دشت کاهو

دشت کاهو یا دشت گیادورن منطقه همواری در بالای کوه تاق بستان است که در حدود ۱۱ هکتار مساحت دارد و نزدیک به ۱۸۴۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد.

پرونده:Dasht-e Kahou -Karimi.jpg

پوشش گیاهی دشت آهو در فصل بهار، قله کوه پراو در زمینه دیده می شود

طول آن در محور شمالی-جنوبی حدود ۴۰۰ متر و در محور شرقی-غربی حدود ۵۵۰ متر است. قله دوکلان در شمال غربی این دشت، قله تاق بستان در جنوب غربی و قله زرده بلین در جنوب آن واقع شده است.این دشت مانند کاسه ای در میان برونزدهای صخره ای قرار گرفته و کف آن متشکل از رسوبات ریز دانه به رنگ قرمز روشن (ترا روسا) است که در فصل بهار و اوایل تابستان دارای پوشش گیاهی متنوع و غنی است. برخی از گونه های گیاهی دشت کاهو شامل آویشن، شاتره، مرزه (پونه کوهی)، بومادران و چند گونه مریم گلی و کاسنی است. برخی از این گونه ها ارزش دارویی دارند و روستاییان اطراف کوه تاق بستان هر ساله در فصل بهار آنها را می چیدند. به این دلیل در گذشته اهالی منطقه به این دشت دشت گیادورن می گفتند. خوشبختانه در دهه های اخیر بهره برداری سالیانه محدود شده و در نتیجه پوشش گیاهی غنی در این دشت حفظ شده است.

پرونده:Dasht-e Kahou 2019.jpg

عکس ماهواره ای دشت کاهو در بالای کوه تاق بستان

بررسی های باستان شناسان نشان داده که در حدود چهل هزار سال پیش انسانهای نئاندرتال از برونزدهای طبیعی سنگ رادیولاریت یا سنگ چخماق در اطراف این دشت برای ابزارسازی استفاده می کردند

پرونده:Dasht- Kahou, Taq-e Bostan.jpg

نمایی از پوشش گیاهی بهاره دشت کاهو

با توجه به توسعه کارست در کوه تاق بستان، این دشت نقش مهمی در تامین آب چشمه تاق بستان دارد و بنوعی آب حاصل از ذوب برف و باران از طریق مجراهای کارستی زیر آن به داخل سیستم آهکی کوه منتقل و از چشمه های تاق بستان و دواشکفت بیرون می آید

در طرح ساخت تله کابین تاق بستان، ایستگاه اصلی در بالای دشت کاهو ساخته می شود. طبق نظر کارشناسان ساخت این ایستگاه علاوه بر تخریب محوطه پیش از تاریخ دوره پارینه سنگی، باعث آسیب به پوشش گیاهی منحصر بفرد و آلودگی آبخوان کارست تاق بستان می شود. اینجا را ببینید