تیم ملی فوتبال کره جنوبی
 | |||
| لقب(ها) | جنگجویان تایگوک ببرهای آسیا | ||
|---|---|---|---|
| فدراسیون | فدراسیون فوتبال کره جنوبی | ||
| کنفدراسیون | کنفدراسیون فوتبال آسیا | ||
| سرمربی | پائولو بنتو | ||
| کاپیتان | سون هیونگ-مین | ||
| بیشترین بازی ملی | هونگ میونگ-بو (۱۳۷) | ||
| بیشترین گل ملی | چا بوم-کون (۵۶) | ||
| ورزشگاه خانگی | ورزشگاه جام جهانی سئول | ||
| کد فیفا | KOR | ||
| |||
| رده‌بندی فیفا | |||
| کنونی | ۳۶ | ||
| برترین | ۱۷ (دسامبر ۱۹۹۸) | ||
| پایین‌ترین | ۶۹ (نوامبر ۲۰۱۴، ژانویه ۲۰۱۵) | ||
| نخستین بازی ملی | |||
 کرهٔ جنوبی ۵-۱ هنگ کنگ  (هنگ کنگ؛ ۶ ژوئیه، ۱۹۴۸) | |||
| بهترین پیروزی | |||
کرهٔ جنوبی ۱۶-۰ نپال  (اینچئون، کره جنوبی؛ ۲۹ سپتامبر ۲۰۰۳) | |||
| بدترین شکست | |||
کرهٔ جنوبی ۰-۱۲ سوئد  (لندن، انگلیس؛ ۵ اوت ۱۹۴۸) | |||
| جام جهانی | |||
| حضور | ۱۱ (نخستین حضور در ۱۹۵۴) | ||
| بهترین نتیجه | چهارم، ۲۰۰۲ | ||
| جام ملت‌های آسیا | |||
| حضور | ۱۳ (نخستین حضور در ۱۹۵۶) | ||
| بهترین نتیجه | قهرمان؛ ۱۹۵۶، ۱۹۶۰ | ||
تیم ملی فوتبال کره جنوبی نمایندهٔ کره جنوبی در رویدادهای بین‌المللی فوتبال است که زیرنظر فدراسیون فوتبال کره جنوبی اداره می‌شود. کره جنوبی با ۱۱ بار حضور در جام جهانی در میان تیم‌های آسیایی رکورددار است و نخستین و تنها تیم آسیایی است که به نیمه نهایی جام جهانی، در سال ۲۰۰۲ که میزبانی آن را بر عهده داشت، راه یافته‌است.
کره جنوبی همچنین ۳ قهرمانی بازی‌های آسیایی در سال‌های ۱۹۷۰، ۱۹۷۸ و ۱۹۸۶ و سه نایب قهرمانی در سال‌های ۱۹۵۴، ۱۹۵۸ و ۱۹۶۲ و یک مدال برنز در سال ۱۹۹۰ را کسب کرده‌است. تیم زیر ۲۳ سال آن هم در بازی‌های آسیایی ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ به مدال برنز رسید.
منابع[ویرایش]
برندگان جام ملت‌های آسیا | |
|---|---|
میزبانان جام جهانی فوتبال | |
|---|---|
|
تیم‌های حاضر در جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ | |
|---|---|
| قهرمان | |
| نایب قهرمان | |
| مقام سوم | |
| مقام چهارم | |
| یک چهارم نهایی | |
| یک هشتم نهایی | |
| مرحلهٔ گروهی | |
تیم‌های حاضر در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ | |
|---|---|
| قهرمان | |
| نایب قهرمان | |
| مقام سوم | |
| مقام چهارم | |
| یک چهارم نهایی | |
| یک هشتم نهایی | |
| مرحلهٔ گروهی | |
