شیمی بالینی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
شیمی بالینی یا آسیبشناسی شیمیایی یا زیستشیمی بالینی (به انگلیسی: Clinical Chemistry) یکی از شاخههای دانش پزشکی است. این علم بر پایه آزمایشهایی استوار است که بر اساس آنها در نتیجۀ تشخیص اختلالات در مقدار مواد تشکیلدهنده بدن، بیماریهای مرتبط با آنها شناخته میشود.
منابع[ویرایش]
شاخههای شیمی | |
---|---|
شیمیفیزیک | |
شیمی آلی | |
شیمی معدنی | |
شیمی تجزیه | |
دیگر | |
همچنین ببینید | |
اصول آسیبشناسی | بیماری (عفونت، نئوپلاسم، سببشناسی، بیماریزایی) • همودینامیک (ایسکمی) • التهاب • آسیب سلولی • بهبود زخم
سازگاری سلولی: کاهیدگی • پرسازی • بیشرویش • دشرویش • دگررویش (سنگفرشی، غدهای) مرگ یاخته: بافتمردگی (نکروز انعقادی، نکروز آبکی، سیاهمردگی، نکروز پنیری، نکروز چربی، نکروز فیبرینی، میوسیتولیز) • مرگ برنامهریزیشده سلول (آپوپتوز) • پیکنوز • کاریورکسی • کاریولیز انباشتها: رنگدانه (هموسیدرن، لیپوکروم/لیپوفوشین، ملانین) • تغییر چرب |
---|---|
آسیبشناسی تشریحی | |
آسیبشناسی بالینی |
![]() | این یک مقالهٔ خرد پزشکی است. میتوانید با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |