فضل بن شاذان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
== زندگینامه == |
== زندگینامه == |
||
از جزئیات زندگی شخصی و تاریخ دقیق تولد فضل بن شاذان آگاهی چندانی در دست نیست؛ نجاشی او را از طایفهٔ ازد از قبیلههای معروف [[یمن]] و پدرش را از شاگردان یونس بن عبدالرحمان شمرده است. با توجه به روایاتی که فضل از علی بن موسی دارد، میتوان تولد او را در حدود ۱۸۰ هجری تخمین زد. کشی مینویسد: {{نقلقول|فضل در روستایی در حوالی [[بیهق]] بود که خبر خروج [[خوارج]] به او رسید و برای فرار از چنگ آنان بار سفر بست و از آنجا گریخت. در اثر فشار و سختی سفر بیمار شد و در سال ۲۶۰ هجری درگذشت.}} |
از جزئیات زندگی شخصی و تاریخ دقیق تولد فضل بن شاذان آگاهی چندانی در دست نیست؛ نجاشی او را از طایفهٔ ازد از قبیلههای معروف [[یمن]] و پدرش را از شاگردان یونس بن عبدالرحمان شمرده است. برخی نیست پدر او را شادان و ایرانی الاصل ذکر کرده اند. اما سندی از هر دو روایت در دست نیست. با توجه به روایاتی که فضل از علی بن موسی دارد، میتوان تولد او را در حدود ۱۸۰ هجری تخمین زد. کشی مینویسد: {{نقلقول|فضل در روستایی در حوالی [[بیهق]] بود که خبر خروج [[خوارج]] به او رسید و برای فرار از چنگ آنان بار سفر بست و از آنجا گریخت. در اثر فشار و سختی سفر بیمار شد و در سال ۲۶۰ هجری درگذشت.}} |
||
== منابع == |
== منابع == |
نسخهٔ ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۳:۱۳
ابومحمّد، فضل بن شاذان نیشابوری أزْدی از یاران علی بن موسی الرضا امام هشتم شیعیان بود. وی ۱۸۰ جلد کتاب در دفاع از شیعه نوشته که یکی از آنها کتاب الغیبة پیرامون حجت بن الحسن است.
فضل بن شاذان عمری دراز یافت و در سال ۲۶۰ هجری قمری درگذشت. آرامگاه وی در نیشابور و همجوار بهشت فضل است. گورستان عمومی نیشابور به دلیل وجود آرامگاه فضل بن شاذان، بهشت فضل نام گرفته است.
زندگینامه
از جزئیات زندگی شخصی و تاریخ دقیق تولد فضل بن شاذان آگاهی چندانی در دست نیست؛ نجاشی او را از طایفهٔ ازد از قبیلههای معروف یمن و پدرش را از شاگردان یونس بن عبدالرحمان شمرده است. برخی نیست پدر او را شادان و ایرانی الاصل ذکر کرده اند. اما سندی از هر دو روایت در دست نیست. با توجه به روایاتی که فضل از علی بن موسی دارد، میتوان تولد او را در حدود ۱۸۰ هجری تخمین زد. کشی مینویسد:
فضل در روستایی در حوالی بیهق بود که خبر خروج خوارج به او رسید و برای فرار از چنگ آنان بار سفر بست و از آنجا گریخت. در اثر فشار و سختی سفر بیمار شد و در سال ۲۶۰ هجری درگذشت.
منابع
- «رجال»، شیخ طوسی، ص ۴۲۰