طلا و جایزه بهترین بازیکن جوان را نسیب خود کند.

در جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ آلمان یکی از قدرتمندترین تیم‌ها بود که با پیروزی در تمام بازی‌های خود در مرحله مقدماتی به این مسابقات صعود کرده بود. همچنین با توجه به قرار گرفتن آن‌ها در گروه مرگ (پرتغال، هلند و دانمارک) مسابقات به خوبی عمل کردند. آلمان‌ها با شکست یونان در مرحله یک چهارم نهایی توانستند رکورد ۱۵ بازی ملی بدون باخت را از خود به جا بگزارند اما در نیمه نهایی ۲۰۱۲ با یک بازی عجیب در مقابل ایتالیا که اصلاً نشانی از آلمان آماده قبل از نیمه نهایی نداشت، بازی را ۲ بر ۱ واگذار کردند.

قهرمانی جام جهانی ۲۰۱۴

در نهایت آلمان یواخیم لوو توانست در جام جهانی ۲۰۱۴ با شکست همه رقیبان از جمله پیروزی به یاد ماندنی ۷–۱ برابر برزیل میزبان و در نهایت شکست آرژانتین با اقتدار به مقام قهرمانی دست یابد. در این دوره از بازی‌ها میروسلاو کلوزه با دو گلی که در این رقابت‌ها به ثمر رساند از رونالدوی برزیلی پیشی گرفت و با ۱۶ گل بهترین گلزن ادواری جام جهانی لقب گرفت. همچنین آلمان تنها کشور اروپایی شد که در طول تاریخ موفق به قهرمانی در خاک قاره آمریکا شده‌است.

بازیکنان تیم آلمان بعد از برد جام جهانی ۲۰۱۴

جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۶ و جام کنفدراسیون‌ها ۲۰۱۷

پس از قهرمانی در جام جهانی ۲۰۱۴، اولین تورنمنت رسمی تیم ملی آلمان در حالی آغاز شد که سه بازیکن عضو تیم قهرمان جام جهانی ۲۰۱۴ یعنی میروسلاو کلوزه، پر مرته ساکر و فیلیپ لام، از فوتبال ملی خداحافظی کرده بودند. تیم، در انتخابی رقابت‌های یورو شروع نا ناامیدکننده ای داشتند. آن‌ها بازی اول خود را ۲–۱ به اسکاتلند در خانه باختند و در بازی بعدی نیز برای اولین بار در تاریخ خود مغلوب لهستان شدند. پس از دو شکست متوالی، به تساوی ۱–۱ مقابل ایرلند رضایت دادند و اولین پیروزی خود را در مقابل جبرالطارق با نتیجه ۴ بر ۰ بدست آوردند. آخرین بازی خود در پایان سال را نیز مقابل اسپانیا انجام دادند. مشکلات بازی‌های ملی همچنان ادامه‌دار بود، مساوی و باخت به ایرلند کار را برای آلمان سخت می‌کرد. اما توانستند شکست مقابل لهستان و اسکاتلند را جبران و با پیروزی برابر گرجستان، صعود خود به رقابت‌های جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۶ را قطعی کنند.

در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۶، المان با درخشش برابر اکراین، جام را با برد آغاز کردند. در بازی دوم مقابل لهستان به تساوی ۰–۰ رضایت دادند و با پیروزی ۱–۰ برابر ایرلند شمالی، به عنوان سرگروه گروه C رقابت‌ها به دور بعدی صعود کردند. تیم در یک‌هشتم نهایی مقابل اسلواکی قرار گرفت و با نتیجه ۳–۰ توانست به مرحله یک چهارم نهایی این رقابت صعود کند. مرحله ای که المان توانست برای اولین بار ایتالیا را در یک تورنمنت شکست دهد. این بازی که یک بازی جنجالی بود، در وقت‌های عادی و اضافه با نتیجه ۱–۱ مساوی شد تا در ضربات پنالتی تیم برتر مشخص شود. در این بازی بیش از ۲۰ پنالتی زده شد و در آخر یوناس هکتور، آخرین پنالتی این مسابقه را تبدیل به گل کرد تا المان برای اولین بار ایتالیا را شکست دهد. در مرحله نیمه نهایی، آلمان با کشور میزبان یعنی فرانسه بازی کرد. تیم به دنبال چهارمین قهرمانی خود بود اما با شکست ۲–۰ مقابل فرانسه، به آلمان بازگشتند. این مسابقه دومین بازی فرانسه مقابل المان پس از سال ۱۹۵۸ بود.

در ۲ ژوئیه سال ۲۰۱۷، آلمان با تیم دوم خود به با نام آلمان B شناخته می‌شد، وارد رقابت‌های جام کنفدراسیون‌های ۲۰۱۷ شد. آلمان با پیروزی ۱–۰ برابر شیلی، توانست برای اولین بار قهرمان جام کنفدراسیون‌ها شود.

رسوایی و حذف در مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۱۸

پرونده:Fans in berlin .jpg

طرفداران آلمان در حال تماشایی بازی المان و کره جام جهانی ۲۰۱۸ در برلین

با وجود پیروزی در تمام مسابقات انتخابی جام جهانی ۲۰۱۸ و قهرمانی جام کنفدراسیون‌ها ۲۰۱۷، تیم المان که به عنوان قهرمان دوره قبلی جام جهانی پا به روسیه می‌گذاشت، اولین بازی خود برابر مکزیک را به طرز عجیبی با نتیجه ۰–۱ واگذار کرد. این برای دومین بار از سال ۱۹۸۲ بود که المان اولین بازی خود را در جام جهانی می‌بازد. آلمان در دومین بازی خود برابر سوئد، با گل دقیقه ۵+۹۰ تونی کروس که دیرترین گل تاریخ جام جهانی بود امیدها را برای باقی ماندن در روسیه زنده نگه داشت. اما باخت ۰–۲ به کره در شهر کازان، تیر خلاص را به کاروان مانشافت زد. این اتفاق در حالی رخ داد که المان هیچ وقت در مرحله گروهی جام جهانی حذف نشده بود جز در سال ۱۹۳۸ که مسابقات به‌طور گروهی برگزار نمی‌شدند.

یکی از مهم‌ترین دلایل حذف المان در جام جهانی، حواشی ایجاد شده قبل از تورنمنت بود. مسوت اوزیل و ایلکای گوندوگان که از مهاجران ترکی‌تبار به المان هستند، با گرفتن عکس با رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه حواشی زیادی را در آلمان ایجاد کرد که برای کاروان آلمان گران تمام شد.

ورزشگاه

آلمان بیشتر بازی‌های ملی را در ورزشگاه المپیک برلین انجام داده‌است.

افتخارات

جام جهانی

- قهرمان(۴بار): ۱۹۵۴، ۱۹۷۴، ۱۹۹۰، ۲۰۱۴
- نایب قهرمان(۴بار): ۱۹۶۶، ۱۹۸۲، ۱۹۸۶، ۲۰۰۲
- سومی(۴بار): ۱۹۳۴، ۱۹۷۰، ۲۰۰۶، ۲۰۱۰
- چهارمی(۱بار): ۱۹۵۸

جام ملت‌های اروپا

- قهرمان(۳بار): ۱۹۷۲، ۱۹۸۰، ۱۹۹۶
- نایب قهرمان(۳بار): ۱۹۷۶، ۱۹۹۲، ۲۰۰۸
- سومی(۲بار): ۱۹۸۸، ۲۰۱۲

جام کنفدراسیون‌ها

- قهرمان (۱بار): ۲۰۱۷
  - - سومی(۱بار): ۲۰۰۵

المپیک تابستانی

- قهرمان(۱بار): ۱۹۷۶
- نایب قهرمان(۲بار): ۱۹۸۰و۲۰۱۶
- سومی(۳بار): ۱۹۶۴، ۱۹۷۲، ۱۹۸۸
- چهارمی(۱بار): ۱۹۵۲

خلاصه افتخارات

رقابت				مجموع
جام جهانی فوتبال	۴	۴	۴	۱۲
جام ملت‌های اروپا	۳	۳	۲	۸
جام کنفدراسیون‌ها	۱	۰	۱	۲
المپیک	۱	۲	۳	۶
مجموع	۹	۹	۱۰	۲۸

بازیکنان

ترکیب فعلی

۲۳ بازیکن در لیست زیر برای جام جهانی فوتبال ۲۰۱۸ دعوت شده‌اند.

ش.	پست	بازیکن	ت‌ت (سن)	بازی	گل	باشگاه
۱	دروازه‌بان	مانوئل نویر (کاپیتان)	۲۷ مارس ۱۹۸۶ ‏(۳۸ سال)	۷۶	۰	بایرن مونیخ
۱۲	دروازه‌بان	کوین تراپ	۸ ژوئیهٔ ۱۹۹۰ ‏(۳۳ سال)	۳	۰	پاری سن ژرمن
۲۲	دروازه‌بان	مارک-آندره تر اشتگن	۳۰ آوریل ۱۹۹۲ ‏(۳۱ سال)	۲۰	۰	بارسلونا

۲	مدافع	ماروین پلاتنهارد	۲۶ ژانویهٔ ۱۹۹۲ ‏(۳۲ سال)	۶	۰	هرتابرلین
۳	مدافع	یوناس هکتور	۲۷ مهٔ ۱۹۹۰ ‏(۳۳ سال)	۳۸	۳	کلن
۴	مدافع	ماتیاس گینتر	۱۹ ژانویهٔ ۱۹۹۴ ‏(۳۰ سال)	۱۸	۲	بروسیا مونشن گلادباخ
۵	مدافع	متس هوملس	۱۶ سپتامبر ۱۹۸۸ ‏(۳۵ سال)	۶۴	۵	بایرن مونیخ
۱۵	مدافع	نیکلاس زوله	۳ سپتامبر ۱۹۹۵ ‏(۲۸ سال)	۱۱	۰	بایرن مونیخ
۱۶	مدافع	آنتونیو رودیگر	۳ مارس ۱۹۹۳ ‏(۳۱ سال)	۲۴	۱	چلسی
۱۷	مدافع	ژرومه بواتنگ	۳ سپتامبر ۱۹۸۸ ‏(۳۵ سال)	۷۱	۱	بایرن مونیخ
۱۸	مدافع	یاشوا کیمیش	۸ فوریهٔ ۱۹۹۵ ‏(۲۹ سال)	۲۹	۳	بایرن مونیخ

۶	هافبک	سامی خدیرا	۴ آوریل ۱۹۸۷ ‏(۳۷ سال)	۷۵	۷	یوونتوس
۷	هافبک	یولیان دراکسلر	۲۰ سپتامبر ۱۹۹۳ ‏(۳۰ سال)	۴۴	۶	پاری سن ژرمن
۸	هافبک	تونی کروس	۴ ژانویهٔ ۱۹۹۰ ‏(۳۴ سال)	۸۳	۱۲	رئال مادرید
۱۰	هافبک	مسعود اوزیل	۱۵ اکتبر ۱۹۸۸ ‏(۳۵ سال)	۹۰	۲۳	آرسنال
۱۴	هافبک	لئون گورتزکا	۶ فوریهٔ ۱۹۹۵ ‏(۲۹ سال)	۱۵	۶	شالکه ۰۴
۱۹	هافبک	سباستین رودی	۲۸ فوریهٔ ۱۹۹۰ ‏(۳۴ سال)	۲۵	۱	بایرن مونیخ
۲۰	هافبک	یولیان برانت	۲ مهٔ ۱۹۹۶ ‏(۲۷ سال)	۱۶	۱	بایر ۰۴ لورکوزن
۲۱	هافبک	ایلکای گوندوغان	۲۴ اکتبر ۱۹۹۰ ‏(۳۳ سال)	۲۶	۴	منچستر سیتی

۹	مهاجم	تیمو ورنر	۶ مارس ۱۹۹۶ ‏(۲۸ سال)	۱۴	۸	لایپزیگ
۱۱	مهاجم	مارکو رویس	۳۱ مهٔ ۱۹۸۹ ‏(۳۴ سال)	۳۱	۹	بروسیا دورتموند
۱۳	مهاجم	توماس مولر	۱۳ سپتامبر ۱۹۸۹ ‏(۳۴ سال)	۹۱	۳۸	بایرن مونیخ
۲۳	مهاجم	ماریو گومز	۱۰ ژوئیهٔ ۱۹۸۵ ‏(۳۸ سال)	۷۵	۳۱	اشتوتگارت

بیشترین بازی ملی

تا ۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۴.

#	بازیکن	سال	بازی ملی	گل
۱	لوتار ماتئوس	۱۹۸۰–۲۰۰۰	۱۵۰	۲۳
۲	میروسلاو کلوزه	۲۰۰۱–۲۰۱۴	۱۳۶	۷۱
۳	لوکاس پودولسکی	۲۰۰۴–تاکنون	۱۱۶	۴۷
۴	فیلیپ لام	۲۰۰۴–۲۰۱۴	۱۱۳	۵
۵	یورگن کلینزمن	۱۹۸۷–۱۹۹۸	۱۰۸	۴۷
۶	باستیان شواینشتایگر	۲۰۰۴–تاکنون	۱۰۷	۲۳
۷	یورگن کولر	۱۹۸۶–۱۹۹۸	۱۰۵	۲
۸	فرانتس بکن‌باوئر	۱۹۶۵–۱۹۷۷	۱۰۳	۱۴
۸	پر مرته‌ساکر	۲۰۰۴–۲۰۱۴	۱۰۳	۴
۱۰	توماس هسلر	۱۹۸۸–۲۰۰۰	۱۰۱	۱۱

بهترین گلزنان

تا ۹ ژوئیه ۲۰۱۴.

#	بازیکن	سال	گل	بازی ملی	میانگین
۱	میروسلاو کلوزه	۲۰۰۱–۲۰۱۴	۷۱	۱۳۶	۰٫۵۲
۲	گرد مولر	۱۹۶۶–۱۹۷۴	۶۸	۶۲	۱٫۱۳
۳	یورگن کلینزمن	۱۹۸۷–۱۹۹۸	۴۹	۱۰۸	۰٫۴۵
	رودی فولر	۱۹۸۲–۱۹۹۴	۴۷	۹۰	۰٫۵۲
	لوکاس پودولسکی	۲۰۰۴–۲۰۱۴	۴۷	۱۱۶	۰٫۴۱
۶	کارل-هاینتس رومنیگه	۱۹۷۶–۱۹۸۶	۴۵	۹۵	۰٫۴۸
۷	اووه زلر	۱۹۵۴–۱۹۷۰	۴۳	۷۲	۰٫۶۰
۸	میشائل بالاک	۱۹۹۹–۲۰۱۰	۴۲	۹۸	۰٫۴۳
۹	الیور بیرهوف	۱۹۹۶–۲۰۰۲	۳۷	۷۰	۰٫۵۳
۱۰	فریتس والتر	۱۹۴۰–۱۹۵۸	۳۳	۶۱	۰٫۵۴

پانویس

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ "Germany: FIFA/Coca-Cola World Ranking". FIFA. Retrieved 12 September 2013.
↑ ^۲٫۰ ^۲٫۱ ^۲٫۲ "All matches of The National Team in 1908". DFB. Retrieved 1 August 2008.
↑ "All matches of The National Team in 1912". DFB. Archived from the original on 22 October 2012. Retrieved 1 August 2008.
↑ "All matches of The National Team in 1909". DFB. Retrieved 1 August 2008.
↑ Note that this match is not considered to be a full international by the English FA, and does not appear in the records of the England team
↑ ^۶٫۰ ^۶٫۱ ^۶٫۲ "Germany". FIFA. Retrieved 14 January 2012.
↑ "Germany's strength in numbers". UEFA. Retrieved 14 January 2012.
↑ "Statistics – Most-capped players". DFB. Retrieved 11 October 2011.
↑ "Statistics – Top scorers". DFB. Retrieved 11 October 2011.
↑ "Olympic Football Tournament Montreal 1976". FIFA. Retrieved 28 December 2011.
↑ Sports Around the World: History, Culture, and Practice
↑ heimatsport.de – Ganz in Weiß: Die Adler tragen ihre neuen Kleider
↑ "Professor Otto Nerz". DFB (به آلمانی). Retrieved 13 March 2012.
↑ Muras, Udo (16 May 2007). "Nur Hitler konnte sie stoppen" (به آلمانی). Retrieved 7 March 2012.
↑ "All matches of The National Team in 1937". DFB. Retrieved 1 January 2009.

پیوند به بیرون

* DFB's German national football team page

[FIFA_Rank-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ "Germany: FIFA/Coca-Cola World Ranking". FIFA. Retrieved 12 September 2013.

[First_game-2] ۲٫۰ ^۲٫۱ ^۲٫۲ "All matches of The National Team in 1908". DFB. Retrieved 1 August 2008.

[3] "All matches of The National Team in 1912". DFB. Archived from the original on 22 October 2012. Retrieved 1 August 2008.

[4] "All matches of The National Team in 1909". DFB. Retrieved 1 August 2008.

[5] Note that this match is not considered to be a full international by the English FA, and does not appear in the records of the England team

[GermanyFIFA-6] ۶٫۰ ^۶٫۱ ^۶٫۲ "Germany". FIFA. Retrieved 14 January 2012.

[7] "Germany's strength in numbers". UEFA. Retrieved 14 January 2012.

[Most-capped_players-8] "Statistics – Most-capped players". DFB. Retrieved 11 October 2011.

[Top_scorers-9] "Statistics – Top scorers". DFB. Retrieved 11 October 2011.

[10] "Olympic Football Tournament Montreal 1976". FIFA. Retrieved 28 December 2011.

[11] Sports Around the World: History, Culture, and Practice

[12] tsport.de – Ganz in Weiß: Die Adler tragen ihre neuen Kleider

[13] "Professor Otto Nerz". DFB (به آلمانی). Retrieved 13 March 2012.

[14] Muras, Udo (16 May 2007). "Nur Hitler konnte sie stoppen" (به آلمانی). Retrieved 7 March 2012.

[15] "All matches of The National Team in 1937". DFB. Retrieved 1 January 2009.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

@@ خط ۱۳: / خط ۱۳: @@
 | Most caps      = [[لوتار ماتئوس]] (۱۵۰)
 | Top scorer     = [[میروسلاو کلوزه]] (۷۱)
-| FIFA Rank      = ۱
+| FIFA Rank      = ۱۶
 | FIFA max       = ۱<ref name="FIFA Rank">{{cite web |url=http://www.fifa.com/associations/association=ger/ranking/gender=m/index.html |title=Germany: FIFA/Coca-Cola World Ranking |publisher = [[فیفا|FIFA]] |accessdate=12 September 2013}}</ref>
 | FIFA max date  = دسامبر ۱۹۹۲، اوت ۱۹۹۳، دسامبر ۱۹۹۳، فوریهٔ ۱۹۹۴ – مارس ۱۹۹۴، ژوئن ۱۹۹۴، ژوئیهٔ ۲۰۱۴ – ژوئیهٔ ۲۰۱۵، ژوئیهٔ ۲۰۱۷

ن ب و تیم‌های حاضر در جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶
قهرمان	ایتالیا
نایب قهرمان	فرانسه
مقام سوم	آلمان
مقام چهارم	پرتغال
یک‌ چهارم نهایی	آرژانتین برزیل انگلستان اوکراین
یک ‌هشتم نهایی	استرالیا اکوادور غنا مکزیک هلند اسپانیا سوئد سوئیس
مرحلهٔ گروهی	آنگولا کاستاریکا ساحل عاج کرواسی چک ایران ژاپن کرهٔ جنوبی پاراگوئه لهستان عربستان سعودی صربستان و مونته‌نگرو توگو ترینیداد و توباگو تونس ایالات متحده آمریکا