جان باردین
| جان باردین | |
|---|---|
 | |
| متولد | ۲۳ مهٔ ۱۹۰۸ مدیسن، ویسکانسین |
| مرگ | ۳۰ ژانویهٔ ۱۹۹۱ (۸۲ سال) بوستون، ماساچوست |
| ملیت |  آمریکایی |
| محل کار | آزمایشگاه‌های بلدانشگاه ایلینوی |
| دانش‌آموختهٔ | دانشگاه ویسکانسین-مدیسن (کارشناسی مهندسی برق ۱۹۲۸، کارشناسی ارشد مهندسی برق ۱۹۲۹) دانشگاه پرینستون (دکترای ریاضی فیزیک ۱۹۳۶) |
| استاد راهنما | یوجین ویگنر |
| دانشجویان دکتری وی | ویلیام اِل. مَک‌میلن جان رابرت شریفر نیک هولونیاک |
| دلیل شهرت | اختراع ترانزیستور نظریه BCS ابررسانایی |
| جوایز |  جایزه نوبل فیزیک (۱۹۵۶) نشان ملی علوم (۱۹۶۵)مدال افتخار انجمن مهندسان برق و الکترونیک (۱۹۷۱) جایزه نوبل فیزیک (۱۹۷۲) مدال فرانکلین (۱۹۷۵) نشان افتخار آزادی رئیس‌جمهوری آمریکا (۱۹۷۷) نشان زرین لومونسف (۱۹۸۷) |
| همسر | جِین ماکسوِل |
| فرزندان | جیمز ماکسول باردین ویلیام آلِن باردین الیزابت باردین گرِیتاک |
جان باردین (به انگلیسی: John Bardeen) مهندس و فیزیک‌دان آمریکایی بود که برندهٔ دو جایزه نوبل فیزیک و مدال افتخار انجمن مهندسان برق و الکترونیک IEEE شد. او از مخترعان ترانزیستور می‌باشد و تنها فیزیک‌دانی است که تاکنون دو بار موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک شده‌است. در سال ۱۹۹۰، نام او در میان ۱۰۰ آمریکایی تأثیرگذار قرن در مجله لایف قرار گرفت.
زندگی‌نامه[ویرایش]
باردین در شهر مَدیسون در ایالت ویسکانسین آمریکا زاده شد. پدر او، چارلز باردین، نخستین رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه ویسکانسین بود. باردین تحصیلات مقدماتی‌اش را در شهر زادگاهش، مدیسون، در ویسکانسین گذراند. او در ۱۵ سالگی از دبیرستان فارغ‌التحصیل شد و در همان سن تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه ویسکانسین شروع کرد. او بر خلاف پدرش که یک فرهنگی دانشگاهی بود، برای ادامه تحصیل رشته مهندسی را انتخاب کرد چون به ریاضیات علاقه فراوان داشت و به نظرش مهندسی آینده کاری خوبی هم داشت. وی تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته مهندسی برق در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد از دانشگاه ویسکانسین-مدیسن به ترتیب در سال‌های ۱۹۲۸ و ۱۹۲۹ میلادی به پایان رساند و در سال ۱۹۳۶ میلادی از دانشگاه پرینستون در رشته ریاضی فیزیک درجه دکترا گرفت[۱]. او دو سال بعد به دانشگاه مینه‌سوتا پیوست و از سال ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۱ با درجه استادیاری فیزیک در آنجا تدریس کرد. در سال ۱۹۴۱، در دوران جنگ جهانی دوم، او تدریس در مینه‌سوتا را رها کرد و به عنوان فیزیک‌دان در آزمایشگاه نیروی دریایی مشغول شد[۲]. باردین در سال ۱۹۴۵ میلادی به آزمایشگاه‌های تلفن گراهام بل پیوست. در آنجا بود که با همکاری ویلیام شاکلی و والتر برتن به اختراع ترانزیستور توفیق یافت[۳] و به اشتراک این دو به دریافت جایزه نوبل فیزیک سال ۱۹۵۶ میلادی نایل آمد. باردین از سال ۱۹۵۱ به بعد با درجهٔ استادی فیزیک در دانشگاه ایلینوی مشغول به کار شد. در سال ۱۹۷۱، انجمن مهندسان برق و الکترونیک به پاس خدمات ارزنده جان باردین در درک رسانش الکتریکی جامدات، اختراع ترانزیستور و همچنین ارائه نظریه میکروسکوپی ابررسانایی، به او مدال افتخار خود را اهدا کرد. همچنین یک سال بعد در سال ۱۹۷۲، باردین به همراه لئون نیل کوپر و جان رابرت شریفر دومین جایزه نوبل فیزیک خود را برای ارائه نظریه بی‌سی‌اس در مورد ابررسانایی به دست آورد.[۴] او تنها فیزیک‌دانی است که دو بار موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک شده‌است.[۵][۶] وی در سال ۱۹۹۱ در سن ۸۲ سالگی درگذشت.
دانشگاه ایلینوی در اِربانا-شَمپِین[ویرایش]
باردین در ۱۹۵۱ با ترک آزمایشگاه‌های بل به دانشکده‌های مهندسی برق و فیزیک در دانشگاه ایلینوی در اربانا شمپین پیوست. در ایلینوی، وی دو برنامه تحقیقاتی مهم ایجاد کرد، یکی در دانشکده مهندسی برق و دیگری در دانشکده فیزیک. برنامه تحقیقاتی در دانشکده مهندسی برق، به هر دو جنبه تجربی و نظری دربارهٔ نیمه‌هادی‌ها و برنامه تحقیقاتی در گروه فیزیک، به جنبه‌های نظری سیستم‌های کوانتومی ماکروسکوپی، به ویژه ابررسانایی و مایعات کوانتومی می‌پرداخت. وی از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۷۵ یک استاد فعال در ایلینوی بود و سپس در ۱۹۷۵ بازنشسته شد. پس از بازنشستگی، باردین تحقیقات خود را در طول دهه ۱۹۸۰ ادامه داد و مقالاتی را در مجلات علمی فیزیکال ریویو لترز و فیزیک امروز تا کمتر از یک سال قبل از درگذشتش منتشر کرد.
اولین دانشجوی دکترای او در دانشگاه ایلینوی، نیک هولونیاک (۱۹۵۴)، اولین ال ای دی (دیود نورافشان) را در ۱۹۶۲ اختراع کرد و همچنین موفق به دریافت دو جایزه ارزنده مدال افتخار و مدال ادیسون از انجمن مهندسان برق و الکترونیک شد.[۱۰][۱۱]
دانشگاه ایلینوی به افتخار پروفسور جان باردین، محوطه چهارگوشهٔ مهندسی مشهور خود را چهارگوش باردین نام‌گذاری کرده‌است.
نظریه ابررسانایی[ویرایش]
باردین یکی از پدیدآورندگان نظریه BCS در توجیه پدیده ابررسانایی در مقیاس میکروسکوپی است که به خاطر آن جایزه نوبل فیزیک سال ۱۹۷۲ را به همراه جان رابرت شریفر و لئون کوپر دریافت کرد.
لوح یادبود جان بردین و نظریه ابررسانایی در دانشگاه ایلینوی در اربانا شمپین
پانویس[ویرایش]
- ↑ https://www.pbs.org/transistor/album1/bardeen/index.html
- ↑ "Minnesota Physics Nobel Laureates - Physics at Minnesota". www.physics.umn.edu. Retrieved 2019-10-06.
- ↑ https://patentoffice.ir/patent/30/ترانزیستور
- ↑ کتاب ابررسانایی نوشته ایزاک آسیموف صفحهٔ ۵۰
- ↑ مهدی صارمی‌فر
- ↑ http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/facts/physics/index.html
- ↑ https://ieeexplore.ieee.org/document/643644
- ↑ https://www.pbs.org/transistor/album1/shockley/shockley3.html
- ↑ https://patentoffice.ir/patent/30/ترانزیستور
- ↑ "Biography of John Bardeen 2". PBS. Retrieved 2007-12-24.
- ↑ "Nice Guys Can Finish As Geniuses at University of Illinois in Urbana-Champaign". Knight Ridder News Service. Chicago Tribune. 2003-01-25. Archived from the original on 16 May 2011. Retrieved 2007-08-03.
منابع[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ جان باردین موجود است. |
- صارمی‌فر، مهدی. «کشف دوباره آتش». همشهری آن‌لاین. دریافت‌شده در ۱ دی ۱۳۸۶. پیوند خارجی در
|اثر=وجود دارد (کمک)[پیوند مرده]
- اعضای خارجی انجمن سلطنتی
- اعضای فرهنگستان هنر و دانش آمریکا
- افراد آمریکایی روستبار
- اهالی سامیت، نیوجرسی
- اهالی مدیسن، ویسکانسین
- برندگان جایزه نوبل اهل ایالات متحده آمریکا
- برندگان جایزه نوبل فیزیک
- برندگان نشان ملی دانش
- برندگان نوبل با چندین جایزه
- دانشمندان آزمایشگاه‌های بل
- دانشآموختگان دانشگاه پرینستون
- دانشآموختگان دانشگاه ویسکانسین-مدیسن
- درگذشتگان ۱۹۹۱ (میلادی)
- دریافت کنندگان نشان افتخار انجمن مهندسان برق و الکترونیک
- دریافت‌کنندگان مدال رئیس‌جمهوری آزادی
- راهیافتگان به تالار مشاهیر مخترعین ملی
- زادگان ۱۹۰۸ (میلادی)
- فیزیکدانان اهل ایالات متحده آمریکا
- فیزیکدانان سده ۲۰ (میلادی)
- فیزیکدانان سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا
- فیزیکدانان کوانتوم
- مخترعان اهل ایالات متحده آمریکا
- مهندسان برق اهل ایالات متحده آمریکا
- ندانمگرایان اهل ایالات متحده آمریکا
