جنگ استقلال ایرلند

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جنگ استقلال ایرلند
Hogan's Flying Column.gif
Seán Hogan's flying column of the IRA's 3rd Tipperary Brigade during the war
تاریخ۲۱ ژانویه ۱۹۱۹ – 11 July 1921
(۲ سال، ۵ ماه، ۲ هفته و ۶ روز)
مکان
ایرلند
نتیجه
تغییرات
قلمرو
  • تقسیم ایرلند
  • استقلال دولت آزاد ایرلند
    • طرفین درگیر
    جمهوری ایرلند  پادشاهی متحد
    فرماندهان و رهبران
    Military commanders:
    مایکل کولینز
    Richard Mulcahy
    Cathal Brugha
    Political leaders:
    ایمون دو والرا
    آرتور گریفیث    		 Military commanders:
    Frederick Shaw
    Nevil Macready
    Henry Hugh Tudor
    Political leaders:
    دیوید لوید جرج
    Lord French
    Lord FitzAlan
    Ian Macpherson
    Hamar Greenwood
    قوا
    ارتش جمهوری‌خواه ایرلند ~۱۵٬۰۰۰
    ارتش شهروندان ایرلند ~۲۵۰ (کمکی)    		 نیروی زمینی بریتانیا ~۲۰٬۰۰۰
    Royal Irish Constabulary 9,700
    -Black and Tans 7,000
    -Auxiliary Division 1,400
    Ulster Special Constabulary 4,000
    تلفات و ضایعات
    ~۵۵۰ کشته ۷۱۴ کشته، شامل:
    ۴۱۰ کشته RIC
    ۲۶۱ کشته ارتش بریتانیا
    ۴۳ کشته USC
    ~۷۵۰ شهروند کشته شدند
    جمع کشته شدگان: ~۲٬۰۱۴

    جنگ استقلال ایرلند (ایرلندی: Cogadh na Saoirse)[۱] یا جنگ انگلستان و ایرلند[نیازمند منبع] جنگی چریکی در ایرلند از ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۱ (میلادی) بود میان ارتش جمهوری‌خواه ایرلند و بریتانیا، همراه با شبه‌نظامیان ژاندارمری سلطنتی ایرلند (RIC) و نیروهای کمکی و پلیس ویژه اولستر (USC). این تنش‌ها ورود دوره انقلابی ایرلند به جنگ بود.

    در آوریل سال ۱۹۱۶، جمهوری‌خواهان ایرلند قیام عید پاک را علیه حکومت بریتانیا شروع کردند و جمهوری ایرلند را اعلام کردند. در انتخابات دسامبر ۱۹۱۸، حزب جمهوری‌خواه شین فین در ایرلند پیروز شد. در ۲۱ ژانویه ۱۹۱۹ آنان دولتی جدا شده تشکیل دادند و استقلال ایرلند را اعلام کردند. در ماه سپتامبر، دولت بریتانیا شین فین را مجازات کرد و این درگیری شدیدتر شد. ارتش جمهوری‌خواه ایرلند شروع به کمین کردن ارتش بریتانیا کرد و به سربازخانه‌های آنان حمله کرد.[۲]

    زمینه‌ها[ویرایش]

    بحران قوانین محلی[ویرایش]

    از دههٔ ۱۸۷۰ میلادی، ملی‌گرایان ایرلند در حزب پارلمانی ایرلند (IPP) خواستار حاکمیت محلی یا حکومتی خودمختار از بریتانیا بودند. گرچه برخی افراد همچون آرتور گریفیث از حزب شین فین از همان دوره خواهان استقلال کامل ایرلند بودند، اما این طرز فکر در اقلیت بود.[۳]

    دولت بریتانیا سرانجام در سال ۱۹۱۲ با ایجاد قوانین محلی در ایرلند موافقت نمود،[۴] ولی این اقدام بلافاصله با مخالفت و مقاومت گروهی از مردم ایرلند مواجه شد که خواهان پیروی کامل از پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند بودند و با نام وحدت‌گرایان اولستر شناخته می‌شدند. این گروه از ایرلندی‌ها سازمانی مسلح به نام وفاداران اولستر (UVF) تشکیل دادند تا در برابر قدرت‌سپاری بریتانیا مقاومت کنند. در واکنش به این اقدامات، طرفداران خودمختاری هم سازمان داوطلبان ایرلندی را تأسیس کردند.[۵]

    در سپتامبر ۱۹۱۴ قوانینی توسط بریتانیایی‌ها تصویب شد که با موافقت اعضای حزب اتحادگرای اولستر به مردم ایرلند اختیار قانون‌گذاری می‌داد ولی با آغاز جنگ جهانی اول اجرای آن به حالت تعلیق درآمد.[۶] اکثر رهبران ایرلندی‌های ملی‌گرا از ارتش بریتانیا و متفقین حمایت کرده و مردم ایرلند را تشویق به حضور در جبهه‌ها و هنگ ایرلندی‌های ارتش کردند.[۷] با این حال اقلیت قابل توجهی از ایرلندی‌ها با دخالت سرزمین‌شان در جنگ جهانی مخالف بودند و عده‌ای از آنان با تأسیس اخوان جمهوری‌خواه ایرلند شورش علیه سلطهٔ بریتانیا را تدارک می‌دیدند.[۸]

    قیام عید پاک[ویرایش]

    مقالهٔ اصلی: قیام عید پاک

    قیام عید پاک در سال ۱۹۱۶ محقق شد؛ در این شورش علیه حاکمیت بریتانیا بر جزیره ایرلند، اعلامیهٔ استقلال جمهوری ایرلند منتشر شد.[۹] بیش از چهارصد تن در این شورش جان خود را از دست دادند[۱۰] و قیام منحصراً در شهر دوبلین روی داد و ظرف یک هفته سرکوب شد، اما برخورد نیروهای نظامی بریتانیایی با رهبران و حامیان این قیام و اعدام‌ها و دستگیری‌های گسترده مخالفان، واکنش مردم و جذبشان به سوی حزب تجزیه‌طلب شین فین را در پی داشت.[۱۱][۱۲]

    اولین دایل[ویرایش]

    نتایج انتخابات عمومی بریتانیا در سال ۱۹۱۸ در ایرلند.

    در آوریل سال ۱۹۱۸ دولت وقت بریتانیا سعی کرد در مواجهه با تنگنای جنگ جهانی و حملهٔ بهار آلمانی‌ها، سیاستی دوگانه اتخاذ کند و با پیوند مسئلهٔ خدمت وظیفه عمومی به قوانین محلی، سربازگیری را افزایش دهد. این سیاست باعث خشم ایرلندی‌ها شده و به روی آوردن آنان به ملی‌گرایی و بحران سربازگیری در این منطقه، منجر شد.[۱۳]مردم ایرلند در انتخابات عمومی سال ۱۹۱۸ به این مسئله با دادن رأی به حزب شین فین واکنش داده و ۷۰٪ (۷۳ کرسی از ۱۰۵) آراء ایرلند به این حزب رسید.[۱۴][۱۵] شین فین ۹۱٪ کرسی‌های ایرلندی خارج از اولستر را به دست آورد ولی در این منطقه از جزیره ایرلند در اقلیت بود. این حزب پس از موفقیت در انتخابات وعده داد در مجلس بریتانیا در وست‌مینستر حاضر نشود و در عوض مجلسی ملی برای ایرلند تشکیل دهد.[۱۶] مجلسی با نام اولین دایل در تاریخ ۲۱ ژانویه ۱۹۱۹ تشکیل شد که اعلامیه استقلال جمهوری ایرلند را مشروع دانست و به آن تأکید کرد.[۱۷]این مجلس پیامی را به ملل آزاد جهان صادر کرد و در آن به وضعیت جنگی میان ایرلند و انگلستان اشاره نمود و داوطلبان را در قالب ارتش جمهوری‌خواه ایرلند (IRA) سازمان‌دهی نمود.[۱۸]

    شرح جنگ[ویرایش]

    پیمان[ویرایش]

    اعضای کمیته مذاکره‌کنندگان ایرلند در دسامبر ۱۹۲۱
    مقالهٔ اصلی: پیمان انگلیس و ایرلند

    سرانجام برای پایان جنگ، مذاکرات میان انگلیس و ایرلند (۶ دسامبر ۱۹۲۱) منجر به انعقاد پیمان شد، که پس از آن در سه مرحله به تصویب رسید: ابتدا توسط دایل در ۷ ژانویه ۱۹۲۲؛ سپس توسط مجلس عوام ایرلند جنوبی در ژانویه ۱۹۲۲؛ و سپس توسط هر دو مجلس پارلمانی بریتانیا.[۱۹][۲۰][۲۱]

    این پیمان به ایرلند شمالی، که توسط قانون دولت ایرلند ۱۹۲۰ ایجاد شده بود، اجازه می‌داد در صورت تمایل از کشور بریتانیا خارج شود و این بند طبق مقررات ۸ دسامبر ۱۹۲۲ گنجانده شد. همچنین طبق توافق، برای تصمیم‌گیری در مورد موقعیت دقیق مرزهای ایالت آزاد و ایرلند شمالی، کمیسیون مرزی ایرلند ایجاد شد.[۲۲]

    در اولین سال استقلال ایرلند از بریتانیا، دو دولت موازی وجود داشت که یکی توسط مجلس دایل و دیگری توسط پارلمان ایرلند جنوبی به وجود آمده بودند.[۲۳]

    با انعقاد پیمان میان دولت ایرلند و انگلستان، در میان جمهوری‌خواهان ایرلندی اختلاف نظر به وجود آمد و تعدادی از آن‌ها دولت را متهم به خیانت به آرمان‌های جمهوری ایرلند کرده و خواهان ادامه جنگ و الحاق ایرلند شمالی بودند.[۲۴][۲۵] این اختلاف نظر به درگیری میان حامیان و مخالفان پیمان منجر شد و مخالفان سعی در انحلال جمهوری ایرلند داشتند.[۲۱][۲۱]جنگ داخلی ایرلند تا اواسط سال ۱۹۲۳ ادامه داشت و با شکست مخالفان پیمان، پایان پذیرفت.[۲۶]

    جستارهای وابسته[ویرایش]

    منابع[ویرایش]

    1. ↑ Heatherly, Christopher J. (2012). Cogadh Na Saoirse: British Intelligence Operations During the Anglo-Irish War, 1916–1921 (reprint ed.). BiblioBazaar. Archived from the original on 22 December 2014. Retrieved 22 December 2014.
    2. ↑ "Irish War of Independence". Wikipedia. 2019-03-31.
    3. ↑ "Ireland – The rise of Fenianism". Encyclopedia Britannica. Retrieved 2020-04-30.
    4. ↑ "GOVERNMENT OF IRELAND BILL". api.parliament.uk. Retrieved 2020-04-30.
    5. ↑ "Ireland – The 20th-century crisis". Encyclopedia Britannica. Retrieved 2020-04-30.
    6. ↑ Coleman, Marie. (2013). The Irish Revolution, 1916–1923. Hoboken: Taylor and Francis. p. 9. ISBN 978-1-317-80147-4. OCLC 864414854.
    7. ↑ "BBC – John Redmond". www.bbc.co.uk. Retrieved 2020-04-30.
    8. ↑ O’Riordan, Tomás: UCC Multitext Project in Irish History John Redmond بایگانی‌شده در ۲۸ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine
    9. ↑ "BBC – The Proclamation". www.bbc.co.uk. Retrieved 2020-04-30.
    10. ↑ 1916 Necrology بایگانی‌شده در ۱۴ دسامبر ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine. Glasnevin Trust بایگانی‌شده در ۵ آوریل ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine.
    11. ↑ "BBC – Sinn Féin". www.bbc.co.uk. Retrieved 2020-04-30.
    12. ↑ "BBC – The rise of Sinn Féin". www.bbc.co.uk. Retrieved 2020-04-30.
    13. ↑ "'A Declaration of War on the Irish People' The Conscription Crisis of 1918". The Irish Story. Retrieved 2020-04-30.
    14. ↑ "Election 1918 – what you need to know about how Ireland voted". rte.ie. 2018-12-11. Retrieved 2020-04-30.
    15. ↑ O'Toole, Fintan. "Fintan O'Toole: The 1918 election was an amazing moment for Ireland". The Irish Times. Retrieved 2020-04-30.
    16. ↑ "The End of the British Empire in Ireland". Public Record Office, The National Archives. Retrieved 2020-04-30.
    17. ↑ Kautt, William Henry (1999). The Anglo-Irish War, 1916–1921: A People's War. Greenwood Publishing Group. p. 131. ISBN 978-0-275-96311-8. Retrieved 30 August 2015. And Whereas the Irish Republic was proclaimed in Dublin on Easter Monday, 1916, by the Irish Republican Army acting on behalf of the Irish people...Now, therefore, we, the elected Representatives of the ancient Irish people in National Parliament assembled, do, in the name of the Irish nation, ratify the establishment of the Irish Republic...
    18. ↑ "BBC – The Irish Volunteer Force/Irish Republican Army". www.bbc.co.uk. Retrieved 2020-04-30.
    19. ↑ "Dáil Éireann – Volume 3 – 7 January, 1922 – Debate on Treaty". historical-debates.oireachtas.ie. Oireachtas Parliamentary Debates Record. 7 January 1922. Archived from the original on 7 June 2011.
    20. ↑ Nicholas Mansergh (2007). The Irish Free State – Its Government and Politics. Read. pp. 39–40. ISBN 978-1-4067-2035-8.
    21. ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ ۲۱٫۲ Turtle Bunbury (2005). "The Irish Civil War (1922–1923)". turtlebunbury.com. Retrieved 24 November 2018.
    22. ↑ Michael Laffan (2004). "The Emergence of the 'Two Irelands', 1912–25". historyireland.com. History Ireland. 12 (4).
    23. ↑ Darrell Figgis (2002). The Irish Constitution Explained. ISBN 978-1-376-88453-1. Section III – The Executive – (A) Executive Council/Aireacht
    24. ↑ "Dáil Éireann – Volume 1 – 20 August, 1919 – Oath of Allegiance". historical-debates.oireachtas.ie. Oireachtas Parliamentary Debates Record. 20 August 1919. Archived from the original on 11 February 2012. Retrieved 2 September 2012.
    25. ↑ J. Anthony Gaughan (2011). "Stack, Austin (1879–1929)" (PDF). treaty.nationalarchives.ie. National Archives. Archived from the original (PDF) on 24 April 2018. Retrieved 24 November 2018.
    26. ↑ Diarmaid Ferriter (2015). "Hearts of stone in Ireland's civil war". irishtimes.com. Irish Times. Retrieved 24 November 2018.
    برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جنگ_استقلال_ایرلند&oldid=34561848»