جنگ داخلی روسیه

جنگ داخلی روسیه؛ به صورت ساعت‌گرد از بالا سربازان ارتش دون در ۱۹۱۹؛ یک لشکر از روس‌های سفید در مارس ۱۹۲۰؛ ارتش سواره‌نظام یکم؛ لئون تروتسکی در ۱۹۱۸؛ کارگران به درآویخته به دست نیروهای اتریش-مجار در آوریل ۱۹۱۸

جنگ داخلی روسیه به زنجیره‌ای از درگیری‌های چندسویه در سرزمین روسیه گفته می‌شود که پس از فروپاشی تزارها و در فاصله نوامبر ۱۹۱۷ تا اکتبر ۱۹۲۲ میلادی رخ‌داد. این درگیری‌ها سرانجام به سرنگونی دولت موقت روسیه، به قدرت رسیدن بلشویکها و برپایی اتحاد جماهیر شوروی انجامید.

آغاز درگیری‌ها

در آغاز، بلشویک‌ها در شهر پتروگراد به قدرت رسیدند و سپس به تدریج چیرگی‌شان را بر سرتاسر سرزمین روسیه گسترش دادند. دو سوی اصلی این درگیری عبارت بودند از: ارتش سرخ بلشویک‌ها که گاه با دیگر گروه‌های چپ‌گرای پیش از انقلاب اتحادی برپا می‌ساخت و دیگری جنبش سفید. جنبش سفید، اتحادی ناپایدار از گروه‌های بلشویک‌ستیز بود. بسیاری از نیروهای بیگانه نیز در این جنگ دخالت کردند. نیروهای بیگانه‌ای که به جنبش سفید پیوستند و سربازانی خارجی که داوطلبانه به این ارتش پیوستند. همچنین نبرد لهستان-شوروی نیز نقطه‌ای بحرانی از این ستیز دانسته می‌شود. ارتش سبز ملی‌گرایان اوکراینی، ارتش سیاه آنارشیست اوکراین، گاردهای سیاه و نیز جنگ‌سالارانی چون رومان فون اونگرن-اشترنبرگ نیز در این جنگ دخالت کردند.

شروع مداخله خارجی

مداخله خارجی، عملاً در فوریه ۱۹۱۸ میلادی آغاز شد و آن هنگامی بود که نیروهای آلمانی، اتریشی و ترک، قسمت‌های بزرگی از خاک روسیه را تصرف کردند. علاوه بر این سه کشور، چهارده کشور دیگر نیز، در اعزام نیرو و تدارکات دست داشتند. این کار، به منظور مهار انقلاب روسیه و جلوگیری از گسترش آن صورت گرفت. امپراتوری ژاپن، جمهوری سوم فرانسه، امپراتوری بریتانیا، آمریکا، پادشاهی مجارستان، پادشاهی صربستان، پادشاهی رومانی، پادشاهی ایتالیا، پادشاهی یونان و جمهوری دوم لهستان از جمله این چهارده کشور بودند.

تسلط ارتش سرخ بر شهر ساحلی ولادی‌وستوک

پس از تسلط ارتش سرخ بر شهر ساحلی ولادی‌وستوک در اکتبر ۱۹۲۲ میلادی، از تب و تاب این جنگ به طرز قابل ملاحظه‌ای کاسته شد. بخش آیانو-مایسکی در کرانهٔ اقیانوس آرام، واپسین بخش از سرزمین‌های پیشین تزارها بود که تا ۱۷ ژوئن ۱۹۲۳ در دست جنبش سفید قرار داشت.

جستارهای وابسته

• انقلاب روسیه

منابع

• ویکی‌پدیای انگلیسی