گلی کلازید

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گلی کلازید
داده‌های بالینی
AHFS/Drugs.comMicromedex Detailed Consumer Information
کد ATC
داده‌های فارماکوکینتیک
نیمه‌عمر حذف10.4 hours
شناسه‌ها
  • N-(hexahydrocyclopenta[c]pyrrol-2(1H)-ylcarbamoyl)-4-methylbenzenesulfonamide
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.040.221 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC15H21N3O3S
جرم مولی323.412 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • O=S(=O)(c1ccc(cc1)C)NC(=O)NN3CC2CCCC2C3
  • InChI=1S/C15H21N3O3S/c1-11-5-7-14(8-6-11)22(20,21)17-15(19)16-18-9-12-3-2-4-13(12)10-18/h5-8,12-13H,2-4,9-10H2,1H3,(H2,16,17,19) ✔Y
  • Key:BOVGTQGAOIONJV-UHFFFAOYSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

گلی کلازید (به انگلیسی: Gliclazide)

رده درمانی: کاهنده قند خون از دسته سولفونیل اوره‌ها

اشکال دارویی: قرص

موارد مصرف[ویرایش]

نوعی داروی خوراکی برای درمان دیابت می‌باشد. این دارو اصولاً در درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو (غیر وابسته به انسولین) استفاده می‌شود.

مکانیسم اثر[ویرایش]

گلی کلازید باعث تحریک و آزاد شدن مقادیر بیشتر انسولین از لوزالمعده (پانکراس) می‌شود. این کار را با بلوک گیرنده‌های پتاسیم در سلول‌های بتا جزایر لانگرهانس انجام می‌دهد. انسولین هورمونی است که میزان قند خون را کنترل می‌کند. گلی پیزید در درمان بیماران دچار دیابت نوع یک (وابسته به انسولین) بکار نمی‌رود، چرا که در این بیماران پانکراس قادر به ساخت انسولین نمی‌باشد.

گلی کلازید در مقدار درمانی تجمع پلاکتی را کاهش می‌دهد. گلی کلازید علاوه بر تأثیر مستقیم بر بتا سل‌ها برای ترشح انسولین، تأثیر مستقیم بر انتقالات کلسیم داخل سلولی داشته که به‌طور اختصاصی پاسخ دو مرحله‌ای بتاسل‌ها را به غذا بهبود بخشیده که هم مرحله فوری و هم مرحله ثانویه ترشح انسولین بهبود می‌یابد.

عوارض جانبی[ویرایش]

مهمترین عارضه جانبی افت قند خون است و هیپوناترمی (افت سطح سدیم)

سیستم اعصاب مرکزی : سردرد، بیقراری، گیجی

پوست : راش، قرمزی، خارش، کهیر. سولفونیل اوره‌ها به ندرت باعث حساسیت به نور می‌گردد.

گوارشی : تهوع، استفراغ، اسهال، احساس پری سر دل، گاستریت

خونی : آگرانولوسیتوزیس، لکوپنی، ترومبوسیتوپنی، آنمی

کبدی : زردی، افزایش آنزیم‌های کبدی .

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی، ۱۳۸۷