حلال پروتیک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حلال پروتیک(به انگلیسی: Protic solvent) به دسته‌ای از حلال‌ها گفته می‌شود که توانایی ایجاد یون (H+) را داشته باشند. معمولاً حلال‌هایی که در آن‌ها اتم هیدروژن با اکسیژن (مانند هیدروکسیل) یا با اتم نیتروژن (مانند آمین‌ها) پیوند داشته باشند، چنین توانایی خواهند داشت.

منابع[ویرایش]