پرش به محتوا

اتوسوکزوماید

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Fatranslator (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۴۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

Ethosuximide
داده‌های بالینی
نام‌های تجاریZarontin
AHFS/Drugs.commonograph
مدلاین پلاسa682327
رده‌بندی داروهای
بارداری
  • D (Australia, United States)
روش مصرف داروOral
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمی93%[۱]
متابولیسمHepatic (CYP3A4, CYP2E1)
نیمه‌عمر حذف53 hours
دفعRenal (20%)
شناسه‌ها
  • (RS)-3-ethyl-3-methyl-pyrrolidine-2,5-dione
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.000.954 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC7H11NO2
جرم مولی141.168 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • O=C1NC(=O)CC1(C)CC
  • InChI=1S/C7H11NO2/c1-3-7(2)4-5(9)8-6(7)10/h3-4H2,1-2H3,(H,8,9,10) ✔Y
  • Key:HAPOVYFOVVWLRS-UHFFFAOYSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

اتوسوکزوماید یا اتوسوکسیماید به انگلیسی(Ethosuximide)

اسم تجارتی: Zarontin

طبقه بندی فارماکولوژیک: مشتقات سوکسینامید

گروه دارویی: داروهای ضد صرع و تشنج

شکل دارویی

کپسول ۲۵۰میلی گرمی و شربت ۲۵۰ میلی گرم در ۵ سی سی.

موارد مصرف

اتوسوکسیماید پرمصرف‌ترین دارو صرع کوچک است.

هرچند والپروات مؤثرترین دارو در صرع کوچک است ولی به دلیل عوارض جانبی کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. اتوسوکسوماید عوارض جانبی کمتری دارد بنابراین انتخاب اول صرع کوچک است

اثر: بلوک کانالهای کلسیم. (مثل سایر داروهای ضد صرع از طریق خوراکی به راحتی جذب شده و توسط آنزیم‌های کبدی متابولیزه می گردد)

مقدار مصرف: در بالغین و کودکان بزرگتر از ۶ سال : ۲۵۰ میلی گرم از راه خوراکی(PO) دو بار در روز. در کودکان ۳ تا ۶ سال: ۲۵۰ میلی گرم، به صورت دوز واحد یا منقسم در دو دوز

عوارض جانبی

خواب آلودگی، سر درد، تحریک پذیری، هیرسوتیسم، بی خوابی، دیسترس گوارشی، لتارژی سکسکه عارضه منحصر به فرد اتوسوکسیماید است.

استریو شیمی

انانتیومر

CAS-Nummer: 39122-20-8

CAS-Nummer: 39122-19-5

منابع

  • فارماکولوژی کاتزونگ، چاپ۲۰۰۶، فصل بیست و سوم، داروهای ضد صرع.
  • داروهای ژنریک ایران و دسته بندی داروها، دکتر مصطفی صابر، چاپ هفتم، صفحه:۶۷