پرش به محتوا

تتراکائین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Fatranslator (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۵۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

تتراکائین
داده‌های بالینی
AHFS/Drugs.commonograph
مدلاین پلاسa682640
روش مصرف داروTopical, Epidural, Spinal
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
  • (Prescription only)
داده‌های فارماکوکینتیک
پیوند پروتئینی۷۵٫۶
شناسه‌ها
  • 2-(dimethylamino)ethyl 4-(butylamino)benzoate
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.002.106 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC۱۵H۲۴N۲O۲
جرم مولی264.363 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • O=C(OCCN(C)C)c1ccc(NCCCC)cc1
  • InChI=1S/C15H24N2O2/c1-4-5-10-16-14-8-6-13(7-9-14)15(18)19-12-11-17(2)3/h6-9,16H,4-5,10-12H2,1-3H3 ✔Y
  • Key:GKCBAIGFKIBETG-UHFFFAOYSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

تتراکائین (به انگلیسی: Tetracaine)

رده درمانی: بی‌حس‌کننده موضعی

اشکال دارویی: قطره و آمپول

موارد مصرف

قطره چشمی تتراکائین اصولاً جهت درمان درد چشم و بیحسی قرنیه بکار می‌رود. آمپول آن برای بی‌حسی نخاعی، اپیدورال، بلوک‌کردن عصب محیطی، پری‌نوریوم و اندام تحتانی به کار می‌رود.

مکانیسم اثر

تتراکائین با رقابت با کلسیم در نشستن بر روی گیرنده‌های غشائی عصبی باعث کنترل عبور سدیم از وراء غشای سلولی می‌شود و مرحله دپولاریزاسیون پتاسیل عمل را کاهش می‌دهد. این اثرات با تثبیت برگشت‌پذیر غشای سلول‌های عصبی در نتیجه کاهش نفوذپذیری این غشا به یون سدیم، شروع و هدایت امواج عصبی را متوقف می‌کند.

عوارض جانبی

واکنش‌های سیستمیک ممکن است به سرعت یا با تأخیر و تا ۳۰دقیقه پس از تجویز دارو بروز کند، عوارض با شیوع کم آن عبارتند از کبودی‌رنگ پوست، اختلال بینایی یا دوبینی، تشنج، سرگیجه، زنگ زدن گوش، لرزش یارعشه، عصبانیت یا بی‌قراری غیرعادی وتهوع و استفراغ، اریتم، ادم و خارش نیز درمصرف موضعی دارو گزارش شده‌است.

جستارهای وابسته

لیدوکائین

منابع

  • فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی، ۱۳۸۷