قطبیت شیمیایی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
کلمه پیوند را به ویژگی تغییر دادم
Fatranslator (بحث | مشارکت‌ها)
جز افزودن ناوباکس> {{اسیدهای آمینه}} (درخواست کاربر:Modern Sciences)+
خط ۱۳: خط ۱۳:


{{مقالات مربوط به محلول‌ها}}
{{مقالات مربوط به محلول‌ها}}
{{اسیدهای آمینه}}

[[رده:اعداد بدون بعد شیمی]]
[[رده:اعداد بدون بعد شیمی]]
[[رده:پیوندهای شیمیایی]]
[[رده:پیوندهای شیمیایی]]

نسخهٔ ‏۴ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۲:۱۹

مولکول آب یکی از مهمترین نمونه‌های مولکول قطبی است.در این مولکول،اتم اکسیژن به علت الکترونگاتیوتر بودن،االکترون‌ها را به خود جذب کرده و قطب منفی را تشکیل می‌دهد و هیدروژن قطب مثبت را ایجاد می‌کند.

قطبیت شیمیایی(به انگلیسی: Chemical polarity) مفهومیست در علم شیمی که بر اساس آن مولکول‌ها از دیدگاه بار الکتریکی به دو دسته قطبی و غیر قطبی تقسیم بندی می‌شوند. در مولکول‌های قطبی مانند آب،نسبت پراکنش الکترون‌ها در اطراف مولکول نامتوازن است، در نتیجه قسمتی از مولکول بار مثبت و قسمتی دیگر بار منفی به خود می‌گیرد. در نفطه مقابل ترکیبات غیر قطبی قرار دارند که در آن‌ها پراکنش الکترون‌ها یکنواخت می‌باشد، در نتیجه مولکول از نظر بار الکتریکی خنثی است.هیدروکربن‌ها نمونه مهمی از این نوع مواد هستند.

قطبیت شیمیائی یکی از سه ویژگی اصلی پیوندهای شیمیایی است; دو ویژگی دیگر استحکام پیوند(به انگلیسی: Bond strength) و طول پیوند (به انگلیسی: (Bond length) هستند[۱]

نگارخانه

منابع

  1. /chemical-bonding/43416/The-polarity-of-moleculesChemical bonding, ENCYLOPEDIA BRITANNICA http://www.britannica.com/EBchecked/topic/684121
  • مورتیمر، چارلز (۱۳۸۳). شیمی عمومی ۱. ج. اول. تهران: نشر علوم دانشگاهی. شابک ۹۶۴۶۱۸۶۳۳۵.