بودیودارون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بودیودارون
داده‌های بالینی
کد ATC
  • None
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
  • US: IND
شناسه‌ها
  • [(2S)-butan-2-yl] 2-[3-[4-[2-(diethylamino)ethoxy]-3,5-diiodobenzoyl]-1-benzofuran-2-yl]acetate
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
کم‌اسپایدر
UNII
ChEMBL
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC27H31I2NO5
جرم مولی۷۰۳٫۳۵۶ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • Ic1cc(cc(I)c1OCCN(CC)CC)C(=O)c2c3ccccc3oc2CC(=O)O[C@@H](C)CC
  • InChI=1S/C27H31I2NO5/c1-5-17(4)34-24(31)16-23-25(19-10-8-9-11-22(19)35-23)26(32)18-14-20(28)27(21(29)15-18)33-13-12-30(6-2)7-3/h8-11,14-15,17H,5-7,12-13,16H2,1-4H3/t17-/m0/s1
  • Key:ZXOSVKYCXLTVGS-KRWDZBQOSA-N

بودیودارون (انگلیسی: Budiodarone) یک عامل ضد آریتمی و آنالوگ شیمیایی آمیودارون است که در حال حاضر در کارآزمایی‌های بالینی در حال مطالعه است. آمیودارون به عنوان موثرترین داروی ضد آریتمی موجود در نظر گرفته می شود، اما عوارض جانبی نامطلوب آن، از جمله سمیت کبدی، ریوی و تیروئید و همچنین تداخلات دارویی متعدد، استفاده از آن را منع می کند. بودیودارون تنها از نظر ساختار با آمیودارون از طریق وجود زنجیره جانبی ثانویه بوتیل استات در موقعیت ۲ قسمت بنزوفوران متفاوت است. این زنجیره جانبی به بودیودارون اجازه می دهد نیمه عمر کوتاه تری نسبت به آمیودارون در بدن داشته باشد (۷ ساعت در مقابل ۳۵ تا ۶۸ روز) که به آن اجازه می‌دهد شروع اثر و متابولیسم سریع تری داشته باشد و در عین حال فعالیت الکتروفیزیولوژیکی مشابهی را حفظ کند. متابولیسم سریعتر بودیودارون باعث ایجاد عوارض جانبی کمتری نسبت به آمیودارون می شود که عمدتاً به دلیل کاهش سطح سمیت در بدن است.[۱][۲][۳][۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Roy D, Talajic M, Dorian P, Connolly S, Eisenberg MJ, Green M, Kus T, Lambert J, Dubuc M, Gagné P, Nattel S, Thibault B (March 2000). "Amiodarone to prevent recurrence of atrial fibrillation. Canadian Trial of Atrial Fibrillation Investigators". The New England Journal of Medicine. 342 (13): 913–20. doi:10.1056/NEJM200003303421302. PMID 10738049.
  2. Singh BN, Singh SN, Reda DJ, Tang XC, Lopez B, Harris CL, Fletcher RD, Sharma SC, Atwood JE, Jacobson AK, Lewis HD, Raisch DW, Ezekowitz MD (May 2005). "Amiodarone versus sotalol for atrial fibrillation". The New England Journal of Medicine. 352 (18): 1861–72. doi:10.1056/NEJMoa041705. PMID 15872201.
  3. Kochiadakis GE, Igoumenidis NE, Marketou ME, Kaleboubas MD, Simantirakis EN, Vardas PE (September 2000). "Low dose amiodarone and sotalol in the treatment of recurrent, symptomatic atrial fibrillation: a comparative, placebo controlled study". Heart (British Cardiac Society). 84 (3): 251–7. doi:10.1136/heart.84.3.251. PMC 1760955. PMID 10956284.
  4. Morey TE, Seubert CN, Raatikainen MJ, Martynyuk AE, Druzgala P, Milner P, Gonzalez MD, Dennis DM (April 2001). "Structure-activity relationships and electrophysiological effects of short-acting amiodarone homologs in guinea pig isolated heart". The Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics. 297 (1): 260–6. PMID 11259553.