جزیره مینو
 | |
| جغرافیا | |
|---|---|
| مکان | خلیج فارس |
| کشور | |
جزیره مینو از جزیره‌های ایران در استان خوزستان است. این جزیره در گذشته نام صلبوخ داشته و قبل از آن جزیره ی محله نام داشت و حداقل تا سال ۱۸۸۰ میلادی متعلق به طایفه های نصار و دریس بوده[نیازمند منبع]، این جزیره بین آبادان و خرمشهر واقع شده و دو شاخه اروندرود آن را فرا می‌گیرد. این جزیره دارای ۱۰ متر ارتفاع از سطح دریاست و در فاصله ۱۰ کیلومتری خرمشهر است. بزرگترین قطر جزیره ۲/۶ کیلومتر و مساحت آن ۸/۱۷ کیلومتر مربع است. مینو شهر، شهر کوچکی است که در آن قرار گرفته‌است و بزرگترین آبادی این جزیره‌است. این شهر جمعیتی در حدود ۱۲٬۰۰۰ نفر دارد. این شهر تفریح گاهی برای مردم آبادان و خرمشهر به حساب می‌آید. کشاورزی و پرورش دام در این جزیره جایگاه خاصی دارد. در جزیره مینو ۵ نهر جریان دارد که دو تای آن‌ها از رود جرف و سه تای آن‌ها از اروندرود منشعب می‌شوند. این جزیره از معدود نقاط جهان است که آبیاری بوسیله برکشند و فروکشند آب انجام می‌شود و به وسیله‌ای نیاز نیست. این جزیره سراسر از نخلستان پوشیده شده که محیط زیست مناسبی برای زیست پرندگان مهاجر است. همچنین نیزارهای انبوه آن پناهگاه حیوانات وحشی مانند گراز است. ساکنان مینو از مردمان شریف و مهمان نواز عرب ها هستند و به همین سبب، زبان رایج مردمان شهر عربی است.[۱]
جمعیت
بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن (۱٬۳۱۳ خانوار) ۶٬۳۷۲ نفر بوده‌است.[۲]
منابع
- ↑ «آشنایی با جزایر ایرانی خلیج فارس». همشهری آنلاین.
- ↑ «درگاه ملی آمار». بایگانی‌شده از اصلی در ۸ اکتبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۱۴ ژوئیه ۲۰۰۸.
- کتاب گیتاشناسی ایران، عباس جعفری، جلد سوم، ۱۳۸۴
.svg){kind=small} | این یک مقالهٔ خرد ایران است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |