ایدز: تفاوت میان نسخه‌ها

ویرایش پیوندها
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
[نسخهٔ بررسی‌نشده][نسخهٔ بررسی‌نشده]
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
جز حذف مطالب تکراری یا بدون منبع
تکمیل مقاله
خط ۲۸: خط ۲۸:
این بیماری همچنین موضوع [[مذهب و ایدز|مجادله ادیان]] شده است.
این بیماری همچنین موضوع [[مذهب و ایدز|مجادله ادیان]] شده است.
{{TOC limit|3}}
{{TOC limit|3}}

== تاریخچه ==
ایدز اولین بار در سال ۱۹۸۱ در امریکا مشاهده شد. اولین مواردی که مشاهده شد در بین معتادان تزریق سرنگ و همچنین همجنسگرایان مرد قرار داشت که به دلیل نامعلومی سیستم دفاعی بدن آنها ضعیف شده بود و علایم بیماری التهاب ریه [[نیوموسیستیک کارینی]] (PCP) در آنها مشاهده می‌شد که این بیماری در افرادی دیده می‌شود که سیستم دفاعی بدنی ضعیفی دارند.<ref name="MMWR2">{{یادکرد ژورنال| نام خانوادگی =Gottlieb MS| عنوان=Pneumocystis pneumonia—Los Angeles. 1981| ژورنال=Am J Public Health| دوره=۹۶| شماره=۶| صفحه=980–1; discussion 982–3| سال=۲۰۰۶| pmid=۱۶۷۱۴۴۷۲| پیوند=http://www.cdc.gov/mmwr/preview/mmwrhtml/june_5.htm| تاریخ دسترسی=March 31, 2009| pmc=۱۴۷۰۶۱۲| پیوند بایگانی= http://web.archive.org/web/20090422042240/http://www.cdc.gov/mmwr/preview/mmwrhtml/june_5.htm| تاریخ بایگانی=April 22, 2009 | doi=10.2105/AJPH.96.6.980 |زبان=en}}</ref>
سپس نوعی سرطان پوست نادر با نام [[کاپوسی سارکوما]] (KS) در میان مردان [[همجنسگرایی|همجنسگرای]] گزارش شد.<ref name="pmid7287964">{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Friedman-Kien AE|عنوان=Disseminated Kaposi's sarcoma syndrome in young homosexual men|ژورنال=J. Am. Acad. Dermatol.|دوره=۵|شماره=۴|صفحه=۴۶۸–۷۱|سال=۱۹۸۱|ماه=October|pmid=۷۲۸۷۹۶۴|doi=10.1016/S0190-9622(81)80010-2|زبان=en}}</ref>
موارد بیشتری از بیماری PCP و KS مشاهده شد و این زنگ خطری برای [[مرکز پیشگیری و کنترل بیماری]] بود و گروهی از طرف این مرکز برای بررسی این واقعه تشکیل شد.<ref name="Basavapathruni_2007">{{یادکرد ژورنال| عنوان =Reverse transcription of the HIV-1 pandemic | نام خانوادگی=Basavapathruni |نام=A | نام خانوادگی۲=Anderson | نام۲ =KS | ژورنال=The FASEB Journal | سال=۲۰۰۷ | ماه=December فصل=۲۱ | شماره=۱۴ |صفحه=۳۷۹۵–۳۸۰۸ | doi=10.1096/fj.07-8697rev | pmid=۱۷۶۳۹۰۷۳|زبان=en}}</ref>

محققان معتقدند که هر دو ویروس HIV-1 و HIV-2 در اصل متعلق به [[نخستی‌سانان]] مرکز افریقا بوده و در اوایل قرن بیست به بدن انسان منتقل شده‌است.<ref name="Origin2011"> {{یادکرد ژورنال| نام خانوادگی=Sharp|نام=PM|عنوان=Origins of HIV and the AIDS Pandemic|ژورنال=Cold Spring Harbor perspectives in medicine|تاریخ=2011 Sep|فصل=۱|شماره=۱|صفحه=a006841|pmid=۲۲۲۲۹۱۲۰|doi=10.1101/cshperspect.a006841|pmc=۳۲۳۴۴۵۱|زبان=en}}</ref> به نظر می‌آید که ویروس HIV-1 در اصل متعلق به مناطق جنوبی [[کامرون]] و تکامل یافتهٔ ویروس SIV ([[ویروس نقص ایمنی میمونی]]) که در میان [[شمپانزه|شمپانزه‌های]] وحشی شیوع دارد، بوده‌است.<ref name="pmid9989410">{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Gao F |عنوان=Origin of HIV-1 in the chimpanzee Pan troglodytes troglodytes |ژورنال=Nature |فصل=۳۹۷ |شماره=۶۷۱۸|صفحه=۴۳۶–۴۱ |سال=۱۹۹۹ |ماه=February |pmid=۹۹۸۹۴۱۰ |doi=۱۰٫۱۰۳۸/۱۷۱۳۰|زبان=en}}</ref> همچنین ویروس HIV-2 تکامل یافتهٔ ویروس SIV میان گونه‌ای میمون به نام [[منگابی دودی]] بوده‌است که در غرب افریقا (از جنوب [[سنگال]] تا غرب [[ساحل عاج]]) زندگی می‌کرده‌است.<ref name="Reeves">{{یادکرد ژورنال | نویسنده=Reeves, J. D. and Doms, R. W | عنوان=Human Immunodeficiency Virus Type 2 | ژورنال=J. Gen. Virol. | سال=۲۰۰۲ | صفحه=۱۲۵۳–۶۵ | فصل=۸۳ | شماره=Pt 6 | pmid=۱۲۰۲۹۱۴۰ | doi=10.1099/vir.0.18253-0|زبان=en}}</ref> [[پخ‌بینیان]]ی مانند [[میمون شب]] نسبت به ویروس HIV-1 مقاوم هستند و این احتمالاً به دلیل یک نوع [[ژن پیوندی]] دو گونه مقاوم ویروس در آنها می‌باشد.<ref name="Goodier">{{یادکرد ژورنال| نویسنده=Goodier, J. , and Kazazian, H. | عنوان=Retrotransposons Revisited: The Restraint and Rehabilitation of Parasites | ژورنال=Cell | سال=۲۰۰۸ | صفحه=۲۳–۳۵ | فصل=۱۳۵ | شماره=۱ | doi = 10.1016/j.cell.2008.09.022 | pmid=۱۸۸۵۴۱۵۲|زبان=en}}(subscription required)</ref>

مدارکی موجود است که نشان می‌دهد انسان‌هایی که در شکار و یا فروش حیوانات دخالت داشتند دچار ویروس SIV شده‌اند.<ref name="Kalish2005">{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Kalish ML |عنوان=Central African hunters exposed to simian immunodeficiency virus |ژورنال=Emerg Infect Dis |فصل=۱۱ |شماره=۱۲ |صفحه=۱۹۲۸–۳۰ |year=۲۰۰۵ |pmid=۱۶۴۸۵۴۸۱ |doi=10.3201/eid1112.050394|زبان=en}}</ref> اگرچه SIV ویروس ضعیفی است که سیستم دفاعی بدن انسان با آن مقابله می‌کند و بیش از چند هفته در بدن انسان باقی نمی‌ماند، اما انتقال سریع و متوالی آن بین انسان‌های مختلف زمان کافی را به این ویروس برای تبدیل آن به HIV می‌دهد.<ref name="Marx2001">{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Marx PA, Alcabes PG, Drucker E |عنوان=Serial human passage of simian immunodeficiency virus by unsterile injections and the emergence of epidemic human immunodeficiency virus in Africa |فصل=۳۵۶ |شماره=۱۴۱۰ |صفحه=۹۱۱–۲۰ |سال=۲۰۰۱ |pmid=۱۱۴۰۵۹۳۸ |ژورنال=Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci |pmc=۱۰۸۸۴۸۴ |doi=10.1098/rstb.2001.0867|زبان=en}}</ref>

بررسی نمونه‌های خونی به جا مانده از گذشته نشان می‌دهد که اولین انسانی که مبتلا به ایدز شده در سال ۱۹۵۹ [[جمهوری دموکراتیک کنگو|کنگو]] جان خود از دست داده‌است. این نخستین و قدیمی‌ترین مورد مرگ شناخته شده در اثر ابتلا به این بیماری محسوب می‌شود.<ref name="Zhu">{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Zhu, T. , Korber, B. T. , Nahmias, A. J. , Hooper, E. , Sharp, P. M. and Ho, D. D.|عنوان=An African HIV-1 Sequence from 1959 and Implications for the Origin of the epidemic|ژورنال=Nature|سال=۱۹۹۸|صفحه=۵۹۴–۷|فصل=۳۹۱|شماره=۶۶۶۷|pmid=۹۴۶۸۱۳۸|doi=۱۰٫۱۰۳۸/۳۵۴۰۰ |پیوند=http://www.nature.com/nature/journal/v391/n6667/full/391594a0.html|زبان=en}}</ref> همچنین ممکن است ویروس اچ‌آی‌وی نخستین بار در سال ۱۹۶۶ به آمریکا رسیده باشد.<ref>{{یادکرد خبر |نام خانوادگی=KOLATA |نام= GINA |عنوان=BOY'S 1969 DEATH SUGGESTS AIDS INVADED U.S. SEVERAL TIMES |نشانی=http://www.nytimes.com/1987/10/28/us/boy-s-1969-death-suggests-aids-invaded-us-several-times.html|خبرگزاری= NY Times|تاریخ بازبینی=۲۰۱۳/۰۱/۱۴ |تاریخ انتشار=October 28, 1987 |ناشر= NY Times|نشانی بایگانی= |تاریخ بایگانی= |کد زبان=en}}</ref> ولی عمده شیوع HIV مربوط به خارج از صحرای آفریقا (و همچنین امریکا) می‌شود و می‌توان آن را به فردی ناشناس و مبتلا به ایدز نسبت داد که در [[هائیتی]] زندگی می‌کرده‌است و با ورود به امریکا در سال ۱۹۶۹ به آن شیوع بخشیده‌است.<ref name="Thomas_Gilbert">{{یادکرد ژورنال| نام خانوادگی=Gilbert |نام= M. Thomas P. |عنوان=The emergence of HIV/AIDS in the Americas and beyond | ژورنال=PNAS | تاریخ=November 20, 2007 |فصل=۱۰۴ |شماره=۴۷ |صفحه=۱۸۵۶۶–۱۸۵۷۰ |پیوند=http://www.pnas.org/content/104/47/18566.full.pdf | قالب=PDF | doi=10.1073/pnas.0705329104 | pmid=۱۷۹۷۸۱۸۶ | pmc=۲۱۴۱۸۱۷|زبان=en}}</ref> پس از آن به سرعت بین گروه‌های پرخطر (در ابتدا در بین مردان همجنس‌گرا) پخش شد. در سال ۱۹۷۸ شیوع ویروس HIV-1 در بین مردان همجنس‌گرای مقیم [[نیویورک (ایالت)|نیویورک]] و [[سان فرانسیسکو]]، ۵ درصد تخمین زده شد که بیانگر این است که هزاران نفر در کشور مبتلاً به ایدز بوده‌اند.<ref name="Thomas_Gilbert" />

در آن اوایل مرکز کنترل بیماری هنوز نامی رسمی برای این بیماری انتخاب نکرده بود و معمولاً نام این بیماری را با بیماری که مریض با آن در ارتباط بود بیان می‌کردند.<ref name="MMWR1982a">{{یادکرد ژورنال | نویسنده=Centers for Disease Control (CDC) | عنوان=Persistent, generalized lymphadenopathy among homosexual males |پیوند=http://www.cdc.gov/mmwr/preview/mmwrhtml/00001096.htm | ژورنال=MMWR Morb Mortal Wkly Rep. | سال=۱۹۸۲ | صفحه=۲۴۹–۲۵۱ | فصل=۳۱| شماره=۱۹ | pmid=۶۸۰۸۳۴۰ | تاریخ دستیابی=August 31, 2011| زبان = en}}</ref> همچنین اسامی مانند ''سارکوم کاپوزی'' یا ''عفونت فرصت‌طلب'' نام‌هایی بوده‌اند که توسط این گروه در سال ۱۹۸۱ استفاده می‌شده‌است.<ref name="MMWR1982b">{{یادکرد ژورنال | نویسنده=Centers for Disease Control (CDC) | عنوان=Opportunistic infections and Kaposi's sarcoma among Haitians in the United States | پیوند=http://www.cdc.gov/mmwr/preview/mmwrhtml/00001123.htm | ژورنال=MMWR Morb Mortal Wkly Rep. | سال=۱۹۸۲ | صفحه=۳۵۳–۳۵۴; ۳۶۰–۳۶۱ | فصل=۳۱ | شماره=۲۶ | pmid=۶۸۱۱۸۵۳ | تاریخ دستیابی=August 31, 2011| زبان=en}}</ref>
واژه ایدز یا سندرم نقص ایمنی اکتسابی اولین بار در سال ۱۹۸۲ توسط پژوهشگران مرکز پیشگیری و کنترل بیماری در [[آتلانتا]] به کار برده شد. تا پایان سال ۱۹۸۲، مواردی از ابتلا به بیماری ایدز در ۵ قاره جهان شناسایی شد. همچنین مشخص شد که یک بیماری که در آفریقا به عنوان «بیماری لاغری» شناخته می‌شد، در واقع شکلی از بیماری ایدز است. در سال ۱۹۸۴ لوک مونتانیه در [[انستیتو پاستور]] [[پاریس]] و رابرت گالو در [[انستیتو ملی سرطان]] در [[واشنگتن]]، به طور جداگانه ویروس مولد ایدز را کشف کردند که این ویروس بعداً «ویروس نقص ایمنی انسانی» یا [[اچ‌آی‌وی]] نامیده شد. همچنین مواردی از انتقال بیماری ایدز در اثر رابطه جنسی میان دو جنس مخالف نمایان شد.<ref name="BBC100">{{یادکرد خبر |نام خانوادگی= |نام= |عنوان= ایدز: صفر تا صد |نشانی= http://www.bbc.co.uk/persian/science/2012/11/121126_hiv_aids_fr_timeline.shtml|خبرگزاری= بی‌بی‌سی|تاریخ بازبینی= ۱۴ ژانویه ۲۰۱۳|تاریخ انتشار= ۲۹ نوامبر ۲۰۱۲|ناشر=بی‌بی‌سی |نشانی بایگانی= |تاریخ بایگانی=}}</ref>

تا پایان سال ۱۹۸۷، در آمریکا ۱۶ هزار و ۹۰۸ نفر در اثر ابتلا به ایدز جان خود را از دست دادند. تا این زمان، [[سازمان جهانی بهداشت]] (WHO) کل موارد ابتلا به بیماری ایدز در جهان را ۷۱ هزار و ۷۵۱ نفر و تعداد کل مبتلایان به این بیماری را در آمریکا ۴۷ هزار و ۲۲ نفر گزارش کرده بود.<ref name="BBC100" />
سازمان جهانی بهداشت با این تخمین که ممکن است ۵ تا ۱۰ میلیون نفر در سراسر جهان به ویروس اچ‌آی‌وی مبتلا باشند، [[برنامه جهانی ایدز]] خود را راه‌اندازی کرد که بعدها در سال ۱۹۹۶ جای خود را به [[برنامه مشترک سازمان ملل متحد برای مقابله با ایدز]] (UNAIDS) داد. در سال ۱۹۸۸ سازمان جهانی بهداشت نخستین روز از ماه دسامبر را به عنوان [[روز جهانی ایدز]] نامگذاری کرده و [[روبان قرمز]] به عنوان یک نماد بین‌المللی برای ایدز معرفی شد.<ref name="BBC100" />


==علائم و نشانه‌ها==
==علائم و نشانه‌ها==
خط ۱۰۱: خط ۸۴:
تزریق غیربهداشتی نقش مهمی در گسترش HIV در کشورهای جنوب صحرای آفریقا دارد. در سال ۲۰۰۷، بین ۱۲ تا ۱۷ درصد از عفونت‌های این منطقه به دلیل استفاده از سرنگ نسبت داده شد.<ref name="UnsafeInjection2009">{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Reid|نام=SR|عنوان=Injection drug use, unsafe medical injections, and HIV in Africa: a systematic review|ژورنال=Harm reduction journal|تاریخ=۲۰۰۹-۰۸-۲۸|فصل=۶|صفحه=۲۴|pmid=۱۹۷۱۵۶۰۱|doi=۱۰٫۱۱۸۶/۱۴۷۷-۷۵۱۷-۶-۲۴|pmc=۲۷۴۱۴۳۴|زبان=en}}</ref> سازمان بهداشت جهانی خطر انتقال از طریق تزریق در آفریقا را ۱٫۲٪ تخمین زده‌است.<ref name="UnsafeInjection2009"/>
تزریق غیربهداشتی نقش مهمی در گسترش HIV در کشورهای جنوب صحرای آفریقا دارد. در سال ۲۰۰۷، بین ۱۲ تا ۱۷ درصد از عفونت‌های این منطقه به دلیل استفاده از سرنگ نسبت داده شد.<ref name="UnsafeInjection2009">{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Reid|نام=SR|عنوان=Injection drug use, unsafe medical injections, and HIV in Africa: a systematic review|ژورنال=Harm reduction journal|تاریخ=۲۰۰۹-۰۸-۲۸|فصل=۶|صفحه=۲۴|pmid=۱۹۷۱۵۶۰۱|doi=۱۰٫۱۱۸۶/۱۴۷۷-۷۵۱۷-۶-۲۴|pmc=۲۷۴۱۴۳۴|زبان=en}}</ref> سازمان بهداشت جهانی خطر انتقال از طریق تزریق در آفریقا را ۱٫۲٪ تخمین زده‌است.<ref name="UnsafeInjection2009"/>


افرادی که [[خالکوبی]]، [[سوراخ‌کاری بدن|سوراخ‌کاری]] و [[زخم‌آرایی]] انجام می‌دهند از نظر تئوری در معرض خطر سرایت هستن، اما تاکنون هیچ مورد مستندی مشاهده نشده‌است.<ref name="CDCBasics2012">{{یادکرد وب|عنوان=Basic Information about HIV and AIDS|پیوند=http://www.cdc.gov/hiv/topics/basic/|اثر=Center for Disease Control and Prevention|تاریخ=April 2012|کد زبان=en}}</ref> [[پشه|پشه‌ها]] و سایر حشرات دیگر نیز قادر به انتقال HIV نیستند.<ref>{{یادکرد وب|پیوند=http://www.rci.rutgers.edu/%7Einsects/aids.htm|عنوان=Why Mosquitoes Cannot Transmit AIDS [HIV virus]|ناشر=Rci.rutgers.edu |date= |تاریخ=۲۰۱۰-۰۷-۲۸|زبان=en}}</ref>
افرادی که [[خالکوبی]]، [[سوراخ‌کاری بدن|سوراخ‌کاری]] و [[زخم‌آرایی]] انجام می‌دهند از نظر تئوری در معرض خطر سرایت هستن، اما تاکنون هیچ مورد مستندی مشاهده نشده‌است.<ref name="CDCBasics2012">{{یادکرد وب|عنوان=Basic Information about HIV and AIDS|پیوند=http://www.cdc.gov/hiv/topics/basic/|اثر=Center for Disease Control and Prevention|تاریخ=April 2012|کد زبان=en}}</ref> [[پشه|پشه‌ها]] و سایر حشره‌های دیگر نیز قادر به انتقال HIV نیستند.<ref>{{یادکرد وب|پیوند=http://www.rci.rutgers.edu/%7Einsects/aids.htm|عنوان=Why Mosquitoes Cannot Transmit AIDS [HIV virus]|ناشر=Rci.rutgers.edu |date= |تاریخ=۲۰۱۰-۰۷-۲۸|زبان=en}}</ref>


=== مادر به فرزند ===
=== مادر به فرزند ===
خط ۱۲۵: خط ۱۰۸:
ویروس HIV به دنبال CCR5 نشانگر CD4<sup>+</sup> T می‌گردد و آنها را از بین می برد<ref name=Julio2011>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=editor|نام=Julio Aliberti,|عنوان=Control of Innate and Adaptive Immune Responses During Infectious Diseases.|ناشر=Springer Verlag|مکان=New York, NY|شابک=978-1-4614-0483-5|صفحه=145|پیوند=http://books.google.ca/books?id=TKMpo5aINVIC&pg=PA145|سال=2011|زبان=en }}</ref> در نهایت واکنش شدید دستگاه ایمنی، عفونت را کنترل می‌کند و مرحله نهفتگی بالینی آغاز می‌گردد. سلول‌های. CD4<sup>+</sup> T در بافت مخاطی باقی می‌مانند. .<ref name=Julio2011/> تکثیر مداوم HIV از وضعیت کلی فعالیت ایمنی حاصل می‌شود.<ref name="pmid18161758">{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Appay V, Sauce D |عنوان=Immune activation and inflammation in HIV-1 infection: causes and consequences|ژورنال=J. Pathol. |دوره=214 |شماره=2 |صفحه=231–41 |سال=2008 |ماه=January |pmid=18161758 |doi=10.1002/path.2276|پیوند=|زبان=en }}</ref> فعالیت دستگاه ایمنی که نمایانگر افزایش فعالیت سلول‌های ایمنی و التهاب [[سیتوکین]] است، از فعالیت چندین [[محصول ژن]] HIV و واکنش دستگاه ایمنی به تکثیر HIV حاصل می‌شود. همچنین از کار افتادن دستگاه ایمنی گوارشی به وسیله تکثیر سلول‌های مخاطی CD4<sup>+</sup> T در طی مرحله عفونی بیماری به این موضوع مربوط می‌شود.<ref name="pmid17115046">{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Brenchley JM, Price DA, Schacker TW, Asher TE, Silvestri G, Rao S, Kazzaz Z, Bornstein E, Lambotte O, Altmann D, Blazar BR, Rodriguez B, Teixeira-Johnson L, Landay A, Martin JN, Hecht FM, Picker LJ, Lederman MM, Deeks SG, Douek DC |عنوان=Microbial translocation is a cause of systemic immune activation in chronic HIV infection |ژورنال=Nat. Med. |دوره=12 |شماره=12 |صفحه=1365–71 |سال=2006 |ماه=December |pmid=17115046|doi=10.1038/nm1511 |پیوند=|زبان=en }}</ref>
ویروس HIV به دنبال CCR5 نشانگر CD4<sup>+</sup> T می‌گردد و آنها را از بین می برد<ref name=Julio2011>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=editor|نام=Julio Aliberti,|عنوان=Control of Innate and Adaptive Immune Responses During Infectious Diseases.|ناشر=Springer Verlag|مکان=New York, NY|شابک=978-1-4614-0483-5|صفحه=145|پیوند=http://books.google.ca/books?id=TKMpo5aINVIC&pg=PA145|سال=2011|زبان=en }}</ref> در نهایت واکنش شدید دستگاه ایمنی، عفونت را کنترل می‌کند و مرحله نهفتگی بالینی آغاز می‌گردد. سلول‌های. CD4<sup>+</sup> T در بافت مخاطی باقی می‌مانند. .<ref name=Julio2011/> تکثیر مداوم HIV از وضعیت کلی فعالیت ایمنی حاصل می‌شود.<ref name="pmid18161758">{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Appay V, Sauce D |عنوان=Immune activation and inflammation in HIV-1 infection: causes and consequences|ژورنال=J. Pathol. |دوره=214 |شماره=2 |صفحه=231–41 |سال=2008 |ماه=January |pmid=18161758 |doi=10.1002/path.2276|پیوند=|زبان=en }}</ref> فعالیت دستگاه ایمنی که نمایانگر افزایش فعالیت سلول‌های ایمنی و التهاب [[سیتوکین]] است، از فعالیت چندین [[محصول ژن]] HIV و واکنش دستگاه ایمنی به تکثیر HIV حاصل می‌شود. همچنین از کار افتادن دستگاه ایمنی گوارشی به وسیله تکثیر سلول‌های مخاطی CD4<sup>+</sup> T در طی مرحله عفونی بیماری به این موضوع مربوط می‌شود.<ref name="pmid17115046">{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Brenchley JM, Price DA, Schacker TW, Asher TE, Silvestri G, Rao S, Kazzaz Z, Bornstein E, Lambotte O, Altmann D, Blazar BR, Rodriguez B, Teixeira-Johnson L, Landay A, Martin JN, Hecht FM, Picker LJ, Lederman MM, Deeks SG, Douek DC |عنوان=Microbial translocation is a cause of systemic immune activation in chronic HIV infection |ژورنال=Nat. Med. |دوره=12 |شماره=12 |صفحه=1365–71 |سال=2006 |ماه=December |pmid=17115046|doi=10.1038/nm1511 |پیوند=|زبان=en }}</ref>


== تشخیص بیماری ==
==تشخیص بیماری ==
[[File:Hiv-timecourse.png|thumb|300px|نمودار عمومی رابطهٔ میان نسخه‌های HIV(تکثیرشده از ویروس‌ها) و شمار CD4<SUP>+</SUP> T با میانگین زمان ابتلاء به HIV بدون مراقبت؛ هربیماری شخص می‌تواند دوره را به قدر قابل توجهی تغییر دهد. {{legend-line|blue solid 2px|تعداد گویچه‌های سفید CD4<sup>+</sup> T (سلول/میلی‌متر مکعب)}} {{legend-line|red solid 2px|HIV RNA تکثیرشده بر میلی‌لیتر پلاسما}}]]
[[تصویر:Hiv-timecourse.png|بندانگشتی|نمودار عمومی رابطهٔ میان نسخه‌های HIV(تکثیرشده از ویروس‌ها) و شمار CD4<SUP>+</SUP> T با میانگین زمان ابتلاء به HIV بدون مراقبت؛ هربیماری شخص می‌تواند دوره را به قدر قابل توجهی تغییر دهد. {{legend-line|blue solid 2px|تعداد گویچه‌های سفید CD4<sup>+</sup> T (سلول/میلی‌متر مکعب)}} {{legend-line|red solid 2px|HIV RNA تکثیرشده بر میلی‌لیتر پلاسما}}]]
بیماری ایدز و HIV با توجه بروز علایم و نشانه‌های بیمار، از طریق آزمایش و بررسی آن در آزمایشگاه تشخیص داده می‌شود.<ref name="WHOCase2007"/> آزمایش HIV به همه کسانی که در معرض خطر قرار دارند توصیه می‌شود، که شامل هر فرد مبتلا به هر نوع بیماری آمیزشی است می‌شود.<ref name="Deut2010"/> در بسیاری از مناطق دنیا، یک سوم حاملان HIV زمانی متوجه می‌شوند که در مرحله پیشرفته‌ای از این بیماری هستند و AIDS یا نقص شدید دستگاه ایمنی آشکار می‌شود..<ref name=Deut2010/>


===آزمایش HIV ===
بیماری ایدز و HIV با توجه بروز علایم و نشانه‌های بیمار، از طریق آزمایش و بررسی آن در آزمایشگاه تشخیص داده می‌شود.<ref name="WHOCase2007"/> آزمایش HIV به همه کسانی که در معرض خطر قرار دارند توصیه می‌شود، که شامل هر فرد مبتلا به هر نوع بیماری آمیزشی است می‌شود.<ref name="Deut2010"/> در بسیاری از مناطق دنیا، یک سوم حاملان HIV زمانی متوجه می‌شوند که در مرحله پیشرفته‌ای از این بیماری هستند و AIDS یا نقص شدید دستگاه ایمنی آشکار می‌شود.<ref name="Deut2010"/>
در اکثر افراد آلوده به HIV، در طول سه تا دوازده هفته پس از عفونت اولیه، یک سری [[پادتن|آنتی‌بادی‌های]] خاص ایجاد می‌گردد.<ref name="M118"/> تشخیص اولیه HIV قبل از تغییر آنتی‌بادی، با اندازه‌گیری اچ‌آی‌وی-[[آران‌ای]] یا [[آنتی‌ژن P24]] انجام می‌شود.<ref name="M118"/> نتایج مثبت به دست آمده توسط آنتی‌بادی یا آزمایش [[واکنش زنجیره‌ای پلیمراز]] (PCR)، توسط PCR و یا توسط آنتی‌بادی دیگری تأیید می‌شوند.<ref name=WHOCase2007/>


آزمایش آنتی‌بادی در کودکان کمتر از ۱۸ ماه، به دلیل وجود مداوم آنتی‌بادی‌های مادری معمولاً نتیجه درستی نمی‌دهند.<ref name=ChildDiag2010>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Kellerman|نام=S|نام خانوادگی۲=Essajee, S|عنوان=HIV testing for children in resource-limited settings: what are we waiting for?|ژورنال=PLoS medicine|تاریخ=2010 Jul 20|دوره=7|شماره=7|صفحه=e1000285|pmid=20652012|doi=10.1371/journal.pmed.1000285|pmc=2907270|زبان=en}}</ref> بنابراین عفونت HIV تنها توسط آزمایش PCR مربوط به HIV RNA یا DNA و یا از طریق آزمایش آنتی‌بادی P24 قابل تشخیص است.<ref name=WHOCase2007/> در اکثر نقاط دنیا دسترسی به آزمایش PCR قابل اعتماد وجود ندارد و افراد باید تا زمانی صبر کنند که علائم پیشرفت کند و یا سن کودک به اندازه کافی باشد و آزمایش آنتی بادی درستی نتیجه دهد.<ref name="ChildDiag2010"/> در کشورهای جنوب صحرای آفریقا در بین سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۹، بین ۳۰ تا ۷۰ درصد مردم، از وضعیت HIV خود آگاه بوده‌اند.<ref name="UN2011Eighty">UNAIDS 2011 pg. 70–80</ref> در سال ۲۰۰۹، بین ۴ تا ۴۲ درصد مردم مورد آزمایش قرار گرفتند.<ref name="UN2011Eighty"/> این ارقام نشان دهنده افزایش قابل توجهی نسبت به ده سال گذشته‌است.<ref name=UN2011Eighty/>
=== آزمایش HIV ===
در اکثر افراد آلوده به HIV، در طول سه تا دوازده هفته پس از عفونت اولیه، یک سری [[پادتن|آنتی‌بادی‌های]] خاص ایجاد می‌گردد.<ref name="M118"/> تشخیص اولیه HIV قبل از تغییر آنتی‌بادی، با اندازه‌گیری اچ‌آی‌وی-[[آران‌ای]] یا [[آنتی‌ژن P24]] انجام می‌شود.<ref name="M118"/> نتایج مثبت به دست آمده توسط آنتی‌بادی یا آزمایش [[واکنش زنجیره‌ای پلیمراز]] (PCR)، توسط PCR و یا توسط آنتی‌بادی دیگری تأیید می‌شوند.<ref name="WHOCase2007"/>


===طبقه‌بندی عفونت HIV===
آزمایش آنتی‌بادی در کودکان کمتر از ۱۸ ماه، به دلیل وجود مداوم آنتی‌بادی‌های مادری معمولاً نتیجه درستی نمی‌دهند.<ref name="ChildDiag2010">{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Kellerman|نام=S|عنوان=HIV testing for children in resource-limited settings: what are we waiting for?|ژورنال=PLoS medicine|تاریخ=2010 Jul 20|فصل=۷|شماره=۷|صفحه=e1000285|pmid=۲۰۶۵۲۰۱۲|doi=10.1371/journal.pmed.1000285|pmc=۲۹۰۷۲۷۰|زبان=en}}</ref> بنابراین عفونت HIV تنها توسط آزمایش PCR مربوط به HIV RNA یا DNA و یا از طریق آزمایش آنتی‌بادی P24 قابل تشخیص است.<ref name="WHOCase2007"/> در اکثر نقاط دنیا دسترسی به آزمایش PCR قابل اعتماد وجود ندارد و افراد باید تا زمانی صبر کنند که علائم پیشرفت کند و یا سن کودک به اندازه کافی باشد و آزمایش آنتی بادی درستی نتیجه دهد.<ref name="ChildDiag2010"/> در کشورهای جنوب صحرای آفریقا در بین سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۹، بین ۳۰ تا ۷۰ درصد مردم، از وضعیت HIV خود آگاه بوده‌اند.<ref name="UN2011Eighty">UNAIDS 2011 pg. 70–80</ref> در سال ۲۰۰۹، بین ۴ تا ۴۲ درصد مردم مورد آزمایش قرار گرفتند.<ref name="UN2011Eighty"/> این ارقام نشان دهنده افزایش قابل توجهی نسبت به ده سال گذشته‌است.<ref name="UN2011Eighty"/>
از دو طبقه‌بندی اصلی برای مرحله‌بندی HIV و ایدز استفاده می‌شود، یکی توسط [[سازمان بهداشت جهانی]]<ref name="WHOCase2007"/> (WHO) و دیگر توسط [[مرکز کنترل و پیشگیری بیماری]]<ref name="CDCCase2008"/> (CDC). برنامه CDC بیشتر در کشورهای توسعه‌یافته استفاده می‌شود. از آنجا که برنامه WHO احتیاجی به آزمایش ندارد، بیشتر مناسب کشورهای در حال توسعه‌است که با کمبود لوازم روبرو هستند. علیرغم تفاوت‌های که این دو با هم دارند، اما می‌تواند هر دوی آنها را از لحاظ آماری مقایسه نمود.<ref name=M121/><ref name=WHOCase2007/><ref name=CDCCase2008/>


سازمان بهداشت جهانی برای اولین بار در سال ۱۹۸۶ تعریفی برای ایدز ارائه نمود.<ref name="WHOCase2007"/> از آن زمان به بعد، مرحله‌بندی WHO برای چندین بار تغییر کرده و گسترش یافت، که نسخهٔ اخیر آن که در سال ۲۰۰۷ منتشر شده‌است.<ref name=WHOCase2007>{{یادکرد کتاب|عنوان=WHO case definitions of HIV for surveillance and revised clinical staging and immunological classification of HIV-related disease in adults and children.|صفحه=6–16|پیوند=http://www.who.int/hiv/pub/guidelines/HIVstaging150307.pdf|قالب=PDF|سال=2007|ناشر=World Health Organization|مکان=Geneva|شابک=978-92-4-159562-9|زبان=en}}</ref> رده‌بندی مراحل تعیین شده توسط WHO به شکل زیر است:
=== طبقه‌بندی عفونت HIV ===
از دو طبقه‌بندی اصلی برای مرحله‌بندی HIV و ایدز استفاده می‌شود، یکی توسط [[سازمان بهداشت جهانی]]<ref name="WHOCase2007"/> (WHO) و دیگر توسط [[مرکز کنترل و پیشگیری بیماری]]<ref name="CDCCase2008"/> (CDC). برنامه CDC بیشتر در کشورهای توسعه‌یافته استفاده می‌شود. از آنجا که برنامه WHO احتیاجی به آزمایش ندارد، بیشتر مناسب کشورهای در حال توسعه‌است که با کمبود لوازم روبرو هستند. علیرغم تفاوت‌های که این دو با هم دارند، اما می‌تواند هر دوی آنها را از لحاظ آماری مقایسه نمود.<ref name="M121"/><ref name="WHOCase2007"/><ref name="CDCCase2008"/>

سازمان بهداشت جهانی برای اولین بار در سال ۱۹۸۶ تعریفی برای ایدز ارائه نمود.<ref name="WHOCase2007"/> از آن زمان به بعد، مرحله‌بندی WHO برای چندین بار تغییر کرده و گسترش یافت، که نسخهٔ اخیر آن که در سال ۲۰۰۷ منتشر شده‌است.<ref name="WHOCase2007">{{یادکرد کتاب|عنوان=WHO case definitions of HIV for surveillance and revised clinical staging and immunological classification of HIV-related disease in adults and children.|صفحه=۶–۱۶|پیوند=http://www.who.int/hiv/pub/guidelines/HIVstaging150307.pdf|قالب=PDF|سال=۲۰۰۷|ناشر=World Health Organization|شابک=۹۷۸-۹۲-۴-۱۵۹۵۶۲-۹|زبان=en}}</ref> رده‌بندی مراحل تعیین شده توسط WHO به شکل زیر است:
* عفونت اولیه HIV: که یا بدون علامت است و یا همراه با سندرم حاد ویروسی است.<ref name="WHOCase2007"/>
* عفونت اولیه HIV: که یا بدون علامت است و یا همراه با سندرم حاد ویروسی است.<ref name="WHOCase2007"/>
* مرحله ۱: عفونت HIV بدون علامت با تعداد سلول‌های CD4 بیش از ۵۰۰ در هر میکرولیتر. ممکن است شامل بزرگ شدن گره‌های لنفاوی نیز باشد.<ref name="WHOCase2007"/>
* مرحله ۱: عفونت HIV بدون علامت با تعداد سلول‌های CD4 بیش از ۵۰۰ در هر میکرولیتر. ممکن است شامل بزرگ شدن گره‌های لنفاوی نیز باشد.<ref name="WHOCase2007"/>
خط ۱۴۴: خط ۱۲۶:
* مرحله ۳: علائم پیشرفته که ممکن است شامل [[اسهال]] [[مزمن (پزشکی)|مزمن]] و غیر عادی برای بیش از یک ماه شود، به همراه عفونت‌های باکتریایی شدید از جمله سل ریوی و همچنین تعداد سلول‌های CD4 کمتر از ۳۵۰ در هر میکرولیتر.<ref name="WHOCase2007"/>
* مرحله ۳: علائم پیشرفته که ممکن است شامل [[اسهال]] [[مزمن (پزشکی)|مزمن]] و غیر عادی برای بیش از یک ماه شود، به همراه عفونت‌های باکتریایی شدید از جمله سل ریوی و همچنین تعداد سلول‌های CD4 کمتر از ۳۵۰ در هر میکرولیتر.<ref name="WHOCase2007"/>
* مرحله ۴ یا ایدز: علائم شدیدی شامل [[توکسوپلاسموز]] مغز، [[کاندیدیاز]] [[مری]]، [[نای]]، [[نایژه]] یا [[شش]] و [[سارکوم کاپوزی]]. تعداد سلول‌های CD4 به کمتر از ۲۰۰ در هر میکرولیتر می‌رسد.<ref name="WHOCase2007"/>
* مرحله ۴ یا ایدز: علائم شدیدی شامل [[توکسوپلاسموز]] مغز، [[کاندیدیاز]] [[مری]]، [[نای]]، [[نایژه]] یا [[شش]] و [[سارکوم کاپوزی]]. تعداد سلول‌های CD4 به کمتر از ۲۰۰ در هر میکرولیتر می‌رسد.<ref name="WHOCase2007"/>
مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا نیز ایجاد یک سیستم طبقه‌بندی برای HIV ارائه نموده و آخرین بار آن را در سال ۲۰۰۸ به روز رسانی کرده‌است.<ref name="CDCCase2008">{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Schneider|نام=E|عنوان=Revised surveillance case definitions for HIV infection among adults, adolescents, and children aged <18 months and for HIV infection and AIDS among children aged 18 months to <13 years--United States, 2008|ژورنال=MMWR. Recommendations and reports: Morbidity and mortality weekly report. Recommendations and reports / Centers for Disease Control|تاریخ=۲۰۰۸-۱۲-۰۵|فصل=۵۷|شماره=RR–10|صفحه=۱–۱۲|pmid=۱۹۰۵۲۵۳۰|زبان=en}}</ref> در این سیستم عفونت HIV بر اساس شمارش CD4 و علائم بالینی می‌باشد،<ref name="CDCCase2008"/> عفونت را در سه مرحله توصیف می‌کند:
مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا نیز ایجاد یک سیستم طبقه‌بندی برای HIV ارائه نموده و آخرین بار آن را در سال ۲۰۰۸ به روز رسانی کرده‌است.<ref name=CDCCase2008>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Schneider|نام=E|نام خانوادگی۲=Whitmore, S; Glynn, KM; Dominguez, K; Mitsch, A; McKenna, MT; Centers for Disease Control and Prevention, (CDC)|عنوان=Revised surveillance case definitions for HIV infection among adults, adolescents, and children aged <18 months and for HIV infection and AIDS among children aged 18 months to <13 years--United States, 2008|ژورنال=MMWR. Recommendations and reports : Morbidity and mortality weekly report. Recommendations and reports / Centers for Disease Control|تاریخ=2008-12-05|دوره=57|شماره=RR–10|صفحه=1–12|pmid=19052530|زبان=en}}</ref> در این سیستم عفونت HIV بر اساس شمارش CD4 و علائم بالینی می‌باشد،<ref name="CDCCase2008"/> عفونت را در سه مرحله توصیف می‌کند:
* مرحله ۱: تعداد سلول‌های CD4 بیشتر از ۵۰۰ در هر میکرولیتر بدون هیچ علائمی از ایدز
* مرحله ۱: تعداد سلول‌های CD4 بیشتر از ۵۰۰ در هر میکرولیتر بدون هیچ علائمی از ایدز
* مرحله ۲: تعداد سلول‌های CD4 بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ در هر میکرولیتر بدون هیچ علائمی از ایدز
* مرحله ۲: تعداد سلول‌های CD4 بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ در هر میکرولیتر بدون هیچ علائمی از ایدز
خط ۱۷۸: خط ۱۶۰:
تاکنون (سال ۲۰۱۲) هیچ گونه [[واکسن HIV|واکسن]] موثری برای ایدز کشف نشده است.<ref>{{یادکرد خبر|عنوان=The quest for an HIV vaccine|پیوند=http://www.unaids.org/en/resources/presscentre/featurestories/2012/may/20120518vaccinesday/|تاریخ=May 18, 2012|نویسنده=UNAIDS|زبان=en}}</ref> در واکسن آزمایشی [[RV 144]] که در سال ۲۰۰۹ منتشر شد کاهش جزئی تقریباً ۳۰% در خطر انتقال مشاهده شد، که باعث ایجاد امیدی در جامعه تحقیقای برای برای یک واکسن موثر شد.<ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Reynell|نام=L|نام خانوادگی۲=Trkola, A|عنوان=HIV vaccines: an attainable goal?|ژورنال=Swiss medical weekly|تاریخ=2012-03-02|دوره=142|صفحه=w13535|pmid=22389197|doi=10.4414/smw.2012.13535|زبان=en }}</ref> آزمایش‌های بیشتری بر روی واکسن RV 144 در حال انجام است.<ref>{{یادکرد وب| نویسنده = U.S. Army Office of the Surgeon General|عنوان = HIV Vaccine Trial in Thai Adults|ناشر = ClinicalTrials.gov| تاریخ = March 21, 2011|تاریخ دسترسی = June 28, 2011|پیوند=http://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT00223080|کد زبان=en }}</ref><ref>{{یادکرد وب| نویسنده = U.S. Army Office of the Surgeon General|عنوان = Follow up of Thai Adult Volunteers With Breakthrough HIV Infection After Participation in a Preventive HIV Vaccine Trial|ناشر = ClinicalTrials.gov| تاریخ = June 2, 2010|پیوند=http://www.clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT00337181|کد زبان=en }}</ref>
تاکنون (سال ۲۰۱۲) هیچ گونه [[واکسن HIV|واکسن]] موثری برای ایدز کشف نشده است.<ref>{{یادکرد خبر|عنوان=The quest for an HIV vaccine|پیوند=http://www.unaids.org/en/resources/presscentre/featurestories/2012/may/20120518vaccinesday/|تاریخ=May 18, 2012|نویسنده=UNAIDS|زبان=en}}</ref> در واکسن آزمایشی [[RV 144]] که در سال ۲۰۰۹ منتشر شد کاهش جزئی تقریباً ۳۰% در خطر انتقال مشاهده شد، که باعث ایجاد امیدی در جامعه تحقیقای برای برای یک واکسن موثر شد.<ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Reynell|نام=L|نام خانوادگی۲=Trkola, A|عنوان=HIV vaccines: an attainable goal?|ژورنال=Swiss medical weekly|تاریخ=2012-03-02|دوره=142|صفحه=w13535|pmid=22389197|doi=10.4414/smw.2012.13535|زبان=en }}</ref> آزمایش‌های بیشتری بر روی واکسن RV 144 در حال انجام است.<ref>{{یادکرد وب| نویسنده = U.S. Army Office of the Surgeon General|عنوان = HIV Vaccine Trial in Thai Adults|ناشر = ClinicalTrials.gov| تاریخ = March 21, 2011|تاریخ دسترسی = June 28, 2011|پیوند=http://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT00223080|کد زبان=en }}</ref><ref>{{یادکرد وب| نویسنده = U.S. Army Office of the Surgeon General|عنوان = Follow up of Thai Adult Volunteers With Breakthrough HIV Infection After Participation in a Preventive HIV Vaccine Trial|ناشر = ClinicalTrials.gov| تاریخ = June 2, 2010|پیوند=http://www.clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT00337181|کد زبان=en }}</ref>


==مدیریت==
== آگاهی عمومی از زندگی با اچ‌آی‌وی ==
در حال حاضر هیچ نوع درمان یا [[واکسن اچ‌آی‌وی]] موثری برای این بیماری ساخته نشده است. معالجه شامل درمان از طریق مقابله با بازگشت ویروس (HAART) است که روند پیشروی بیماری را کند می‌کند. <ref name=LE2011>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=May|نام=MT|ویراستار=Ingle, SM|عنوان=Life expectancy of HIV-positive adults: a review|ژورنال=Sexual health|تاریخ=2011 Dec|دوره=8|شماره=4|صفحه=526–33|pmid=22127039|doi=10.1071/SH11046}}</ref> از سال ۲۰۱۰ بیش از ۶٫۶ میلیون نفر در کشورهای با درآمد پایین یا متوسط مبتلا به این بیماری شده‌اند.<ref name="UN2011Ten"/> همچنین درمان این بیماری شامل درمان‌های پیشگیرانه و مداوم برای عفونت‌های مترصد است.
ایدز تنها یک مشکل پزشکی نیست، بلکه یک مشکل اجتماعی و فرهنگی نیز هست، این بیماری [[تابو]] تلقی می‌شود و با هاله‌ای از شرم و منع‌های اخلاقی و فرهنگی همراه‌است که این موضوع مانع از اعلام بیماری از سوی افراد شده و همین مساله منجر به پنهان ماندن بیماری، طی نشدن پروسه درمان و در نتیجه شیوع سریع آن می‌شود..<ref name="Setad">{{یادکرد وب| نشانی = http://www.dchq.ir/html/print.php?sid=2332&POSTNUKESID=80f5ef3| عنوان = وب‌گاه ستاد مبارزه با مواد مخدر (روزنامه همشهری صفحه اجتماعی ۱۰-۹-۸۴)| تاریخ بازدید = ۱۵ اوت ۲۰۰۷}}</ref>
به علت پیش داوری و ترس از سرایت بیماری، این بیماران درمورد انتخاب مسکن، شغل، مراقبت‌های بهداشتی و حمایت عمومی مورد [[تبعیض]] قرار می‌گیرند. رفتارهای نامناسب و تحقیرآمیز موجب انزوای بیمار گشته، فرصت آموزش را از وی می‌گیرد. وحشت از مرگ، وحشت طرد و تنهایی و انگ اجتماعی، اخراج [[کارگر]]ان مبتلا و بدنامی از طرف دوستان و خانواده سبب می‌شود افرادی که گمان می‌کنند ممکن است دچار باشند، وضعیت خودشان را تا جایی که مقدور است مخفی نگه دارند که این خود موجب گسترش بیماری است<ref name="Setad"/>.
[[پرونده:AIDS-i have aids.jpg|بندانگشتی|200 px|نوشته روی پوستر:{{سخ}}''من مبتلا به ایدز هستم، مرا بغل کنید.{{سخ}}من نمی‌توانم شما را بیمار کنم. '']]
بسیاری از افرادی که با اچ‌آی‌وی زندگی می‌کنند از بیماری خود ناآگاهند.<ref name="Kumaranayake">
{{چپ‌چین}}
{{یادکرد
| نویسنده=Kumaranayake, L. and Watts, C. | مقاله=
Resource allocation and priority setting of HIV/AIDS interventions: addressing the generalized epidemic in sub-Saharan Africa | ژورنال=J. Int. Dev. | سال=۲۰۰۱ | صفحه=۴۵۱–۴۶۶ | جلد=۱۳ | شماره=۴ | id={{DOI|۱۰٫۱۰۰۲/jid.۷۹۸}}}}{{پایان چپ‌چین}}</ref> کمتر از یک درصد از جمعیت شهری آفریقا که از نظر جنسی فعال هستند آزمونِ اچ‌آی‌وی داده‌اند و این نسبت در منطقه‌های روستایی از این هم کمتر است. همچنین تنها نیم درصد از زنان بارداری که از امکانات بهداشت شهری بهره می‌گیرند، آزمایشِ اچ‌آی‌وی داده و نتیجهٔ آزمایش خود را دریافت نموده‌اند. افزون بر آن، این نسبت برای بهداشت روستایی از این هم پایین‌تر است.<ref name="Kumaranayake">
{{چپ‌چین}}
{{یادکرد
| نویسنده=Kumaranayake, L. and Watts, C. | مقاله=
Resource allocation and priority setting of HIV/AIDS interventions: addressing the generalized epidemic in sub-Saharan Africa | ژورنال=J. Int. Dev. | سال=۲۰۰۱ | صفحه=۴۵۱–۴۶۶ | جلد=۱۳ | شماره=۴ | id={{DOI|۱۰٫۱۰۰۲/jid.۷۹۸}}}}{{پایان چپ‌چین}}</ref>


=== درمان از طریق مقابله با ویروس ===
=== روز جهانی ایدز ===
[[تصویر:Abacavir (Ziagen) 300mg.jpg|thumb|alt= دو قرص مستطیل شکل که روی یکی از آنها می‌توان آرم GX623 را مشاهده کرد| «[[آباکاویر]]»-نوکلئوزید آنالوگ معکوس مهارکننده ترانس کریپتاز (NARTI یا NRTI)]]
{{نوشتار اصلی|روز جهانی ایدز}}
از سال ۱۹۸۸ به منظور افزایش بودجه‌ها و همچنین افزایش آگاهی، آموزش و مبارزه با تبعیض‌ها روز اول دسامبر هر سال به عنوان [[روز جهانی ایدز]] نامگذاری شد و هر ساله برای این روز، شعار خاصی نیز در نظر گرفته می‌شود، هدف عمده از این کار این است که به عموم مردم یادآوری شود که HIV از بین نرفته‌است و هنوز کارهای زیادی است که باید انجام شود.<ref name="iran hiv 1"/>


<!--ماهیت -->
در روز جهانی ایدز مردم لباسهایی مزین به [[روبان قرمز]] بر تن می‌کنند تا توجه و مراقبت در برابر HIV و ایدز را متذکر شده و به دیگران یادآور شوند که به تعهد و پایبندی و حمایت آنها مورد نیاز است.<ref name="iran hiv 1"/>
گزینه‌های فعلی HAART ترکیبی (یا «امتزاجی») از حداقل سه دارو است که دست کم دو نوع، یا «گونه،» عامل [[مقابله با بازگشت ویروسی]] را شامل می‌شود.<ref name="WHOTx2010Pg19"/> درمان اولیه نوعاً یک [[مهارکننده ترانس کریپتاز معکوس آنالوگ نوکلئوزیدی]] (NNRTI) به اضافه دو [[مهارکننده ترانس کریپتاز معکوس آنالوگ نوکلئوزیدی]] (NNRTIs) است.<ref name="WHOTx2010Pg19"/> NRTIs معمولاً شامل: [[زیدوودین]] (AZT) یا [[تنوفوویر]] (TDF) و [[لامیوودین]] (3TC) یا [[امتریسیتابین]] (FTC) است.<ref name="WHOTx2010Pg19"/> ترکیب این عوامل که شامل [[مهارکننده پروتئاز (فارماکولوژی) |مهار کننده پروتئاز]]‌ها (PI) می‌باشد و در صورتی که دستور بالا کارآیی لازم را نداشته باشد مورد استفاده قرار می‌گیرد.<ref name="WHOTx2010Pg19"/>


<!--زمان آغاز -->
== انگ و بدنامی ==
زمان شروع درمان مقابله با بازگشت ویروس مورد مناقشه است. <ref name=Deut2010/><ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Sax|نام=PE|ویراستار=Baden, LR|عنوان=When to start antiretroviral therapy—ready when you are?|ژورنال=The New England Journal of Medicine|تاریخ=2009-04-30|دوره=360|شماره=18|صفحه=1897–9|pmid=19339713|doi=10.1056/NEJMe0902713|زبان=en}}</ref>هم سازمان بهداشت جهانی، هم دستورالعمل‌های اروپایی و هم ایالت متحده امریکا استفاده از درمان مقابله با بازگشت ویروس را در تمام افراد نوجوان، بزرگسال و زنان بارداری توصیه می‌کنند که CD4 آنها کمتر از ۳۵۰ میکرولیتر است یا بدون توجه به CD4 نشانه‌های بیماری را دارند. <ref name=Deut2010/><ref name=WHOTx2010Pg19>{{یادکرد کتاب|عنوان=Antiretroviral therapy for HIV infection in adults and adolescents: recommendations for a public health approach|سال=2010|ناشر=World Health Organization|شابک=978-92-4-159976-4|صفحه=19–20|پیوند=http://whqlibdoc.who.int/publications/2010/9789241599764_eng.pdf|زبان=en}}</ref> این واقعیت که شروع درمان در این سطح خطر مرگ و میر را کاهش می‌دهد از این توصیه پشتیبانی می‌کند. <ref name=CochraneART2010>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Siegfried|نام=N|ویراستار=Uthman, OA; Rutherford, GW|عنوان=Optimal time for initiation of antiretroviral therapy in asymptomatic, HIV-infected, treatment-naive adults|ژورنال=Cochrane database of systematic reviews (Online)|تاریخ=2010-03-17|شماره=3|صفحه=CD008272|pmid=20238364|doi=10.1002/14651858.CD008272.pub2|نام خانوادگی ویراستار=Siegfried|نام ویراستار=Nandi|زبان=en}}</ref> علاوه بر این آمریکا این درمان را برای همه افراد آلوده به ویروس HIV بدون در نظر گرفتن CD4 و علایم آنها توصیه می کند، اگرچه، این توصیه را برای افرادی که میزان CD4 آنها بیشتر است با اطمینان کمتری تجویز می‌کند. <ref name=Guidelines2009>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Panel on Antiretroviral Guidelines for Adults and Adolescents|نام=|عنوان=Guidelines for the use of antiretroviral agents in HIV-1-infected adults and adolescents|پیوند=http://www.aidsinfo.nih.gov/ContentFiles/AdultandAdolescentGL.pdf|تاریخ=2009-12-01|ناشر=United States Department of Health and Human Services|صفحه=i|زبان=en}}</ref> این درحالی است که سازمان بهداشت جهانی این درمان را برای افراد مبتلا به مرض سل و مبتلایان به [[هپاتیت ب]] مزمن و فعال پیشنهاد می‌کند.<ref name="WHOTx2010Pg19"/> پیشنهاد می‌شود زمانی‌ که این درمان آغاز شد بدون وقفه یا «تعطیلی» ادامه یابد.<ref name="Deut2010"/> در بسیاری از افراد بیماری زمانی تشخیص داده می‌شود که زمان ایده‌آل آغاز درمان از دست رفته است.<ref name="Deut2010"/> نتیجه مطلوب درمان این است که در مدت زمان طولانی تعداد پلاسمای HIV-RNA زیر ۵۰ کپی بر میلی‌لیتر باشد.<ref name=Deut2010>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Vogel|نام=M|ویراستار=Schwarze-Zander, C; Wasmuth, JC; Spengler, U; Sauerbruch, T; Rockstroh, JK|عنوان=The treatment of patients with HIV|ژورنال=Deutsches Ärzteblatt international|تاریخ=2010 Jul|دوره=107|شماره=28–29|صفحه=507–15; quiz 516|pmid=20703338|doi=10.3238/arztebl.2010.0507|pmc=2915483|زبان=en}}</ref> توصیه می‌شود سطوح تعیین‌کننده موثر بودن درمان در وهلهٔ اول بعد از چهار هفته اندازه‌گیری شوند و زمانی که سطوح به پایین‌تر از ۵۰ کپی بر میلی‌لیتر رسید معمولا کنترل آن هر سه تا شش ماه یک بار کافی خواهد بود.<ref name="Deut2010"/> به نظر می‌رسد که در کنترل ناموثر چیزی بیش ۴۰۰ کپی بر میلی‌لیتر دیده خواهد شد.<ref name="Deut2010"/> بر اساس این معیار در بیش از ۹۵% از افراد درمان در سال اول موثر خواهد بود.<ref name="Deut2010"/>
{{جعبه نقل قول | نقل‌قول ='''وقتی زنی و می‌گویی ایدز دارم، اولین فکری که اغلب به ذهن طرف مقابل می‌رسد این است که لابد [[تن‌فروشی]] کرده. '''»{{سخ}}''مهتاب''، یک دختر ایرانی مبتلا به ویروس ایدز.<ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2012/11/121125_hiv_aids_women_l21.shtml مصایب مضاعف زن‌بودن، وقتی اچ‌آی‌وی مثبت‌باشی]، بی‌بی‌سی فارسی</ref>| تراز = چپ | عرض = 300px | اندازه خط = 12px | گیومه نقل‌قول = بله | تراز منبع = چپ}}


<!--مزایا -->
ایدز تنها یک مشکل بهداشتی نیست، بلکه یک مشکل اجتماعی و فرهنگی نیز هست، این بیماری [[تابو]] تلقی می‌شود و با هاله‌ای از شرم و منع‌های اخلاقی و فرهنگی همراه‌است که این موضوع مانع از اعلام بیماری از سوی افراد شده و همین مساله منجر به پنهان ماندن بیماری، طی نشدن پروسه درمان و در نتیجه شیوع سریع آن می‌شود.<ref name="Setad">{{یادکرد وب| نشانی = http://www.dchq.ir/html/print.php?sid=2332&POSTNUKESID=80f5ef3| عنوان = وب‌گاه ستاد مبارزه با مواد مخدر (روزنامه همشهری صفحه اجتماعی ۱۰-۹-۸۴)| تاریخ بازدید = ۱۵ اوت ۲۰۰۷}}</ref>
مزیت‌های درمان شامل کاهش خطر پیشروی ایدز و کاهش خطر مرگ می‌باشد. <ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=When To Start|نام=Consortium|ویراستار=Sterne, JA; May, M; Costagliola, D; de Wolf, F; Phillips, AN; Harris, R; Funk, MJ; Geskus, RB; Gill, J; Dabis, F; Miró, JM; Justice, AC; Ledergerber, B; Fätkenheuer, G; Hogg, RS; Monforte, AD; Saag, M; Smith, C; Staszewski, S; Egger, M; Cole, SR|عنوان=Timing of initiation of antiretroviral therapy in AIDS-free HIV-1-infected patients: a collaborative analysis of 18 HIV cohort studies|ژورنال=Lancet|تاریخ=2009-04-18|دوره=373|شماره=9672|صفحه=1352–63|pmid=19361855|doi=10.1016/S0140-6736(09)60612-7|pmc=2670965|زبان=en}}</ref> همچنین در کشورهای در حال توسعه درمان باعث بهبود اوضاع جسمی و سلامت روحی فرد می‌شود.<ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Beard|نام=J|ویراستار=Feeley, F; Rosen, S|عنوان=Economic and quality of life outcomes of antiretroviral therapy for HIV/AIDS in developing countries: a systematic literature review|ژورنال=AIDS care|تاریخ=2009 Nov|دوره=21|شماره=11|صفحه=1343–56|pmid=20024710|doi=10.1080/09540120902889926|زبان=en}}</ref> در صورت اقدام به درمان تا ۷۰% خطر ابتلا به سل کاهش خواهد یافت.<ref name="WHOTx2010Pg19"/> مزیت‌های دیگر درمان شامل کاهش خطر انتقال بیماری به شریک جنسی و کاهش امکان انتقال از مادر به فرزند می‌باشد.<ref name="WHOTx2010Pg19"/><!--Adverse effects --> تاثیر درمان تا حد زیادی به انطباق بستگی دارد.<ref name="Deut2010"/> دلایل عدم انطباق عبارتند از: دسترسی معدود به مراقبت‌های پزشکی،<ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Orrell|نام=C|عنوان=Antiretroviral adherence in a resource-poor setting|ژورنال=Current HIV/AIDS reports|تاریخ=2005 Nov|دوره=2|شماره=4|صفحه=171–6|pmid=16343374|doi=10.1007/s11904-005-0012-8|زبان=en}}</ref> عدم حمایت‌های اجتماعی کافی، [[بیماری روانی]] و [[سوء مصرف مواد]]. <ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Malta|نام=M|ویراستار=Strathdee, SA; Magnanini, MM; Bastos, FI|عنوان=Adherence to antiretroviral therapy for human immunodeficiency virus/acquired immune deficiency syndrome among drug users: a systematic review|ژورنال=Addiction (Abingdon, England)|تاریخ=2008 Aug|دوره=103|شماره=8|صفحه=1242–57|pmid=18855813|doi=10.1111/j.1360-0443.2008.02269.x|زبان=en}}</ref>
همچنین پیچیدگی روش‌های درمانی (به دلیل تعدد قرص‌ها و دوزها) و [[اثرات جانبی دارو|اثرات جانبی]] آنها ممکن است موجب عدم تابعیت اختیاری فرد شود. <ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Nachega|نام=JB|ویراستار=Marconi, VC; van Zyl, GU; Gardner, EM; Preiser, W; Hong, SY; Mills, EJ; Gross, R|عنوان=HIV treatment adherence, drug resistance, virologic failure: evolving concepts|ژورنال=Infectious disorders drug targets|تاریخ=2011 Apr|دوره=11|شماره=2|صفحه=167–74|pmid=21406048|زبان=en}}</ref> البته در کشورهای با درآمد کم تابعیت از درمان افراد به خوبی کشورهایی است که افراد آن درآمد بالایی دارند. <ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Nachega|نام=JB|ویراستار=Mills, EJ; Schechter, M|عنوان=Antiretroviral therapy adherence and retention in care in middle-income and low-income countries: current status of knowledge and research priorities|ژورنال=Current opinion in HIV and AIDS|تاریخ=2010 Jan|دوره=5|شماره=1|صفحه=70–7|pmid=20046150|doi=10.1097/COH.0b013e328333ad61|زبان=en}}</ref>


عوارض جانبی خاص به داروی مصرفی مربوط می‌شوند. <ref name=Montessori2004/> رایج‌ترین آنها عبارتند از: [[HIV همراه با دیستروفی|سندرم دیستروفی]]، [[دیس‌لیپیدمی]] و [[مرض قند]] که به ویژه با مهارکننده‌های پروتئاز عارض می‌شوند. <ref name=M121/> سایر علائم شایع عبارتند از: [[اسهال]]، <ref name=Montessori2004>{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Montessori, V., Press, N., Harris, M., Akagi, L., Montaner, J. S. |عنوان=Adverse effects of antiretroviral therapy for HIV infection |ژورنال=CMAJ |سال=2004 |صفحه=229–238 |دوره=170 |شماره=2 |pmid=14734438 | pmc=315530|زبان=en}}</ref><ref name="Burgoyne2008">{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Burgoyne RW, Tan DH|عنوان=Prolongation and quality of life for HIV-infected adults treated with highly active antiretroviral therapy (HAART): a balancing act|ژورنال=J. Antimicrob. Chemother. |دوره=61 |شماره=3 |صفحه=469–73|سال=2008 |ماه=March|pmid=18174196|doi=10.1093/jac/dkm499 |پیوند=http://jac.oxfordjournals.org/cgi/pmidlookup?view=long&pmid=18174196|زبان=en}}</ref> و افزایش خطر ابتلا به [[بیماری قلبی- عروقی]]. <ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Barbaro|نام=G|ویراستار=Barbarini, G|عنوان=Human immunodeficiency virus & cardiovascular risk|ژورنال=The Indian journal of medical research|تاریخ=2011 Dec|دوره=134|شماره=6|صفحه=898–903|pmid=22310821|doi=10.4103/0971-5916.92634|pmc=3284097|زبان=en}}</ref> البته عوارض جانبی برخی از درمان‌های پیشنهاد شده اخیر کمتر هستند.<ref name=Deut2010/> مشکل برخی از داروها ممکن است گرانقیمت بودن آنها باشد. <ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Orsi|نام=F|ویراستار=d'almeida, C|عنوان=Soaring antiretroviral prices, TRIPS and TRIPS flexibilities: a burning issue for antiretroviral treatment scale-up in developing countries|ژورنال=Current opinion in HIV and AIDS|تاریخ=2010 May|دوره=5|شماره=3|صفحه=237–41|pmid=20539080|doi=10.1097/COH.0b013e32833860ba|زبان=en}}</ref> البته، از سال ۲۰۱۰، ۴۷% کسانی که به این داروها احتیاج پیدا می‌کنند متعلق به کشورهای با درامد کم یا متوسط هستند.<ref name="UN2011Ten"/> برخی از داروها می‌توانند موجب [[بیماری مادرزادی]] بشوند و بنابراین برای زنانی که امید به بچه‌دار شدن دارند مناسب نیست.<ref name="Deut2010"/>
به علت پیش داوری و ترس از سرایت بیماری، این بیماران درمورد انتخاب مسکن، شغل، مراقبت‌های بهداشتی و حمایت عمومی مورد [[تبعیض]] قرار می‌گیرند. رفتارهای نامناسب و تحقیرآمیز موجب انزوای بیمار گشته، فرصت آموزش را از وی می‌گیرد. وحشت از مرگ، وحشت طرد و تنهایی و انگ اجتماعی، اخراج [[کارگر]]ان مبتلا و بدنامی از طرف دوستان و خانواده سبب می‌شود افرادی که گمان می‌کنند ممکن است دچار باشند، وضعیت خودشان را تا جایی که مقدور است مخفی نگه دارند که این خود موجب گسترش ابتلا است<ref name="Setad"/>.


<!--در کودکان -->
== ایدز در جهان ==
درمان‌های پیشنهادی برای کودکان تا حدی متفاوت از درمان بزرگسالان است. در کشورهای در حال توسعه، از سال ۲۰۱۰، ۲۳% کودکانی که نیاز به معالجه داشته‌اند تحت درمان قرار گرفته‌اند.<ref name="UN2011ONESIXTY">UNAIDS 2011 pg. 150–160</ref> هم سازمان بهداشت جهانی و هم ایالت متحده امریکا توصیه می‌کنند که همه کودکان کمتر از دوازده ماه تحت درمان قرار بگیرند. <ref name=USKID2011/><ref name=WHOKID2010>{{یادکرد کتاب|عنوان=Antiretroviral therapy for HIV infection in infants and children|سال=2010|ناشر=World Health Organization|شابک=978-92-4-159980-1|صفحه=2|پیوند=http://whqlibdoc.who.int/publications/2010/9789241599801_eng.pdf|زبان=en}}</ref> ایالت متحده برای کودکانی که بین یک تا پنج سال هستند توصیه می‌کند که آنهایی تحت درمان قرار بگیرند که میزانHIV RNA آنها بیشتر از ۱۰۰٫۰۰۰ کپی بر میلی‌لیتر باشد، و کودکانی که سن آنها بالای پنج سال است زمانی که تحت درمان قرار بگیرند که میزان CD4 آنها کمتر از ۵۰۰ در هر میکرولیتر باشد.<ref name=USKID2011>{{یادکرد وب|عنوان=Guidelines for the Use of Antiretroviral Agents in Pediatric HIV Infection|پیوند=http://aidsinfo.nih.gov/contentfiles/lvguidelines/pediatricguidelines.pdf|اثر=The Panel on Antiretroviral Therapy and Medical Management of HIV-Infected Children|format=PDF|تاریخ=Aug 11,2011|زبان=en}}</ref>
=== ایدز در آفریقا ===
{{اصلی|ایدز در آفریقا}}
ایدز در [[آفریقا]]، خاستگاه این بیماری، به صورت یک [[اپیدمی]] فراگیر درآمده‌است که رفته رفته به صورت مهمترین عامل جلوگیری از پاگیری اقتصادها و حکومت‌های پایدار در این قاره جلوه‌گر می‌شود،۲۶ میلیون از بیش از ۴۰ میلیون انسان حامل ویروس [[اچ‌آی‌وی]] آفریقائی‌اند و تا به حا ل بیش از ۲۵ میلیون نفر در این قاره جان خود را بدلیل ابتلای به آن از دست داده‌اند.
هرچند زندگی همراه با ویروس [[اچ‌آی‌وی]] ممکن است ولی در عمل، در کشورهای فقیر جهان تنها ۱/۶میلیون نفر به داروهای کنترل ایدز دست می‌یابند. عدم توانایی مالی برای تامین هزینه‌های سنگین این داروها برای عده بسیار زیادی از مبتلایان منجر به عدم آغاز پروسه درمان می‌گردد و مطابق آمار بیشتر کسانی که بر اثر کمبود پول از بیماری [[ایدز]] می‌میرند، در [[آفریقا]] و در جنوب صحرا زندگی می‌کنند. بیشتر آنان زنان هستند که پس از مرگ، کودکانشان بی‌سرپرست می‌مانند.<ref>[http://www.dw-world.de/dw/article/0,2144,2981305,00.html روز جهانی ایدز | جامعه / حقوق | Deutsche Welle | ۰۱٫۱۲٫۲۰۰۷]</ref>


=== عفونت‌های فرصت‌طلب ===
=== ایدز در ایران ===
اقدامات انجام شده در جهت جلوگیری از عفونت‌های فرصت‌طلب در بسیاری از افراد مبتلا به ایدز موثر می‌باشد. غالبا درمان‌های ضد ویروسی عفونت‌های فرصت‌طلب موجود را بهبود می‌دهند و همچنین باعث کاهش خطر ابتلا به آن در آینده می‌شوند.<ref name="Montessori2004"/> پیشنهاد می‌شود افرادی که در معرض ابتلا به HIV هستند قبل از ابتلا به عفونت خود را در برابر [[هپاتیت]] آ و ب [[واکسیناسیون|واکسینه]] کنند، اگرچه بعد از عفونت نیز می‌توانند این کار را انجام دهند.<ref name=Laurence>{{یادکرد ژورنال |نویسنده=Laurence J |عنوان=Hepatitis A and B virus immunization in HIV-infected persons |ژورنال=AIDS Reader |سال=2006 |صفحه=15–17 |دوره=16 |شماره=1|pmid=16433468|زبان=en}}</ref توصیه می‌شود برای نوزادان بین چهار تا شش هفته و نوزادانی که دوره استفاده از شیر مادر آنها به پایان رسیده و مادران آنها مبتلا به HIV، در موارد محدود از درمان پیشگیرانه [[کوتریموکسازول|تری متوپریم/سولفامتوکسازول]] استفاده شود.<ref name="UN2011ONESIXTY"/> همچنین این دارو برای جلوگیری از PCP در افرادی که اندازه CD4 آنها کمتر از ۲۰۰ سلول بر میکرولیتر است و در کسانی که در حال حاضر یا قبلا PCP داشته‌اند توصیه می‌شود.<ref name="PCP2011">{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Huang|نام=L|ویراستار=Cattamanchi, A; Davis, JL; den Boon, S; Kovacs, J; Meshnick, S; Miller, RF; Walzer, PD; Worodria, W; Masur, H; International HIV-associated Opportunistic Pneumonias (IHOP), Study; Lung HIV, Study|عنوان=HIV-associated Pneumocystis pneumonia|ژورنال=Proceedings of the American Thoracic Society|تاریخ=2011 Jun|دوره=8|شماره=3|صفحه=294–300|pmid=21653531|doi=10.1513/pats.201009-062WR|pmc=3132788|زبان=en}}</ref>به افرادی که از ایمنی قابل توجهی برخوردار هستند نیز توصیه می‌شود تا برای جلوگیری از ابتلا به [[توکسوپلاسموز]] و [[کریپتوکوکوس|مننژیت کریپتوکوکوس]] از درمان پیشگیرانه بهره مند شوند. <ref name=PEPpocketguide>{{یادکرد وب |ناشرDepartment of Health and Human Services |تاریخ = February 2, 2007|پیوند=http://www.guideline.gov/summary/summary.aspx?ss=14&doc_id=6223&string=infected+AND+patients |عنوان=Treating opportunistic infections among HIV-infected adults and adolescents. Recommendations from CDC, the National Institutes of Health, and the HIV Medicine Association/Infectious Diseases Society of America.|زبان=en}}</ref بین سال‌های ۱۹۹۲ و ۱۹۹۷اقدامات مناسب پیشگیرانه میزان ابتلا به این عفونت‌ها را تا ۵۰% کاهش داده بود.<ref name="InfectionBook2008"/>
{{اصلی|ایدز در ایران}}


راه‌های اصلی انتقال ایدز در [[ایران]]، [[آمیزش جنسی]] و استفادهٔ [[اعتیاد|معتادان]] تزریقی از [[سرنگ]] مشترک است. اگر چه میزان مبتلایان به بیماری [[ایدز]] در [[ایران]] کم بوده‌است،<ref>{{یادکرد|فصل= |کتاب=Combating AIDS in the Developing World|ناشر= Earthscan|چاپ= |شهر= |کوشش= Jeffrey D. Sachs, Josh Ruxin, Agnes Binagwaho|ویرایش= |سال=۲۰۰۵ |شابک=ISBN 1-84407-225-8, 9781844072255 |نویسنده=Ruxin, {{چر}}Josh |نویسندگان سایر بخش‌ها=Agnes Binagwaho, Paul A. Wilson, UN Millennium Project Working Group on HIV/AIDS|ترجمه=|صفحه=۶۹ |زبان=en |مقاله= |ژورنال= |نشریه= |تاریخ= |دوره= |شماره= |شاپا=}}</ref> ولی به گفته [[سازمان بهداشت جهانی]] بر اساس داده‌های گزارش شده، نرخ رشد [[اپیدمی]] ایدز در ایران به صورت هشدار دهنده‌ای در حال افزایش است.<ref name="Ghaseri">{{یادکرد|فصل= |کتاب=Contemporary Iran Economy, Society, Politics|ناشر= Oxford University Press|چاپ= |شهر= |کوشش= |ویرایش= |سال=۲۰۰۹ |شابک=ISBN 0-19-537848-2, 9780195378481 |نویسنده=Gheissari, {{چر}}Ali |نویسندگان سایر بخش‌ها=|ترجمه=|صفحه=۱۵۷ |زبان=en |مقاله= |ژورنال= |نشریه= |تاریخ= |دوره= |شماره= |شاپا=}}</ref>


===داروهای جایگزین===
براساس آمار، تا پاییز سال [[۱۳۹۰]] حدود ۲۴ هزار نفر (در مجموع ۲۳٬۹۰۲ نفر) افراد مبتلا به [[ویروس اچ‌آی‌وی]] (عامل بیماری [[ایدز]]) به طور رسمی در بانک اطلاعاتی [[وزارت بهداشت]] ثبت شده‌اند. بنابراین با فرمول «تخمین موارد واقعی بر اساس موارد ثبت شده»، هم اکنون حدود ۸۰ هزار نفر اچ‌آی‌وی مثبت در ایران وجود دارد. اما بر اساس آمار غیر رسمی، ۱۲۰ هزار ناقل اچ‌آی‌وی در ایران وجود دارد. از میان افراد ثبت شده، ۹۱ درصد مرد و ۹ درصد زن هستند و حدود نیمی از مبتلایان در گروه سنی ۲۵ تا ۳۴ سال قرار دارند. براساس این گزارش در میان علل ابتلا به HIV، [[تزریق]] با وسایل مشترک در مصرف کنندگان مواد، رتبه نخست و ابتلا از طریق [[رابطه جنسی]] رتبه دوم را دارد. با این حال، به گفتهٔ دکتر [[مینو محرز]] رئیس [[مرکز تحقیقات ایدز وزارت بهداشت]]، «مهم‌ترین مسئله‌ای که از این آمار می‌توان استنباط کرد، افزایش شیوع جنسی بیماری ایدز است که در این آمار ۱۰٫۳ درصد ذکر شده که البته واقعیت موجود در مراکز درمانی بسیار بیش از این است.»<ref name="salamt90">{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= http://salamatnews.com/ViewNews.aspx?ID=50170&cat=9 |عنوان=آمار غیر رسمی از وجود ۱۲۰ هزار ناقل HIV در کشور خبر می‌دهد | ناشر = [[سلامت نیوز]]|تاریخ = ۱۷ خرداد ۱۳۹۱ |تاریخ بازبینی= ۲۰ خرداد ۱۳۹۱}}</ref><ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://zamaaneh.com/news/2009/01/post_7701.html| عنوان = آخرین آمار مبتلایان به ایدز در ایران| ناشر = رادیو زمانه| تاریخ = | تاریخ بازبینی = ۲ فوریه ۲۰۰۹}}</ref> بیش از ۹۰ درصد [[زنان]] مبتلا بدون اینکه آگاه باشند، از طریق شوهرانشان مبتلا به اچ‌آی‌وی می‌شوند.<ref name="EWIC"/> این بیماری در میان جوانان، زنان و همچنین [[کودکان کار]] در حال افزایش است.<ref name="EWIC">Arash Alaei, Kamiar Alaei in ''Health: HIV and AIDS. '', Encyclopedia of Women & Islamic Cultures. General Editor: Suad Joseph. Brill</ref><ref name="koodak">{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= http://salamatnews.com/ViewNews.aspx?ID=50189&cat=16 |عنوان=«هپاتیت» و «ایدز» در یک قدمی کودکان زباله جمع‏کن | ناشر = سلامت نیوز|تاریخ =۱۷خرداد۱۳۹۱ |تاریخ بازبینی= ۲۰ خرداد ۱۳۹۱}}</ref>
در آمریکا، تقریبا ۶۰% افراد مبتلا به HIV از اشکال مختلف [[پزشکی جایگزین|داروهای مکمل یا جایگزین]] استفاده می‌کنند.<ref name="pmid18608078">{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Littlewood RA, Vanable PA |عنوان=Complementary and alternative medicine use among HIV-positive people: research synthesis and implications for HIV care |ژورنال=AIDS Care |دوره=20 |شماره=8 |صفحه=1002–18 |سال=2008 |ماه=September |pmid=18608078 |pmc=2570227|doi=10.1080/09540120701767216 |پیوند=|زبان=en}}</ref>البته موثر بودن اکثر این درمان‌ها تایید نشده است. <ref name="pmid15969772">{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Mills E, Wu P, Ernst E |عنوان=Complementary therapies for the treatment of HIV: in search of the evidence |ژورنال=Int J STD AIDS |دوره=16 |شماره=6 |صفحه=395–403 |سال=2005|ماه=June |pmid=15969772 |doi=10.1258/0956462054093962 |پیوند=|زبان=en}}</ref>با توجه به [[تغذیه و ایدز| مشاوره رژیم غذایی]]، برخی از شواهد نشان می‌دهند که مصرف [[ریزخوراک]]‌‌های مکمل سودمند است.<ref name="Irlam"/> شواهد تجربی و آزمایش‌ها نشان داده‌اند که مکمل‌هایی که دارای [[سلنیم]] هستند نیز فایده‌مند هستند. <ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Stone|نام=CA|ویراستار=Kawai, K; Kupka, R; Fawzi, WW|عنوان=Role of selenium in HIV infection|ژورنال=Nutrition Reviews|تاریخ=2010 Nov|دوره=68|شماره=11|صفحه=671–81|pmid=20961297|doi=10.1111/j.1753-4887.2010.00337.x|pmc=3066516|زبان=en}}</ref> شواهدی وجود دارند که نشان می دهند مصرف مکمل [[ویتامین آ]] در کودکان میزان مرگ و میر را کاهش داده و روند رشد را بهبود می بخشد. <ref name=Irlam/> در آفریقا در زنان باردار و شیرده که در معرض خطر کمبود مواد مغذی هستند مصرف مولتی ویتامین منجر به بهبود وضعیت مادر و فرزند شده است. <ref name=Irlam>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Irlam|نام=JH|ویراستار=Visser, MM; Rollins, NN; Siegfried, N|عنوان=Micronutrient supplementation in children and adults with HIV infection|ژورنال=Cochrane database of systematic reviews (Online)|تاریخ=2010-12-08|شماره=12|صفحه=CD003650|pmid=21154354|doi=10.1002/14651858.CD003650.pub3|نام خانوادگی ویراستار=Irlam|نام ویراستار=James H|زبان=en}}</ref> [[سازمان بهداشت جهانی]] مصرف غذایی ریزخوراک‌ها در سطوح [[مصرف روزانه مرجع|RDA]] بزرگسالان مبتلا به HIV را توصیه می‌کند. <ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Forrester|نام=JE|ویراستار=Sztam, KA|عنوان=Micronutrients in HIV/AIDS: is there evidence to change the WHO 2003 recommendations?|ژورنال=The American journal of clinical nutrition|تاریخ=2011 Dec|دوره=94|شماره=6|صفحه=1683S–1689S|pmid=22089440|doi=10.3945/ajcn.111.011999|pmc=3226021|زبان=en}}</ref><ref name='WHO_nutrients'>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی = World Health Organization |عنوان = Nutrient requirements for people living with HIV/AIDS: Report of a technical consultation |تاریخ = 2003-05 |مکان = Geneva |پیوند =http://www.who.int/nutrition/publications/Content_nutrient_requirements.pdf | id = |شابک = | تاریخ دسترسی =March 31, 2009|پیوند بایگانی=http://web.archive.org/web/20090325030154/http://www.who.int/nutrition/publications/Content_nutrient_requirements.pdf|تاریخ بایگانی=March 25, 2009 |کد زبان=en |زبان=en}}</ref> سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده است که تحقیقات متعدد نشان داده‌اند مکمل ویتامین آ، روی و آهن می‌تواند باعث بروز عوارض HIV در بزرگسالان مبتلا به این بیماری شود.<ref name='WHO_nutrients' /> شواهد کافی برای حمایت از مصرف [[داروهای گیاهی]] وجود ندارد. <ref>{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Liu JP, Manheimer E, Yang M|عنوان=Herbal medicines for treating HIV infection and AIDS |ژورنال=Cochrane Database Syst Rev|شماره=3 |صفحه=CD003937|سال=2005 |pmid=16034917 |doi=10.1002/14651858.CD003937.pub2|پیوند=|نام خانوادگی ویراستار=Liu|نام ویراستار=Jian Ping|زبان=en}}</ref>


== پیش‌بینی ==
حرف زدن از بیماری ایدز در ایران با محدودیت‌های اخلاقی و عرفی همراه‌است. بحث و گفتگو درباره [[بلوغ]]، [[بهداشت جنسی]] و [[بیماری‌های آمیزشی]] در [[خانواده|خانواده‌ها]] محدود است. مبتلایان به ایدز همواره نگران واکنش‌های جامعه بوده‌اند. ابراز ابتلا به این بیماری موجب «انگ اخلاقی» و طرد بیمار از خانواده، اطرافیان و جامعه می‌شود. این امر باعث پنهان‌کاری و مخفی کردن بیماری می‌گردد، بنابراین ایدز در خفا گسترش می‌یابد و کنترل بیماری را دشوار می‌کند.<ref name="salamt90">{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= http://salamatnews.com/ViewNews.aspx?ID=50170&cat=9 |عنوان=آمار غیر رسمی از وجود ۱۲۰ هزار ناقل HIV در کشور خبر می‌دهد | ناشر = [[سلامت نیوز]]|تاریخ = ۱۷ خرداد ۱۳۹۱ |تاریخ بازبینی= ۲۰ خرداد ۱۳۹۱}}</ref><ref name="EWIC">Arash Alaei, Kamiar Alaei in ''Health: HIV and AIDS. '', Encyclopedia of Women & Islamic Cultures. General Editor: Suad Joseph. Brill</ref>
[[پرونده:HIV-AIDS world map - DALY - WHO2004.svg|بندانگشتی|[[ناتوانی در تعدیل طول عمر]] برای ایدز و HIV در هر ۱۰۰٬۰۰۰ بیمار تا سال ۲۰۰۴
{{چندستون}}
{{زیرنویس نقشه|#b3b3b3|<small>بدون داده</small>}}
{{زیرنویس نقشه|#ffff65|<small>≤&nbsp;۱۰</small>}}
{{زیرنویس نقشه|#fff200|<small>۱۰–۲۵</small>}}
{{زیرنویس نقشه|#ffdc00|<small>۲۵–۵۰</small>}}
{{زیرنویس نقشه|#ffc600|<small>۵۰–۱۰۰</small>}}
{{زیرنویس نقشه|#ffb000|<small>۱۰۰–۵۰۰</small>}}
{{زیرنویس نقشه|#ff9a00|<small>۵۰۰–۱۰۰۰</small>}}
{{چندستون-شکست}}
{{زیرنویس نقشه|#ff8400|<small>۱۰۰۰–۲۵۰۰</small>}}
{{زیرنویس نقشه|#ff6e00|<small>۲۵۰۰–۵۰۰۰</small>}}
{{زیرنویس نقشه|#ff5800|<small>۵۰۰۰–۷۵۰۰</small>}}
{{زیرنویس نقشه|#ff4200|<small>۷۵۰۰-۱۰۰۰۰</small>}}
{{زیرنویس نقشه|#ff2c00|<small>۱۰۰۰۰-۵۰۰۰۰</small>}}
{{زیرنویس نقشه|#cb0000|<small>≥&nbsp;۵۰۰۰۰</small>}}
{{چندستون-پایان}}]]
ایدز در بسیاری از مناطق دنیا بیشتر به عنوان یک بیماری [[مزمن (پزشکی)|مزمن]] شناخته می‌شود تا یک بیماری عفونی کشنده.<ref name=Knoll2007/> شیوع آن بین افراد متفاون بوده، و هر دوی شمار سلول‌های CD4 و بار ویروسی برای پیش‌بینی نتایج مفید هستند.<ref name=M118/> بدون درمان، مدت زمان زنده ماندن پس از عفونت HIV به طور متوسط ۹ تا ۱۱ سال تخمین زده می‌شود، که به نوع HIV نیز بستگی دارد.<ref name=UNAIDS2007>{{یادکرد وب| نویسنده =UNAIDS, [[سازمان بهداشت جهانی|WHO]]| ماه = December |سال = 2007|عنوان = 2007 AIDS epidemic update|پیوند= http://data.unaids.org/pub/EPISlides/2007/2007_epiupdate_en.pdf|تاریخ دسترسی = 2008-03-12|قالب= PDF|کد زبان=en}}</ref> پس از تشخیص ایدز، اگر درمان در دسترس نباشد، مدت زنده ماندن بین ۶ تا ۱۹ ماه خواهد بود.<ref name=Morgan2>{{یادکرد ژورنال | نویسنده=Morgan D, Mahe C, Mayanja B, Okongo JM, Lubega R, Whitworth JA|عنوان=HIV-1 infection in rural Africa: is there a difference in median time to AIDS and survival compared with that in industrialized countries? | ژورنال=AIDS |سال=2002 |صفحه=597–632 |دوره=16 | شماره=4 | pmid=11873003 |doi=10.1097/00002030-200203080-00011|زبان=en }}</ref><ref>{{یادکرد ژورنال|عنوان= Progression and mortality of untreated HIV-positive individuals living in resource-limited settings: update of literature review and evidence synthesis| نویسنده= Zwahlen M, Egger M |پیوند=http://data.unaids.org/pub/Periodical/2006/zwahlen_unaids_hq_05_422204_2007_en.pdf|قالب=PDF |سال=2006|تاریخ دسترسی=March 19, 2008 |نسخه= UNAIDS Obligation HQ/05/422204|پیوند بایگانی=http://web.archive.org/web/20080409065844/http://data.unaids.org/pub/Periodical/2006/zwahlen_unaids_hq_05_422204_2007_en.pdf|تاریخ بایگانی=April 9, 2008|زبان=en }}</ref> [[HAART]] و پیشگیری مناسب از عفونت‌های فرصت طلب میزان مرگ و میر را تا ۸۰٪ کاهش می‌دهد، و امید به زندگی برای یک فرد بالغ ۲۰ تا ۵۰ سال را افزایش می‌دهد. <ref name=Knoll2007>{{یادکرد ژورنال | ژورنال= Int J Dermatol |سال=2007 |دوره=46 | شماره=12 |صفحه=1219–28 |عنوان= Current status of HIV infection: a review for non-HIV-treating physicians | نویسنده= Knoll B, Lassmann B, Temesgen Z|pmid=18173512|doi=10.1111/j.1365-4632.2007.03520.x|زبان=en }}</ref><ref name=LifeExpecr2008>{{یادکرد ژورنال | ژورنال= Lancet|سال=2008 |دوره=372| شماره=9635 |صفحه=293–9 |عنوان=Life expectancy of individuals on combination antiretroviral therapy in high-income countries: a collaborative analysis of 14 cohort studies | نویسنده= Antiretroviral Therapy Cohort Collaboration |pmid=18657708 |doi=10.1016/S0140-6736(08)61113-7 |pmc= 3130543 |زبان=en }}</ref><ref name=Schack2006>{{یادکرد ژورنال | نویسنده=Schackman BR, Gebo KA, Walensky RP, Losina E, Muccio T, Sax PE, Weinstein MC, Seage GR 3rd, Moore RD, Freedberg KA. |عنوان=The lifetime cost of current HIV care in the United States | ژورنال=Med Care |سال=2006 |صفحه=990–997 |دوره=44 | شماره=11 | pmid=17063130 |doi=10.1097/01.mlr.0000228021.89490.2a|زبان=en }}</ref> این مقدار بین دو سوم<ref name=LifeExpecr2008/> و تقریباً کل جمعیت است.<ref name=Deut2010/><ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=van Sighem|نام=AI|ویراستار=Gras, LA; Reiss, P; Brinkman, K; de Wolf, F; ATHENA national observational cohort, study|عنوان=Life expectancy of recently diagnosed asymptomatic HIV-infected patients approaches that of uninfected individuals| ژورنال=AIDS (London, England)|تاریخ=2010-06-19|دوره=24| شماره=10|صفحه=1527–35|pmid=20467289|doi=10.1097/QAD.0b013e32833a3946|زبان=en}}</ref> اینکه درمان دیرهنگام بعد از تشخیص عفونت آغاز گردد خوب نمی‌باشد، <ref name=Deut2010/> برای مثال اگر درمان پس از تشخیص ایدز آغاز گردد، امید به زندگی ۱۰ تا ۴۰ سال خواهد بود. <ref name=Deut2010/><ref name=Knoll2007/>نیمی از کودکانی که مبتلا به HIV به دنیا می‌آیند بدون درمان قبل از دو سالگی می‌میرند .<ref name=UN2011ONESIXTY/>


عوامل اصلی مرگ با ایدز، [[عفونت فرصت‌طلب]] و [[سرطان]] می‌باشد، هر دوی آنها در خیلی از موارد نتیجه از کارافتادگی تدریجی دستگاه ایمنی می‌باشند.<ref name=InfectionBook2008>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Smith|نام=[edited by] Blaine T.|عنوان=Concepts in immunology and immunotherapeutics|سال=2008|ناشر=American Society of Health-System Pharmacists|مکان=Bethesda, Md.|شابک=978-1-58528-127-5|صفحه=143|پیوند=http://books.google.ca/books?id=G46DrdlxNJAC&pg=PA143|ویرایش=4th|زبان=en }}</ref><ref name=Cancer2005>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Cheung|نام=MC |عنوان=AIDS-related malignancies: emerging challenges in the era of highly active antiretroviral therapy| ژورنال=The oncologist|تاریخ=2005 Jun–Jul|دوره=10| شماره=6|صفحه=412–26|pmid=15967835|doi=10.1634/theoncologist.10-6-412|زبان=en }}</ref> به نظر می‌رسد که وقتی شمار سلول‌های CD 4 به کمتر از ۵۰۰ در هر میکرولیتر برسد، خطر سرطان افزایش می‌یابد.<ref name=Deut2010/> میزان پیشرفت بالینی بیماری در هر فرد متفاون است و ثابت شده است که تحت تاثیر عواملی چون مستعد بودن فرد، عملکرد دستگاه ایمنی، <ref name=Tang>{{یادکرد ژورنال | نویسنده=Tang J, Kaslow RA |عنوان=The impact of host genetics on HIV infection and disease progression in the era of highly active antiretroviral therapy | ژورنال=AIDS |سال=2003 |صفحه=S51–S60 |دوره=17 | شماره=Suppl 4 | pmid=15080180 | doi=10.1097/00002030-200317004-00006|زبان=en }}</ref> دسترسی آنها به موسسه‌های بهداشت و حضور عفونت‌های دیگر می‌باشد،<ref name=Morgan2 /><ref name=Lawn>{{یادکرد ژورنال | نویسنده=Lawn SD |عنوان=AIDS in Africa: the impact of co-infections on the pathogenesis of HIV-1 infection | ژورنال=J. Infect. Dis. |سال=2004 |صفحه=1–12 |دوره=48 | شماره=1| pmid=14667787 | doi=10.1016/j.jinf.2003.09.001|زبان=en }}</ref> و همچنین گونه (یا گونه‌های) بخصوصی از ویروس را شامل می‌شود. <ref name=Campbell>{{یادکرد ژورنال | نویسنده=Campbell GR |عنوان=The glutamine-rich region of the HIV-1 Tat protein is involved in T-cell apoptosis | ژورنال=J. Biol. Chem. |سال=2004 |صفحه=48197–48204 |دوره=279 | شماره=46 | pmid=15331610 |doi=10.1074/jbc.M406195200 | نویسنده-separator=, | نویسنده2=Pasquier E | نویسنده3=Watkins J | display-authors=3 |نام خانوادگی4=Bourgarel-Rey |نام4=V |نام خانوادگی5=Peyrot |نام5=V |نام خانوادگی6=Esquieu |نام6=D |نام خانوادگی7=Barbier |نام7=P |نام خانوادگی8=De Mareuil |نام8=J |نام خانوادگی9=Braguer |نام9=D|زبان=en }}</ref><ref name=Campbell2>{{یادکرد ژورنال | نویسنده=Campbell GR, Watkins JD, Esquieu D, Pasquier E, Loret EP, Spector SA |عنوان=The C terminus of HIV-1 Tat modulates the extent of CD178-mediated apoptosis of T cells | ژورنال=J. Biol. Chem. |سال=2005 |صفحه=38376–39382 |دوره=280 | شماره=46 |pmid=16155003 | doi=10.1074/jbc.M506630200|زبان=en }}</ref>
نخستین مورد گزارش و ثبت شدهٔ ابتلا به ایدز در ایران مربوط به سال [[۱۳۶۶]] و در مورد یک کودک شش ساله مبتلا به بیماری [[هموفیلی]] است که فرآورده‌های خونی آلوده دریافت کرده بود. که از فرانسه به ایران منتقل شده بود. در سال‌های اولیهٔ شیوع بیماری، وجود ایدز در ایران اساسا انکار می‌شد. در ارتباط با این بیماری دو پروندهٔ قضایی عمده وجود دارد. پروندهٔ [[برادران علایی]] پزشکانی که برای فعالیت‌هایشان در زمینه شناساندن و مبارزه با بیماری ایدز در ایران شهرت بین المللی دارند و به اتهام مخالفت با حکومت در سال ۱۳۸۷ بازداشت و حبس شدند که اعتراضات گستردهٔ بین‌المللی را در پی داشت.<ref name="alaiiazad">{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= http://www.bbc.co.uk/persian/rolling_news/2011/08/110829_l03_rln_alaei_freed.shtml |عنوان= آرش علایی آزاد شد| ناشر = بی‌بی‌سی|تاریخ = ۲۹ آگوست ۲۰۱۱|تاریخ بازبینی= ۲۰ خرداد ۱۳۹۱}}</ref>


[[سل]] یکی از عوامل عمده بیماری و مرگ مبتلایان به ایدز است و در یک سوم افراد مبتلا به HIV ظاهر می‌شود و علت مرگ ۲۵ درصد موارد HIV می‌باشد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Tuberculosis|پیوند=http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs104/en/|اثر=Fact sheet 104|ناشر=World Health Organization|تاریخ=March 2012|تاریخ دسترسی=August 29, 2012}}</ref> همچنین HIV مهمترین عامل ابتلا به سل می‌باشد.<ref name=WHO2011>{{یادکرد وب|عنوان=Global tuberculosis control 2011| نویسنده=World Health Organization|پیوند=http://www.who.int/tb/publications/global_report/2011/gtbr11_executive_summary.pdf|سال=2011|شابک=978 92 4 156438 0|تاریخ دسترسی=August 29, 2012|کد زبان=en }}</ref> [[هپاتیت سی]] عفونت رایج دیگری است که هر بیماری پیشرفت بیماری دیگر را افزایش می‌دهد. <ref>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Pennsylvania|نام=Editors, Raphael Rubin, M.D., Professor of Pathology, David S. Strayer, M.D., Ph.D., Professor of Pathology, Department of Pathology and Cell Biology, Jefferson Medical College of Thomas Jefferson University Philadelphia, Pennsylvania ; Founder and Consulting Editor, Emanuel Rubin, M.D., Gonzalo Aponte Distinguished Professor of Pathology, Chairman Emeritus of the Department of Pathology and Cell Biology, Jefferson Medical College of Thomas Jefferson University, Philadelphia,|عنوان=Rubin's pathology : clinicopathologic foundations of medicine|ناشر=Wolters Kluwer Health/Lippincott Williams & Wilkins|مکان=Philadelphia|شابک=978-1-60547-968-2|صفحه=154|پیوند=http://books.google.ca/books?id=wb2TzY9AgJ0C&pg=PA154|ویرایش=Sixth|سال=2011|زبان=en }}</ref> دو سرطان رایجی در ارتباط با ایدز، [[سارکوم کاپوزی]] و [[لنفوم غیر هاجکین]] است.<ref name=Cancer2005/>

حتی با درمان ضد ویروسی، افراد آلوده به HIV در دراز مدت ممکن است دچار [[ترکیب جنون ایدزی|اختلالات عصبی]],<ref name="Woods2009">{{cite pmid|19462243 }}</ref><!-- Woods2009 covers neurocognitive --> [[پوکی استخوان]]،<ref name="Brown2006">{{cite pmid|17086056}}</ref><!-- Brown2006 covers osteoarthritis --> [[بیماری عصبی]]،<ref name="Nicholas2007">{{یادکرد ژورنال| نویسنده=Nicholas PK|عنوان=Symptom management and self-care for peripheral neuropathy in HIV/AIDS | ژورنال=AIDS Care |دوره=19| شماره=2|صفحه=179–89 |سال=2007 |ماه=February |pmid=17364396|doi=10.1080/09540120600971083|پیوند=| نویسنده-separator=,| نویسنده2=Kemppainen JK| نویسنده3=Canaval GE|display-authors=3|نام خانوادگی4=Corless|نام4=I. B.|نام خانوادگی5=Sefcik|نام5=E. F.|نام خانوادگی6=Nokes|نام6=K. M.|نام خانوادگی7=Bain|نام7=C. A.|نام خانوادگی8=Kirksey|نام8=K. M.|نام خانوادگی9=Sanzero Eller|نام9=L. |زبان=en }}</ref><!-- Nicholas2007 covers neuropathy --> سرطان،<ref name="Boshoff2002">{{یادکرد ژورنال| نویسنده=Boshoff C, Weiss R |عنوان=AIDS-related malignancies | ژورنال=Nat. Rev. Cancer |سال=2002 |صفحه=373–382 |دوره=2 | شماره=5 |pmid=12044013 | doi=10.1038/nrc797 |زبان=en }}</ref><ref name="Yarchoan2005">{{یادکرد ژورنال| نویسنده=Yarchoan R, Tosato G, Little RF |عنوان=Therapy insight: AIDS-related malignancies – the influence of antiviral therapy on pathogenesis and management | ژورنال=Nat. Clin. Pract. Oncol. |سال=2005 |صفحه=406–415 |دوره=2 | شماره=8 | pmid=16130937 | doi=10.1038/ncponc0253 |زبان=en }}</ref><!-- Boshoff2002 and Yarchoan2005 cover cancer --> [[سرطان کلیه]]،<ref name="Post2009">{{cite pmid|19106702}}</ref><!-- Post2009 covers HIV/kidney --> و [[بیماری قلبی-عروقی]]<ref name="Burgoyne2008" /><!-- Burgoyne2008 covers cardiovascular --> شوند. دقیقاً مشخص نیست که این علائم حاصل عفونت HIV و یا از اثرات درمان هستند.

==شیوع==
[[تصویر:HIV Epidem.png|thumb|[[شیوع]] تخمین زده شده HIV برای رده سنی جوان و بزرگسال (۱۵-۴۹) در هر کشور در پایان سال ۲۰۰۵]]
ایدز یک بیماری [[همه‌گیری جهانی|همه‌گیر]] در دنیا است.<ref name=Cohen2008>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Cohen|نام=MS|نام خانوادگی۲=Hellmann, N; Levy, JA; DeCock, K; Lange, J|عنوان=The spread, treatment, and prevention of HIV-1: evolution of a global pandemic|ژورنال=The Journal of clinical investigation|تاریخ=2008 Apr|دوره=118|شماره=4|صفحه=1244-54|pmid=18382737|پیوند=http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2276790/|تاریخ دسترسی=17 September 2012|زبان=en}}</ref> تا سال ۲۰۱۰ حدود ۳۴ میلیون نفر در دنیا مبتلا به HIV بوده‌اند.<ref name=UN2011Ten>UNAIDS 2011 pg. 1–10</ref>
از اینها تقریباً ۱۶٫۸ میلیون زن و ۳٫۴ میلیون زیر ۱۵ سال بوده‌اند.<ref name="UN2011Ten"/> نتیجه آن حدود ۱٫۸ میلیون مرگ در سال ۲۰۱۰ بوده که این مقدار نسبت به سال ۲۰۰۱ که ۳٫۱ میلیون نفر بوده، کاهش یافته‌است.<ref name="UN2011Ten"/>

کشورهای جنوب صحرای آفریقا، تاثیرپذیرترین منطقه هستند و در سال ۲۰۱۰، تخمین زده شد که ۶۸ درصد (۲۲٫۹ میلیون نفر) کل موارد HIV و ۶۶٪ از همه مرگ و میرها (۱٫۲ میلیون) در این منطقه رخ داده است.<ref name="UN2011Thirty">UNAIDS 2011 pg. 20–30</ref> این نشان می‌دهد که در حدود ۵ درصد از جمعیت بزرگسال آلوده هستند.<ref name="UN2011Fifty">UNAIDS 2011 pg. 40–50</ref> و به نظر می‌رسد که عامل ۱۰ درصد از مرگ و میر در کودکان می‌باشد.<ref name="M117">Mandell, Bennett, and Dolan (2010). Chapter 117.</ref> در مقایسه با سایر مناطق، زنان نزدیک به ۶۰ درصد از موارد را تشکیل می‌دهند.<ref name="UN2011Thirty"/> [[آفریقای جنوبی]] با ۵٫۹ میلیون نفر، دارای بیشتری جمعبت افراد مبتلا به HIV نسبت به سایر کشورهای دنیاست.<ref name="UN2011Thirty" /> [[امید به زندگی]] در کشورهای متاثر به دلیل ایدز کاهش یافته است، برای مثال در سال ۲۰۰۶ این عدد از [[بوتسوانا]] از ۶۵ به ۳۵ کاهش یافته است.<ref name=Kallings>{{یادکرد ژورنال|ژورنال= J Intern Med |سال=2008|دوره=263|شماره=3|صفحه=218–43 |عنوان= The first postmodern pandemic: 25 years of HIV/AIDS |نویسنده= Kallings LO|doi=10.1111/j.1365-2796.2007.01910.x|pmid=18205765|پیوند=http://www.blackwell-synergy.com/doi/full/10.1111/j.1365-2796.2007.01910.x|زبان=en}}(subscription required)</ref>

جنوب و جنوب شرق آسیا دومین منطقه آسیب دیده است، در این منطقه در سال ۲۰۱۰، به طور تخمینی ۴ میلیون یا ۱۲% افراد مبتلا به HIV زندگی می‌کرده‌اند که ۲۵۰ هزار نفر از آنها منجر به مرگ شده است.<ref name="UN2011Fifty"/> حدود ۲٫۴ میلیون مرد در هند هستند.<ref name="UN2011Thirty"/> میزان شیوع در اروپای غربی و مرکزی با ۰٫۲% و در [[آسیای شرقی]] با ۰٫۱% کمترین مقدار را دارد.<ref name="UN2011Fifty"/>

در سال ۲۰۰۸ در ایالات متحده آمریکا حدود ۱٫۲ میلیون نفر مبتلا به HIV بوده‌اند، و در حدود ۱۷،۵۰۰ از آنها منجر به مرگ شده‌است. مرکز کنترل و پیشگیری بیماری تخمین زده است که در سال ۲۰۰۸، ۲۰ درصد از آمریکایی‌های آلوده از بیماری خود بی اطلاع بوده‌اند.<ref name="USAEPI2011">{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Centers for Disease Control and Prevention|نام=(CDC)|عنوان=HIV surveillance—United States, 1981–2008|ژورنال=MMWR. Morbidity and mortality weekly report|تاریخ=2011-06-03|دوره=60|شماره=21|صفحه=689–93|pmid=21637182|زبان=en}}</ref> در انگلستان در سال ۲۰۰۹ در حدود ۸۶،۵۰۰ مورد وجود داشته که ۵۱۶ مورد از آن منجر به مرگ شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=HIV in the United Kingdom: 2010 Report|سال=2010|پیوند=http://www.hpa.org.uk/webc/HPAwebFile/HPAweb_C/1287145367237|نویسنده=Health Protection Agency|زبان=en}}</ref> در کانادا در سال ۲۰۰۸ در حدود ۶۵،۰۰۰ مورد وجود داشته که ۵۳ مورد از آن منجر به مرگ شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Surveillance|عنوان=HIV and AIDS in Canada : surveillance report to December 31, 2009|سال=2010|ناشر=Public Health Agency of Canada, Centre for Communicable Diseases and Infection Control, Surveillance and Risk Assessment Division|مکان=Ottawa|شابک=978-1-100-52141-1|پیوند=http://www.phac-aspc.gc.ca/aids-sida/publication/survreport/2009/dec/pdf/2009-Report-Rapport.pdf|نام خانوادگی۲=riques, Risk Assessment Division = Le VIH et le sida au Canada : rapport de surveillance en date du 31 décembre 2009 / Division de la surveillance et de l'évaluation des|زبان=en}}</ref> ایدز از زمان شناخته شدن برای اولین بار در سال ۱۹۸۱ تا سال ۲۰۰۹ باعث نزدیک به ۳۰ میلیون شده است.<ref name=TotalDeath2010/>


==پیشینه==
===کشف===
ایدز اولین بار در سال ۱۹۸۱ در امریکا مشاهده شد. <ref name=M169/> اولین مواردی که مشاهده شد در بین معتادان تزریقی و همچنین همجنسگرایان مرد قرار داشت که به دلیل نامعلومی سیستم دفاعی بدن آنها ضعیف شده بود و علایم بیماری التهاب ریه [[نیوموسیستیک کارینی]] (PCP) در آنها مشاهده می‌شد که این بیماری در افرادی دیده می‌شود که سیستم دفاعی بدنی ضعیفی دارند. <ref name=MMWR2>{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Gottlieb MS|عنوان=Pneumocystis pneumonia—Los Angeles. 1981| ژورنال=Am J Public Health| دوره=96| شماره=6|صفحه=980–1; discussion 982–3|سال=2006| pmid=16714472|پیوند=http://www.cdc.gov/mmwr/preview/mmwrhtml/june_5.htm|تاریخ دسترسی=March 31, 2009| pmc=1470612|پیوند بایگانی=http://web.archive.org/web/20090422042240/http://www.cdc.gov/mmwr/preview/mmwrhtml/june_5.htm|تاریخ بایگانی=April 22, 2009 | deadurl= no|زبان=en}}</ref> سپس نوعی سرطان پوست نادر با نام [[کاپوسی سارکوما]] (KS) در میان مردان [[همجنسگرایی|همجنسگرای]] گزارش شد.<ref name="pmid7287964">{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Friedman-Kien AE|عنوان=Disseminated Kaposi's sarcoma syndrome in young homosexual men|ژورنال=J. Am. Acad. Dermatol.|دوره=5|شماره=4|صفحه=468–71|سال=1981|ماه=October|pmid=7287964|doi=10.1016/S0190-9622(81)80010-2|پیوند=|زبان=en }}</ref><ref name="pmid6116083">{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Hymes KB|عنوان=Kaposi's sarcoma in homosexual men-a report of eight cases|ژورنال=Lancet|دوره=2|شماره=8247|صفحه=598–600|سال=1981|ماه=September|pmid=6116083|doi=|پیوند=|نویسنده-separator=,|نویسنده2=Cheung T|نویسنده3=Greene JB|display-authors=3|نام خانوادگی4=Prose|نام4=NS|نام خانوادگی5=Marcus|نام5=A|نام خانوادگی6=Ballard|نام6=H|نام خانوادگی7=William|نام7=DC|نام خانوادگی8=Laubenstein|نام8=LJ|زبان=en}}</ref> موارد بیشتری از بیماری PCP و KS مشاهده شد و این زنگ خطری برای مرکز پیشگیری و کنترل بیماری بود و گروهی از طرف این مرکز برای بررسی این واقعه تشکیل شد. <ref name="Basavapathruni_2007">{{یادکرد ژورنال |عنوان=Reverse transcription of the HIV-1 pandemic |نام خانوادگی1=Basavapathruni |نام1=A |نام خانوادگی2=Anderson |نام2=KS | ژورنال=The FASEB Journal |سال=2007 | ماه=December | دوره=21 |شماره=14 |صفحه=3795–3808 | doi=10.1096/fj.07-8697rev | pmid=17639073|زبان=en }}</ref>

در آن اوایل مرکز کنترل بیماری هنوز نامی رسمی برای این بیماری انتخاب نکرده بود و معمولاً نام این بیماری را با بیماری که مریض با آن در ارتباط بود بیان می‌کردند، برای مثال تا قبل از کشف HIV از نام [[لنفادنوپاتی]] که بیماری عامل بود استفاده می‌شد.<ref name=MMWR1982a>{{یادکرد ژورنال |نویسنده=Centers for Disease Control (CDC) |عنوان=Persistent, generalized lymphadenopathy among homosexual males|پیوند=http://www.cdc.gov/mmwr/preview/mmwrhtml/00001096.htm | ژورنال=MMWR Morb Mortal Wkly Rep. |سال=1982 |صفحه=249–251 | دوره=31|شماره=19 | pmid=6808340 |تاریخ دسترسی =August 31, 2011|زبان=en }}</ref><ref name=Barre>{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Barré-Sinoussi F |عنوان=Isolation of a T-lymphotropic retrovirus from a patient at risk for acquired immune deficiency syndrome (AIDS) | ژورنال=Science |سال=1983 |صفحه=868–871 | دوره=220 | شماره=4599 | pmid=6189183 |doi=10.1126/science.6189183 | bibcode=1983Sci...220..868B| نویسنده-separator=,| نویسنده2=Chermann JC| نویسنده3=Rey F|display-authors=3|نام خانوادگی4=Nugeyre|نام4=M.|نام خانوادگی5=Chamaret|نام5=S|نام خانوادگی6=Gruest|نام6=J|نام خانوادگی7=Dauguet|نام7=C|نام خانوادگی8=Axler-Blin|نام8=C|نام خانوادگی9=Vezinet-Brun|نام9=F|زبان=en }}</ref> همچنین اسامی مانند ''سارکوم کاپوزی'' یا ''عفونت فرصت‌طلب'' نام‌هایی بوده‌اند که توسط این گروه در سال ۱۹۸۱ استفاده می‌شده‌است.<ref name=MMWR1982b>{{یادکرد ژورنال |نویسنده=Centers for Disease Control (CDC) |عنوان=Opportunistic infections and Kaposi's sarcoma among Haitians in the United States |پیوند=http://www.cdc.gov/mmwr/preview/mmwrhtml/00001123.htm | ژورنال=MMWR Morb Mortal Wkly Rep. |سال=1982 |صفحه=353–354; 360–361 | دوره=31 | شماره=26 | pmid=6811853 |تاریخ دسترسی =August 31, 2011|زبان=en }}</ref>
از آنجا که این سندرم در [[هائیتی]]، همجنسگرایان، [[هموفیلی]]، و مصرف کنندگان هروئین ظاهر شده بود، مرکز کنترل بیماری عبارت «بیماری 4ه» را ابداع کرد.<ref name=SciRep470b>{{یادکرد وب| ناشر=[[انجمن پیشبرد علوم آمریکا]]| تاریخ= July 28, 2006
|پیوند=http://www.scienceonline.org/cgi/reprint/313/5786/470b.pdf|عنوان= Making Headway Under Hellacious Circumstances|تاریخ دسترسی =June 23, 2008|قالب=PDF|کد زبان=en }}</ref> در مطبوعات از اصطلاح "گرید" که مخفف معادل انگلیسی عبارت [[نقص ایمنی مرتبط با همجنسگرایی]] استفاده می‌شد.<ref name=Altman>{{یادکرد خبر
|نویسنده=Altman LK |پیوند=http://www.nytimes.com/1982/05/11/science/new-homosexual-disorder-worries-health-officials.html?scp=1&sq=New%20homosexual%20disorder%20worries%20officials&st=cse |عنوان=New homosexual disorder worries health officials |اثر=The نیویورک تایمز|New York Times | تاریخ=May 11, 1982 |تاریخ دسترسی =August 31, 2011|زبان=en }}</ref> اما بعداً که معلوم شد که ایدز فقط محدود به [[جامعه همجنسگرایان]] نمی‌شود،<ref name=MMWR1982b/> این نتیجه گرفته شد که استفاده از اصطلاح گرید گمراه‌کننده است و واژه ایدز در همایشی در ژوئیه ۱۹۸۲ معرفی شد.<ref name="Kher">{{یادکرد خبر |نویسنده=Kher U |عنوان=A Name for the Plague|اثر=Time | تاریخ=July 27, 1982 |پیوند=http://www.time.com/time/80days/820727.html|تاریخ دسترسی=March 10, 2008|نشانی بایگانی=http://web.archive.org/web/20080307015307/http://www.time.com/time/80days/820727.html|تاریخ بایگانی=March 7, 2008 |deadurl= no|زبان=en }}</ref> از سپتامبر ۱۹۸۲، مرکز کنترل بیماری از واژه ایدز برای نسبت دادن این بیماری استفاده کرد. <ref name=MMWR1982c>{{یادکرد ژورنال |نویسنده=Centers for Disease Control (CDC) |عنوان=Update on acquired immune deficiency syndrome (AIDS)—United States| ژورنال=MMWR Morb Mortal Wkly Rep. |سال=1982 |صفحه=507–508; 513–514 | دوره=31 | شماره=37 | pmid=6815471|زبان=en }}</ref>

[[تصویر:Robert Gallo.jpg|بندانگشتی|رابرت گالو، کاشف HIV در اوایل دهه هشتاد در میان (از چپ به راست) ساندرا اوا، ساندرا کلمبینی، و ارسل ریچاردسون.]]
در سال ۱۹۸۳، دو گروه تحقیقاتی جداگانه به رهبری [[رابرت گالو]] و [[لوک مونتانیه]] به طور مستقل اعلام کردند که یک ویروس پسگرد جدید بیماران مبتلا به ایدز را آلوده کرده، و یافته‌هایشان را در همان شماره از مجله ''[[ساینس]]'' منتشر کردند.<ref name=Gallo>{{یادکرد ژورنال |نویسنده=RC Gallo, PS Sarin, EP Gelmann, M Robert-Guroff, E Richardson, VS Kalyanaraman, D Mann, GD Sidhu, RE Stahl, S Zolla-Pazner, J Leibowitch, and M Popovic |ژورنال=Science |عنوان=Isolation of human T-cell leukemia virus in acquired immune deficiency syndrome (AIDS) |سال=1983 |صفحه=865–867 | دوره=220 | doi=10.1126/science.6601823 | pmid=6601823 | شماره=4599|bibcode = 1983Sci...220..865G |زبان=en }}</ref><ref name=Montagnier >{{cite doi|10.1126/science.6189183}}</ref>
گلو ادعا کرد که ویروسی که گروه خود از یک بیمار مبتلا به ایدز برای تحقیقات جدا کرده بود از نظر [[ویروس (زیستی)|شکل]] کاملاً مشابه سایر [[ویروس تی-لنفوتروپیک انسانی| ویروس‌های تی-لنفوتروپیک انسانی]] (HTLV) بوده که گروهش در همان ابتدا جدا کرده بود. گروه گالو نام آن ویروس را HTLV-III گذاشتند. در همان زمان، گروه مونتانیه ویروسی از یک بیمار مبتلا به تورم [[غدد لنفاوی]] گردن و [[ضعف|ضعف فیزیکی]] که دو مشخصه از علائم ایدز است، جدا کرده بود. تناقض در گرازش‌های گروه گالو و مونتانیه و همکارانشان نشان می‌داد که هسته پروتئین‌های این ویروس از لحاظ ایمنی‌شناسی، کاملاً متفاوت از HTLV-I است. گروه مونتانیه اسم ویروسی که جدا کرده بودند را ویروس مرتبط با لنفادنوپاتی (LAV) گذاشتند.
<ref name="Basavapathruni_2007"/> از آنجا که مشخص شد هر دوی این ویروس یکسان هستند، در سال ۱۹۸۶ LAV و HTLV-III هر دو به HIV تغییر نام دادند.<ref>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Aldrich|نام=ed. by Robert|عنوان=Who's who in gay and lesbian history.|سال=2001|ناشر=Routledge|مکان=London|شابک=9780415229746|صفحه=154|پیوند=http://books.google.ca/books?id=9KA7_1s6w-QC&pg=PA154|نام خانوادگی۲=Wotherspoon, Garry|زبان=en }}</ref>


===منشأ===
به نظر می‌رسد که هر دو ویروس HIV-1 و HIV-2 در اصل متعلق به [[نخستی‌سانان]] مرکز افریقا بوده و در اوایل قرن بیست به بدن انسان [[بیماری جانورآورد|منتقل]] شده‌اند. <ref name=Orgin2011/> به نظر می‌آید که ویروس HIV-1 در اصل متعلق به مناطق جنوبی [[کامرون]] و تکامل یافتهٔ [[ویروس نقص ایمنی میمونی]] (SIV) که در میان [[شمپانزه|شمپانزه‌های]] وحشی شیوع دارد، بوده‌است.<ref name="pmid9989410">{{یادکرد ژورنال |نویسنده=Gao F |عنوان=Origin of HIV-1 in the chimpanzee Pan troglodytes troglodytes |ژورنال=Nature |دوره=397 |شماره=6718|صفحه=436–41 |سال=1999 |ماه=February |pmid=9989410|doi=10.1038/17130 |پیوند=|bibcode = 1999Natur.397..436G |نویسنده-separator=, |نویسنده2=Bailes E |نویسنده3=Robertson DL|display-authors=3 |نام خانوادگی4=Chen |نام4=Yalu |نام خانوادگی5=Rodenburg |نام5=Cynthia M. |نام خانوادگی6=Michael |نام6=Scott F.|نام خانوادگی7=Cummins |نام7=Larry B. |نام خانوادگی8=Arthur |نام8=Larry O. |نام خانوادگی9=Peeters |نام9=Martine |زبان=en }}</ref><ref name=Keele>{{یادکرد ژورنال |نویسنده=Keele, B. F., van Heuverswyn, F., Li, Y. Y., Bailes, E., Takehisa, J., Santiago, M. L., Bibollet-Ruche, F., Chen, Y., Wain, L. V., Liegois, F., Loul, S., Mpoudi Ngole, E., Bienvenue, Y., Delaporte, E., Brookfield, J. F. Y., Sharp, P. M., Shaw, G. M., Peeters, M., and Hahn, B. H. |عنوان=Chimpanzee Reservoirs of Pandemic and Nonpandemic HIV-1 | ژورنال=Science | تاریخ=28 July 2006| دوره=313 | شماره=5786 |صفحه=523–6 | doi = 10.1126/science.1126531 | pmc=2442710 | pmid=16728595|bibcode = 2006Sci...313..523K |زبان=en }}</ref> همچنین ویروس HIV-2 تکامل یافتهٔ ویروس SIV میان گونه‌ای میمون به نام [[منگابی دودی]] بوده‌است که در غرب افریقا (از جنوب [[سنگال]] تا غرب [[ساحل عاج]]) زندگی می‌کرده‌است.<ref name="Reeves" /> [[پخ‌بینیان]]ی مانند [[میمون شب]] نسبت به ویروس [[انواع HIV|HIV-1]] مقاوم هستند و این احتمالاً به دلیل یک نوع [[ژن پیوندی]] دو گونه مقاوم ویروس در آنها می‌باشد.<ref name=Goodier>{{یادکرد ژورنال |نویسنده=Goodier, J., and Kazazian, H. |عنوان=Retrotransposons Revisited: The Restraint and Rehabilitation of Parasites | ژورنال=Cell |سال=2008 |صفحه=23–35 | دوره=135 |شماره=1 | doi = 10.1016/j.cell.2008.09.022 | pmid=18854152|زبان=en }}(subscription required)</ref>
به نظر می‌رسد که HIV-1 حداقل در سه مرحله جهش داشته و به سه گروه از ویروس‌های M، N و O جهش یافته است.<ref name=Sharp2001>{{یادکرد ژورنال |نام خانوادگی1=Sharp |نام1=P. M. |نام خانوادگی2=Bailes |نام2=E.|نام خانوادگی3=Chaudhuri |نام3=R. R. |نام خانوادگی4=Rodenburg |نام4=C. M. |نام خانوادگی5=Santiago |نام5=M. O. |نام خانوادگی6=Hahn |نام6=B. H.|عنوان=The origins of acquired immune deficiency syndrome viruses: where and when? |ژورنال=Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences |دوره=356 |صفحه=867–76 |سال=2001 |doi=10.1098/rstb.2001.0863|pmid=11405934 |pmc=1088480|پیوند=http://www.aidsorigins.com/pdfs/rs/sharp.pdf |شماره=1410|زبان=en }}</ref>

مدارکی موجود است که نشان می‌دهد انسان‌هایی که در شکار و یا فروش حیوانات دخالت داشتند دچار ویروس SIV شده‌اند.<ref name=Kalish2005>{{یادکرد ژورنال |نویسنده=Kalish ML |عنوان=Central African hunters exposed to simian immunodeficiency virus |ژورنال=Emerg Infect Dis |دوره=11 |شماره=12 |صفحه=1928–30 |سال=2005 |pmid=16485481|doi=10.3201/eid1112.050394 |نویسنده-separator=, |نویسنده2=Wolfe ND |نویسنده3=Ndongmo CD |نویسنده4=McNicholl J|نویسنده5=Robbins KE |display-authors=5 |نام خانوادگی6=Aidoo |نام6=Michael |نام خانوادگی7=Fonjungo |نام7=Peter N. |نام خانوادگی8=Alemnji|نام8=George |نام خانوادگی9=Zeh |نام9=Clement |pmc=3367631|زبان=en }}</ref> اگرچه SIV ویروس ضعیفی است که سیستم دفاعی بدن انسان با آن مقابله می‌کند و بیش از چند هفته در بدن انسان باقی نمی‌ماند، اما انتقال سریع و متوالی آن بین انسان‌های مختلف زمان کافی را به این ویروس برای تبدیل آن به HIV می‌دهد.<ref name=Marx2001>{{یادکرد ژورنال |نویسنده=Marx PA, Alcabes PG, Drucker E |عنوان=Serial human passage of simian immunodeficiency virus by unsterile injections and the emergence of epidemic human immunodeficiency virus in Africa|دوره=356 |شماره=1410 |صفحه=911–20 |سال=2001 |pmid=11405938 |ژورنال=Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci|pmc=1088484 |doi=10.1098/rstb.2001.0867|پیوند=http://rstb.royalsocietypublishing.org/content/356/1410/911.full.pdf|زبان=en }}</ref> علاوه بر این، با توجه به نرخ پایین انتقال فرد به فرد بیماری، SIV فقط می‌تواند از طریق تعداد زیادی افراد در معرض خطر پخش شود که باور بر این است که تا قبل از قرن بیستم چنین جمعیتی وجود نداشته است.

راه‌های انتقال پرخطر بسته به زمان انتقال از حیوان به انسان به ویروس این امکان را می‌‍دهد که با انسان سازگار شود و در بین جامعه پخش گردد. مطالعات ژنتیکی ویروسی نشان می‌دهد که اجداد گروه HIV-1 M به سال ۱۹۱۰ بر می‌گردد. <ref name=Worobey2008>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی1=Worobey |نام1=Michael |نام خانوادگی2=Gemmel |نام2=Marlea |نام خانوادگی3=Teuwen |نام3=Dirk E. |نام خانوادگی4=Haselkorn|نام4=Tamara |نام خانوادگی5=Kunstman |نام5=Kevin |نام خانوادگی6=Bunce |نام6=Michael |نام خانوادگی7=Muyembe |نام7=Jean-Jacques|نام خانوادگی8=Kabongo |نام8=Jean-Marie M. |نام خانوادگی9=Kalengayi |نام9=Raphaël M. |عنوان=Direct evidence of extensive diversity of HIV-1 in Kinshasa by 1960 |ژورنال=Nature |دوره=455 |شماره=7213 |صفحه=661–4 |سال=2008 |pmid=18833279|doi=10.1038/nature07390|پیوند=http://www.nature.com/nature/journal/v455/n7213/pdf/nature07390.pdf |bibcode = 2008Natur.455..661W |زبان=en }} (subscription required)</ref> افرادی که مدعی هستند که HIV در این تاریخ شیوع یافته، آن را به ظهور و رشد [[استعمار]] و شهرهای مستعمره آفریقایی ارتباط می‌دهند که منجر به تغییرات اجتماعی شامل بی بند و باری جنسی، گسترش [[تن‌فروشی]]، و بیماری‌های [[زخم تناسلی]] (مانند [[سیفیلیس]]) در شهرهای مستعمره شده است. <ref name=Sousa2010>{{یادکرد ژورنال |نام خانوادگی1=Sousa |نام1=João Dinis de|نام خانوادگی2=Müller |نام2=Viktor |نام خانوادگی3=Lemey |نام3=Philippe |نام خانوادگی4=Vandamme |نام4=Anne-Mieke |نام خانوادگی5=Vandamme|نام5=Anne-Mieke |عنوان=High GUD Incidence in the Early 20th Century Created a Particularly Permissive Time Window for the Origin and Initial Spread of Epidemic HIV Strains |ژورنال=PLoS ONE |دوره=5 |شماره=4 |صفحه=e9936 |سال=2010|pmid=20376191 |pmc=2848574|doi=10.1371/journal.pone.0009936|پیوند=http://www.plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0009936|نام خانوادگی ویراستار =Martin |نام ویراستار =Darren P. |زبان=en }}</ref> در حالی که میزان انتقال HIV در رابطه جنسی واژینال در حالت عادی کم است، اما اگر یکی از طرفین مبتلا به یک [[بیماری‌های آمیزشی|بیماری آمیزشی عفونی]] باشد، احتمال انتقال هم افزایش خواهد یافت. در اوایل دهه ۱۹۰۰ شهرهای مستعمره به دلیل شیوع بالای تن‌فروشی و بیماری‌های زخم تناسلی معروف بودند و به نظر می‌رسید که در سال ۱۹۲۸ به اندازه ۴۵% زنان ساکن [[کینشاسا]] شرقی تن‌فروشی می‌کردند و در سال ۱۹۳۳ در حدود ۱۵% ساکنان همان شهر به یکی به بیماری [[سیفیلیس]] مبتلا شده بودند.<ref name=Sousa2010 />

از نگاهی دیگر مشاهده می‌شود که اعمال خطرناک پزشکی در آفریقا در طول جنگ جهانی دوم، مانند استریل نبودن، استفاده مجدد از سرنگ‌ها در واکسن‌های عمومی، آنتی‌بیوتیک و آنتی‌مالاریا از عواملی بوده‌اند که باعث پخش ویروس و سازگاری آن با انسان‌ها شده است.<ref name=Marx2001 /><ref name=Chitnis2000>{{یادکرد ژورنال |نام خانوادگی1=Chitnis |نام1=Amit |نام خانوادگی2=Rawls |نام2=Diana |نام خانوادگی3=Moore |نام3=Jim|عنوان=Origin of HIV Type 1 in Colonial French Equatorial Africa? |ژورنال=AIDS Research and Human Retroviruses|دوره=16 |شماره=1 |صفحه=5–8 |سال=2000 |pmid=10628811 |doi=10.1089/088922200309548|زبان=en }}(subscription required)</ref><ref name=McNeil>{{یادکرد خبر |نویسنده=[[Donald G. McNeil, Jr.]] |نام خانوادگی۲= |عنوان=Precursor to H.I.V. Was in Monkeys for Millennia |پیوند=http://www.nytimes.com/2010/09/17/health/17aids.html?_r=1&src=me&ref=general|quote=Dr. Marx believes that the crucial event was the introduction into Africa of millions of inexpensive, mass-produced syringes in the 1950s.&nbsp;... suspect that the growth of colonial cities is to blame. Before 1910, no Central African town had more than 10,000 people. But urban migration rose, increasing sexual contacts and leading to red-light districts.|اثر=[[نیویورک تایمز|New York Times]] |تاریخ=September 16, 2010 |تاریخ دسترسی=2010-09-17|زبان=en }}</ref>

بررسی نمونه‌های خونی به جا مانده از گذشته نشان می‌دهد که اولین انسانی که مبتلا به ایدز شده در سال ۱۹۵۹ [[Democratic جمهوری دموکراتیک کنگو|کنگو]]. جان خود از دست داده‌است. این نخستین و قدیمی‌ترین مورد مرگ شناخته شده در اثر ابتلا به این بیماری محسوب می‌شود. <ref name=Zhu>{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Zhu, T., Korber, B. T., Nahmias, A. J., Hooper, E., Sharp, P. M. and Ho, D. D.|عنوان=An African HIV-1 Sequence from 1959 and Implications for the Origin of the epidemic|ژورنال=Nature|سال=1998|صفحه=594–7|دوره=391|شماره=6667|pmid=9468138|doi=10.1038/35400|پیوند=http://www.nature.com/nature/journal/v391/n6667/full/391594a0.html|bibcode = 1998Natur.391..594Z |زبان=en }}</ref> همچنین ممکن است ویروس اچ‌آی‌وی نخستین بار در سال ۱۹۶۶ به آمریکا رسیده باشد،<ref>{{یادکرد خبر |نام خانوادگی = Kolata |نام = Gina |عنوان = Boy's 1969 Death Suggests AIDS Invaded U.S. Several Times |ناشر = The نیویورک تایمز|New York Times | تاریخ = 28 October 1987 |پیوند= http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9B0DEFD6173AF93BA15753C1A961948260&sec=health&pagewanted=all |تاریخ دسترسی = 11 February 2009|زبان=en }}</ref> ولی عمده شیوع HIV مربوط به خارج از صحرای آفریقا (و همچنین امریکا) می‌شود و می‌توان آن را به فردی ناشناس و مبتلا به ایدز نسبت داد که در [[هائیتی]] زندگی می‌کرده‌است و با ورود به امریکا در سال ۱۹۶۹ به آن شیوع بخشیده‌است.<ref name="Thomas_Gilbert">{{یادکرد ژورنال |نام خانوادگی1=Gilbert |نام1= M. Thomas P. |نام خانوادگی2= Rambaut |نام2= Andrew|نام خانوادگی3=Wlasiuk |نام3= Gabriela |نام خانوادگی4= Spira |نام4= Thomas J. |نام خانوادگی5=Pitchenik |نام5=Arthur E. |نام خانوادگی6= Worobey|نام6=Michael |عنوان=The emergence of HIV/AIDS in the Americas and beyond | ژورنال=PNAS | تاریخ=November 20, 2007|دوره=104 |شماره=47 |صفحه=18566–18570 |پیوند=http://www.pnas.org/content/104/47/18566.full.pdf |قالب=PDF |doi=10.1073/pnas.0705329104 | pmid=17978186 | pmc=2141817|bibcode = 2007PNAS..10418566G |زبان=en }}</ref> پس از آن به سرعت بین گروه‌های پرخطر (در ابتدا در بین مردان هوس‌باز همجنس‌گرا) پخش شد. در سال ۱۹۷۸ شیوع ویروس HIV-1 در بین مردان همجنس‌گرای ساکن [[نیویورک (ایالت)|نیویورک]] and [[سان فرانسیسکو]] ، ۵ درصد تخمین زده شد که بیانگر این است که هزاران نفر در کشور مبتلاً به ایدز بوده‌اند. <ref name="Thomas_Gilbert" />

==جامعه و فرهنگ==
===داغ ننگ===
[[پرونده:Ryan White.jpg|thumb|alt= پسرنوجوانی که بر شانه چپش تکیه داده است به طرف دوربین لبخند می‌زند|[[رایان وایت]] بعد از آنکه بخاطر آلودگی‌اش به ای ویروس از مدرسه اخراج شد به نماد تمام عیار HIV بدل شد.]]
در سراسر دنیا داغ ننگ به طرق مختلف در مورد ایدز وجود دارد، از قبیل محرومیت از حقوق اجتماعی، عدم پذیرش از سوی جامعه، تبعیض و دوری از افراد مبتلا به HIV، اجبار به انجام آزمایش HIV بدون رضایت قبلی یا مخفی نگه داشتن این راز، خشونت بر علیه افراد مبتلا به HIV که بیمار بودن آنها فاش شده است و [[قرنطینه]] افراد مبتلا به HIV. <ref name=UNAIDS2006Ch4>{{یادکرد کتاب|ناشر =UNAIDS|سال = 2006|عنوان = 2006 Report on the global AIDS epidemic| بخش= The impact of AIDS on people and societies| پیوند =http://data.unaids.org/pub/GlobalReport/2006/2006_GR_CH04_en.pdf| تاریخ دسترسی=June 14, 2006| قالب= PDF|شابک =92-9173-479-9|زبان=en}}</ref> خشونت های مربوط به داغ ننگ یا ترس از خشونت مانع از آن می شود که بسیاری از افراد به دنبال آزمایش‌های HIV، گرفتن جواب آزمایش، یا انجام درمان آن باشند، مسایلی که می توانند چنین بیماری مزمن مدیریت پذیری را تبدیل به حکم مرگ کنند و باعث گسترش آن بشوند. <ref name=Ogden>{{یادکرد وب|نویسنده =Ogden J, Nyblade L|ناشر =International Center for Research on Women |سال = 2005 |عنوان = Common at its core: HIV-related stigma across contexts |پیوند = http://www.icrw.org/docs/2005_report_stigma_synthesis.pdf | قالب= PDF | تاریخ دسترسی=February 15, 2007|زبان=en|کد زبان=en}}</ref>

داغ ننگ ایدز را می توان به سه مقوله تقسیم کرد:
*''داغ ننگ ابزاری ایدز''- بازتابی از ترس و هراسی است که ممکن است با هر بیماری مرگبار و قابل انتقال دیگری نیز همراه باشد. <ref name=Herek1999>{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Herek GM, Capitanio JP |ژورنال=American Behavioral Scientist |سال=1999|پیوند=http://psychology.ucdavis.edu/rainbow/html/abs99_sp.pdf| format= PDF|عنوان=AIDS Stigma and sexual prejudice| accessdate =March 27, 2006|دوره=42|شماره=7|صفحه=1130–1147|doi=10.1177/0002764299042007006|زبان=en}}</ref>
*''داغ ننگ نمادین ایدز''- استفاده از ایدز برای بیان نگرش‌های مربوط به گروه‌های اجتماعی یا سبک زندگی همراه با این بیماری.<ref name=Herek1999 />
*''داغ ننگ احترام به ایدز''- انگ‌زنی به افرادی که با مسایل مربوط به ایدز درگیر هستند یا افراد مبتلا به HIV <ref name=Snyder>{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Snyder M, Omoto AM, Crain AL |عنوان=Punished for their good deeds: stigmatization for AIDS volunteers |ژورنال=American Behavioral Scientist |سال=1999 |صفحه=1175–1192 |دوره=42 |شماره=7|doi=10.1177/0002764299042007009|زبان=en}}</ref>

غالباً، داغ ننگ ایدز در ارتباط با سایر داغ‌های ننگ بیان می شود به خصوص داغ‌های مربوط به همجنس‌گرایی، [[دوجنس‌گرایی]]، [[بی‌بند و باری جنسی]]، فحشا، و [[تزریق درون وریدی مواد مخدر (تفریحی)|ترزریق درون وریدی مواد مخدر]]. <ref>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Sharma|نام=A.K.|عنوان=Population and society|ناشر=Concept Pub. Co.|مکان=New Delhi|شابک=9788180698187|صفحه=242|پیوند=http://books.google.ca/books?id=sE-VDhEuxmsC&pg=PA242|زبان=en}}</ref>

در بسیاری از [[کشورهای توسعه‌یافته]]، ارتباط نزدیکی بین ایدز و همجنس‌گرایی، یا دوجنس‌گرایی وجود دارد، و این تداعی مرتبط است با سطوح بالاتری از نگرش‌های موجود درباره قضاوت‌های جنسی از قبیل [[هوموفوبیا|ترس از همجنس‌گرایی]]/[[بایفوبیا|دوجنس‌گرایی]] در ارتباط است. <ref name=Herek2002>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Herek|نام=GM|ویراستار=Capitanio, JP; Widaman, KF|عنوان=HIV-related stigma and knowledge in the United States: prevalence and trends, 1991–1999|ژورنال=American journal of public health|تاریخ=2002 Mar|دوره=92|شماره=3|صفحه=371–7|pmid=11867313|pmc=1447082|doi=10.2105/AJPH.92.3.371|زبان=en}}</ref> همچنین بین ایدز و رفتارهای جنسی مرد با مرد، مانند رابطه جنسی میان افراد غیرآلوده رابطه نزدیکی وجود دارد.<ref name=Herek1999/> البته حالت غالب در گسترش HIV در تمام دنیا انتقال از طریق دوجنس‌گرایان است. <ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=De Cock|نام=KM|ویراستار=Jaffe, HW; Curran, JW|عنوان=The evolving epidemiology of HIV/AIDS.|ژورنال=AIDS (London, England)|تاریخ=2012 Jun 19|دوره=26|شماره=10|صفحه=1205-13|pmid=22706007|زبان=en}}</ref>

===تاثیرات اقتصادی===
[[پرونده:Life expectancy in some Southern African countries 1958 to 2003.png|thumb|alt= نمودار تعداد فزاینده‌ای از خطهایی را نشان می‌دهد که به دنبال آنها خطوط نزولی آمده‌اند که در اواسط دهه ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰ آغاز شده‌اند|تغییر در میزان امید به زندگی در برخی از کشورهای آفریقایی که به سختی ضربه دیده‌اند{{legend-line|red solid 2px|بوتسوانا}}{{legend-line|darkgreen solid 2px|زیمبابوه}}{{legend-line|blue solid 2px|کنیا}}{{legend-line|black solid 2px|آفریقای جنوبی}}{{legend-line|grey solid 2px|اوگاندا}}]]
ایدز هم بر اقتصاد افراد و هم کشورها تاثیر می‌گذارد.<ref name="M117"/> [[تولید ناخالص داخلی]] بیشتر کشورهای تحت تاثیر به خاطر فقدان [[سرمایه انسانی]] کاهش یافته است.<ref name=M117/><ref name="Bell-et-al-2003">{{یادکرد ژورنال|نویسنده= Bell C, Devarajan S, Gersbach H|سال=2003|پیوند=http://econ.worldbank.org/external/default/main?pagePK=64165259&theSitePK=478060&piPK=64165421&menuPK=64166093&entityID=000160016_20031110113834|عنوان=The long-run economic costs of AIDS: theory and an application to South Africa|تاریخ دسترسی=April 28, 2008|نسخه= World Bank Policy Research Working Paper No. 3152|قالب=PDF|زبان=en}}</ref>. بدون تغذیه، بهداشت و داروی مناسب، بسیاری از مردم به دلیل اثرات ناشی از ایدز جان خود را از دست خواهند داد. آنها نه تنها قادر به کار کردن نیستند، بلکه نیازمند مراقبت‌های پزشکی خاصی نیز هستند. براورد شده است که از سال ۲۰۰۷ تعداد 12&nbsp; میایون [[کودک به خاطر ایدز یتیم شده]]اند.<ref name="M117"/> بسیاری از آنها توسط پدربزرگ و مادربزرگ‌های پیر خود نگهداری می‌شوند.<ref name="Greener">{{یادکرد کتاب|نویسنده =Greener R|سال = 2002|عنوان = State of The Art: AIDS and Economics| chapter = AIDS and macroeconomic impact| editor = S, Forsyth (ed.)|صفحه = 49–55|ناشر = IAEN|پیوند=http://pdf.usaid.gov/pdf_docs/PNACP969.pdf|زبان=en}}</ref>

از آنجا که غالباً جوانان مبتلا به ایدز می‌شوند، این بیماری جمعیت مشمول مالیات را کاهش می‌دهد، و در عوض منابع موجود برای [[هزینه‌های دولت|هزینه‌های عمومی]] از قبیل اموزش و پرورش و خدمات بهداشتی که ارتباطی با ایدز ندارند کاهش می‌یابند و در نتیجه فشارها بر منابع مالی دولت افزایش یافته و رشد اقتصاد کاهش می‌یابد. این مسئله موجب کند شدن رشد پایه مالیاتی می‌شود، و اگر هزینه‌های عمومی برای درمان بیماران، آموزش افراد جدید (برای جایگزین کردن کارگران بیمار)، حقوق بیمار و مراقبت از کودکان یتیم شده به خاطر ایدز افزایش یابند، وضعیت بغرنج تر خواهد شد.<ref name="Greener" />

در سطح خانواده، ایدز هم بر پایین آمدن سطح درامد تاثیر خواهد گذاشت و هم موجب افزایش هزینه‌های درمانی می‌شود. مطالعه‌ای در [[ساحل عاج]] نشان داده است هزینه‌های درمانی خانواده‌هایی که بیماران HIV/ایدز دارند، دو برابر سایر خانواده هاست. این هزینه‌های اضافی همچنین باعث می‌شود که برای اموزش و پرورش و سایر سرمایه گذاری‌های شخصی و خانوادگی هزینه‌های کمتری مصرف شود.<ref name="WBank">{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Over M|عنوان=The macroeconomic impact of AIDS in Sub-Saharan Africa, Population and Human Resources Department|ناشر=The World Bank|سال=1992|پیوند=http://www.worldbank.org/aidsecon/macro.pdf| قالب=PDF|تاریخ دسترسی=May 3, 2008| پیوند بایگانی=http://web.archive.org/web/20080527201655/http://www.worldbank.org/aidsecon/macro.pdf| تاریخ بایگانی=May 27, 2008 <!--DASHBot-->| زبان=en}}</ref>
===دین و ایدز===
موضوع دین و ایدز در بیست سال گذشته به شدت بحث برانگیز بوده است، اول از همه به این دلیل که برخی از مقامات دینی به طور عمومی مخالفت خود را با استفاده از کاندوم بیان داشته اند. <ref>{{یادکرد وب|پیوند=http://www.news-medical.net/health/AIDS-Stigma.aspx |عنوان=AIDS Stigma |ناشر=News-medical.net|تاریخ دسترسی=November 1, 2011|زبان=en|کد زبان=en}}</ref><ref name="Thirty years after AIDS discovery, appreciation growing for Catholic approach">{{یادکرد وب|پیوند=http://www.catholicnewsagency.com/news/thirty-years-after-aids-discovery-appreciation-growing-for-catholic-approach/?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+catholicnewsagency%2Fdailynews+%28CNA+Daily+News%29|عنوان=Thirty years after AIDS discovery, appreciation growing for Catholic approach |ناشر=Catholicnewsagency.com|تاریخ=June 5, 2011 |تاریخ دسترسی=November 1, 2011|زبان=en|کد زبان=en}}</ref> کارشناس بهداشت متیو هنلی طی گزارشی با عنوان ''کلیسای کاتولیک و بحران جهانی ایدز'' در مورد رویکرد دینی برای جلوگیری از گسترش ایدز بیان می دارد که تغییرات فرهنگی از قبیل تاکید دوباره بر وفاداری به همسر و اجتناب از رابطه جنسی خارج از این چارچوب امری ضروری است. <ref name="Thirty years after AIDS discovery, appreciation growing for Catholic approach"/>
برخی از سازمان های مذهبی ادعا کرده اند که عبادت می تواند اچ آی وی/ایدز را درمان کند. در سال 2011، بی بی سی گزارش کرد که برخی از کلیساها در لندن ادعا می کردند که عبادت موجب درمان ایدز می شود، و مرکز مستقر در هاکنی در مطالعه بهداشت جنسی و HIV گزارش داده است که چندین نفر به پیشنهاد پیشوای روحانی خود درمان بیماریشان را متوقف کردند و جان خود را از دست دادند. <ref name=BBC18102011>{{یادکرد خبر|پیوند=http://www.bbc.co.uk/news/uk-england-london-14406818|عنوان=Church HIV prayer cure claims 'cause three deaths'|تاریخ=October 18, 2011|accessdate=October 18, 2011|ناشر=BBC News|زبان=en}}</ref> [[کلیسای کنیسه]] «آب تدهین» را به عنوان چیزی تبلیغ می‌کند که باعث شفای بیمار از طرف خدا می‌شود، این درحالیست که گروهی انکار می‌کنند که مانع بیماران از مصرف دارو شده‌اند.<ref name="BBC18102011" />

=== تصویرسازی رسانه‌ها ===
یکی از مشهورترین شخصیت‌های مبتلا به ایدز [[راک هادسن]] آمریکایی، بازیگر همجنسگرایی است که در ابتدای زندگی خود یک بار ازدواج کرد و طلاق گرفت، وی در ۲ اکتبر ۱۹۸۵ اعلام کرد که در ۲۵ ژوئیه آن سال مبتلا به ویروس شده است. بیماری او در سال ۱۹۸۴ تشخیص داده شده‌بود.<ref>{{یادکردوب|پیوند=http://www.history.com/this-day-in-history/rock-hudson-announces-he-has-aids |عنوان=Rock Hudson announces he has AIDS – History.com This Day in History – 7/25/1985 |ناشر=History.com |تاریخ دسترسی=November 1, 2011|کد زبان=en}}</ref> قابل توجه‌ترین تلفات بریتانیا از ایدز در آن سال [[نیکولاس عدن، کنت آون دوم|نیکولاس ادن]]، سیاستمدار همجنسگرا و پسر نخست وزیر سابق [[آنتونی عدن]] بود.<ref>{{یادکرد وب|نام خانوادگی=Coleman |نام=Brian|پیوند=http://www.newstatesman.com/blogs/brian-coleman/2007/06/lady-thatcher-gay-tory |عنوان=Thatcher the gay icon|اثر=New Statesman |تاریخ=June 25, 2007 |تاریخ دسترسی=November 1, 2011|کد زبان=en}}</ref> در 24 نوامبر 1991، ویروس زندگی ستاره راک بریتانیایی [[فردی مرکوری]]، خواننده گروه [[کوئین]] را گرفت، وی در حالی از بیماری مرتبط با ایدز جان سپرد که تنها روز قبل از مرگش بیماری تشخیص داده شده بود. <ref>{{یادکرد خبر|پیوند= http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/november/24/newsid_2546000/2546945.stm |عنوان=November 24, 1991: Giant of rock dies |اثر=BBC On This Day |ناشر=BBC News |تاریخ= |تاریخ دسترسی=November 1, 2011|زبان=en}}</ref> البته، در سال ۱۹۸۷ تشخیص داده شده بود که وی مبتلا به HIV است. <ref>{{یادکرد وب|پیوند=http://www.nndb.com/people/521/000044389/|عنوان=Freddie Mercury |ناشر=Nndb.com |تاریخ دسترسی=November 1, 2011}}</ref> یکی از معروفترین چهره‌های دگرجنسگرای مبتلا به ایدز [[آرتور اش]]، بازیکن آمریکایی تنیس است. در ۳۱ اوت ۱۹۸۸ تشخیص داده شد که وی مبتلا به HIV است، ویروس از راه انتقال خون طی جراحی قلب در اوایل دهه ۱۹۸۰ به او منتقل شده بود. آزمایش‌های بیشتر در عرض ۲۴ بعد از تشخیص اولیه نشان دادند که اش ایدز دارد، اما او تا آوریل ۱۹۹۲ به عموم چیزی نگفت.<ref>{{یادکرد وب |نام خانوادگی=Bliss |نام=Dominic |پیوند=http://www.itennisstore.com/Tennis-Latest-News/FROZEN-IN-TIME--ARTHUR-ASHE-by-Dominic-Bliss.aspx |عنوان=Frozen In Time: Arthur Ashe |اثر=iTENNISstore.com |تاریخ دسترسی=June 25, 2012|کد زبان=en}}</ref> وی در سن 49 سالگی در تاریخ 6 فوریه 1993 بر اثر این بیماری جان خود را از دست داد. <ref>{{یادکرد خبر|پیوند=http://www.independent.co.uk/news/tributes-to-arthur-ashe-1471622.html |عنوان= Tributes to Arthur Ashe|مکان=London |اثر=The Independent |تاریخ=February 8, 1993 |تاریخ دسترسی=July 24, 2012|زبان=en}}</ref>

عکس ترزا فرار از یکی از فعالان همجنسگرای، [[دیوید کیربی]]، درحالیکه بر روی تخت به دلیل بیماری ایدز جان خود را از دست داده بود و خانواده‌اش در اطرافش بودند، در آوریل ۱۹۹۰ گرفته شده بود. ''[[مجله لایف]]'' ادعا کرد که این عکس تبدیل به تصویری شد که «به نحوی قدرتمند مسری بودن ایدز را نشان می‌دهد.» این عکس که در ''مجله لایف'' نمایش داده شده بود برنده [[عکس مطبوعات جهان]] شد، و بعد از اینکه در سال ۱۹۹۲ در یک تبلیغ برای کمپین [[یونایتد کالر آو بنتون]] استفاده شد در سراسر جهان بد نام شد.<ref>{{یادکرد وب|نام خانوادگی=Cosgrove|نام=Ben|عنوان=Behind the Picture: The Photo That Changed the Face of AIDS|پیوند=http://life.time.com/history/behind-the-picture-the-photo-that-changed-the-face-of-aids/#1|اثر=LIFE magazine|تاریخ دسترسی=16 August 2012}}</ref>

===انکار، توطئه، و تصورات غلط===
عده کمی هنوز درباره ارتباط بین HIV و ایدز<ref name=Duesberg>{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Duesberg, P. H.|عنوان=HIV is not the cause of AIDS|ژورنال=Science |سال=1988 |صفحه=514, 517 |دوره=241 |شماره=4865| pmid=3399880 | doi=10.1126/science.3399880|bibcode = 1988Sci...241..514D|زبان=en }}{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Cohen, J.|عنوان=The Controversy over HIV and AIDS|ژورنال=Science |سال=1994 |صفحه=1642–1649 |دوره=266 |شماره=5191|پیوند=http://www.sciencemag.org/feature/data/cohen/266-5191-1642a.pdf| قالب= PDF| doi=10.1126/science.7992043|pmid=7992043| تاریخ دسترسی=2009-03-31 | bibcode=1994Sci...266.1642C|زبان=en}}،</ref>وجود خود HIV، یا اعتبار آزمایش HIV و روش های درمان آن اختلاف نظر دارند.<ref name=Kalichman>{{یادکرد کتاب|نویسنده=Kalichman, Seth|نویسندهlink=Seth Kalichman|عنوان=Denying AIDS: Conspiracy Theories, Pseudoscience, and Human Tragedy |ناشر=Copernicus Books ([[اشپرینگر ساینس+بیزینس مدیا|Springer Science+Business Media]])|مکان=New York|سال=2009|صفحه=|شابک=978-0-387-79475-4|پیوند =http://books.google.com/?id=_mtDBCDwxugC&printsec=frontcover&q=|زبان=en}}</ref><ref name=SmithNovella>{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Smith TC, Novella SP|عنوان=HIV Denial in the Internet Era|ژورنال=PLoS Med.|دوره=4|شماره=8|صفحه=e256|سال=2007|ماه=August|pmid=17713982|doi=10.1371/journal.pmed.0040256|پیوند=http://medicine.plosjournals.org/perlserv/?request=get-document&doi=10.1371/journal.pmed.0040256&ct=1&SESSID=3d4baa1a64e57d8ff33e9d41eb2335a1|تاریخ دسترسی=2009-11-07|pmc=1949841|زبان=en}}</ref> جامعه علمی این ادعاها، که به [[انکارگرایی ایدز]] معروفند، را مورد بررسی قرار داده و آنها را رد کرده است. <ref name=consensus>{{یادکرد وب|نویسنده=Various|ناشر=[[National Institute of Allergy and Infectious Diseasesمؤسسه ملی آلرژی و بیماری‌های واگیردار ایالات متحده آمریکا|]]|تاریخ=Last updated January 14, 2010|پیوند=http://www.niaid.nih.gov/topics/HIVAIDS/Understanding/howHIVCausesAIDS/Pages/HIVcausesAIDS.aspx|عنوان= Resources and Links, HIV-AIDS Connection| accessdate = 2009-02-22|کد زبان=en|زبان=en}}</ref> البته، آنها تاثیرات سیاسی چشمگیری داشته اند، بخصوص آنکه در [[آفریقای جنوبی]]، جایی که دولت با آغوش باز از انکارگرایان ایدز استقبال می کند، آنها مسئول بی مبالاتی دولت در خصوص اپیدمی ایدز در کشور هستند، و مقصر صدها هزار مرگ قابل اجتناب و عفونت های HIV نیز می باشند.<ref>{{یادکرد ژورنال |نویسنده=Watson J |عنوان=Scientists, activists sue South Africa's AIDS 'denialists' |ژورنال=Nat. Med. |دوره=12 |شماره=1 |page=6 |سال=2006 |pmid=16397537|doi=10.1038/nm0106-6a}}</ref><ref>{{یادکرد ژورنال |نویسنده=Baleta A |عنوان=S Africa's AIDS activists accuse government of murder |ژورنال=Lancet |دوره=361 |شماره=9363 |page=1105 |سال=2003 |pmid=12672319|doi=10.1016/S0140-6736(03)12909-1}}</ref><ref>{{یادکرد ژورنال |نویسنده=Cohen J |عنوان=South Africa's new enemy|ژورنال=Science |دوره=288 |شماره=5474 |صفحه=2168–70 |سال=2000 |pmid=10896606|doi=10.1126/science.288.5474.2168|زبان=en}}</ref>
[[عملیات اینفکشن ]] عملیات جهانی [[سنجش فعال]] اتحاد جماهیر شوروی بود تا همگان را از این امر مطلع کند که ایدز را آمریکا به وجود آورده است. تحقیقات نشان می دهند که تعداد زیادی از مردم این ادعا را باور داشته و هنوز هم دارند. <ref name="infektion">[https://www.cia.gov/library/center-for-the-study-of-intelligence/csi-publications/csi-studies/studies/vol53no4/soviet-bloc-intelligence-and-its-aids.htmlOperation INFEKTION – Soviet Bloc Intelligence and Its AIDS Disinformation Campaign]. Thomas Boghardt. 2009</ref>

تصورات غلط زیادی درباره HIV و ایدز وجود دارد. سه نوع رایج آنها عبارتند از اینکه ایدز می تواند از راه تماس معمولی منتقل شود، و اینکه نزدیکی جنسی با یک باکره بیماری ایدز را درمان می‌کند، و نیز HIV تنها می تواند مردان همجنسگرا و مصرف کنندگان مواد مخدر را آلوده کند. سایر تصورات غلط عبارتند از اینکه هر نوع نزدیکی مقعدی بین دو مرد همجنس باز غیرآلوده می تواند منجر به ابتلا به HIV شود، و بحث های باز و آزاد درباره همجنسگرایی و HIV در مدارس منجر به افزایش میزان همجنس‌گرایی و ایدز می شود.<ref>{{یادکرد کتاب|نویسنده=Blechner MJ|عنوان=Hope and mortality: psychodynamic approaches to AIDS and HIV|ناشر=Analytic Press|مکان=Hillsdale, NJ|سال=1997|شابک=0-88163-223-6| unused_data=ISBN status=May be invalid– please double check}}</ref><ref>{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Kirby DB, Laris BA, Rolleri LA |عنوان=Sex and HIV education programs: their impact on sexual behaviors of young people throughout the world |ژورنال=J Adolesc Health |دوره=40|شماره=3 |صفحه=206–17 |سال=2007|ماه=March |pmid=17321420 |doi=10.1016/j.jadohealth.2006.11.143 |پیوند=|زبان=en}}</ref>

==تحقیقات==
پژوهش‌های انجام شده برای بهبود درمان‌های فعلی شامل کاهش عوارض جانبی داروهای کنونی، برنامه‌های دارویی ساده‌تر با هدف تعیین برنامه‌های مناسب‌تر برای مقاومت در برابر دارو می‌شود. با این حال، به نظر می‌رسد که فقط با یک واکسن می‌توان این بیماری همه‌گیر را متوقف کرد. زیرا واکسن هزینه کمتری دارد و برای [[کشورهای در حال توسعه]] مقرون به صرفه‌تر است و به درمان روزانه نیاز ندارد.<ref name=Ferrantelli>{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Ferrantelli F, Cafaro A, Ensoli B |عنوان=Nonstructural HIV proteins as targets for prophylactic or therapeutic vaccine|ژورنال=Curr. Opin. Biotechnol. |دوره=15 |شماره=6 |صفحه=543–56|سال=2004|ماه=December|pmid=15560981 |doi=10.1016/j.copbio.2004.10.008|زبان=en }}</ref> با این حال، پس از بیش از ۲۰ سال تحقیق، واکسن HIV-1 به هدفی دشوار تبدیل شده‌است،<ref name=Ferrantelli/><ref>{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Karlsson Hedestam GB, Fouchier RA, Phogat S, Burton DR, Sodroski J, Wyatt RT |عنوان=The challenges of eliciting neutralizing antibodies to HIV-1 and to influenza virus |ژورنال=Nat. Rev. Microbiol. |دوره=6 |شماره=2 |صفحه=143–55 |سال=2008|ماه=February |pmid=18197170 |doi=10.1038/nrmicro1819|زبان=en }}</ref> و هنوز هیچ درمانی برای آن وجود ندارد.
===پیوند سلول‌های بنیادی===
در سال ۲۰۰۷، به تیموتی ری براون،<ref name=ghivberlin>{{یادکرد خبر|عنوان=German HIV patient cured after stem cell transplant|پیوند=http://www.belfasttelegraph.co.uk/news/world-news/german-hiv-patient-cured-after-stem-cell-transplant-15030473.html|تاریخ دسترسی=December 15, 2010|newspaper=[[Belfast Telegraph]]|تاریخ=December 15, 2010|زبان=en }}</ref> یک فرد ۴۰ ساله مبتلا به HIV، که با نام «بیمار برلین» نیز شناخته می‌شود، [[پیوند سلول‌های بنیادی]] به عنوان بخشی از درمانش برای [[لوسمی میلوئید حاد]] (AML) داده شد.<ref name = Blood>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Allers|نام=K|نام خانوادگی۲=Hütter, G; Hofmann, J; Loddenkemper, C; Rieger, K; Thiel, E; Schneider, T|عنوان=Evidence for the cure of HIV infection by CCR5Δ32/Δ32 stem cell transplantation|ژورنال=Blood|تاریخ=2011-03-10|دوره=117|شماره=10|صفحه=2791–9|pmid=21148083|doi=10.1182/blood-2010-09-309591|زبان=en }}</ref>پیوند دوم یک سال پس از عود کردن بیماری انجام شد. اهداکننده نه تنها برای [[پادتن گلبول سفید انسانی|سازگاری ژنتیکی]] بلکه همچنین برای [[هموزیگوت]] بودن برای جهش [[CCR5-Δ32]] انتخاب شد تا مقاومت بیشتری در برابر عفونت HIV صورت گیرد.<ref name="Wall Street Journal 2008">{{یادکرد خبر |نویسنده=Mark Schoofs |عنوان=A Doctor, a Mutation and a Potential Cure for AIDS |پیوند=http://online.wsj.com/article/SB122602394113507555.html |تاریخ دسترسی=2008-11-09|ناشر=The Wall Street Journal| تاریخ=November 7, 2008|زبان=en }}</ref><ref name=Huetter2009>{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Hütter G, Nowak D, Mossner M, Ganepola S, Ganepola A, Allers K, Schneider T, Hofmann J, Kücherer C, Blau O, Blau IW, Hofmann WK, Thiel E |عنوان=Long-Term Control of HIV by CCR5 Delta32/Delta32 Stem-Cell Transplantation |ژورنال=N Engl J Med|دوره=360 |شماره=7 |صفحه=692–698 |سال=2009 |pmid= 19213682|doi= 10.1056/NEJMoa0802905|پیوند=http://content.nejm.org/cgi/content/abstract/360/7/692|تاریخ دسترسی=2009-03-31|زبان=en }}</ref> پس از ۲۰ ماه بدون هیچ گونه درمانی با داروی ضدویروسی، گزارش شد که سطح HIV در خون، [[مغز استخوان]] و روده براون زیر حد تشخیص داده شده بود.<ref name=Huetter2009/> این ویروس تا بیش از سه سال پس از اولین پیوند قابل شناسایی نبود.<ref name=Blood/> اگر چه محققان و برخی از مفسران، نتیجه را درمان بیان کرده‌اند، اما دیگران بر این عقیده‌اند که این ویروس ممکن است به صورت پنهان در بافت‌ها <ref name=NEJMLevy/> مانند مغز (که به عنوان [[ویروس نهانی|منبع ذخیره]] ویروسی عمل می‌کند) وجود داشته باشد.<ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Nath|نام=A|نام خانوادگی۲=Clements, JE|عنوان=Eradication of HIV from the brain: reasons for pause|ژورنال=AIDS (London, England)|تاریخ=2011-03-13|دوره=25|شماره=5|صفحه=577–80|pmid=21160414|doi=10.1097/QAD.0b013e3283437d2f|زبان=en }}(subscription required)</ref> درمان از طریق سلول‌های بنیادی به دلیل طبیعت [[شواهد داستان‌گونه|داستان‌گونه‌ای]] خود، بیماری و احتمال از بین رفتن پیوند سلول های بنیادی، و دشواری‌های تحقیقاتی پیدا کردن اهداکنندگان مناسب، [[تحقیقات پزشکی|در حال بررسی]] است.<ref name=NEJMLevy>{{یادکرد ژورنال |نویسنده=Levy JA |عنوان=Not an HIV Cure, but Encouraging New Directions |ژورنال=N Engl J Med |دوره=360 |شماره=7 |صفحه=724–725 |سال=2009|doi= 10.1056/NEJMe0810248|پیوند=http://content.nejm.org/cgi/content/full/360/7/724|تاریخ دسترسی=2009-03-31|pmid=19213687|زبان=en }}</ref><ref>{{Cite pmid|21331536}}(subscription required)</ref>


===عوامل دستگاه ایمنی===
در طی تلاش‌های انجام شده برای کنترل تکثیر ویروس، [[ایمن درمانی]] که می‌تواند به بهبود دستگاه ایمنی کمک کند، در آزمایش‌هایی از جمله [[اینترلوکین-2|IL-2]] و [[اینترلوکین-7|IL-7]] بررسی گردیده است.<ref name="Tincati-2009">{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Tincati|نام=C|نام خانوادگی۲=d'Arminio Monforte, A; Marchetti, G|عنوان=Immunological mechanisms of interleukin-2 (IL-2) treatment in HIV/AIDS disease|ژورنال=Current molecular pharmacology|تاریخ=2009 Jan|دوره=2|شماره=1|صفحه=40–5|pmid=20021444|doi=10.2174/1874467210902010040|زبان=en }}</ref>

ناتوانی محافظت داوطلبان واکسن در برابر عفونت HIV و پیشرفت ایدز در ساختمان زیست‌شناختی، به پنهان شدن HIV منجر شده است. شاید روزی با یک دوره محدود درمان ترکیبی ضدویروس و داروی منبع ذخیره نهانی پنهان بتوان عفونت HIV را ریشه‌کن کرد.<ref name =Bowman>{{یادکرد ژورنال |نویسنده=Bowman MC, Archin NM, Margolis DM. |عنوان=Pharmaceutical approaches to eradication of persistent HIV infection | ژورنال=Expert Reviews in Molecular Medicine |سال=2009| volume=11 | شماره=e6 | pmid=19208267 |doi=10.1017/S1462399409000970 |صفحه=e6 |زبان=en }}</ref> محققان [[آبزیم |آبزیمی]] کشف کرده اند که می‌تواند پروتئین gp120 متصل به CD4 را از بین ببرد. از آنجا که این پروتئین نقطه اشتراک [[لنفوسیت‌های بی]] و خطرات احتمالی دستگاه ایمنی بدن است، در همه انواع HIV شایع است.<ref>{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Planque S, Nishiyama Y, Taguchi H, Salas M, Hanson C, Paul S |عنوان=Catalytic antibodies to HIV: Physiological role and potential clinical utility |ژورنال=Autoimmun Rev |دوره=7 |شماره=6 |صفحه=473–9 |سال=2008 |ماه=June|pmid=18558365|doi=10.1016/j.autrev.2008.04.002 |پیوند= |pmc=2527403|زبان=en }}</ref>
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس|۳|اندازه=ریز|چپ‌چین=بله}}
{{پانویس|۳|اندازه=ریز|چپ‌چین=بله}}
'''منابع'''
{{چپ‌چین}}
{{Refbegin}}
* {{cite book | editor1-last = Mandell | editor1-first = Gerald L. | editor2-last = Bennett | editor2-first =John E. | editor3-last = Dolin | editor3-first = Raphael |title=Mandell, Douglas, and Bennett's Principles and Practice of Infectious Diseases | year=2010 | publisher = Churchill Livingstone/Elsevier | location = Philadelphia, PA|isbn=978-0-443-06839-3 | edition = 7th }}
* {{cite book|author=Joint United Nations Programme on HIV/AIDS (UNAIDS) |title=Global HIV/AIDS Response, Epidemic update and health sector progress towards universal access|year=2011|publisher=Joint United Nations Programme on HIV/AIDS|url=http://www.unaids.org/en/media/unaids/contentassets/documents/unaidspublication/2011/20111130_UA_Report_en.pdf}}
{{Refend}}{{پایان چپ‌چین}}


== پیوند به بیرون ==
== پیوند به بیرون ==
{{ویکی‌انبار|AIDS}}
{{ویکی‌انبار-رده|AIDS}}
<!--======================== {{پیوند اضافه مکنید}} ============================
| لطفا در اضافه کردن پیوندهای بیشتر به این مقاله احتیاط کنید. ویکی‌پدیا |
| نه مجموعه‌ای از پیوندهاست و نه محلی برای تبلیغات. |
| |
| پیوندهای اضافی یا نامناسب حذف خواهد شد. |
| برای جزئیات بیشتر [[ویکی‌پدیا:پیوند به بیرون]] و [[ویکی‌پدیا:هرزنامه]] ببینید. |
======================== {{پیوند اضافه مکنید}} ============================ -->
* [http://www.UNAIDS.org برنامه مشترک سازمان ملل متحد درباره ایدز]
* [http://www.UNAIDS.org برنامه مشترک سازمان ملل متحد درباره ایدز]
* [http://www.WomenandAIDS.org زنان و دختران و اچ‌آی‌وی-ایدز]
* [http://www.WomenandAIDS.org زنان و دختران و اچ‌آی‌وی-ایدز]

* [http://www.iranhiv.com/main.htm آموزش همگانی ایدز]
{{بیماری‌های فقر}}
* [http://www.javanesalem.ir/information-aids-fa.html وبسایت جوان سالم، ایدز] (فارسی)


[[رده:ایدز]]
[[رده:ایدز]]

نسخهٔ ‏۱۴ مارس ۲۰۱۳، ساعت ۰۹:۰۹

ایدز
تخصصبیماری عفونی (تخصص پزشکی) ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰B۲۴
آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام042
دادگان بیماری‌ها5938
مدلاین پلاس000594
ئی‌مدیسینemerg/۲۵۳
پیشنت پلاسایدز
سمپD000163

ایدز (به انگلیسی: AIDS) یا سندرم نقص ایمنی اکتسابی (به انگلیسی: Acquired immune deficiency syndrome)، نوعی بیماری است که در دستگاه ایمنی و توسط ویروس نقص ایمنی (HIV) ایجاد می‌شود.[۱] در عفونت اولیه، فرد ممکن است برای مدت کوتاهی بیماری شبه آنفولانزایی را تجربه کند. به همین دلیل معمولاً این بیماری تا یک دوره طولانی بدون هیچ علائمی دنبال می‌شود. با گذشت زمان، این بیماری تداخل بیشتری با دستگاه ایمنی بدن پیدا می‌کند و باعث می‌شود که افراد به عفونت‌هایی مانند عفونت فرصت‌طلب و تومور دچار شوند که معمولاً روی دستگاه ایمنی افراد تاثیرگذار است.

HIV عمدتاً از طریقآمیزش جنسی محافظت نشده (مانند مقعدی و حتی دهانی)، انتقال خون آلوده و سرسوزن آلوده و از مادر به فرزند در طول بارداری، زایمان یا شیردهی منتقل می‌گردد.[۲] بعضی از مایعات بدن مانند بزاق و اشک قادر به انتقال HIV نیستند.[۳] پیشگیری از عفونت HIV، عمدتاً از طریق آمیزش جنسی امن و برنامه تعویض سرنگ، راه حلی برای جلوگیری از گسترش این بیماری محسوب می‌شوند. هیچ گونه درمان یا واکسن وجود ندارد؛ اگر چه درمان ضدویروسی می تواند باعث کاهش دوره بیماری و امید به زندگی نزدیک به طبیعی گردد. با وجود این که درمان ضدویروسی خطر مرگ و عوارض ناشی از این بیماری را کاهش می دهد، اما این داروها گرانقیمت هستند و ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند.

تحقیقات ژنیتیکی نشان می دهد که HIV در اصل متعلق به غرب آفریقا و در اوایل قرن بیستم بوده است.[۴] ایدز اولین بار در سال ۱۹۸۱ توسط مرکز کنترل و پیشگیری بیماری (CDC) شناخته شد و عامل آن (عفونت HIV) در اوایل دهه شناخته شده بود..[۵]از زمان کشف آن، ایدز باعث مرگ ۳۰ میلیون نفر شده است (تا سال ۲۰۰۹).[۶] تا سال ۲۰۱۰، حدوداً ۳۴ میلیون نفر به ایدز مبتلا بوده‌اند.[۷] ایدز به عنوان همه‌گیری جهانی شناخته می‌شود که در حال حاضر حوزه شیوع آن بسیاره وسیع و در حال گسترش است.[۸]

ایدز تاثیر بسیار زیادی بر روی جوامع داشته‌است، چه به عنوان یک بیماری و چه به عنوان عاملی برای تبعیض. همچنین تاثیرات اقتصادی قابل توجهی داشته است. تصورهای نادرست بسیاری در رابطه با ایدز وجود دارد، برای مثال انتقال ایدز از طریق رابطه‌های سطحی غیرجنسی.

این بیماری همچنین موضوع مجادله ادیان شده است.

علائم و نشانه‌ها

عفونت HIV دارای سه مرحله اصلی است: عفونت حاد، دوره نهفتگی و ایدز[۹][۱۰]

عفونت حاد

تصویر نیم‌تنه انسان که در آن شایع‌ترین علائم عفونت حاد HIV مشخص شده است
علائم اصلی عفونت حاد HIV

دوره اولیه HIV، عفونت حاد HIV و یا سندرم حاد ویروسی نامیده می‌شود.[۹][۱۱] بسیاری از افراد ۲ تا ۴ هفته پس از در معرض قرار گرفتن این بیماری، دچار بیماری‌هایی مانند شبه‌آنفلوانزا یا مونونوکلئوز می‌شوند و برخی دیگر هم هیچ نشانه قابل توجهی در آنها دیده نمی‌شود.[۱۲][۱۳]علائم در ۴۰ تا ۹۰ درصد موارد رخ می‌دهد و معمولا شامل تب، لنفادنوپاتی، فارنژیت، خارش پوست، سردرد و/یا زخم دهان و اندام تناسلی می‌شود.[۱۱][۱۳] خارش پوست که در ۲۰ تا ۵۰ درصد موارد رخ می‌دهد، خود را بر روی بالاتنه نشان می‌دهد و به شکل لکه‌های نوک تیز می‌باشد.[۱۴] همچنین در این مرحله برخی از افراد دچار عفونت‌های فرصت‌طلب می‌شوند.[۱۱] ممکن است در دستگاه گوارش علائمی مانند تهوع، استفراغ و یا اسهال رخ دهد، و همچنین علائم عصبی نوروپاتی محیطی و یا سندرم گیلان باره.[۱۳] طول دوره این علائم متفاوت است، اما معمولا یک یا دو هفته می‌باشد.[۱۳]

با توجه به اینکه این علائم آنچنان خاص نیستند، اغلب به عنوان نشانه‌هایی از عفونت HIV شناخته نمی‌شوند. حتی مواردی که توسط یک دکتر خانوادگی و یا یک بیمارستان دیده می‌شود اغلب یا بسیاری از بیماری‌های شایع عفونی با علائمی مشترک با آن اشتباه می‌شود. بنابراین، توصیه می‌شود که به بیماران دارای تب توجیه‌ناپذیر است تذکر داده شود که ممکن است دارای عفونت HIV باشند و خطر ابتلا به این عفونت در آنها وجود دارد.[۱۳]


دوره نهفتگی

پس از علائم اولیه، بیمار وارد مرحله‌ای به نام دوره نهفتگی یا HIV بی‌نشانه یا HIV مزمن می‌شود.[۱۰] این مرحله از HIV می‌تواند بدون هیچ گونه درمانی از حدود سه سال[۱۵] تا بیش از ۲۰ سال[۱۶] (به طور متوسط حدود هشت سال)[۱۷] به طول بیانجامد. اگرچه معمولاً در ابتدای بیماری هیچ علائمی مشاهده نمی‌شود و یا علامت‌های خیلی کمی دیده می‌شود، اما در نزدیکی پایان این مرحله بسیاری از افراد دچار تب، کاهش وزن، مشکلات گوارشی و دردهای عضلانی می‌شوند.[۱۰] همچنین ۵۰ تا ۷۰ درصد از افراد دچار لنفادنوپاتی ماندگار می‌شوند، بطوری که چند گروه از غدد لنفاوی (به جز در کشاله ران) به مدت بیش از سه تا شش ماه بدون هیچ درد و به طور توجیه‌ناپذیری بزرگ می‌شود.[۹]

اگر چه بسیاری از مبتلایان HIV-1، قابل تشخیص هستند و در صورت عدم درمان نهایتاً به ایدز منجر خواهد شد، ولی درصد کمی از آنها (حدود ۵٪) سطح بالای سلول‌های CD4+ T خود را بدون هیچ درمان ضدویروسی تا بیش از ۵ سال حفظ می‌کنند.[۱۳][۱۸] این افراد به عنوان کنترل کننده‌های HIV طبقه بندی می‌شوند، و آنهایی که مقدار کم یا غیر قابل محسوسی از ویروس را بدون درمان ضدویروسی در بدن خود نگه می‌دارند به عنوان «کنترل کنندگان ممتاز» یا «سرکوبگران ممتاز» شناخته می‌شوند.[۱۸]

سندرم نقص ایمنی اکتسابی

تصویر نیم تنه انسان که در آن شایع‌ترین علائم ایدز مشخص شده است
علائم اصلی ایدز

سندرم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) زمانی معنی پیدا می‌کند که شمار سلول‌های CD4+ T به کمتر از ۲۰۰ سلول در هر میکرولیتر برسد و یا بیماری‌های خاص مرتبط با عفونت HIV رخ دهد.[۱۳] در غیاب درمان، حدود نیمی از افراد مبتلا به HIV در عرض ده سال مبتلا به بیماری ایدز می‌شوند.[۱۳] رایج ترین وضعیت‌هایی که هشداری بر وجود ایدز هستند التهاب ریه ناشی از پنوموسیستیس (۴۰٪)، نزاری به شکل سندرم اتلاف اچ‌آی‌وی (۲۰٪) و کاندیدیاز مری می‌باشند. سایر علائم شایع شامل عفونت‌های دستگاه تنفسی در یک دوره زمانی معین می‌شود.[۱۳]

عفونت فرصت‌طلب ممکن است توسط باکتری، ویروس، قارچ و انگل به وجود بیاید که معمولاً توسط دستگاه ایمنی بدن کنترل می‌شود.[۱۹] اینکه کدام عفونت رخ می‌دهد تا حدودی به این بستگی دارد چه عواملی در محیط اطراف فرد قرار دارد.[۱۳] این عفونت تقریباً می‌تواند هر دستگاهی از بدن را تحت تاثیر قرار دهد.[۲۰]

افراد مبتلا به ایدز خطر آلودگی به ویروس‌های سرطانی مختلفی را دارند از جمله: سارکوم کاپوزی، سرطان لنفوم، دستگاه عصبی مرکزی لنفوم، و سرطان گردن رحم. [۱۴] سارکوم کاپوزی، شایع ترین سرطانی است که در ۱۰ تا ۲۰ درصد از افراد مبتلا به HIV اتفاق می‌افتد. [۲۱] پس از آن سرطان لنفوم شایع ترین سرطان است و علت مرگ نزدیک به ۱۶ درصد از افراد مبتلا به ایدز می‌باشد و جزء نشانه‌های اولیه ۳ تا ۴ درصد از آنها است. هر دوی این سرطان‌ها با ویروس هرپس ۸ انسانی همراه هستند.[۲۱] خیلی اوقات مبتلایان به ایدز به دلیل ارتباطی که با ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) دارد، دچار سرطان گردن رحم می‌شوند.[۲۱]

علاوه بر این، آنها به طور مکرر دچار علائمی مانند تب طولانی، تعریق شبانه، تورم غدد لنفاوی، لرز، ضعف، و کاهش وزن می‌شوند. [۲۲] اسهال یکی دیگر از علائم شایعی است که ۹۰٪ از افراد مبتلا به ایدز دچار آن می‌شوند. [۲۳]

راه‌های انتقال

میانگین احتمال انتقال HIV در هر عمل
بر اساس طریق انتقال از منبع سرایت
طریق انتقال احتمال سرایت
انتقال خون ۹۰%[۲۴]
زایمان (فرزند) ۲۵%[۲۵]
تزریق با سرنگ مشترک ۰.۶۷%[۲۴]
فرو رفتن سرسوزن در بدن ۰.۳۰%[۲۶]
رابطه جنسی مقعدی (دهنده)* ۰.۰۴–۳.۰%[۲۷]
رابطه جنسی مقعدی (واردکننده)* ۰.۰۳%[۲۸]
رابطه جنسی آلت-واژن (دهنده)* ۰.۰۵–۰.۳%[۲۷][۲۹]
رابطه جنسی آلت-واژن (واردکننده)* ۰.۰۱–۰.۳۸%[۲۷][۲۹]
رابطه جنسی دهانی (دهنده)*§ ۰–۰.۰۴%[۲۷]
رابطه جنسی دهانی (واردکننده)*§ ۰–۰.۰۰۵%[۳۰]
* با فرض عدم استفاده از کاندوم
§ منبع به رابطه جنسی دهانی
انجام شده روی یک مرد اشاره دارد

HIV از سه طریق اصلی انتقال می‌یابد:

  • تماس جنسی
  • قرار گرفتن در معرض خون و یا بافت آلوده
  • از مادر به فرزند در دوران بارداری، زایمان، یا تغذیه با شیر مادر (که با نام انتقال عمودی شناخته می‌شود)[۲]

هیچ گونه خطر انتقال از طریق ویروس مدفوع، ترشحات بینی، بزاق، خلط، عرق، اشک، ادرار، یا استفراغ وجود ندارد مگر اینکه با خون آلوده شده باشند.[۲۶]

تماس جنسی

شایع‌ترین حالت انتقال HIV از طریق تماس جنسی با فرد آلوده‌است.[۲] اکثر موارد انتقال HIV در سراسر دنیا از طریق تماس با جنس مخالف رخ می‌دهد. با این حال، شکل انتقال در هر کشور متفاوت است.[۲] در ایالات متحده، از سال ۲۰۰۹، بیشتر انتقال‌های جنسی در مردان همجنسگرا رخ داده است[۲]، که ۶۴٪ از تمام موارد مشاهده شده رو شامل می‌شود.[۳۱]

در مورد تماس محافظت نشده با جنس مخالف، تخمین خطر انتقال HIV در هر عمل جنسی در کشورهای کم درآمد چهار تا ده برابر بیشتر نسبت به کشورهای با درآمد بالا است.[۳۲] در کشورهای با درآمد کم، خطر ابتلا از زن به مرد انتقال به ۰٫۳۸٪ در هر بار نزدیکی و از مرد به زن ۰٫۳۰٪ در هر بار نزدیکی تخمین زده شده‌است. این تخمین برای کشورهای با درآمد بالا، ۰٫۰۴٪ در هر بار نزدیکی برای انتقال از زن به مرد و ۰٫۰۸٪ در هر بار نزدیکی از مرد به زن می‌باشد.[۳۲] خطر انتقال از مقاربت مقعد بیشتر است، و ۱٫۴ تا ۱٫۷ درصد در هر بار نزدیکی با جنس مخالف یا همجنسگرا تخمین زده شده‌است.[۳۲] اگرچه خطر ابتلا از طریق آمیزش جنسی دهانی نسبتاً کم است، اما این احتمال وجود دارد.[۳۳] خطر انتقال از طریق رابطه دهانی «نزدیک به صفر» توصیف شده است[۳۴]، اگر چه چند موردی گزارش شده‌است.[۳۵] خطر ابتلا از طریق سکس دهانی صفر تا ۰٫۰۴ درصد تخمین زده شده‌است.[۳۶] در محیط‌هایی عمومی مانند روسپی‌ها، خطر انتقال از زن به مرد ۲٫۴٪ در هر بار نزدیکی و از مرد به زن ۰٫۰۸ درصد در هر بار نزدیکی تخمین زده شده‌است.[۳۲]

خطر انتقال در حضور بیماری‌های آمیزشی[۳۷] و زخم تناسلی[۳۲] افزایش می‌یابد. به نظر می‌رسد زخم تناسلی خطر ابتلا را تا حدود پنج برابر افزایش می‌دهد.[۳۲] بیماری‌های مقاربتی دیگر مانند سوزاک، کلامیدیا، تریکومونا، و واژینوز باکتریال، به نسبت کمتری خطر انتقال را افزایش می‌دهند.[۳۶]

بار ویروسی از فرد آلوده نیز عامل مهمی است که در انتقال از طریق تماس جنسی (و همچنین از طریق مادر به فرزند) نقش دارد.[۳۸] در طول ۲٫۵ ماه اول از عفونت، میزان سرایت به دلیل بار زیاد ویروسی، ۱۲ برابر بیشتر است.[۳۶] در مراحل آخر عفونت فرد، میزان انتقال در حدود هشت برابر بیشتر است.[۳۲]

رابطه جنسی خشن می‌تواند یکی از عوامل موثر در افزایش خطر انتقال باشد.[۳۹] همچنین گفته می‌شود تجاوز جنسی خطر انتقال HIV را افزایش می‌دهد چرا که در این حالت به ندرت از کاندوم استفاده می‌شود، آسیب فیزیکی واژن و یا مقعد محتمل است، و ممکن است خطر بیشتری برای انتقال همزمان عفونت‌های جنسی وجود داشته باشد.[۴۰]

خون

پوستر CDC از سال ۱۹۸۹ که بر خطر انتقال ایدز در استفاده از مواد مخدر تاکید دارد

دومین عامل شایع انتقال HIV، از طریق خون و فرآورده‌های خونی است.[۲] از راه‌هایی که ممکن است این بیماری توسط خون منتقل گردد می‌توان آمپول مشترک در مواد مخدر تزریقی، زخم در اثر فرو رفتن آمپول، انتقال خون آلوده و یا فرآورده‌های خونی، و یا تزریق‌هایی که با استفاده از تجهیزات پزشکی استریل نشده انجام می‌شود را نام برد. خطر آمپول مشترک در حین تزریق مواد مخدر بین ۰٫۶۳ و ۲٫۴ درصد و به طور متوسط ۰٫۸٪ در هر عمل می‌باشد.[۴۱] خطر انتقال از فرو رفتن آمپول یک فرد آلوده ۰٫۳٪ در هر عمل (حدود ۱ در ۳۳۳) و خطر آلودگی غشاء مخاطی به خون آلوده ۰٫۰۹٪ در هر عمل (حدود ۱ در ۱۰۰۰) تخمین زده می‌شود.[۲۶] در ایالات متحده، مصرف کنندگان مواد مخدر تزریقی ۱۲٪ از مبتلایان به HIV در سال ۲۰۰۹ را تشکیل می‌دادند[۳۱] و در برخی مناطق بیش از ۸۰٪ از افرادی که تزریق مواد انجام می‌دهد دارای HIV هستند.[۲]

در ۹۳٪ موارد استفاده از خون آلوده در انتقال خون، انتقال عفونت خواهد بود.[۴۱] در کشورهای توسعه یافته خطر ابتلا به HIV از طریق انتقال خون بسیار پایین است (کمتر از یک در پانصدهزار) و در آنها آزمایش HIV بر روی خون اهدا کننده انجام می‌شود.[۲] در انگلیس، خطر انتقال یک در پنج میلیون گزارش شده‌است.[۴۲] با این حال، در کشورهای با درآمد پایین، تنها نیمی از خون مورد استفاده برای انتقال ممکن است به طور مناسب آزمایش شود (در سال ۲۰۰۸).[۴۳] تخمین زده شده‌است که HIV در این مناطق تا ۱۵٪ از طریق انتقال خون آلوده و فراورده‌های خونی سرایت می‌یابد، که نمایانگر ۵٪ تا ۱۰٪ از عفونت‌های سرتاسر دنیا است.[۲][۴۴]

تزریق غیربهداشتی نقش مهمی در گسترش HIV در کشورهای جنوب صحرای آفریقا دارد. در سال ۲۰۰۷، بین ۱۲ تا ۱۷ درصد از عفونت‌های این منطقه به دلیل استفاده از سرنگ نسبت داده شد.[۴۵] سازمان بهداشت جهانی خطر انتقال از طریق تزریق در آفریقا را ۱٫۲٪ تخمین زده‌است.[۴۵]

افرادی که خالکوبی، سوراخ‌کاری و زخم‌آرایی انجام می‌دهند از نظر تئوری در معرض خطر سرایت هستن، اما تاکنون هیچ مورد مستندی مشاهده نشده‌است.[۴۶] پشه‌ها و سایر حشره‌های دیگر نیز قادر به انتقال HIV نیستند.[۴۷]

مادر به فرزند

انتقال HIV از مادر به فرزند می‌تواند در دوران بارداری، در هنگام زایمان یا از طریق شیر مادر منتقل شود.[۴۸][۴۹] این عامل سومین عامل شایع انتقال HIV در دنیا می‌باشد.[۲] در صورت عدم درمان، خطر انتقال قبل یا در حین تولد حدود ۲۰ درصد و در کسانی که از شیر نیز تغذیه می‌دهند ۳۵ درصد است.[۴۸] در سال ۲۰۰۸، در حدود ۹۰٪ از موارد HIV کودکان ناشی از انتقال عمودی محاسبه شد.[۴۸] با درمان مناسب خطر ابتلا به عفونت از مادر به فرزند می‌تواند به حدود ۱٪ کاهش یابد.[۴۸] درمان از طریق پیشگیری شامل مصرف داروی ضد ویروسی توسط مادر در دوران بارداری و زایمان، عمل سزارین در زمان مناسب (و نه اضطراری)، عدم تغذیه شیر مادر، و تجویز داروهای ضد ویروسی به نوزاد می‌شود.[۵۰] با این حال بسیاری از این امکانات در کشورهای در حال توسعه در دسترس نیست.[۵۰] اگر در دوران دندان آوردن، مواد غذایی به خون آلوده شود، می‌تواند خطر انتقال را افزایش دهد.[۴۶]

ویروس‌شناسی

مقالهٔ اصلی: اچ‌آی‌وی
نموداری که در آن ساختار ویروس HIV نشان داده شده است

ویروس HIV عامل طیف بیماری است که با نام ایدز شناخته می‌شود. HIV نوعی ویروس پسگرد است که عمدتاً به اجزای دستگاه ایمنی انسان مانند سلول‌های CD4+ T، درشت‌خوارها و سلول‌های دندریت سرایت می‌کند و به صورت مستقیم یا غیرمستقیم سلول‌های CD4+ T را از بین می‌برد.[۵۱]

HIV عضوی از سرده ویروس آهسته‌گستر ،[۵۲] و بخشی از خانواده ویروس پسگرد است.[۵۳] ویروس‌های آهسته‌گستر خصوصیات ریخت‌شناسیو زیست‌شناسی مشترک بسیاری دارند. گونه‌های بسیاری از پستانداران مبتلا به ویروس آهسته‌گستر می‌شوند، که مشخصاً دلیل بیماری‌های طولانی‌مدت با دوره کمون طولانی هستند.[۵۴] ویروس‌های آهسته‌گستر به شکل تک رشته، حس مثبت، ویروس آران‌ای احاطه شده منتقل می‌شوند. پس از ورود به سلول هدف، ویروس ژنوم آران‌ای توسط آنزیم وارونویس ویروسی که همراه با ژنوم ویروسی در ذرات ویروسی منتقل شده، به یک دی‌ان‌ای دو رشته استاندارد تبدیل می‌شود. سپس DNA ویروسی وارد هسته سلول می‌شود و کل DNAهای سلولی را توسط اینتگراز ویروسی فرا می‌گیرد.[۵۵] وقتی فرا گرفته شد، ویروس ممکن است پنهان شود و این به ویروس و سلول‌های میزبانش این امکان را می‌دهد تا توسط دستگاه ایمنی بدنی شناسایی نشوند. [۵۶] همچنین این ویروس می‌تواند تکثیر شود و ژنوم‌های RNA جدیدی تولید کند و پروتئین‌های ویروسی که توسط سلول به عنوان هسته‌های سلولی جدید شده‌اند را در چرخه‌ای از نو پدید آورد.[۵۷]

دو نوع ایدز تاکنون مشخص شده‌است: HIV-1 و HIV-2.

HIV-1 ویروسی بود که در ابتدا شناخته شد (و در ابتدا به عنوان LAV یا HTLV-III شناخته می‌شد). هر چه بیشتربدخیم باشد، بیشتر عفونی می‌شود،[۵۸]. عفونت ضعیف‌ترHIV-2 در مقایسه با HIV-1 افرادی که در معرض HIV-2 هستند کمتر مبتلا به HIV-2 می‌شوند. از آنجا که HIV-2 توانایی ضعیفی در مقابل انتقال دارد، تا حد زیادی محدود به آفریقای غربی می‌باشد.[۵۹]

پاتوفیزیولوژی

میکروگراف الکترونی اسکنی از HIV-1، که با رنگ سبز مشخص شده و از یک لنفوسیت کشت شده تولید شده است.

پس از ورود ویروس به بدن، یک دوره سریع تکثیر ویروسی وجود داشته و منجر به بالا رفتن تعداد ویروس در خون اطراف خود خواهد شد. در طی عفونت اولیه، سطح HIV ممکن است به چند میلیون ذره ویروس در هر میلی لیتر خون برسد.[۶۰] این واکنش با کاهش قابل توجهی در تعداد سلول‌های در گردش CD4+ T همراه است. این ویروس خونی حاد تقریباً همواره با فعالیت سلول‌های CD8+ T در ارتباط است که سلول های آلوده به HIV را از بین می‌برد و سپس آنتی‌بادی تولید می‌کند. به نظر می‌رسد که واکنش سلول CD8+ T در کنترل سطح ویروس مهم باشد، که به اوج رسیده و سپس کاهش می‌یابد، تا شمار سلول‌های CD4+ T به مقدار قبل بازگردد. واکنش یک سلول CD8+ T سالم هر چند که ویروس را از بین نمی برد اما باعث می‌شود بیماری با سرعت کمتری پیشرفت کند و بهتر بتوان بیماری را شناسایی کرد.[۶۱]

پاتوفیزیولوژی بیماری ایدز پیچیده است.[۶۲] در نهایت، HIV با به تحلیل بردن سلول‌های CD4+ T منجر به ایدز شده و باعث تضعیف دستگاه ایمنی بدن و عفونت فرصت‌طلب می‌شود. وجود سلول های T برای واکنش ایمنی ضروری است و بدون آنها، بدن نمی‌تواند با عفونت‌ها مقابله کند و یا سلول‌های سرطانی را از بین ببرد. عملکرد کاهش سلول‌های CD4+ T در وضعیت حاد و مزمن متفاوت است. [۶۳] در حین وضعیت حاد، سلول‌های HIV ناشی از سلول‌های عفونی تحلیل رفته و کشته شده توسط سلول‌های سمی T، عامل کاهش سلول های CD4+ T هستند، اگر چه عامل دیگر می‌تواند مرگ برنامه‌ریزی‌شده یاخته باشد. در حین وضعیت مزمن، به نظر می رسد که عواقب ناشی از فعالیت کلی دستگاه ایمنی بدن همراه با از دست دادن تدریجی توانایی دستگاه ایمنی بدن برای تولید سلول‌های جدید T عامل کاهش تدریجی تعداد سلول‌های CD4+ T باشد. [۶۴]اگر چه علائم نقص دستگاه ایمنی توسط ایدز تا چند سال بعد از عفونت در فرد ظاهر نخواهد شد، ولی نقصان سلول‌های CD4+ T در طول هفته اول عفونت، به خصوص در مخاط روده، که منبع اکثریت لنفوسیت‌های موجود در بدن است، اتفاق می‌افتد. .[۶۵] دلیل اصلی از دست رفتن سلول‌های مخاطی CD4+ T این است که اکثر سلول‌های مخاطی CD4+ T نشان دهنده پروتئین CCR5 هستند که HIV از آنها برای دستیابی به سلول‌ها استفاده می‌کند، در حالی که تنها بخش کوچکی از سلول‌های CD4+ T در جریان خون این کار را انجام می‌دهند.[۶۶]

ویروس HIV به دنبال CCR5 نشانگر CD4+ T می‌گردد و آنها را از بین می برد[۶۷] در نهایت واکنش شدید دستگاه ایمنی، عفونت را کنترل می‌کند و مرحله نهفتگی بالینی آغاز می‌گردد. سلول‌های. CD4+ T در بافت مخاطی باقی می‌مانند. .[۶۷] تکثیر مداوم HIV از وضعیت کلی فعالیت ایمنی حاصل می‌شود.[۶۸] فعالیت دستگاه ایمنی که نمایانگر افزایش فعالیت سلول‌های ایمنی و التهاب سیتوکین است، از فعالیت چندین محصول ژن HIV و واکنش دستگاه ایمنی به تکثیر HIV حاصل می‌شود. همچنین از کار افتادن دستگاه ایمنی گوارشی به وسیله تکثیر سلول‌های مخاطی CD4+ T در طی مرحله عفونی بیماری به این موضوع مربوط می‌شود.[۶۹]

تشخیص بیماری

نمودار عمومی رابطهٔ میان نسخه‌های HIV(تکثیرشده از ویروس‌ها) و شمار CD4+ T با میانگین زمان ابتلاء به HIV بدون مراقبت؛ هربیماری شخص می‌تواند دوره را به قدر قابل توجهی تغییر دهد.
  تعداد گویچه‌های سفید CD4+ T (سلول/میلی‌متر مکعب)
  HIV RNA تکثیرشده بر میلی‌لیتر پلاسما

بیماری ایدز و HIV با توجه بروز علایم و نشانه‌های بیمار، از طریق آزمایش و بررسی آن در آزمایشگاه تشخیص داده می‌شود.[۱۱] آزمایش HIV به همه کسانی که در معرض خطر قرار دارند توصیه می‌شود، که شامل هر فرد مبتلا به هر نوع بیماری آمیزشی است می‌شود.[۱۴] در بسیاری از مناطق دنیا، یک سوم حاملان HIV زمانی متوجه می‌شوند که در مرحله پیشرفته‌ای از این بیماری هستند و AIDS یا نقص شدید دستگاه ایمنی آشکار می‌شود..[۱۴]

آزمایش HIV

در اکثر افراد آلوده به HIV، در طول سه تا دوازده هفته پس از عفونت اولیه، یک سری آنتی‌بادی‌های خاص ایجاد می‌گردد.[۱۳] تشخیص اولیه HIV قبل از تغییر آنتی‌بادی، با اندازه‌گیری اچ‌آی‌وی-آران‌ای یا آنتی‌ژن P24 انجام می‌شود.[۱۳] نتایج مثبت به دست آمده توسط آنتی‌بادی یا آزمایش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR)، توسط PCR و یا توسط آنتی‌بادی دیگری تأیید می‌شوند.[۱۱]

آزمایش آنتی‌بادی در کودکان کمتر از ۱۸ ماه، به دلیل وجود مداوم آنتی‌بادی‌های مادری معمولاً نتیجه درستی نمی‌دهند.[۷۰] بنابراین عفونت HIV تنها توسط آزمایش PCR مربوط به HIV RNA یا DNA و یا از طریق آزمایش آنتی‌بادی P24 قابل تشخیص است.[۱۱] در اکثر نقاط دنیا دسترسی به آزمایش PCR قابل اعتماد وجود ندارد و افراد باید تا زمانی صبر کنند که علائم پیشرفت کند و یا سن کودک به اندازه کافی باشد و آزمایش آنتی بادی درستی نتیجه دهد.[۷۰] در کشورهای جنوب صحرای آفریقا در بین سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۹، بین ۳۰ تا ۷۰ درصد مردم، از وضعیت HIV خود آگاه بوده‌اند.[۷۱] در سال ۲۰۰۹، بین ۴ تا ۴۲ درصد مردم مورد آزمایش قرار گرفتند.[۷۱] این ارقام نشان دهنده افزایش قابل توجهی نسبت به ده سال گذشته‌است.[۷۱]

طبقه‌بندی عفونت HIV

از دو طبقه‌بندی اصلی برای مرحله‌بندی HIV و ایدز استفاده می‌شود، یکی توسط سازمان بهداشت جهانی[۱۱] (WHO) و دیگر توسط مرکز کنترل و پیشگیری بیماری[۷۲] (CDC). برنامه CDC بیشتر در کشورهای توسعه‌یافته استفاده می‌شود. از آنجا که برنامه WHO احتیاجی به آزمایش ندارد، بیشتر مناسب کشورهای در حال توسعه‌است که با کمبود لوازم روبرو هستند. علیرغم تفاوت‌های که این دو با هم دارند، اما می‌تواند هر دوی آنها را از لحاظ آماری مقایسه نمود.[۹][۱۱][۷۲]

سازمان بهداشت جهانی برای اولین بار در سال ۱۹۸۶ تعریفی برای ایدز ارائه نمود.[۱۱] از آن زمان به بعد، مرحله‌بندی WHO برای چندین بار تغییر کرده و گسترش یافت، که نسخهٔ اخیر آن که در سال ۲۰۰۷ منتشر شده‌است.[۱۱] رده‌بندی مراحل تعیین شده توسط WHO به شکل زیر است:

  • عفونت اولیه HIV: که یا بدون علامت است و یا همراه با سندرم حاد ویروسی است.[۱۱]
  • مرحله ۱: عفونت HIV بدون علامت با تعداد سلول‌های CD4 بیش از ۵۰۰ در هر میکرولیتر. ممکن است شامل بزرگ شدن گره‌های لنفاوی نیز باشد.[۱۱]
  • مرحله ۲: علائم خفیف که ممکن است تغییر جزئی غشاء مخاطی و عود عفونت دستگاه تنفسی فوقانی را شامل شود و تعداد سلول‌های CD4 کمتر از ۵۰۰ در هر میکرولیتر است.[۱۱]
  • مرحله ۳: علائم پیشرفته که ممکن است شامل اسهال مزمن و غیر عادی برای بیش از یک ماه شود، به همراه عفونت‌های باکتریایی شدید از جمله سل ریوی و همچنین تعداد سلول‌های CD4 کمتر از ۳۵۰ در هر میکرولیتر.[۱۱]
  • مرحله ۴ یا ایدز: علائم شدیدی شامل توکسوپلاسموز مغز، کاندیدیاز مری، نای، نایژه یا شش و سارکوم کاپوزی. تعداد سلول‌های CD4 به کمتر از ۲۰۰ در هر میکرولیتر می‌رسد.[۱۱]

مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا نیز ایجاد یک سیستم طبقه‌بندی برای HIV ارائه نموده و آخرین بار آن را در سال ۲۰۰۸ به روز رسانی کرده‌است.[۷۲] در این سیستم عفونت HIV بر اساس شمارش CD4 و علائم بالینی می‌باشد،[۷۲] عفونت را در سه مرحله توصیف می‌کند:

  • مرحله ۱: تعداد سلول‌های CD4 بیشتر از ۵۰۰ در هر میکرولیتر بدون هیچ علائمی از ایدز
  • مرحله ۲: تعداد سلول‌های CD4 بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ در هر میکرولیتر بدون هیچ علائمی از ایدز
  • مرحله ۳: تعداد سلول‌های CD4 کمتر از ۵۰۰ در هر میکرولیتر یا وجود علائمی از ایدز
  • نامعلوم: اگر اطلاعات کافی برای هر یک از مراحل فوق در دسترس باشد

اگر پس از درمان، تعداد سلول‌های CD4 خون به بیش از ۲۰۰ در هر میکرولیتر افزایش یابد و یا بیماری دیگری به جز ایدز احتمال رود و یا حتی درمان گردد هنوز هم تشخیص اینکه بیماری ایدز بوده باشد پابرجا خواهد بود.[۹]

پیشگیری

کلینیک ایدز، مک‌لئود گنج، هند، ۲۰۱۰

تماس جنسی

استفاده همیشگی از کاندوم در طولانی مدت، حدوداً ۸۰ درصد خطر انتقال HIV را کاهش می‌دهد.[۷۳] هنگامی که از بین زن و مرد، یکی از طرفین مبتلا شود، در صورتی که به طور مداوم از کاندوم استفاده شود، احتمال ابتلا به HIV برای فرد غیرآلوده در هر سال زیر ۱٪ است.[۷۴] برخی از شواهد نشان می‌دهد که کاندوم زنانه هم می‌تواند در همان سطح محافظت کند.[۷۵] به نظر می‌رسد استفاده از ژل واژینال حاوی تنوفوویر بلافاصله قبل از رابطه جنسی، میزان ابتلا را تا حدود ۴۰ درصد در میان زنان آفریقایی کاهش می‌دهد.[۷۶] در مقابل، استفاده از اسپرم‌کش نونوکسینول-۹، به دلیل ایجاد سوزش در واژن و رکتوم می‌تواند خطر انتقال را افزایش دهد.[۷۷] ختنه در آفریقای سیاه، خطر ابتلا به HIV توسط مردان دگرجنسگرا را بین ۳۸٪ و ۶۶٪ در بیش از ۲۴ ماه کاهش می‌دهد.[۷۸] بر پایه این مطالعات، سازمان جهانی بهداشت و UNAIDS، ختنه مرد را به عنوان یکی از روش‌های پیشگیری انتقال HIV از زن به مرد در سال ۲۰۰۷ توصیه کرده‌اند.[۷۹] در این که آیا این کار باعث محافظت انتقال مرد به زن می‌شود، مناقشه است.[۸۰][۸۱] و این که آیا به نفع کشورهای توسعه‌یافته و در میان مردان همجنسگرا است، نامشخص است.[۸۲][۸۳][۸۴] زنانی که مورد ختنه قرار می‌گیرند، بیشتر در معرض خطر انتقال HIV قرار دارند. [۸۵]

برنامه‌هایی که پرهیز جنسی را تشویق می‌کنند، به نظر نمی‌رسد که بتواند در مقابل خطر HIV موثر باشند.[۸۶] شواهد نشان می‌دهد که آموزش دوطرفه به همان اندازه ضعیف است.[۸۷] آموزش مسائل جنسی در مدارس می‌تواند رفتار پرخطر را کاهش دهد. [۸۸] اقلیت قابل توجهی از جوانان با اینکه نسبت به خطرات HIV و ایدز آگاه هستند، اما با این حال همچنان دست به کارهایی می‌زدند که پرخطر محسوب می‌شوند.[۸۹] مشخص نیست که آیا درمان سایر بیماری های مقاربتی در پیشگیری از HIV موثر باشد یا خیر.[۳۷]

پیش از در معرض قرار گرفتن

درمان زودهنگام افراد مبتلا به HIV با ضدویروس، تا ۹۶ درصد از سرایت شریک آنها جلوگیری می‌کند.[۹۰][۹۱] پیشگیری پیش از در معرض قرارگرفتن با دوز معینی در روز از داروی تنوفوویر به همراه یا بدون امتریسیتابین بر روی بعضی از گروه‌ها موثر است: مردانی که با مردان دیگر نزدیکی دارند، زوج‌هایی که یکی از آنها مبتلا به HIV است، و دگرجنس‌گراهای جوان در آفریقا.[۷۶]

به نظر می‌رسداقدامات احتیاطی جهانی در محیط مراقبت‌های بهداشتی بر روی کاهش خطر HIV موثر است.[۹۲] اعتیاد به مواد مخدر تزریقی عامل مهم دیگری است و راهبردهای کاهش آسیب مانند برنامه تعویض سرنگ و درمان جایگزین مواد مخدر ظاهراً در کاهش خطر انتقال موثر بوده‌اند.[۹۳]

پس از در معرض قرار گرفتن

پیشگیری پس از در معرض قرارگرفتن، دوره استفاده از ضدویروس است که در طول ۴۸ تا ۷۲ ساعت پس از در معرض قرار گرفتن خون یا ترشحات تناسلی آلوده به HIV تجویز شده باشد.[۹۴] استفاده از زیدوودین به تنهایی خطر ابتلا به عفونت HIV از طریق تزریق سرنگ را تا پنج برابر کاهش می‌دهد..[۹۴] این درمان بعد ازتجاوز جنسی و هنگامی که فرد متجاوز به عنوان مبتلا به HIV شناخته شده توصیه می‌شود، جای بحث دارد. اما در مواقعی که وضعیت HIV نامعلوم است، [۹۵] برنامه‌های درمانی فعلی معمولاً از لپیناویر/ریتوناویر و لمیودین/زیدوودین یا تنوفوویر/امتریسیتابین برای درمان استفاده می‌کنند و می‌تواند خطر را به میزان بیشتری کاهش دهند.[۹۴] طول دوره درمان معمولاً چهار هفته است[۹۶] و اغلب با عوارض جانبی (در حدود ۷۰٪ از موارد زیدوودین که شامل ۲۴٪ تهوع، ۲۲٪ خستگی، ۱۳ درصد روان پریشی و ۹٪ سردرد می‌شود) همراه هستند.[۲۶]

مادر به فرزند

برنامه‌های جلوگیری از انتقال HIV از مادر به فرزند می تواند سرعت انتقال را به اندازه ۹۲ تا ۹۹ درصد کاهش دهد.[۴۸][۹۳] این دوره اساساً شامل استفاده از داروهای ضدویروسی به صورت ترکیبی در دوره حاملگی و بعد از زایمان در بچه می‌شود و ترجیحاً باید به جای شیردهی از شیشه شیر استفاده شود.[۴۸][۹۷]اگر تغذیه جایگزین قابل قبول، امکان‌پذیر، مقرون به صرفه، پایدار و ایمن باشد، مادران باید از شیردهی به نوزادان خود خودداری کنند، با این حال در صورتی که موردی نباشد، شیر مادر در ماه‌های اول بسیار توصیه می شود.[۹۸] اگر تغذیه شیر فقط توسط مادر انجام شود، دوره پیشگیری طولانی مدت ضد ویروسی به نوزاد خطر انتقال را کاهش می دهد. [۹۹]

واکسیناسیون

تاکنون (سال ۲۰۱۲) هیچ گونه واکسن موثری برای ایدز کشف نشده است.[۱۰۰] در واکسن آزمایشی RV 144 که در سال ۲۰۰۹ منتشر شد کاهش جزئی تقریباً ۳۰% در خطر انتقال مشاهده شد، که باعث ایجاد امیدی در جامعه تحقیقای برای برای یک واکسن موثر شد.[۱۰۱] آزمایش‌های بیشتری بر روی واکسن RV 144 در حال انجام است.[۱۰۲][۱۰۳]

مدیریت

در حال حاضر هیچ نوع درمان یا واکسن اچ‌آی‌وی موثری برای این بیماری ساخته نشده است. معالجه شامل درمان از طریق مقابله با بازگشت ویروس (HAART) است که روند پیشروی بیماری را کند می‌کند. [۱۰۴] از سال ۲۰۱۰ بیش از ۶٫۶ میلیون نفر در کشورهای با درآمد پایین یا متوسط مبتلا به این بیماری شده‌اند.[۷] همچنین درمان این بیماری شامل درمان‌های پیشگیرانه و مداوم برای عفونت‌های مترصد است.

درمان از طریق مقابله با ویروس

دو قرص مستطیل شکل که روی یکی از آنها می‌توان آرم GX623 را مشاهده کرد
«آباکاویر»-نوکلئوزید آنالوگ معکوس مهارکننده ترانس کریپتاز (NARTI یا NRTI)

گزینه‌های فعلی HAART ترکیبی (یا «امتزاجی») از حداقل سه دارو است که دست کم دو نوع، یا «گونه،» عامل مقابله با بازگشت ویروسی را شامل می‌شود.[۱۰۵] درمان اولیه نوعاً یک مهارکننده ترانس کریپتاز معکوس آنالوگ نوکلئوزیدی (NNRTI) به اضافه دو مهارکننده ترانس کریپتاز معکوس آنالوگ نوکلئوزیدی (NNRTIs) است.[۱۰۵] NRTIs معمولاً شامل: زیدوودین (AZT) یا تنوفوویر (TDF) و لامیوودین (3TC) یا امتریسیتابین (FTC) است.[۱۰۵] ترکیب این عوامل که شامل مهار کننده پروتئاز‌ها (PI) می‌باشد و در صورتی که دستور بالا کارآیی لازم را نداشته باشد مورد استفاده قرار می‌گیرد.[۱۰۵]

زمان شروع درمان مقابله با بازگشت ویروس مورد مناقشه است. [۱۴][۱۰۶]هم سازمان بهداشت جهانی، هم دستورالعمل‌های اروپایی و هم ایالت متحده امریکا استفاده از درمان مقابله با بازگشت ویروس را در تمام افراد نوجوان، بزرگسال و زنان بارداری توصیه می‌کنند که CD4 آنها کمتر از ۳۵۰ میکرولیتر است یا بدون توجه به CD4 نشانه‌های بیماری را دارند. [۱۴][۱۰۵] این واقعیت که شروع درمان در این سطح خطر مرگ و میر را کاهش می‌دهد از این توصیه پشتیبانی می‌کند. [۱۰۷] علاوه بر این آمریکا این درمان را برای همه افراد آلوده به ویروس HIV بدون در نظر گرفتن CD4 و علایم آنها توصیه می کند، اگرچه، این توصیه را برای افرادی که میزان CD4 آنها بیشتر است با اطمینان کمتری تجویز می‌کند. [۱۰۸] این درحالی است که سازمان بهداشت جهانی این درمان را برای افراد مبتلا به مرض سل و مبتلایان به هپاتیت ب مزمن و فعال پیشنهاد می‌کند.[۱۰۵] پیشنهاد می‌شود زمانی‌ که این درمان آغاز شد بدون وقفه یا «تعطیلی» ادامه یابد.[۱۴] در بسیاری از افراد بیماری زمانی تشخیص داده می‌شود که زمان ایده‌آل آغاز درمان از دست رفته است.[۱۴] نتیجه مطلوب درمان این است که در مدت زمان طولانی تعداد پلاسمای HIV-RNA زیر ۵۰ کپی بر میلی‌لیتر باشد.[۱۴] توصیه می‌شود سطوح تعیین‌کننده موثر بودن درمان در وهلهٔ اول بعد از چهار هفته اندازه‌گیری شوند و زمانی که سطوح به پایین‌تر از ۵۰ کپی بر میلی‌لیتر رسید معمولا کنترل آن هر سه تا شش ماه یک بار کافی خواهد بود.[۱۴] به نظر می‌رسد که در کنترل ناموثر چیزی بیش ۴۰۰ کپی بر میلی‌لیتر دیده خواهد شد.[۱۴] بر اساس این معیار در بیش از ۹۵% از افراد درمان در سال اول موثر خواهد بود.[۱۴]

مزیت‌های درمان شامل کاهش خطر پیشروی ایدز و کاهش خطر مرگ می‌باشد. [۱۰۹] همچنین در کشورهای در حال توسعه درمان باعث بهبود اوضاع جسمی و سلامت روحی فرد می‌شود.[۱۱۰] در صورت اقدام به درمان تا ۷۰% خطر ابتلا به سل کاهش خواهد یافت.[۱۰۵] مزیت‌های دیگر درمان شامل کاهش خطر انتقال بیماری به شریک جنسی و کاهش امکان انتقال از مادر به فرزند می‌باشد.[۱۰۵] تاثیر درمان تا حد زیادی به انطباق بستگی دارد.[۱۴] دلایل عدم انطباق عبارتند از: دسترسی معدود به مراقبت‌های پزشکی،[۱۱۱] عدم حمایت‌های اجتماعی کافی، بیماری روانی و سوء مصرف مواد. [۱۱۲] همچنین پیچیدگی روش‌های درمانی (به دلیل تعدد قرص‌ها و دوزها) و اثرات جانبی آنها ممکن است موجب عدم تابعیت اختیاری فرد شود. [۱۱۳] البته در کشورهای با درآمد کم تابعیت از درمان افراد به خوبی کشورهایی است که افراد آن درآمد بالایی دارند. [۱۱۴]

عوارض جانبی خاص به داروی مصرفی مربوط می‌شوند. [۱۱۵] رایج‌ترین آنها عبارتند از: سندرم دیستروفی، دیس‌لیپیدمی و مرض قند که به ویژه با مهارکننده‌های پروتئاز عارض می‌شوند. [۹] سایر علائم شایع عبارتند از: اسهال، [۱۱۵][۱۱۶] و افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی- عروقی. [۱۱۷] البته عوارض جانبی برخی از درمان‌های پیشنهاد شده اخیر کمتر هستند.[۱۴] مشکل برخی از داروها ممکن است گرانقیمت بودن آنها باشد. [۱۱۸] البته، از سال ۲۰۱۰، ۴۷% کسانی که به این داروها احتیاج پیدا می‌کنند متعلق به کشورهای با درامد کم یا متوسط هستند.[۷] برخی از داروها می‌توانند موجب بیماری مادرزادی بشوند و بنابراین برای زنانی که امید به بچه‌دار شدن دارند مناسب نیست.[۱۴]

درمان‌های پیشنهادی برای کودکان تا حدی متفاوت از درمان بزرگسالان است. در کشورهای در حال توسعه، از سال ۲۰۱۰، ۲۳% کودکانی که نیاز به معالجه داشته‌اند تحت درمان قرار گرفته‌اند.[۱۱۹] هم سازمان بهداشت جهانی و هم ایالت متحده امریکا توصیه می‌کنند که همه کودکان کمتر از دوازده ماه تحت درمان قرار بگیرند. [۱۲۰][۱۲۱] ایالت متحده برای کودکانی که بین یک تا پنج سال هستند توصیه می‌کند که آنهایی تحت درمان قرار بگیرند که میزانHIV RNA آنها بیشتر از ۱۰۰٫۰۰۰ کپی بر میلی‌لیتر باشد، و کودکانی که سن آنها بالای پنج سال است زمانی که تحت درمان قرار بگیرند که میزان CD4 آنها کمتر از ۵۰۰ در هر میکرولیتر باشد.[۱۲۰]

عفونت‌های فرصت‌طلب

اقدامات انجام شده در جهت جلوگیری از عفونت‌های فرصت‌طلب در بسیاری از افراد مبتلا به ایدز موثر می‌باشد. غالبا درمان‌های ضد ویروسی عفونت‌های فرصت‌طلب موجود را بهبود می‌دهند و همچنین باعث کاهش خطر ابتلا به آن در آینده می‌شوند.[۱۱۵] پیشنهاد می‌شود افرادی که در معرض ابتلا به HIV هستند قبل از ابتلا به عفونت خود را در برابر هپاتیت آ و ب واکسینه کنند، اگرچه بعد از عفونت نیز می‌توانند این کار را انجام دهند.خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب تمام کنندهٔ </ref> بدون برچسب <ref> (). به افرادی که از ایمنی قابل توجهی برخوردار هستند نیز توصیه می‌شود تا برای جلوگیری از ابتلا به توکسوپلاسموز و مننژیت کریپتوکوکوس از درمان پیشگیرانه بهره مند شوند. خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب تمام کنندهٔ </ref> بدون برچسب <ref> (). البته موثر بودن اکثر این درمان‌ها تایید نشده است. [۱۲۲]با توجه به مشاوره رژیم غذایی، برخی از شواهد نشان می‌دهند که مصرف ریزخوراک‌‌های مکمل سودمند است.[۱۲۳] شواهد تجربی و آزمایش‌ها نشان داده‌اند که مکمل‌هایی که دارای سلنیم هستند نیز فایده‌مند هستند. [۱۲۴] شواهدی وجود دارند که نشان می دهند مصرف مکمل ویتامین آ در کودکان میزان مرگ و میر را کاهش داده و روند رشد را بهبود می بخشد. [۱۲۳] در آفریقا در زنان باردار و شیرده که در معرض خطر کمبود مواد مغذی هستند مصرف مولتی ویتامین منجر به بهبود وضعیت مادر و فرزند شده است. [۱۲۳] سازمان بهداشت جهانی مصرف غذایی ریزخوراک‌ها در سطوح RDA بزرگسالان مبتلا به HIV را توصیه می‌کند. [۱۲۵][۱۲۶] سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده است که تحقیقات متعدد نشان داده‌اند مکمل ویتامین آ، روی و آهن می‌تواند باعث بروز عوارض HIV در بزرگسالان مبتلا به این بیماری شود.[۱۲۶] شواهد کافی برای حمایت از مصرف داروهای گیاهی وجود ندارد. [۱۲۷]

پیش‌بینی

ناتوانی در تعدیل طول عمر برای ایدز و HIV در هر ۱۰۰٬۰۰۰ بیمار تا سال ۲۰۰۴
  بدون داده
  ≤ ۱۰
  ۱۰–۲۵
  ۲۵–۵۰
  ۵۰–۱۰۰
  ۱۰۰–۵۰۰
  ۵۰۰–۱۰۰۰
  ۱۰۰۰–۲۵۰۰
  ۲۵۰۰–۵۰۰۰
  ۵۰۰۰–۷۵۰۰
  ۷۵۰۰-۱۰۰۰۰
  ۱۰۰۰۰-۵۰۰۰۰
  ≥ ۵۰۰۰۰

ایدز در بسیاری از مناطق دنیا بیشتر به عنوان یک بیماری مزمن شناخته می‌شود تا یک بیماری عفونی کشنده.[۱۲۸] شیوع آن بین افراد متفاون بوده، و هر دوی شمار سلول‌های CD4 و بار ویروسی برای پیش‌بینی نتایج مفید هستند.[۱۳] بدون درمان، مدت زمان زنده ماندن پس از عفونت HIV به طور متوسط ۹ تا ۱۱ سال تخمین زده می‌شود، که به نوع HIV نیز بستگی دارد.[۱۲۹] پس از تشخیص ایدز، اگر درمان در دسترس نباشد، مدت زنده ماندن بین ۶ تا ۱۹ ماه خواهد بود.[۱۳۰][۱۳۱] HAART و پیشگیری مناسب از عفونت‌های فرصت طلب میزان مرگ و میر را تا ۸۰٪ کاهش می‌دهد، و امید به زندگی برای یک فرد بالغ ۲۰ تا ۵۰ سال را افزایش می‌دهد. [۱۲۸][۱۳۲][۱۳۳] این مقدار بین دو سوم[۱۳۲] و تقریباً کل جمعیت است.[۱۴][۱۳۴] اینکه درمان دیرهنگام بعد از تشخیص عفونت آغاز گردد خوب نمی‌باشد، [۱۴] برای مثال اگر درمان پس از تشخیص ایدز آغاز گردد، امید به زندگی ۱۰ تا ۴۰ سال خواهد بود. [۱۴][۱۲۸]نیمی از کودکانی که مبتلا به HIV به دنیا می‌آیند بدون درمان قبل از دو سالگی می‌میرند .[۱۱۹]

عوامل اصلی مرگ با ایدز، عفونت فرصت‌طلب و سرطان می‌باشد، هر دوی آنها در خیلی از موارد نتیجه از کارافتادگی تدریجی دستگاه ایمنی می‌باشند.[۱۳۵][۱۳۶] به نظر می‌رسد که وقتی شمار سلول‌های CD 4 به کمتر از ۵۰۰ در هر میکرولیتر برسد، خطر سرطان افزایش می‌یابد.[۱۴] میزان پیشرفت بالینی بیماری در هر فرد متفاون است و ثابت شده است که تحت تاثیر عواملی چون مستعد بودن فرد، عملکرد دستگاه ایمنی، [۱۳۷] دسترسی آنها به موسسه‌های بهداشت و حضور عفونت‌های دیگر می‌باشد،[۱۳۰][۱۳۸] و همچنین گونه (یا گونه‌های) بخصوصی از ویروس را شامل می‌شود. [۱۳۹][۱۴۰]

سل یکی از عوامل عمده بیماری و مرگ مبتلایان به ایدز است و در یک سوم افراد مبتلا به HIV ظاهر می‌شود و علت مرگ ۲۵ درصد موارد HIV می‌باشد.[۱۴۱] همچنین HIV مهمترین عامل ابتلا به سل می‌باشد.[۱۴۲] هپاتیت سی عفونت رایج دیگری است که هر بیماری پیشرفت بیماری دیگر را افزایش می‌دهد. [۱۴۳] دو سرطان رایجی در ارتباط با ایدز، سارکوم کاپوزی و لنفوم غیر هاجکین است.[۱۳۶]

حتی با درمان ضد ویروسی، افراد آلوده به HIV در دراز مدت ممکن است دچار اختلالات عصبی,[۱۴۴] پوکی استخوان،[۱۴۵] بیماری عصبی،[۱۴۶] سرطان،[۱۴۷][۱۴۸] سرطان کلیه،[۱۴۹] و بیماری قلبی-عروقی[۱۱۶] شوند. دقیقاً مشخص نیست که این علائم حاصل عفونت HIV و یا از اثرات درمان هستند.

شیوع

شیوع تخمین زده شده HIV برای رده سنی جوان و بزرگسال (۱۵-۴۹) در هر کشور در پایان سال ۲۰۰۵

ایدز یک بیماری همه‌گیر در دنیا است.[۱۵۰] تا سال ۲۰۱۰ حدود ۳۴ میلیون نفر در دنیا مبتلا به HIV بوده‌اند.[۷] از اینها تقریباً ۱۶٫۸ میلیون زن و ۳٫۴ میلیون زیر ۱۵ سال بوده‌اند.[۷] نتیجه آن حدود ۱٫۸ میلیون مرگ در سال ۲۰۱۰ بوده که این مقدار نسبت به سال ۲۰۰۱ که ۳٫۱ میلیون نفر بوده، کاهش یافته‌است.[۷]

کشورهای جنوب صحرای آفریقا، تاثیرپذیرترین منطقه هستند و در سال ۲۰۱۰، تخمین زده شد که ۶۸ درصد (۲۲٫۹ میلیون نفر) کل موارد HIV و ۶۶٪ از همه مرگ و میرها (۱٫۲ میلیون) در این منطقه رخ داده است.[۱۵۱] این نشان می‌دهد که در حدود ۵ درصد از جمعیت بزرگسال آلوده هستند.[۱۵۲] و به نظر می‌رسد که عامل ۱۰ درصد از مرگ و میر در کودکان می‌باشد.[۱۵۳] در مقایسه با سایر مناطق، زنان نزدیک به ۶۰ درصد از موارد را تشکیل می‌دهند.[۱۵۱] آفریقای جنوبی با ۵٫۹ میلیون نفر، دارای بیشتری جمعبت افراد مبتلا به HIV نسبت به سایر کشورهای دنیاست.[۱۵۱] امید به زندگی در کشورهای متاثر به دلیل ایدز کاهش یافته است، برای مثال در سال ۲۰۰۶ این عدد از بوتسوانا از ۶۵ به ۳۵ کاهش یافته است.[۸]

جنوب و جنوب شرق آسیا دومین منطقه آسیب دیده است، در این منطقه در سال ۲۰۱۰، به طور تخمینی ۴ میلیون یا ۱۲% افراد مبتلا به HIV زندگی می‌کرده‌اند که ۲۵۰ هزار نفر از آنها منجر به مرگ شده است.[۱۵۲] حدود ۲٫۴ میلیون مرد در هند هستند.[۱۵۱] میزان شیوع در اروپای غربی و مرکزی با ۰٫۲% و در آسیای شرقی با ۰٫۱% کمترین مقدار را دارد.[۱۵۲]

در سال ۲۰۰۸ در ایالات متحده آمریکا حدود ۱٫۲ میلیون نفر مبتلا به HIV بوده‌اند، و در حدود ۱۷،۵۰۰ از آنها منجر به مرگ شده‌است. مرکز کنترل و پیشگیری بیماری تخمین زده است که در سال ۲۰۰۸، ۲۰ درصد از آمریکایی‌های آلوده از بیماری خود بی اطلاع بوده‌اند.[۱۵۴] در انگلستان در سال ۲۰۰۹ در حدود ۸۶،۵۰۰ مورد وجود داشته که ۵۱۶ مورد از آن منجر به مرگ شده است.[۱۵۵] در کانادا در سال ۲۰۰۸ در حدود ۶۵،۰۰۰ مورد وجود داشته که ۵۳ مورد از آن منجر به مرگ شده است.[۱۵۶] ایدز از زمان شناخته شدن برای اولین بار در سال ۱۹۸۱ تا سال ۲۰۰۹ باعث نزدیک به ۳۰ میلیون شده است.[۶]


پیشینه

کشف

ایدز اولین بار در سال ۱۹۸۱ در امریکا مشاهده شد. [۲۱] اولین مواردی که مشاهده شد در بین معتادان تزریقی و همچنین همجنسگرایان مرد قرار داشت که به دلیل نامعلومی سیستم دفاعی بدن آنها ضعیف شده بود و علایم بیماری التهاب ریه نیوموسیستیک کارینی (PCP) در آنها مشاهده می‌شد که این بیماری در افرادی دیده می‌شود که سیستم دفاعی بدنی ضعیفی دارند. [۱۵۷] سپس نوعی سرطان پوست نادر با نام کاپوسی سارکوما (KS) در میان مردان همجنسگرای گزارش شد.[۱۵۸][۱۵۹] موارد بیشتری از بیماری PCP و KS مشاهده شد و این زنگ خطری برای مرکز پیشگیری و کنترل بیماری بود و گروهی از طرف این مرکز برای بررسی این واقعه تشکیل شد. [۱۶۰]

در آن اوایل مرکز کنترل بیماری هنوز نامی رسمی برای این بیماری انتخاب نکرده بود و معمولاً نام این بیماری را با بیماری که مریض با آن در ارتباط بود بیان می‌کردند، برای مثال تا قبل از کشف HIV از نام لنفادنوپاتی که بیماری عامل بود استفاده می‌شد.[۱۶۱][۱۶۲] همچنین اسامی مانند سارکوم کاپوزی یا عفونت فرصت‌طلب نام‌هایی بوده‌اند که توسط این گروه در سال ۱۹۸۱ استفاده می‌شده‌است.[۱۶۳] از آنجا که این سندرم در هائیتی، همجنسگرایان، هموفیلی، و مصرف کنندگان هروئین ظاهر شده بود، مرکز کنترل بیماری عبارت «بیماری 4ه» را ابداع کرد.[۱۶۴] در مطبوعات از اصطلاح "گرید" که مخفف معادل انگلیسی عبارت نقص ایمنی مرتبط با همجنسگرایی استفاده می‌شد.[۱۶۵] اما بعداً که معلوم شد که ایدز فقط محدود به جامعه همجنسگرایان نمی‌شود،[۱۶۳] این نتیجه گرفته شد که استفاده از اصطلاح گرید گمراه‌کننده است و واژه ایدز در همایشی در ژوئیه ۱۹۸۲ معرفی شد.[۱۶۶] از سپتامبر ۱۹۸۲، مرکز کنترل بیماری از واژه ایدز برای نسبت دادن این بیماری استفاده کرد. [۱۶۷]

رابرت گالو، کاشف HIV در اوایل دهه هشتاد در میان (از چپ به راست) ساندرا اوا، ساندرا کلمبینی، و ارسل ریچاردسون.

در سال ۱۹۸۳، دو گروه تحقیقاتی جداگانه به رهبری رابرت گالو و لوک مونتانیه به طور مستقل اعلام کردند که یک ویروس پسگرد جدید بیماران مبتلا به ایدز را آلوده کرده، و یافته‌هایشان را در همان شماره از مجله ساینس منتشر کردند.[۱۶۸][۱۶۹] گلو ادعا کرد که ویروسی که گروه خود از یک بیمار مبتلا به ایدز برای تحقیقات جدا کرده بود از نظر شکل کاملاً مشابه سایر ویروس‌های تی-لنفوتروپیک انسانی (HTLV) بوده که گروهش در همان ابتدا جدا کرده بود. گروه گالو نام آن ویروس را HTLV-III گذاشتند. در همان زمان، گروه مونتانیه ویروسی از یک بیمار مبتلا به تورم غدد لنفاوی گردن و ضعف فیزیکی که دو مشخصه از علائم ایدز است، جدا کرده بود. تناقض در گرازش‌های گروه گالو و مونتانیه و همکارانشان نشان می‌داد که هسته پروتئین‌های این ویروس از لحاظ ایمنی‌شناسی، کاملاً متفاوت از HTLV-I است. گروه مونتانیه اسم ویروسی که جدا کرده بودند را ویروس مرتبط با لنفادنوپاتی (LAV) گذاشتند. [۱۶۰] از آنجا که مشخص شد هر دوی این ویروس یکسان هستند، در سال ۱۹۸۶ LAV و HTLV-III هر دو به HIV تغییر نام دادند.[۱۷۰]


منشأ

به نظر می‌رسد که هر دو ویروس HIV-1 و HIV-2 در اصل متعلق به نخستی‌سانان مرکز افریقا بوده و در اوایل قرن بیست به بدن انسان منتقل شده‌اند. [۴] به نظر می‌آید که ویروس HIV-1 در اصل متعلق به مناطق جنوبی کامرون و تکامل یافتهٔ ویروس نقص ایمنی میمونی (SIV) که در میان شمپانزه‌های وحشی شیوع دارد، بوده‌است.[۱۷۱][۱۷۲] همچنین ویروس HIV-2 تکامل یافتهٔ ویروس SIV میان گونه‌ای میمون به نام منگابی دودی بوده‌است که در غرب افریقا (از جنوب سنگال تا غرب ساحل عاج) زندگی می‌کرده‌است.[۵۹] پخ‌بینیانی مانند میمون شب نسبت به ویروس HIV-1 مقاوم هستند و این احتمالاً به دلیل یک نوع ژن پیوندی دو گونه مقاوم ویروس در آنها می‌باشد.[۱۷۳] به نظر می‌رسد که HIV-1 حداقل در سه مرحله جهش داشته و به سه گروه از ویروس‌های M، N و O جهش یافته است.[۱۷۴]

مدارکی موجود است که نشان می‌دهد انسان‌هایی که در شکار و یا فروش حیوانات دخالت داشتند دچار ویروس SIV شده‌اند.[۱۷۵] اگرچه SIV ویروس ضعیفی است که سیستم دفاعی بدن انسان با آن مقابله می‌کند و بیش از چند هفته در بدن انسان باقی نمی‌ماند، اما انتقال سریع و متوالی آن بین انسان‌های مختلف زمان کافی را به این ویروس برای تبدیل آن به HIV می‌دهد.[۱۷۶] علاوه بر این، با توجه به نرخ پایین انتقال فرد به فرد بیماری، SIV فقط می‌تواند از طریق تعداد زیادی افراد در معرض خطر پخش شود که باور بر این است که تا قبل از قرن بیستم چنین جمعیتی وجود نداشته است.

راه‌های انتقال پرخطر بسته به زمان انتقال از حیوان به انسان به ویروس این امکان را می‌‍دهد که با انسان سازگار شود و در بین جامعه پخش گردد. مطالعات ژنتیکی ویروسی نشان می‌دهد که اجداد گروه HIV-1 M به سال ۱۹۱۰ بر می‌گردد. [۱۷۷] افرادی که مدعی هستند که HIV در این تاریخ شیوع یافته، آن را به ظهور و رشد استعمار و شهرهای مستعمره آفریقایی ارتباط می‌دهند که منجر به تغییرات اجتماعی شامل بی بند و باری جنسی، گسترش تن‌فروشی، و بیماری‌های زخم تناسلی (مانند سیفیلیس) در شهرهای مستعمره شده است. [۱۷۸] در حالی که میزان انتقال HIV در رابطه جنسی واژینال در حالت عادی کم است، اما اگر یکی از طرفین مبتلا به یک بیماری آمیزشی عفونی باشد، احتمال انتقال هم افزایش خواهد یافت. در اوایل دهه ۱۹۰۰ شهرهای مستعمره به دلیل شیوع بالای تن‌فروشی و بیماری‌های زخم تناسلی معروف بودند و به نظر می‌رسید که در سال ۱۹۲۸ به اندازه ۴۵% زنان ساکن کینشاسا شرقی تن‌فروشی می‌کردند و در سال ۱۹۳۳ در حدود ۱۵% ساکنان همان شهر به یکی به بیماری سیفیلیس مبتلا شده بودند.[۱۷۸]

از نگاهی دیگر مشاهده می‌شود که اعمال خطرناک پزشکی در آفریقا در طول جنگ جهانی دوم، مانند استریل نبودن، استفاده مجدد از سرنگ‌ها در واکسن‌های عمومی، آنتی‌بیوتیک و آنتی‌مالاریا از عواملی بوده‌اند که باعث پخش ویروس و سازگاری آن با انسان‌ها شده است.[۱۷۶][۱۷۹][۱۸۰]

بررسی نمونه‌های خونی به جا مانده از گذشته نشان می‌دهد که اولین انسانی که مبتلا به ایدز شده در سال ۱۹۵۹ کنگو. جان خود از دست داده‌است. این نخستین و قدیمی‌ترین مورد مرگ شناخته شده در اثر ابتلا به این بیماری محسوب می‌شود. [۱۸۱] همچنین ممکن است ویروس اچ‌آی‌وی نخستین بار در سال ۱۹۶۶ به آمریکا رسیده باشد،[۱۸۲] ولی عمده شیوع HIV مربوط به خارج از صحرای آفریقا (و همچنین امریکا) می‌شود و می‌توان آن را به فردی ناشناس و مبتلا به ایدز نسبت داد که در هائیتی زندگی می‌کرده‌است و با ورود به امریکا در سال ۱۹۶۹ به آن شیوع بخشیده‌است.[۱۸۳] پس از آن به سرعت بین گروه‌های پرخطر (در ابتدا در بین مردان هوس‌باز همجنس‌گرا) پخش شد. در سال ۱۹۷۸ شیوع ویروس HIV-1 در بین مردان همجنس‌گرای ساکن نیویورک and سان فرانسیسکو ، ۵ درصد تخمین زده شد که بیانگر این است که هزاران نفر در کشور مبتلاً به ایدز بوده‌اند. [۱۸۳]

جامعه و فرهنگ

داغ ننگ

پسرنوجوانی که بر شانه چپش تکیه داده است به طرف دوربین لبخند می‌زند
رایان وایت بعد از آنکه بخاطر آلودگی‌اش به ای ویروس از مدرسه اخراج شد به نماد تمام عیار HIV بدل شد.

در سراسر دنیا داغ ننگ به طرق مختلف در مورد ایدز وجود دارد، از قبیل محرومیت از حقوق اجتماعی، عدم پذیرش از سوی جامعه، تبعیض و دوری از افراد مبتلا به HIV، اجبار به انجام آزمایش HIV بدون رضایت قبلی یا مخفی نگه داشتن این راز، خشونت بر علیه افراد مبتلا به HIV که بیمار بودن آنها فاش شده است و قرنطینه افراد مبتلا به HIV. [۱۸۴] خشونت های مربوط به داغ ننگ یا ترس از خشونت مانع از آن می شود که بسیاری از افراد به دنبال آزمایش‌های HIV، گرفتن جواب آزمایش، یا انجام درمان آن باشند، مسایلی که می توانند چنین بیماری مزمن مدیریت پذیری را تبدیل به حکم مرگ کنند و باعث گسترش آن بشوند. [۱۸۵]

داغ ننگ ایدز را می توان به سه مقوله تقسیم کرد:

  • داغ ننگ ابزاری ایدز- بازتابی از ترس و هراسی است که ممکن است با هر بیماری مرگبار و قابل انتقال دیگری نیز همراه باشد. [۱۸۶]
  • داغ ننگ نمادین ایدز- استفاده از ایدز برای بیان نگرش‌های مربوط به گروه‌های اجتماعی یا سبک زندگی همراه با این بیماری.[۱۸۶]
  • داغ ننگ احترام به ایدز- انگ‌زنی به افرادی که با مسایل مربوط به ایدز درگیر هستند یا افراد مبتلا به HIV [۱۸۷]

غالباً، داغ ننگ ایدز در ارتباط با سایر داغ‌های ننگ بیان می شود به خصوص داغ‌های مربوط به همجنس‌گرایی، دوجنس‌گرایی، بی‌بند و باری جنسی، فحشا، و ترزریق درون وریدی مواد مخدر. [۱۸۸]

در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته، ارتباط نزدیکی بین ایدز و همجنس‌گرایی، یا دوجنس‌گرایی وجود دارد، و این تداعی مرتبط است با سطوح بالاتری از نگرش‌های موجود درباره قضاوت‌های جنسی از قبیل ترس از همجنس‌گرایی/دوجنس‌گرایی در ارتباط است. [۱۸۹] همچنین بین ایدز و رفتارهای جنسی مرد با مرد، مانند رابطه جنسی میان افراد غیرآلوده رابطه نزدیکی وجود دارد.[۱۸۶] البته حالت غالب در گسترش HIV در تمام دنیا انتقال از طریق دوجنس‌گرایان است. [۱۹۰]

تاثیرات اقتصادی

نمودار تعداد فزاینده‌ای از خطهایی را نشان می‌دهد که به دنبال آنها خطوط نزولی آمده‌اند که در اواسط دهه ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰ آغاز شده‌اند
تغییر در میزان امید به زندگی در برخی از کشورهای آفریقایی که به سختی ضربه دیده‌اند
  بوتسوانا
  زیمبابوه
  کنیا
  آفریقای جنوبی
  اوگاندا

ایدز هم بر اقتصاد افراد و هم کشورها تاثیر می‌گذارد.[۱۵۳] تولید ناخالص داخلی بیشتر کشورهای تحت تاثیر به خاطر فقدان سرمایه انسانی کاهش یافته است.[۱۵۳][۱۹۱]. بدون تغذیه، بهداشت و داروی مناسب، بسیاری از مردم به دلیل اثرات ناشی از ایدز جان خود را از دست خواهند داد. آنها نه تنها قادر به کار کردن نیستند، بلکه نیازمند مراقبت‌های پزشکی خاصی نیز هستند. براورد شده است که از سال ۲۰۰۷ تعداد 12  میایون کودک به خاطر ایدز یتیم شدهاند.[۱۵۳] بسیاری از آنها توسط پدربزرگ و مادربزرگ‌های پیر خود نگهداری می‌شوند.[۱۹۲]

از آنجا که غالباً جوانان مبتلا به ایدز می‌شوند، این بیماری جمعیت مشمول مالیات را کاهش می‌دهد، و در عوض منابع موجود برای هزینه‌های عمومی از قبیل اموزش و پرورش و خدمات بهداشتی که ارتباطی با ایدز ندارند کاهش می‌یابند و در نتیجه فشارها بر منابع مالی دولت افزایش یافته و رشد اقتصاد کاهش می‌یابد. این مسئله موجب کند شدن رشد پایه مالیاتی می‌شود، و اگر هزینه‌های عمومی برای درمان بیماران، آموزش افراد جدید (برای جایگزین کردن کارگران بیمار)، حقوق بیمار و مراقبت از کودکان یتیم شده به خاطر ایدز افزایش یابند، وضعیت بغرنج تر خواهد شد.[۱۹۲]

در سطح خانواده، ایدز هم بر پایین آمدن سطح درامد تاثیر خواهد گذاشت و هم موجب افزایش هزینه‌های درمانی می‌شود. مطالعه‌ای در ساحل عاج نشان داده است هزینه‌های درمانی خانواده‌هایی که بیماران HIV/ایدز دارند، دو برابر سایر خانواده هاست. این هزینه‌های اضافی همچنین باعث می‌شود که برای اموزش و پرورش و سایر سرمایه گذاری‌های شخصی و خانوادگی هزینه‌های کمتری مصرف شود.[۱۹۳]

دین و ایدز

موضوع دین و ایدز در بیست سال گذشته به شدت بحث برانگیز بوده است، اول از همه به این دلیل که برخی از مقامات دینی به طور عمومی مخالفت خود را با استفاده از کاندوم بیان داشته اند. [۱۹۴][۱۹۵] کارشناس بهداشت متیو هنلی طی گزارشی با عنوان کلیسای کاتولیک و بحران جهانی ایدز در مورد رویکرد دینی برای جلوگیری از گسترش ایدز بیان می دارد که تغییرات فرهنگی از قبیل تاکید دوباره بر وفاداری به همسر و اجتناب از رابطه جنسی خارج از این چارچوب امری ضروری است. [۱۹۵] برخی از سازمان های مذهبی ادعا کرده اند که عبادت می تواند اچ آی وی/ایدز را درمان کند. در سال 2011، بی بی سی گزارش کرد که برخی از کلیساها در لندن ادعا می کردند که عبادت موجب درمان ایدز می شود، و مرکز مستقر در هاکنی در مطالعه بهداشت جنسی و HIV گزارش داده است که چندین نفر به پیشنهاد پیشوای روحانی خود درمان بیماریشان را متوقف کردند و جان خود را از دست دادند. [۱۹۶] کلیسای کنیسه «آب تدهین» را به عنوان چیزی تبلیغ می‌کند که باعث شفای بیمار از طرف خدا می‌شود، این درحالیست که گروهی انکار می‌کنند که مانع بیماران از مصرف دارو شده‌اند.[۱۹۶]

تصویرسازی رسانه‌ها

یکی از مشهورترین شخصیت‌های مبتلا به ایدز راک هادسن آمریکایی، بازیگر همجنسگرایی است که در ابتدای زندگی خود یک بار ازدواج کرد و طلاق گرفت، وی در ۲ اکتبر ۱۹۸۵ اعلام کرد که در ۲۵ ژوئیه آن سال مبتلا به ویروس شده است. بیماری او در سال ۱۹۸۴ تشخیص داده شده‌بود.[۱۹۷] قابل توجه‌ترین تلفات بریتانیا از ایدز در آن سال نیکولاس ادن، سیاستمدار همجنسگرا و پسر نخست وزیر سابق آنتونی عدن بود.[۱۹۸] در 24 نوامبر 1991، ویروس زندگی ستاره راک بریتانیایی فردی مرکوری، خواننده گروه کوئین را گرفت، وی در حالی از بیماری مرتبط با ایدز جان سپرد که تنها روز قبل از مرگش بیماری تشخیص داده شده بود. [۱۹۹] البته، در سال ۱۹۸۷ تشخیص داده شده بود که وی مبتلا به HIV است. [۲۰۰] یکی از معروفترین چهره‌های دگرجنسگرای مبتلا به ایدز آرتور اش، بازیکن آمریکایی تنیس است. در ۳۱ اوت ۱۹۸۸ تشخیص داده شد که وی مبتلا به HIV است، ویروس از راه انتقال خون طی جراحی قلب در اوایل دهه ۱۹۸۰ به او منتقل شده بود. آزمایش‌های بیشتر در عرض ۲۴ بعد از تشخیص اولیه نشان دادند که اش ایدز دارد، اما او تا آوریل ۱۹۹۲ به عموم چیزی نگفت.[۲۰۱] وی در سن 49 سالگی در تاریخ 6 فوریه 1993 بر اثر این بیماری جان خود را از دست داد. [۲۰۲]

عکس ترزا فرار از یکی از فعالان همجنسگرای، دیوید کیربی، درحالیکه بر روی تخت به دلیل بیماری ایدز جان خود را از دست داده بود و خانواده‌اش در اطرافش بودند، در آوریل ۱۹۹۰ گرفته شده بود. مجله لایف ادعا کرد که این عکس تبدیل به تصویری شد که «به نحوی قدرتمند مسری بودن ایدز را نشان می‌دهد.» این عکس که در مجله لایف نمایش داده شده بود برنده عکس مطبوعات جهان شد، و بعد از اینکه در سال ۱۹۹۲ در یک تبلیغ برای کمپین یونایتد کالر آو بنتون استفاده شد در سراسر جهان بد نام شد.[۲۰۳]

انکار، توطئه، و تصورات غلط

عده کمی هنوز درباره ارتباط بین HIV و ایدز[۲۰۴]وجود خود HIV، یا اعتبار آزمایش HIV و روش های درمان آن اختلاف نظر دارند.[۲۰۵][۲۰۶] جامعه علمی این ادعاها، که به انکارگرایی ایدز معروفند، را مورد بررسی قرار داده و آنها را رد کرده است. [۲۰۷] البته، آنها تاثیرات سیاسی چشمگیری داشته اند، بخصوص آنکه در آفریقای جنوبی، جایی که دولت با آغوش باز از انکارگرایان ایدز استقبال می کند، آنها مسئول بی مبالاتی دولت در خصوص اپیدمی ایدز در کشور هستند، و مقصر صدها هزار مرگ قابل اجتناب و عفونت های HIV نیز می باشند.[۲۰۸][۲۰۹][۲۱۰] عملیات اینفکشن عملیات جهانی سنجش فعال اتحاد جماهیر شوروی بود تا همگان را از این امر مطلع کند که ایدز را آمریکا به وجود آورده است. تحقیقات نشان می دهند که تعداد زیادی از مردم این ادعا را باور داشته و هنوز هم دارند. [۲۱۱]

تصورات غلط زیادی درباره HIV و ایدز وجود دارد. سه نوع رایج آنها عبارتند از اینکه ایدز می تواند از راه تماس معمولی منتقل شود، و اینکه نزدیکی جنسی با یک باکره بیماری ایدز را درمان می‌کند، و نیز HIV تنها می تواند مردان همجنسگرا و مصرف کنندگان مواد مخدر را آلوده کند. سایر تصورات غلط عبارتند از اینکه هر نوع نزدیکی مقعدی بین دو مرد همجنس باز غیرآلوده می تواند منجر به ابتلا به HIV شود، و بحث های باز و آزاد درباره همجنسگرایی و HIV در مدارس منجر به افزایش میزان همجنس‌گرایی و ایدز می شود.[۲۱۲][۲۱۳]

تحقیقات

پژوهش‌های انجام شده برای بهبود درمان‌های فعلی شامل کاهش عوارض جانبی داروهای کنونی، برنامه‌های دارویی ساده‌تر با هدف تعیین برنامه‌های مناسب‌تر برای مقاومت در برابر دارو می‌شود. با این حال، به نظر می‌رسد که فقط با یک واکسن می‌توان این بیماری همه‌گیر را متوقف کرد. زیرا واکسن هزینه کمتری دارد و برای کشورهای در حال توسعه مقرون به صرفه‌تر است و به درمان روزانه نیاز ندارد.[۲۱۴] با این حال، پس از بیش از ۲۰ سال تحقیق، واکسن HIV-1 به هدفی دشوار تبدیل شده‌است،[۲۱۴][۲۱۵] و هنوز هیچ درمانی برای آن وجود ندارد.

پیوند سلول‌های بنیادی

در سال ۲۰۰۷، به تیموتی ری براون،[۲۱۶] یک فرد ۴۰ ساله مبتلا به HIV، که با نام «بیمار برلین» نیز شناخته می‌شود، پیوند سلول‌های بنیادی به عنوان بخشی از درمانش برای لوسمی میلوئید حاد (AML) داده شد.[۲۱۷]پیوند دوم یک سال پس از عود کردن بیماری انجام شد. اهداکننده نه تنها برای سازگاری ژنتیکی بلکه همچنین برای هموزیگوت بودن برای جهش CCR5-Δ32 انتخاب شد تا مقاومت بیشتری در برابر عفونت HIV صورت گیرد.[۲۱۸][۲۱۹] پس از ۲۰ ماه بدون هیچ گونه درمانی با داروی ضدویروسی، گزارش شد که سطح HIV در خون، مغز استخوان و روده براون زیر حد تشخیص داده شده بود.[۲۱۹] این ویروس تا بیش از سه سال پس از اولین پیوند قابل شناسایی نبود.[۲۱۷] اگر چه محققان و برخی از مفسران، نتیجه را درمان بیان کرده‌اند، اما دیگران بر این عقیده‌اند که این ویروس ممکن است به صورت پنهان در بافت‌ها [۲۲۰] مانند مغز (که به عنوان منبع ذخیره ویروسی عمل می‌کند) وجود داشته باشد.[۲۲۱] درمان از طریق سلول‌های بنیادی به دلیل طبیعت داستان‌گونه‌ای خود، بیماری و احتمال از بین رفتن پیوند سلول های بنیادی، و دشواری‌های تحقیقاتی پیدا کردن اهداکنندگان مناسب، در حال بررسی است.[۲۲۰][۲۲۲]


عوامل دستگاه ایمنی

در طی تلاش‌های انجام شده برای کنترل تکثیر ویروس، ایمن درمانی که می‌تواند به بهبود دستگاه ایمنی کمک کند، در آزمایش‌هایی از جمله IL-2 و IL-7 بررسی گردیده است.[۲۲۳]

ناتوانی محافظت داوطلبان واکسن در برابر عفونت HIV و پیشرفت ایدز در ساختمان زیست‌شناختی، به پنهان شدن HIV منجر شده است. شاید روزی با یک دوره محدود درمان ترکیبی ضدویروس و داروی منبع ذخیره نهانی پنهان بتوان عفونت HIV را ریشه‌کن کرد.[۲۲۴] محققان آبزیمی کشف کرده اند که می‌تواند پروتئین gp120 متصل به CD4 را از بین ببرد. از آنجا که این پروتئین نقطه اشتراک لنفوسیت‌های بی و خطرات احتمالی دستگاه ایمنی بدن است، در همه انواع HIV شایع است.[۲۲۵]

پانویس

  1. ↑ Sepkowitz KA (2001). "AIDS—the first 20 years". N. Engl. J. Med. (به انگلیسی). 344 (23): 1764–72. doi:10.1056/NEJM200106073442306. PMID 11396444. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)
  2. ↑ ۲٫۰۰ ۲٫۰۱ ۲٫۰۲ ۲٫۰۳ ۲٫۰۴ ۲٫۰۵ ۲٫۰۶ ۲٫۰۷ ۲٫۰۸ ۲٫۰۹ Markowitz, edited by William N. Rom ; associate editor, Steven B. (2007). Environmental and occupational medicine (به انگلیسی) (4th ed.). Wolters Kluwer/Lippincott Williams & Wilkins. p. ۷۴۵. {{cite book}}: |نام= has generic name (help)
  3. ↑ "HIV and Its Transmission" (به انگلیسی). Centers for Disease Control and Prevention. 2003. Archived from the original on February 4, 2005. Retrieved May 23, 2006.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Sharp, PM; Hahn, BH (2011 Sep). "Origins of HIV and the AIDS Pandemic". Cold Spring Harbor perspectives in medicine (به انگلیسی). 1 (1): a006841. doi:10.1101/cshperspect.a006841. PMC 3234451. PMID 22229120. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)
  5. ↑ Gallo RC (2006). "A reflection on HIV/AIDS research after 25 years". Retrovirology (به انگلیسی). 3: 72. doi:10.1186/1742-4690-3-72. PMC 1629027. PMID 17054781.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ "Global Report Fact Sheet" (PDF). UNAIDS (به انگلیسی). 2010.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ ۷٫۳ ۷٫۴ ۷٫۵ UNAIDS 2011 pg. 1–10
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ Kallings LO (2008). "The first postmodern pandemic: 25 years of HIV/AIDS". J Intern Med (به انگلیسی). 263 (3): 218–43. doi:10.1111/j.1365-2796.2007.01910.x. PMID 18205765.(subscription required)
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ ۹٫۴ ۹٫۵ Mandell, Bennett, and Dolan (2010). Chapter 121.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ "Stages of HIV". U.S. Department of Health & Human Services (به انگلیسی). Dec 2010. Retrieved 13 June 2012.
  11. ↑ ۱۱٫۰۰ ۱۱٫۰۱ ۱۱٫۰۲ ۱۱٫۰۳ ۱۱٫۰۴ ۱۱٫۰۵ ۱۱٫۰۶ ۱۱٫۰۷ ۱۱٫۰۸ ۱۱٫۰۹ ۱۱٫۱۰ ۱۱٫۱۱ ۱۱٫۱۲ ۱۱٫۱۳ ۱۱٫۱۴ WHO case definitions of HIV for surveillance and revised clinical staging and immunological classification of HIV-related disease in adults and children (PDF) (به انگلیسی). Geneva: World Health Organization. 2007. p. 6–16.
  12. ↑ Diseases and disorders (به انگلیسی). Tarrytown, NY: Marshall Cavendish. 2008. p. 25.
  13. ↑ ۱۳٫۰۰ ۱۳٫۰۱ ۱۳٫۰۲ ۱۳٫۰۳ ۱۳٫۰۴ ۱۳٫۰۵ ۱۳٫۰۶ ۱۳٫۰۷ ۱۳٫۰۸ ۱۳٫۰۹ ۱۳٫۱۰ ۱۳٫۱۱ ۱۳٫۱۲ Mandell, Bennett, and Dolan (2010). Chapter 118.
  14. ↑ ۱۴٫۰۰ ۱۴٫۰۱ ۱۴٫۰۲ ۱۴٫۰۳ ۱۴٫۰۴ ۱۴٫۰۵ ۱۴٫۰۶ ۱۴٫۰۷ ۱۴٫۰۸ ۱۴٫۰۹ ۱۴٫۱۰ ۱۴٫۱۱ ۱۴٫۱۲ ۱۴٫۱۳ ۱۴٫۱۴ ۱۴٫۱۵ ۱۴٫۱۶ ۱۴٫۱۷ ۱۴٫۱۸ Vogel, M (2010 Jul). "The treatment of patients with HIV". Deutsches Ärzteblatt international (به انگلیسی). ۲۸–۲۹: ۵۰۷–۱۵. doi:10.3238/arztebl.2010.0507. PMC ۲۹۱۵۴۸۳. PMID ۲۰۷۰۳۳۳۸. {{cite journal}}: |فصل= ignored (help); Check |pmc= value (help); Check |pmid= value (help); Check date values in: |تاریخ= (help) خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «Deut2010» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  15. ↑ Evian, Clive (2006). Primary HIV/AIDS care: a practical guide for primary health care personnel in a clinical and supportive setting (به انگلیسی) (Updated 4th ed.). Houghton [South Africa]: Jacana. p. 29.
  16. ↑ Radiology of AIDS (به انگلیسی). Berlin [u.a.]: Springer. 2001. p. 19. {{cite book}}: |نام= missing |نام= (help)
  17. ↑ Elliott, Tom (2012). Lecture Notes: Medical Microbiology and Infection (به انگلیسی). John Wiley & Sons. p. 273.
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ Blankson, JN (2010 Mar). "Control of HIV-1 replication in elite suppressors". Discovery medicine (به انگلیسی). 9 (46): 261–6. PMID 20350494. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)
  19. ↑ Holmes CB, Losina E, Walensky RP, Yazdanpanah Y, Freedberg KA (2003). "Review of human immunodeficiency virus type 1-related opportunistic infections in sub-Saharan Africa". Clin. Infect. Dis. (به انگلیسی). 36 (5): 656–662. doi:10.1086/367655. PMID 12594648.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  20. ↑ Chu, C; Selwyn, PA (2011-02-15). "Complications of HIV infection: a systems-based approach". American family physician (به انگلیسی). 83 (4): 395–406. PMID 21322514.
  21. ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ ۲۱٫۲ ۲۱٫۳ Mandell, Bennett, and Dolan (2010). Chapter 169.
  22. ↑ "AIDS". MedlinePlus (به انگلیسی). A.D.A.M. Retrieved 14 June 2012.
  23. ↑ Sestak K (2005). "Chronic diarrhea and AIDS: insights into studies with non-human primates". Curr. HIV Res. (به انگلیسی). 3 (3): 199–205. doi:10.2174/1570162054368084. PMID 16022653. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)
  24. ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ Smith, DK; Grohskopf, LA; Black, RJ; Auerbach, JD; Veronese, F; Struble, KA; Cheever, L; Johnson, M; Paxton, LA; Onorato, IM; Greenberg, AE (21 January 2005). "Antiretroviral postexposure prophylaxis after sexual, injection-drug use, or other nonoccupational exposure to HIV in the United States: recommendations from the U.S. Department of Health and Human Services". U.S. Department of Health and Human, Services. MMWR. Recommendations and reports: Morbidity and mortality weekly report. Recommendations and reports / Centers for Disease Control 54 (به انگلیسی) (RR-2): 1–20. PMID 15660015.
  25. ↑ Coovadia H (2004). "Antiretroviral agents—how best to protect infants from HIV and save their mothers from AIDS". N. Engl. J. Med. 351 (به انگلیسی) (3): 289–292. doi:10.1056/NEJMe048128. PMID 15247337.
  26. ↑ ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ ۲۶٫۲ ۲۶٫۳ Kripke, C (1 August 2007). "Antiretroviral prophylaxis for occupational exposure to HIV". American family physician 76 (به انگلیسی) (3): 375–6. PMID 17708137. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «AFP2007» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  27. ↑ ۲۷٫۰ ۲۷٫۱ ۲۷٫۲ ۲۷٫۳ Dosekun, O; Fox, J (July 2010). "An overview of the relative risks of different sexual behaviours on HIV transmission". Current opinion in HIV and AIDS 5 (به انگلیسی) (4): 291–7. doi:10.1097/COH.0b013e32833a88a3. PMID 20543603.
  28. ↑ Cunha, Burke (2012). Antibiotic Essentials 2012 (به انگلیسی) (11 ed.). Jones & Bartlett Publishers. p. 303.
  29. ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ Boily, MC; Baggaley, RF; Wang, L; Masse, B; White, RG; Hayes, RJ; Alary, M (February 2009). "Heterosexual risk of HIV-1 infection per sexual act: systematic review and meta-analysis of observational studies". The Lancet infectious diseases 9 (به انگلیسی) (2): 118-29. doi:10.1016/S1473-3099(09)70021-0. PMID 19179227.
  30. ↑ Baggaley, RF; White, RG; Boily, MC (December 2008). "Systematic review of orogenital HIV-1 transmission probabilities". International Journal of Epidemiology 37 (به انگلیسی) (6): 1255-65. doi:10.1093/ije/dyn151. PMC 2638872. PMID 18664564.
  31. ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ "HIV in the United States: An Overview". Center for Disease Control and Prevention (به انگلیسی). March 2012.
  32. ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ ۳۲٫۲ ۳۲٫۳ ۳۲٫۴ ۳۲٫۵ ۳۲٫۶ Boily MC, Baggaley RF, Wang L, Masse B, White RG, Hayes RJ, Alary M (2009). "Heterosexual risk of HIV-1 infection per sexual act: systematic review and meta-analysis of observational studies". The Lancet Infectious Diseases (به انگلیسی) (۲): ۱۱۸–۱۲۹. doi:10.1016/S1473-3099(09)70021-0. PMID ۱۹۱۷۹۲۲۷. {{cite journal}}: |فصل= ignored (help); Check |pmid= value (help); Unknown parameter |ماه= ignored (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  33. ↑ Yu, M (2010 Aug). "Mucosal HIV transmission and vaccination strategies through oral compared with vaginal and rectal routes". Expert opinion on biological therapy (به انگلیسی) (۸): ۱۱۸۱–۹۵. doi:۱۰٫۱۵۱۷/۱۴۷۱۲۵۹۸٫۲۰۱۰٫۴۹۶۷۷۶. PMC ۲۹۰۴۶۳۴. PMID ۲۰۶۲۴۱۱۴. {{cite journal}}: |فصل= ignored (help); Check |doi= value (help); Check |pmc= value (help); Check |pmid= value (help); Check date values in: |تاریخ= (help)
  34. ↑ Stürchler، Dieter A. (۲۰۰۶). Exposure a guide to sources of infections. ASM Press. ص. ۵۴۴. شابک ۹۷۸۱۵۵۵۸۱۳۷۶۵.
  35. ↑ al.], edited by Richard Pattman... [et (2010). Oxford handbook of genitourinary medicine, HIV, and sexual health (به انگلیسی) (2nd ed. ed.). Oxford University Press. p. ۹۵. {{cite book}}: |edition= has extra text (help); |نام= has generic name (help)
  36. ↑ ۳۶٫۰ ۳۶٫۱ ۳۶٫۲ Dosekun، O (2010 Jul). «An overview of the relative risks of different sexual behaviours on HIV transmission». Current opinion in HIV and AIDS (۴): ۲۹۱–۷. doi:10.1097/COH.0b013e32833a88a3. PMID 20543603. از پارامتر ناشناخته |زیان= صرف‌نظر شد (کمک); تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک); از |فصل= صرف‌نظر شد (کمک)
  37. ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ Ng, BE (۲۰۱۱-۰۳-۱۶). "Population-based biomedical sexually transmitted infection control interventions for reducing HIV infection". Cochrane database of systematic reviews (Online) (به انگلیسی) (۳): CD001220. doi:10.1002/14651858.CD001220.pub3. PMID ۲۱۴۱۲۸۶۹. {{cite journal}}: Check |pmid= value (help)
  38. ↑ Anderson, J (2012 Feb). "Women and HIV: motherhood and more". Current opinion in infectious diseases (به انگلیسی) (۱): ۵۸–۶۵. doi:10.1097/QCO.0b013e32834ef514. PMID ۲۲۱۵۶۸۹۶. {{cite journal}}: |فصل= ignored (help); Check |pmid= value (help); Check date values in: |تاریخ= (help)
  39. ↑ Klimas, N (2008 Jun). "Overview of HIV". Psychosomatic Medicine (به انگلیسی) (۵): ۵۲۳–۳۰. doi:10.1097/PSY.0b013e31817ae69f. PMID ۱۸۵۴۱۹۰۳. {{cite journal}}: |فصل= ignored (help); Check |pmid= value (help); Check date values in: |تاریخ= (help)
  40. ↑ Draughon, JE (2012). "Nonoccupational post exposure prophylaxis following sexual assault in industrialized low-HIV-prevalence countries: a review". Psychology, health & medicine (به انگلیسی) (۲): ۲۳۵–۵۴. doi:۱۰٫۱۰۸۰/۱۳۵۴۸۵۰۶٫۲۰۱۱٫۵۷۹۹۸۴. PMID ۲۲۳۷۲۷۴۱. {{cite journal}}: |فصل= ignored (help); Check |doi= value (help); Check |pmid= value (help)
  41. ↑ ۴۱٫۰ ۴۱٫۱ Baggaley, RF (۲۰۰۶-۰۴-۰۴). "Risk of HIV-1 transmission for parenteral exposure and blood transfusion: a systematic review and meta-analysis". AIDS (London, England) (به انگلیسی). ۲۰: ۸۰۵–۱۲. doi:10.1097/01.aids.0000218543.46963.6d. PMID ۱۶۵۴۹۹۶۳. {{cite journal}}: |فصل= ignored (help); Check |pmid= value (help)
  42. ↑ "Will I need a blood transfusion?" (PDF). NHS patient information (به انگلیسی). National Health Services. 2011. {{cite web}}: Unknown parameter |تاریخ دستیابی= ignored (help)
  43. ↑ UNAIDS 2011 pg. 60–70
  44. ↑ "Blood safety ... for too few" (به انگلیسی). سازمان بهداشت جهانی. 2001. {{cite web}}: Unknown parameter |تاریخ دستیابی= ignored (help)
  45. ↑ ۴۵٫۰ ۴۵٫۱ Reid, SR (۲۰۰۹-۰۸-۲۸). "Injection drug use, unsafe medical injections, and HIV in Africa: a systematic review". Harm reduction journal (به انگلیسی): ۲۴. doi:۱۰٫۱۱۸۶/۱۴۷۷-۷۵۱۷-۶-۲۴. PMC ۲۷۴۱۴۳۴. PMID ۱۹۷۱۵۶۰۱. {{cite journal}}: |فصل= ignored (help); Check |doi= value (help); Check |pmc= value (help); Check |pmid= value (help)
  46. ↑ ۴۶٫۰ ۴۶٫۱ "Basic Information about HIV and AIDS". Center for Disease Control and Prevention (به انگلیسی). April 2012.
  47. ↑ "Why Mosquitoes Cannot Transmit AIDS [HIV virus]" (به انگلیسی). Rci.rutgers.edu. ۲۰۱۰-۰۷-۲۸.
  48. ↑ ۴۸٫۰ ۴۸٫۱ ۴۸٫۲ ۴۸٫۳ ۴۸٫۴ ۴۸٫۵ Coutsoudis, A; Kwaan, L; Thomson, M (2010 Oct). "Prevention of vertical transmission of HIV-1 in resource-limited settings". Expert review of anti-infective therapy (به انگلیسی). 8 (10): 1163–75. doi:10.1586/eri.10.94. PMID 20954881. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  49. ↑ «Fluids of transmission». AIDS.gov. United States Department of Health and Human Services. ۱ نوامبر ۲۰۱۱. از پارامتر ناشناخته |تاریخ دستیابی= صرف‌نظر شد (کمک)
  50. ↑ ۵۰٫۰ ۵۰٫۱ Thorne, C (2007 Jun). "HIV". Seminars in fetal & neonatal medicine (به انگلیسی) (۳): ۱۷۴–۸۱. doi:10.1016/j.siny.2007.01.009. PMID ۱۷۳۲۱۸۱۴. {{cite journal}}: |فصل= ignored (help); Check |pmid= value (help); Check date values in: |تاریخ= (help)
  51. ↑ Alimonti JB, Ball TB, Fowke KR (2003). "Mechanisms of CD4+ T lymphocyte cell death in human immunodeficiency virus infection and AIDS". J. Gen. Virol. (به انگلیسی). 84 (7): 1649–1661. doi:10.1099/vir.0.19110-0. PMID 12810858.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  52. ↑ International Committee on Taxonomy of Viruses (2002). "61.0.6. Lentivirus" (به انگلیسی). National Institutes of Health. Archived from the original on 2006-04-18. Retrieved 2012-06-25.
  53. ↑ International Committee on Taxonomy of Viruses (2002). "61. Retroviridae" (به انگلیسی). National Institutes of Health. Archived from the original on 2006-06-29. Retrieved 2012-06-25.
  54. ↑ Lévy, J. A. (1993). "HIV pathogenesis and long-term survival". AIDS (به انگلیسی). 7 (11): 1401–10. doi:10.1097/00002030-199311000-00001. PMID 8280406.
  55. ↑ Smith, Johanna A.; Daniel, René (Division of Infectious Diseases, Center for Human Virology, Thomas Jefferson University, Philadelphia) (2006). "Following the path of the virus: the exploitation of host DNA repair mechanisms by retroviruses". ACS Chem Biol (به انگلیسی). 1 (4): 217–26. doi:10.1021/cb600131q. PMID 17163676.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  56. ↑ Martínez, edited by Miguel Angel (2010). RNA interference and viruses : current innovations and future trends (به انگلیسی). Norfolk: Caister Academic Press. p. 73. {{cite book}}: |نام= has generic name (help)
  57. ↑ Immunology, infection, and immunity (به انگلیسی). Washington, D.C.: ASM Press. 2004. p. 550. {{cite book}}: |نام= has generic name (help); |نام= missing |نام= (help)
  58. ↑ Gilbert, PB; McKeague, IW; Eisen, G; Mullins, C; Guéye-Ndiaye, A; Mboup, S; Kanki, PJ (28 February 2003). "Comparison of HIV-1 and HIV-2 infectivity from a prospective cohort study in Senegal". Statistics in Medicine (به انگلیسی). 22 (4): 573–593. doi:10.1002/sim.1342. PMID 12590415.
  59. ↑ ۵۹٫۰ ۵۹٫۱ Reeves, J. D. and Doms, R. W (2002). "Human Immunodeficiency Virus Type 2". J. Gen. Virol. (به انگلیسی). 83 (Pt 6): 1253–65. doi:10.1099/vir.0.18253-0. PMID 12029140.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  60. ↑ Piatak, M., Jr, Saag, M. S., Yang, L. C., Clark, S. J., Kappes, J. C., Luk, K. C., Hahn, B. H., Shaw, G. M. and Lifson, J.D. (1993). "High levels of HIV-1 in plasma during all stages of infection determined by competitive PCR". Science (به انگلیسی). 259 (5102): 1749–1754. Bibcode:1993Sci...259.1749P. doi:10.1126/science.8096089. PMID 8096089.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  61. ↑ Pantaleo G, Demarest JF, Schacker T, Vaccarezza M, Cohen OJ, Daucher M, Graziosi C, Schnittman SS, Quinn TC, Shaw GM, Perrin L, Tambussi G, Lazzarin A, Sekaly RP, Soudeyns H, Corey L, Fauci AS. (1997). "The qualitative nature of the primary immune response to HIV infection is a prognosticator of disease progression independent of the initial level of plasma viremia". Proc Natl Acad Sci U S A. (به انگلیسی). 94 (1): 254–258. Bibcode:1997PNAS...94..254P. doi:10.1073/pnas.94.1.254. PMC 19306. PMID 8990195.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  62. ↑ Guss DA (1994). "The acquired immune deficiency syndrome: an overview for the emergency physician, Part 1". J Emerg Med (به انگلیسی). 12 (3): 375–84. doi:10.1016/0736-4679(94)90281-X. PMID 8040596.
  63. ↑ Hel Z, McGhee JR, Mestecky J (2006). "HIV infection: first battle decides the war". Trends Immunol. (به انگلیسی). 27 (6): 274–81. doi:10.1016/j.it.2006.04.007. PMID 16679064. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  64. ↑ Arie J. Zuckerman et al. (eds) (2007). Principles and practice of clinical virology (به انگلیسی) (6th ed.). Hoboken, N.J.: Wiley. p. 905. {{cite book}}: |نویسنده= has generic name (help)
  65. ↑ Mehandru S, Poles MA, Tenner-Racz K, Horowitz A, Hurley A, Hogan C, Boden D, Racz P, Markowitz M (2004). "Primary HIV-1 infection is associated with preferential depletion of CD4+ T cells from effector sites in the gastrointestinal tract". J. Exp. Med. (به انگلیسی). 200 (6): 761–70. doi:10.1084/jem.20041196. PMC 2211967. PMID 15365095. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  66. ↑ Brenchley JM, Schacker TW, Ruff LE, Price DA, Taylor JH, Beilman GJ, Nguyen PL, Khoruts A, Larson M, Haase AT, Douek DC (2004). "CD4+ T cell depletion during all stages of HIV disease occurs predominantly in the gastrointestinal tract". J. Exp. Med. (به انگلیسی). 200 (6): 749–59. doi:10.1084/jem.20040874. PMC 2211962. PMID 15365096. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  67. ↑ ۶۷٫۰ ۶۷٫۱ editor, Julio Aliberti, (2011). Control of Innate and Adaptive Immune Responses During Infectious Diseases (به انگلیسی). New York, NY: Springer Verlag. p. 145. {{cite book}}: |نام خانوادگی= has generic name (help)نگهداری CS1: نقطه‌گذاری اضافه (link)
  68. ↑ Appay V, Sauce D (2008). "Immune activation and inflammation in HIV-1 infection: causes and consequences". J. Pathol. (به انگلیسی). 214 (2): 231–41. doi:10.1002/path.2276. PMID 18161758. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)
  69. ↑ Brenchley JM, Price DA, Schacker TW, Asher TE, Silvestri G, Rao S, Kazzaz Z, Bornstein E, Lambotte O, Altmann D, Blazar BR, Rodriguez B, Teixeira-Johnson L, Landay A, Martin JN, Hecht FM, Picker LJ, Lederman MM, Deeks SG, Douek DC (2006). "Microbial translocation is a cause of systemic immune activation in chronic HIV infection". Nat. Med. (به انگلیسی). 12 (12): 1365–71. doi:10.1038/nm1511. PMID 17115046. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  70. ↑ ۷۰٫۰ ۷۰٫۱ Kellerman, S; Essajee, S (2010 Jul 20). "HIV testing for children in resource-limited settings: what are we waiting for?". PLoS medicine (به انگلیسی). 7 (7): e1000285. doi:10.1371/journal.pmed.1000285. PMC 2907270. PMID 20652012. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)
  71. ↑ ۷۱٫۰ ۷۱٫۱ ۷۱٫۲ UNAIDS 2011 pg. 70–80
  72. ↑ ۷۲٫۰ ۷۲٫۱ ۷۲٫۲ ۷۲٫۳ Schneider, E; Whitmore, S; Glynn, KM; Dominguez, K; Mitsch, A; McKenna, MT; Centers for Disease Control and Prevention, (CDC) (2008-12-05). "Revised surveillance case definitions for HIV infection among adults, adolescents, and children aged <18 months and for HIV infection and AIDS among children aged 18 months to <13 years--United States, 2008". MMWR. Recommendations and reports : Morbidity and mortality weekly report. Recommendations and reports / Centers for Disease Control (به انگلیسی). 57 (RR–10): 1–12. PMID 19052530.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  73. ↑ Crosby, R; Bounse, S (2012 Mar). "Condom effectiveness: where are we now?". Sexual health (به انگلیسی). 9 (1): 10–7. doi:10.1071/SH11036. PMID 22348628. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)
  74. ↑ "Condom Facts and Figures" (به انگلیسی). WHO. 2003. Retrieved January 17, 2006. {{cite web}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)
  75. ↑ Gallo, MF; Kilbourne-Brook, M; Coffey, PS (2012 Mar). "A review of the effectiveness and acceptability of the female condom for dual protection". Sexual health (به انگلیسی). 9 (1): 18–26. doi:10.1071/SH11037. PMID 22348629. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  76. ↑ ۷۶٫۰ ۷۶٫۱ Celum, C; Baeten, JM (2012 Feb). "Tenofovir-based pre-exposure prophylaxis for HIV prevention: evolving evidence". Current opinion in infectious diseases (به انگلیسی). 25 (1): 51–7. doi:10.1097/QCO.0b013e32834ef5ef. PMC 3266126. PMID 22156901. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)
  77. ↑ Baptista, M; Ramalho-Santos, J (2009-11-01). "Spermicides, microbicides and antiviral agents: recent advances in the development of novel multi-functional compounds". Mini reviews in medicinal chemistry (به انگلیسی). 9 (13): 1556–67. doi:10.2174/138955709790361548. PMID 20205637.
  78. ↑ Siegfried, N; Muller, M; Deeks, JJ; Volmink, J (2009-04-15). Siegfried, Nandi (ed.). "Male circumcision for prevention of heterosexual acquisition of HIV in men". Cochrane database of systematic reviews (Online) (به انگلیسی) (2): CD003362. doi:10.1002/14651858.CD003362.pub2. PMID 19370585.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  79. ↑ "WHO and UNAIDS announce recommendations from expert consultation on male circumcision for HIV prevention" (به انگلیسی). World Health Organization. Mar 28, 2007.
  80. ↑ Larke, N (2010 May 27 – Jun 9). "Male circumcision, HIV and sexually transmitted infections: a review". British journal of nursing (Mark Allen Publishing) (به انگلیسی). 19 (10): 629–34. PMID 20622758. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)
  81. ↑ Eaton, L; Kalichman, SC (2009 Nov). "Behavioral aspects of male circumcision for the prevention of HIV infection". Current HIV/AIDS reports (به انگلیسی). 6 (4): 187–93. doi:10.1007/s11904-009-0025-9. PMID 19849961. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)(subscription required)
  82. ↑ Kim, HH; Li, PS, Goldstein, M (2010 Nov). "Male circumcision: Africa and beyond?". Current opinion in urology (به انگلیسی). 20 (6): 515–9. doi:10.1097/MOU.0b013e32833f1b21. PMID 20844437. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  83. ↑ Templeton, DJ; Millett, GA, Grulich, AE (2010 Feb). "Male circumcision to reduce the risk of HIV and sexually transmitted infections among men who have sex with men". Current opinion in infectious diseases (به انگلیسی). 23 (1): 45–52. doi:10.1097/QCO.0b013e328334e54d. PMID 19935420. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  84. ↑ Wiysonge, CS.; Kongnyuy, EJ. (2011). Wiysonge, Charles Shey (ed.). "Male circumcision for prevention of homosexual acquisition of HIV in men". Cochrane Database Syst Rev (به انگلیسی) (6): CD007496. doi:10.1002/14651858.CD007496.pub2. PMID 21678366.
  85. ↑ Utz-Billing I, Kentenich H (2008). "Female genital mutilation: an injury, physical and mental harm". J Psychosom Obstet Gynaecol (به انگلیسی). 29 (4): 225–9. doi:10.1080/01674820802547087. PMID 19065392. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)
  86. ↑ Underhill K, Operario D, Montgomery P (2008). Operario, Don (ed.). "Abstinence-only programs for HIV infection prevention in high-income countries". Cochrane Database of Systematic Reviews (به انگلیسی) (4): CD005421. doi:10.1002/14651858.CD005421.pub2. PMID 17943855.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  87. ↑ Tolli, MV (2012-05-28). "Effectiveness of peer education interventions for HIV prevention, adolescent pregnancy prevention and sexual health promotion for young people: a systematic review of European studies". Health education research (به انگلیسی). doi:10.1093/her/cys055. PMID 22641791.
  88. ↑ Ljubojević, S; Lipozenčić, J (2010). "Sexually transmitted infections and adolescence". Acta dermatovenerologica Croatica : ADC (به انگلیسی). 18 (4): 305–10. PMID 21251451.
  89. ↑ Patel VL, Yoskowitz NA, Kaufman DR, Shortliffe EH (2008). "Discerning patterns of human immunodeficiency virus risk in healthy young adults". Am J Med (به انگلیسی). 121 (4): 758–764. doi:10.1016/j.amjmed.2008.04.022. PMC 2597652. PMID 18724961.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  90. ↑ National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID), "Treating HIV-infected People with Antiretrovirals Protects Partners from Infection", NIH News, 2011 May
  91. ↑ Anglemyer, A; Rutherford, GW; Baggaley, RC; Egger, M; Siegfried, N (2011-08-10). Rutherford, George W (ed.). "Antiretroviral therapy for prevention of HIV transmission in HIV-discordant couples". Cochrane database of systematic reviews (Online) (به انگلیسی) (8): CD009153. doi:10.1002/14651858.CD009153.pub2. PMID 21833973.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  92. ↑ Centers for Disease Control (CDC) (1987). "Recommendations for prevention of HIV transmission in health-care settings". MMWR (به انگلیسی). 36 (Suppl 2): 1S–18S. PMID 3112554. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)
  93. ↑ ۹۳٫۰ ۹۳٫۱ Kurth, AE; Celum, C; Baeten, JM; Vermund, SH; Wasserheit, JN (2011 Mar). "Combination HIV prevention: significance, challenges, and opportunities". Current HIV/AIDS reports (به انگلیسی). 8 (1): 62–72. doi:10.1007/s11904-010-0063-3. PMC 3036787. PMID 20941553. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  94. ↑ ۹۴٫۰ ۹۴٫۱ ۹۴٫۲ [No authors listed] (2012). "HIV exposure through contact with body fluids". Prescrire Int (به انگلیسی). 21 (126): 100–1, 103–5. PMID 22515138. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)
  95. ↑ Linden, JA (2011-09-01). "Clinical practice. Care of the adult patient after sexual assault". The New England Journal of Medicine (به انگلیسی). 365 (9): 834–41. doi:10.1056/NEJMcp1102869. PMID 21879901.
  96. ↑ Young, TN; Arens, FJ; Kennedy, GE; Laurie, JW; Rutherford, G (2007-01-24). Young, Taryn (ed.). "Antiretroviral post-exposure prophylaxis (PEP) for occupational HIV exposure". Cochrane database of systematic reviews (Online) (به انگلیسی) (1): CD002835. doi:10.1002/14651858.CD002835.pub3. PMID 17253483.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  97. ↑ Siegfried, N; van der Merwe, L; Brocklehurst, P; Sint, TT (2011-07-06). Siegfried, Nandi (ed.). "Antiretrovirals for reducing the risk of mother-to-child transmission of HIV infection". Cochrane database of systematic reviews (Online) (به انگلیسی) (7): CD003510. doi:10.1002/14651858.CD003510.pub3. PMID 21735394.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  98. ↑ "WHO HIV and Infant Feeding Technical Consultation Held on behalf of the Inter-agency Task Team (IATT) on Prevention of HIV – Infections in Pregnant Women, Mothers and their Infants –Consensus statement" (PDF) (به انگلیسی). October 25–27, 2006. Archived from the original (PDF) on April 9, 2008. Retrieved March 12, 2008.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link)
  99. ↑ Horvath, T; Madi, BC; Iuppa, IM; Kennedy, GE; Rutherford, G; Read, JS (2009-01-21). Horvath, Tara (ed.). "Interventions for preventing late postnatal mother-to-child transmission of HIV". Cochrane database of systematic reviews (Online) (به انگلیسی) (1): CD006734. doi:10.1002/14651858.CD006734.pub2. PMID 19160297.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  100. ↑ UNAIDS (May 18, 2012). "The quest for an HIV vaccine" (به انگلیسی).
  101. ↑ Reynell, L; Trkola, A (2012-03-02). "HIV vaccines: an attainable goal?". Swiss medical weekly (به انگلیسی). 142: w13535. doi:10.4414/smw.2012.13535. PMID 22389197.
  102. ↑ U.S. Army Office of the Surgeon General (March 21, 2011). "HIV Vaccine Trial in Thai Adults" (به انگلیسی). ClinicalTrials.gov. Retrieved June 28, 2011.
  103. ↑ U.S. Army Office of the Surgeon General (June 2, 2010). "Follow up of Thai Adult Volunteers With Breakthrough HIV Infection After Participation in a Preventive HIV Vaccine Trial" (به انگلیسی). ClinicalTrials.gov.
  104. ↑ May، MT (2011 Dec). Ingle, SM، ویراستار. «Life expectancy of HIV-positive adults: a review». Sexual health. ۸ (۴): ۵۲۶–۳۳. doi:10.1071/SH11046. PMID 22127039. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  105. ↑ ۱۰۵٫۰ ۱۰۵٫۱ ۱۰۵٫۲ ۱۰۵٫۳ ۱۰۵٫۴ ۱۰۵٫۵ ۱۰۵٫۶ ۱۰۵٫۷ Antiretroviral therapy for HIV infection in adults and adolescents: recommendations for a public health approach (PDF) (به انگلیسی). World Health Organization. 2010. p. 19–20.
  106. ↑ Sax, PE (2009-04-30). Baden, LR (ed.). "When to start antiretroviral therapy—ready when you are?". The New England Journal of Medicine (به انگلیسی). 360 (18): 1897–9. doi:10.1056/NEJMe0902713. PMID 19339713.
  107. ↑ Siegfried, N (2010-03-17). Siegfried, Nandi (ed.). "Optimal time for initiation of antiretroviral therapy in asymptomatic, HIV-infected, treatment-naive adults". Cochrane database of systematic reviews (Online) (به انگلیسی) (3): CD008272. doi:10.1002/14651858.CD008272.pub2. PMID 20238364. {{cite journal}}: More than one of |ویراستار= و |نام خانوادگی ویراستار= specified (help)
  108. ↑ Panel on Antiretroviral Guidelines for Adults and Adolescents (2009-12-01). Guidelines for the use of antiretroviral agents in HIV-1-infected adults and adolescents (PDF) (به انگلیسی). United States Department of Health and Human Services. p. i.
  109. ↑ When To Start, Consortium (2009-04-18). Sterne, JA; May, M; Costagliola, D; de Wolf, F; Phillips, AN; Harris, R; Funk, MJ; Geskus, RB; Gill, J; Dabis, F; Miró, JM; Justice, AC; Ledergerber, B; Fätkenheuer, G; Hogg, RS; Monforte, AD; Saag, M; Smith, C; Staszewski, S; Egger, M; Cole, SR (ed.). "Timing of initiation of antiretroviral therapy in AIDS-free HIV-1-infected patients: a collaborative analysis of 18 HIV cohort studies". Lancet (به انگلیسی). 373 (9672): 1352–63. doi:10.1016/S0140-6736(09)60612-7. PMC 2670965. PMID 19361855.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست ویراستاران (link)
  110. ↑ Beard, J (2009 Nov). Feeley, F; Rosen, S (ed.). "Economic and quality of life outcomes of antiretroviral therapy for HIV/AIDS in developing countries: a systematic literature review". AIDS care (به انگلیسی). 21 (11): 1343–56. doi:10.1080/09540120902889926. PMID 20024710. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست ویراستاران (link)
  111. ↑ Orrell, C (2005 Nov). "Antiretroviral adherence in a resource-poor setting". Current HIV/AIDS reports (به انگلیسی). 2 (4): 171–6. doi:10.1007/s11904-005-0012-8. PMID 16343374. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)
  112. ↑ Malta, M (2008 Aug). Strathdee, SA; Magnanini, MM; Bastos, FI (ed.). "Adherence to antiretroviral therapy for human immunodeficiency virus/acquired immune deficiency syndrome among drug users: a systematic review". Addiction (Abingdon, England) (به انگلیسی). 103 (8): 1242–57. doi:10.1111/j.1360-0443.2008.02269.x. PMID 18855813. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست ویراستاران (link)
  113. ↑ Nachega, JB (2011 Apr). Marconi, VC; van Zyl, GU; Gardner, EM; Preiser, W; Hong, SY; Mills, EJ; Gross, R (ed.). "HIV treatment adherence, drug resistance, virologic failure: evolving concepts". Infectious disorders drug targets (به انگلیسی). 11 (2): 167–74. PMID 21406048. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست ویراستاران (link)
  114. ↑ Nachega, JB (2010 Jan). Mills, EJ; Schechter, M (ed.). "Antiretroviral therapy adherence and retention in care in middle-income and low-income countries: current status of knowledge and research priorities". Current opinion in HIV and AIDS (به انگلیسی). 5 (1): 70–7. doi:10.1097/COH.0b013e328333ad61. PMID 20046150. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست ویراستاران (link)
  115. ↑ ۱۱۵٫۰ ۱۱۵٫۱ ۱۱۵٫۲ Montessori, V., Press, N., Harris, M., Akagi, L., Montaner, J. S. (2004). "Adverse effects of antiretroviral therapy for HIV infection". CMAJ (به انگلیسی). 170 (2): 229–238. PMC 315530. PMID 14734438.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  116. ↑ ۱۱۶٫۰ ۱۱۶٫۱ Burgoyne RW, Tan DH (2008). "Prolongation and quality of life for HIV-infected adults treated with highly active antiretroviral therapy (HAART): a balancing act". J. Antimicrob. Chemother. (به انگلیسی). 61 (3): 469–73. doi:10.1093/jac/dkm499. PMID 18174196. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)
  117. ↑ Barbaro, G (2011 Dec). Barbarini, G (ed.). "Human immunodeficiency virus & cardiovascular risk". The Indian journal of medical research (به انگلیسی). 134 (6): 898–903. doi:10.4103/0971-5916.92634. PMC 3284097. PMID 22310821. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)
  118. ↑ Orsi, F (2010 May). d'almeida, C (ed.). "Soaring antiretroviral prices, TRIPS and TRIPS flexibilities: a burning issue for antiretroviral treatment scale-up in developing countries". Current opinion in HIV and AIDS (به انگلیسی). 5 (3): 237–41. doi:10.1097/COH.0b013e32833860ba. PMID 20539080. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)
  119. ↑ ۱۱۹٫۰ ۱۱۹٫۱ UNAIDS 2011 pg. 150–160
  120. ↑ ۱۲۰٫۰ ۱۲۰٫۱ "Guidelines for the Use of Antiretroviral Agents in Pediatric HIV Infection" (PDF). The Panel on Antiretroviral Therapy and Medical Management of HIV-Infected Children (به انگلیسی). Aug 11,2011. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ= (help)
  121. ↑ Antiretroviral therapy for HIV infection in infants and children (PDF) (به انگلیسی). World Health Organization. 2010. p. 2.
  122. ↑ Mills E, Wu P, Ernst E (2005). "Complementary therapies for the treatment of HIV: in search of the evidence". Int J STD AIDS (به انگلیسی). 16 (6): 395–403. doi:10.1258/0956462054093962. PMID 15969772. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  123. ↑ ۱۲۳٫۰ ۱۲۳٫۱ ۱۲۳٫۲ Irlam, JH (2010-12-08). Irlam, James H (ed.). "Micronutrient supplementation in children and adults with HIV infection". Cochrane database of systematic reviews (Online) (به انگلیسی) (12): CD003650. doi:10.1002/14651858.CD003650.pub3. PMID 21154354. {{cite journal}}: More than one of |ویراستار= و |نام خانوادگی ویراستار= specified (help)
  124. ↑ Stone, CA (2010 Nov). Kawai, K; Kupka, R; Fawzi, WW (ed.). "Role of selenium in HIV infection". Nutrition Reviews (به انگلیسی). 68 (11): 671–81. doi:10.1111/j.1753-4887.2010.00337.x. PMC 3066516. PMID 20961297. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست ویراستاران (link)
  125. ↑ Forrester, JE (2011 Dec). Sztam, KA (ed.). "Micronutrients in HIV/AIDS: is there evidence to change the WHO 2003 recommendations?". The American journal of clinical nutrition (به انگلیسی). 94 (6): 1683S–1689S. doi:10.3945/ajcn.111.011999. PMC 3226021. PMID 22089440. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)
  126. ↑ ۱۲۶٫۰ ۱۲۶٫۱ World Health Organization (2003-05). Nutrient requirements for people living with HIV/AIDS: Report of a technical consultation (PDF) (به انگلیسی). Geneva. Archived from the original (PDF) on March 25, 2009. Retrieved March 31, 2009. {{cite book}}: Check date values in: |تاریخ= (help); More than one of |کد زبان= و |زبان= specified (help)
  127. ↑ Liu JP, Manheimer E, Yang M (2005). Liu, Jian Ping (ed.). "Herbal medicines for treating HIV infection and AIDS". Cochrane Database Syst Rev (به انگلیسی) (3): CD003937. doi:10.1002/14651858.CD003937.pub2. PMID 16034917.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  128. ↑ ۱۲۸٫۰ ۱۲۸٫۱ ۱۲۸٫۲ Knoll B, Lassmann B, Temesgen Z (2007). "Current status of HIV infection: a review for non-HIV-treating physicians". Int J Dermatol (به انگلیسی). 46 (12): 1219–28. doi:10.1111/j.1365-4632.2007.03520.x. PMID 18173512.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  129. ↑ UNAIDS, WHO (2007). "2007 AIDS epidemic update" (PDF) (به انگلیسی). Retrieved 2008-03-12. {{cite web}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)
  130. ↑ ۱۳۰٫۰ ۱۳۰٫۱ Morgan D, Mahe C, Mayanja B, Okongo JM, Lubega R, Whitworth JA (2002). "HIV-1 infection in rural Africa: is there a difference in median time to AIDS and survival compared with that in industrialized countries?". AIDS (به انگلیسی). 16 (4): 597–632. doi:10.1097/00002030-200203080-00011. PMID 11873003.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  131. ↑ Zwahlen M, Egger M (2006). "Progression and mortality of untreated HIV-positive individuals living in resource-limited settings: update of literature review and evidence synthesis" (PDF). UNAIDS Obligation HQ/05/422204 (به انگلیسی). Archived from the original (PDF) on April 9, 2008. Retrieved March 19, 2008. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  132. ↑ ۱۳۲٫۰ ۱۳۲٫۱ Antiretroviral Therapy Cohort Collaboration (2008). "Life expectancy of individuals on combination antiretroviral therapy in high-income countries: a collaborative analysis of 14 cohort studies". Lancet (به انگلیسی). 372 (9635): 293–9. doi:10.1016/S0140-6736(08)61113-7. PMC 3130543. PMID 18657708.
  133. ↑ Schackman BR, Gebo KA, Walensky RP, Losina E, Muccio T, Sax PE, Weinstein MC, Seage GR 3rd, Moore RD, Freedberg KA. (2006). "The lifetime cost of current HIV care in the United States". Med Care (به انگلیسی). 44 (11): 990–997. doi:10.1097/01.mlr.0000228021.89490.2a. PMID 17063130.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  134. ↑ van Sighem, AI (2010-06-19). Gras, LA; Reiss, P; Brinkman, K; de Wolf, F; ATHENA national observational cohort, study (ed.). "Life expectancy of recently diagnosed asymptomatic HIV-infected patients approaches that of uninfected individuals". AIDS (London, England) (به انگلیسی). 24 (10): 1527–35. doi:10.1097/QAD.0b013e32833a3946. PMID 20467289.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست ویراستاران (link)
  135. ↑ Smith, [edited by] Blaine T. (2008). Concepts in immunology and immunotherapeutics (به انگلیسی) (4th ed.). Bethesda, Md.: American Society of Health-System Pharmacists. p. 143. {{cite book}}: |نام= has generic name (help)
  136. ↑ ۱۳۶٫۰ ۱۳۶٫۱ Cheung, MC (2005 Jun–Jul). "AIDS-related malignancies: emerging challenges in the era of highly active antiretroviral therapy". The oncologist (به انگلیسی). 10 (6): 412–26. doi:10.1634/theoncologist.10-6-412. PMID 15967835. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)
  137. ↑ Tang J, Kaslow RA (2003). "The impact of host genetics on HIV infection and disease progression in the era of highly active antiretroviral therapy". AIDS (به انگلیسی). 17 (Suppl 4): S51–S60. doi:10.1097/00002030-200317004-00006. PMID 15080180.
  138. ↑ Lawn SD (2004). "AIDS in Africa: the impact of co-infections on the pathogenesis of HIV-1 infection". J. Infect. Dis. (به انگلیسی). 48 (1): 1–12. doi:10.1016/j.jinf.2003.09.001. PMID 14667787.
  139. ↑ Campbell GR; Pasquier E; Watkins J; et al. (2004). "The glutamine-rich region of the HIV-1 Tat protein is involved in T-cell apoptosis". J. Biol. Chem. (به انگلیسی). 279 (46): 48197–48204. doi:10.1074/jbc.M406195200. PMID 15331610. {{cite journal}}: Unknown parameter |نویسنده-separator= ignored (help)
  140. ↑ Campbell GR, Watkins JD, Esquieu D, Pasquier E, Loret EP, Spector SA (2005). "The C terminus of HIV-1 Tat modulates the extent of CD178-mediated apoptosis of T cells". J. Biol. Chem. (به انگلیسی). 280 (46): 38376–39382. doi:10.1074/jbc.M506630200. PMID 16155003.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  141. ↑ «Tuberculosis». Fact sheet 104. World Health Organization. مارس ۲۰۱۲. دریافت‌شده در اوت ۲۹, ۲۰۱۲.
  142. ↑ World Health Organization (2011). "Global tuberculosis control 2011" (PDF) (به انگلیسی). Retrieved August 29, 2012.
  143. ↑ Pennsylvania, Editors, Raphael Rubin, M.D., Professor of Pathology, David S. Strayer, M.D., Ph.D., Professor of Pathology, Department of Pathology and Cell Biology, Jefferson Medical College of Thomas Jefferson University Philadelphia, Pennsylvania ; Founder and Consulting Editor, Emanuel Rubin, M.D., Gonzalo Aponte Distinguished Professor of Pathology, Chairman Emeritus of the Department of Pathology and Cell Biology, Jefferson Medical College of Thomas Jefferson University, Philadelphia, (2011). Rubin's pathology : clinicopathologic foundations of medicine (به انگلیسی) (Sixth ed.). Philadelphia: Wolters Kluwer Health/Lippincott Williams & Wilkins. p. 154. {{cite book}}: |نام= has generic name (help)نگهداری CS1: نقطه‌گذاری اضافه (link)
  144. ↑ الگو:Cite pmid
  145. ↑ الگو:Cite pmid
  146. ↑ Nicholas PK; Kemppainen JK; Canaval GE; et al. (2007). "Symptom management and self-care for peripheral neuropathy in HIV/AIDS". AIDS Care (به انگلیسی). 19 (2): 179–89. doi:10.1080/09540120600971083. PMID 17364396. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help); Unknown parameter |نویسنده-separator= ignored (help)
  147. ↑ Boshoff C, Weiss R (2002). "AIDS-related malignancies". Nat. Rev. Cancer (به انگلیسی). 2 (5): 373–382. doi:10.1038/nrc797. PMID 12044013.
  148. ↑ Yarchoan R, Tosato G, Little RF (2005). "Therapy insight: AIDS-related malignancies – the influence of antiviral therapy on pathogenesis and management". Nat. Clin. Pract. Oncol. (به انگلیسی). 2 (8): 406–415. doi:10.1038/ncponc0253. PMID 16130937.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  149. ↑ الگو:Cite pmid
  150. ↑ Cohen, MS; Hellmann, N; Levy, JA; DeCock, K; Lange, J (2008 Apr). "The spread, treatment, and prevention of HIV-1: evolution of a global pandemic". The Journal of clinical investigation (به انگلیسی). 118 (4): 1244-54. PMID 18382737. Retrieved 17 September 2012. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  151. ↑ ۱۵۱٫۰ ۱۵۱٫۱ ۱۵۱٫۲ ۱۵۱٫۳ UNAIDS 2011 pg. 20–30
  152. ↑ ۱۵۲٫۰ ۱۵۲٫۱ ۱۵۲٫۲ UNAIDS 2011 pg. 40–50
  153. ↑ ۱۵۳٫۰ ۱۵۳٫۱ ۱۵۳٫۲ ۱۵۳٫۳ Mandell, Bennett, and Dolan (2010). Chapter 117.
  154. ↑ Centers for Disease Control and Prevention, (CDC) (2011-06-03). "HIV surveillance—United States, 1981–2008". MMWR. Morbidity and mortality weekly report (به انگلیسی). 60 (21): 689–93. PMID 21637182.
  155. ↑ Health Protection Agency (2010). HIV in the United Kingdom: 2010 Report (به انگلیسی).
  156. ↑ Surveillance; riques, Risk Assessment Division = Le VIH et le sida au Canada : rapport de surveillance en date du 31 décembre 2009 / Division de la surveillance et de l'évaluation des (2010). HIV and AIDS in Canada : surveillance report to December 31, 2009 (PDF) (به انگلیسی). Ottawa: Public Health Agency of Canada, Centre for Communicable Diseases and Infection Control, Surveillance and Risk Assessment Division.
  157. ↑ Gottlieb MS (2006). "Pneumocystis pneumonia—Los Angeles. 1981". Am J Public Health (به انگلیسی). 96 (6): 980–1; discussion 982–3. PMC 1470612. PMID 16714472. Archived from the original on April 22, 2009. Retrieved March 31, 2009.
  158. ↑ Friedman-Kien AE (1981). "Disseminated Kaposi's sarcoma syndrome in young homosexual men". J. Am. Acad. Dermatol. (به انگلیسی). 5 (4): 468–71. doi:10.1016/S0190-9622(81)80010-2. PMID 7287964. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)
  159. ↑ Hymes KB; Cheung T; Greene JB; et al. (1981). "Kaposi's sarcoma in homosexual men-a report of eight cases". Lancet (به انگلیسی). 2 (8247): 598–600. PMID 6116083. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help); Unknown parameter |نویسنده-separator= ignored (help)
  160. ↑ ۱۶۰٫۰ ۱۶۰٫۱ Basavapathruni, A; Anderson, KS (2007). "Reverse transcription of the HIV-1 pandemic". The FASEB Journal (به انگلیسی). 21 (14): 3795–3808. doi:10.1096/fj.07-8697rev. PMID 17639073. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)
  161. ↑ Centers for Disease Control (CDC) (1982). "Persistent, generalized lymphadenopathy among homosexual males". MMWR Morb Mortal Wkly Rep. (به انگلیسی). 31 (19): 249–251. PMID 6808340. Retrieved August 31, 2011.
  162. ↑ Barré-Sinoussi F; Chermann JC; Rey F; et al. (1983). "Isolation of a T-lymphotropic retrovirus from a patient at risk for acquired immune deficiency syndrome (AIDS)". Science (به انگلیسی). 220 (4599): 868–871. Bibcode:1983Sci...220..868B. doi:10.1126/science.6189183. PMID 6189183. {{cite journal}}: Unknown parameter |نویسنده-separator= ignored (help)
  163. ↑ ۱۶۳٫۰ ۱۶۳٫۱ Centers for Disease Control (CDC) (1982). "Opportunistic infections and Kaposi's sarcoma among Haitians in the United States". MMWR Morb Mortal Wkly Rep. (به انگلیسی). 31 (26): 353–354; 360–361. PMID 6811853. Retrieved August 31, 2011.
  164. ↑ "Making Headway Under Hellacious Circumstances" (PDF) (به انگلیسی). انجمن پیشبرد علوم آمریکا. July 28, 2006. Retrieved June 23, 2008.
  165. ↑ Altman LK (May 11, 1982). "New homosexual disorder worries health officials". The نیویورک تایمز (به انگلیسی). Retrieved August 31, 2011.
  166. ↑ Kher U (July 27, 1982). "A Name for the Plague". Time (به انگلیسی). Archived from the original on March 7, 2008. Retrieved March 10, 2008.
  167. ↑ Centers for Disease Control (CDC) (1982). "Update on acquired immune deficiency syndrome (AIDS)—United States". MMWR Morb Mortal Wkly Rep. (به انگلیسی). 31 (37): 507–508; 513–514. PMID 6815471.
  168. ↑ RC Gallo, PS Sarin, EP Gelmann, M Robert-Guroff, E Richardson, VS Kalyanaraman, D Mann, GD Sidhu, RE Stahl, S Zolla-Pazner, J Leibowitch, and M Popovic (1983). "Isolation of human T-cell leukemia virus in acquired immune deficiency syndrome (AIDS)". Science (به انگلیسی). 220 (4599): 865–867. Bibcode:1983Sci...220..865G. doi:10.1126/science.6601823. PMID 6601823.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  169. ↑ الگو:Cite doi
  170. ↑ Aldrich, ed. by Robert; Wotherspoon, Garry (2001). Who's who in gay and lesbian history (به انگلیسی). London: Routledge. p. 154. {{cite book}}: |نام= has generic name (help)
  171. ↑ Gao F; Bailes E; Robertson DL; et al. (1999). "Origin of HIV-1 in the chimpanzee Pan troglodytes troglodytes". Nature (به انگلیسی). 397 (6718): 436–41. Bibcode:1999Natur.397..436G. doi:10.1038/17130. PMID 9989410. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help); Unknown parameter |نویسنده-separator= ignored (help)
  172. ↑ Keele, B. F., van Heuverswyn, F., Li, Y. Y., Bailes, E., Takehisa, J., Santiago, M. L., Bibollet-Ruche, F., Chen, Y., Wain, L. V., Liegois, F., Loul, S., Mpoudi Ngole, E., Bienvenue, Y., Delaporte, E., Brookfield, J. F. Y., Sharp, P. M., Shaw, G. M., Peeters, M., and Hahn, B. H. (28 July 2006). "Chimpanzee Reservoirs of Pandemic and Nonpandemic HIV-1". Science (به انگلیسی). 313 (5786): 523–6. Bibcode:2006Sci...313..523K. doi:10.1126/science.1126531. PMC 2442710. PMID 16728595.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  173. ↑ Goodier, J., and Kazazian, H. (2008). "Retrotransposons Revisited: The Restraint and Rehabilitation of Parasites". Cell (به انگلیسی). 135 (1): 23–35. doi:10.1016/j.cell.2008.09.022. PMID 18854152.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)(subscription required)
  174. ↑ Sharp, P. M.; Bailes, E.; Chaudhuri, R. R.; Rodenburg, C. M.; Santiago, M. O.; Hahn, B. H. (2001). "The origins of acquired immune deficiency syndrome viruses: where and when?" (PDF). Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences (به انگلیسی). 356 (1410): 867–76. doi:10.1098/rstb.2001.0863. PMC 1088480. PMID 11405934.
  175. ↑ Kalish ML; Wolfe ND; Ndongmo CD; McNicholl J; Robbins KE; et al. (2005). "Central African hunters exposed to simian immunodeficiency virus". Emerg Infect Dis (به انگلیسی). 11 (12): 1928–30. doi:10.3201/eid1112.050394. PMC 3367631. PMID 16485481. {{cite journal}}: Unknown parameter |نویسنده-separator= ignored (help)
  176. ↑ ۱۷۶٫۰ ۱۷۶٫۱ Marx PA, Alcabes PG, Drucker E (2001). "Serial human passage of simian immunodeficiency virus by unsterile injections and the emergence of epidemic human immunodeficiency virus in Africa" (PDF). Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci (به انگلیسی). 356 (1410): 911–20. doi:10.1098/rstb.2001.0867. PMC 1088484. PMID 11405938.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  177. ↑ Worobey, Michael; Gemmel, Marlea; Teuwen, Dirk E.; Haselkorn, Tamara; Kunstman, Kevin; Bunce, Michael; Muyembe, Jean-Jacques; Kabongo, Jean-Marie M.; Kalengayi, Raphaël M. (2008). "Direct evidence of extensive diversity of HIV-1 in Kinshasa by 1960" (PDF). Nature (به انگلیسی). 455 (7213): 661–4. Bibcode:2008Natur.455..661W. doi:10.1038/nature07390. PMID 18833279. (subscription required)
  178. ↑ ۱۷۸٫۰ ۱۷۸٫۱ Sousa, João Dinis de; Müller, Viktor; Lemey, Philippe; Vandamme, Anne-Mieke; Vandamme, Anne-Mieke (2010). Martin, Darren P. (ed.). "High GUD Incidence in the Early 20th Century Created a Particularly Permissive Time Window for the Origin and Initial Spread of Epidemic HIV Strains". PLoS ONE (به انگلیسی). 5 (4): e9936. doi:10.1371/journal.pone.0009936. PMC 2848574. PMID 20376191.
  179. ↑ Chitnis, Amit; Rawls, Diana; Moore, Jim (2000). "Origin of HIV Type 1 in Colonial French Equatorial Africa?". AIDS Research and Human Retroviruses (به انگلیسی). 16 (1): 5–8. doi:10.1089/088922200309548. PMID 10628811.(subscription required)
  180. ↑ Donald G. McNeil, Jr. (September 16, 2010). "Precursor to H.I.V. Was in Monkeys for Millennia". New York Times (به انگلیسی). Retrieved 2010-09-17. Dr. Marx believes that the crucial event was the introduction into Africa of millions of inexpensive, mass-produced syringes in the 1950s. ... suspect that the growth of colonial cities is to blame. Before 1910, no Central African town had more than 10,000 people. But urban migration rose, increasing sexual contacts and leading to red-light districts.
  181. ↑ Zhu, T., Korber, B. T., Nahmias, A. J., Hooper, E., Sharp, P. M. and Ho, D. D. (1998). "An African HIV-1 Sequence from 1959 and Implications for the Origin of the epidemic". Nature (به انگلیسی). 391 (6667): 594–7. Bibcode:1998Natur.391..594Z. doi:10.1038/35400. PMID 9468138.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  182. ↑ Kolata, Gina (28 October 1987). "Boy's 1969 Death Suggests AIDS Invaded U.S. Several Times" (به انگلیسی). The نیویورک تایمز. Retrieved 11 February 2009.
  183. ↑ ۱۸۳٫۰ ۱۸۳٫۱ Gilbert, M. Thomas P.; Rambaut, Andrew; Wlasiuk, Gabriela; Spira, Thomas J.; Pitchenik, Arthur E.; Worobey, Michael (November 20, 2007). "The emergence of HIV/AIDS in the Americas and beyond" (PDF). PNAS (به انگلیسی). 104 (47): 18566–18570. Bibcode:2007PNAS..10418566G. doi:10.1073/pnas.0705329104. PMC 2141817. PMID 17978186.
  184. ↑ "The impact of AIDS on people and societies". 2006 Report on the global AIDS epidemic (PDF) (به انگلیسی). UNAIDS. 2006. Retrieved June 14, 2006.
  185. ↑ Ogden J, Nyblade L (2005). "Common at its core: HIV-related stigma across contexts" (PDF) (به انگلیسی). International Center for Research on Women. Retrieved February 15, 2007. {{cite web}}: More than one of |کد زبان= و |زبان= specified (help)
  186. ↑ ۱۸۶٫۰ ۱۸۶٫۱ ۱۸۶٫۲ Herek GM, Capitanio JP (1999). "AIDS Stigma and sexual prejudice" (PDF). American Behavioral Scientist (به انگلیسی). 42 (7): 1130–1147. doi:10.1177/0002764299042007006. Retrieved March 27, 2006.
  187. ↑ Snyder M, Omoto AM, Crain AL (1999). "Punished for their good deeds: stigmatization for AIDS volunteers". American Behavioral Scientist (به انگلیسی). 42 (7): 1175–1192. doi:10.1177/0002764299042007009.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  188. ↑ Sharma, A.K. Population and society (به انگلیسی). New Delhi: Concept Pub. Co. p. 242.
  189. ↑ Herek, GM (2002 Mar). Capitanio, JP; Widaman, KF (ed.). "HIV-related stigma and knowledge in the United States: prevalence and trends, 1991–1999". American journal of public health (به انگلیسی). 92 (3): 371–7. doi:10.2105/AJPH.92.3.371. PMC 1447082. PMID 11867313. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست ویراستاران (link)
  190. ↑ De Cock, KM (2012 Jun 19). Jaffe, HW; Curran, JW (ed.). "The evolving epidemiology of HIV/AIDS". AIDS (London, England) (به انگلیسی). 26 (10): 1205-13. PMID 22706007. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست ویراستاران (link)
  191. ↑ Bell C, Devarajan S, Gersbach H (2003). "The long-run economic costs of AIDS: theory and an application to South Africa". World Bank Policy Research Working Paper No. 3152 (به انگلیسی). Retrieved April 28, 2008. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  192. ↑ ۱۹۲٫۰ ۱۹۲٫۱ Greener R (2002). "AIDS and macroeconomic impact". In S, Forsyth (ed.) (ed.). State of The Art: AIDS and Economics (PDF) (به انگلیسی). IAEN. p. 49–55. {{cite book}}: |editor= has generic name (help)
  193. ↑ Over M (1992). "The macroeconomic impact of AIDS in Sub-Saharan Africa, Population and Human Resources Department" (PDF) (به انگلیسی). The World Bank. Archived from the original (PDF) on May 27, 2008. Retrieved May 3, 2008. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  194. ↑ "AIDS Stigma" (به انگلیسی). News-medical.net. Retrieved November 1, 2011. {{cite web}}: More than one of |کد زبان= و |زبان= specified (help)
  195. ↑ ۱۹۵٫۰ ۱۹۵٫۱ "Thirty years after AIDS discovery, appreciation growing for Catholic approach" (به انگلیسی). Catholicnewsagency.com. June 5, 2011. Retrieved November 1, 2011. {{cite web}}: More than one of |کد زبان= و |زبان= specified (help)
  196. ↑ ۱۹۶٫۰ ۱۹۶٫۱ "Church HIV prayer cure claims 'cause three deaths'" (به انگلیسی). BBC News. October 18, 2011. Retrieved October 18, 2011.
  197. ↑ "Rock Hudson announces he has AIDS – History.com This Day in History – 7/25/1985" (به انگلیسی). History.com. Retrieved November 1, 2011.
  198. ↑ Coleman, Brian (June 25, 2007). "Thatcher the gay icon". New Statesman (به انگلیسی). Retrieved November 1, 2011.
  199. ↑ "November 24, 1991: Giant of rock dies". BBC On This Day (به انگلیسی). BBC News. Retrieved November 1, 2011.
  200. ↑ «Freddie Mercury». Nndb.com. دریافت‌شده در نوامبر ۱, ۲۰۱۱.
  201. ↑ Bliss, Dominic. "Frozen In Time: Arthur Ashe". iTENNISstore.com (به انگلیسی). Retrieved June 25, 2012.
  202. ↑ "Tributes to Arthur Ashe". The Independent (به انگلیسی). London. February 8, 1993. Retrieved July 24, 2012.
  203. ↑ Cosgrove، Ben. «Behind the Picture: The Photo That Changed the Face of AIDS». LIFE magazine. دریافت‌شده در ۱۶ اوت ۲۰۱۲.
  204. ↑ Duesberg, P. H. (1988). "HIV is not the cause of AIDS". Science (به انگلیسی). 241 (4865): 514, 517. Bibcode:1988Sci...241..514D. doi:10.1126/science.3399880. PMID 3399880.Cohen, J. (1994). "The Controversy over HIV and AIDS" (PDF). Science (به انگلیسی). 266 (5191): 1642–1649. Bibcode:1994Sci...266.1642C. doi:10.1126/science.7992043. PMID 7992043. Retrieved 2009-03-31.،
  205. ↑ Kalichman, Seth (2009). Denying AIDS: Conspiracy Theories, Pseudoscience, and Human Tragedy (به انگلیسی). New York: Copernicus Books (Springer Science+Business Media). {{cite book}}: Unknown parameter |نویسندهlink= ignored (help)
  206. ↑ Smith TC, Novella SP (2007). "HIV Denial in the Internet Era". PLoS Med. (به انگلیسی). 4 (8): e256. doi:10.1371/journal.pmed.0040256. PMC 1949841. PMID 17713982. Retrieved 2009-11-07. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)
  207. ↑ Various (Last updated January 14, 2010). "Resources and Links, HIV-AIDS Connection" (به انگلیسی). [[National Institute of Allergy and Infectious Diseasesمؤسسه ملی آلرژی و بیماری‌های واگیردار ایالات متحده آمریکا|]]. Retrieved 2009-02-22. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ= (help); More than one of |کد زبان= و |زبان= specified (help)
  208. ↑ Watson J (۲۰۰۶). «Scientists, activists sue South Africa's AIDS 'denialists'». Nat. Med. ۱۲ (۱): ۶. doi:10.1038/nm0106-6a. PMID 16397537.
  209. ↑ Baleta A (۲۰۰۳). «S Africa's AIDS activists accuse government of murder». Lancet. ۳۶۱ (۹۳۶۳): ۱۱۰۵. doi:10.1016/S0140-6736(03)12909-1. PMID 12672319.
  210. ↑ Cohen J (2000). "South Africa's new enemy". Science (به انگلیسی). 288 (5474): 2168–70. doi:10.1126/science.288.5474.2168. PMID 10896606.
  211. ↑ INFEKTION – Soviet Bloc Intelligence and Its AIDS Disinformation Campaign. Thomas Boghardt. 2009
  212. ↑ Blechner MJ (۱۹۹۷). Hope and mortality: psychodynamic approaches to AIDS and HIV. Hillsdale, NJ: Analytic Press. شابک ۰-۸۸۱۶۳-۲۲۳-۶. از پارامتر ناشناخته |unused_data= صرف‌نظر شد (کمک)
  213. ↑ Kirby DB, Laris BA, Rolleri LA (2007). "Sex and HIV education programs: their impact on sexual behaviors of young people throughout the world". J Adolesc Health (به انگلیسی). 40 (3): 206–17. doi:10.1016/j.jadohealth.2006.11.143. PMID 17321420. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  214. ↑ ۲۱۴٫۰ ۲۱۴٫۱ Ferrantelli F, Cafaro A, Ensoli B (2004). "Nonstructural HIV proteins as targets for prophylactic or therapeutic vaccine". Curr. Opin. Biotechnol. (به انگلیسی). 15 (6): 543–56. doi:10.1016/j.copbio.2004.10.008. PMID 15560981. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  215. ↑ Karlsson Hedestam GB, Fouchier RA, Phogat S, Burton DR, Sodroski J, Wyatt RT (2008). "The challenges of eliciting neutralizing antibodies to HIV-1 and to influenza virus". Nat. Rev. Microbiol. (به انگلیسی). 6 (2): 143–55. doi:10.1038/nrmicro1819. PMID 18197170. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  216. ↑ "German HIV patient cured after stem cell transplant". Belfast Telegraph (به انگلیسی). December 15, 2010. Retrieved December 15, 2010.
  217. ↑ ۲۱۷٫۰ ۲۱۷٫۱ Allers, K; Hütter, G; Hofmann, J; Loddenkemper, C; Rieger, K; Thiel, E; Schneider, T (2011-03-10). "Evidence for the cure of HIV infection by CCR5Δ32/Δ32 stem cell transplantation". Blood (به انگلیسی). 117 (10): 2791–9. doi:10.1182/blood-2010-09-309591. PMID 21148083.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  218. ↑ Mark Schoofs (November 7, 2008). "A Doctor, a Mutation and a Potential Cure for AIDS" (به انگلیسی). The Wall Street Journal. Retrieved 2008-11-09.
  219. ↑ ۲۱۹٫۰ ۲۱۹٫۱ Hütter G, Nowak D, Mossner M, Ganepola S, Ganepola A, Allers K, Schneider T, Hofmann J, Kücherer C, Blau O, Blau IW, Hofmann WK, Thiel E (2009). "Long-Term Control of HIV by CCR5 Delta32/Delta32 Stem-Cell Transplantation". N Engl J Med (به انگلیسی). 360 (7): 692–698. doi:10.1056/NEJMoa0802905. PMID 19213682. Retrieved 2009-03-31.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  220. ↑ ۲۲۰٫۰ ۲۲۰٫۱ Levy JA (2009). "Not an HIV Cure, but Encouraging New Directions". N Engl J Med (به انگلیسی). 360 (7): 724–725. doi:10.1056/NEJMe0810248. PMID 19213687. Retrieved 2009-03-31.
  221. ↑ Nath, A; Clements, JE (2011-03-13). "Eradication of HIV from the brain: reasons for pause". AIDS (London, England) (به انگلیسی). 25 (5): 577–80. doi:10.1097/QAD.0b013e3283437d2f. PMID 21160414.(subscription required)
  222. ↑ الگو:Cite pmid(subscription required)
  223. ↑ Tincati, C; d'Arminio Monforte, A; Marchetti, G (2009 Jan). "Immunological mechanisms of interleukin-2 (IL-2) treatment in HIV/AIDS disease". Current molecular pharmacology (به انگلیسی). 2 (1): 40–5. doi:10.2174/1874467210902010040. PMID 20021444. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  224. ↑ Bowman MC, Archin NM, Margolis DM. (2009). "Pharmaceutical approaches to eradication of persistent HIV infection". Expert Reviews in Molecular Medicine (به انگلیسی). 11 (e6): e6. doi:10.1017/S1462399409000970. PMID 19208267.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  225. ↑ Planque S, Nishiyama Y, Taguchi H, Salas M, Hanson C, Paul S (2008). "Catalytic antibodies to HIV: Physiological role and potential clinical utility". Autoimmun Rev (به انگلیسی). 7 (6): 473–9. doi:10.1016/j.autrev.2008.04.002. PMC 2527403. PMID 18558365. {{cite journal}}: Unknown parameter |ماه= ignored (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)

منابع

پیوند به بیرون

الگو:Link FA الگو:Link FA الگو:Link FA الگو:Link FA الگو:Link FA الگو:Link FA الگو:Link FA الگو:Link GA الگو:Link GA الگو:Link GA الگو:Link GA

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ایدز&oldid=9805352»