کوه دالامپر
![]() | این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
دالانپر (Dalanpar) | |
---|---|
مرتفعترین نقطه | |
ارتفاع | ۳۴۴۹ متر |
جغرافیا | |
موقعیت | استان آذربایجان غربی، شهرستان ارومیه، |
رشتهکوه مادر | زاگرس شمالی |
کوه دالانپر با ارتفاع ۳۴۴۹ و موقعیت جغرافیایی N: 37-12.380 ) و E :44-47.395 ) نزدیک به نقطه مرزی ایران واقع شدهاست. با توجه به عرض جغرافیایی .
37.161564, 44.790798 این کوه در منطقه آذربایجان غربی در خاک ایران واقع گردیدهاست و به معنی ایوان یا دالان و جزء بکر ترین مناطق کشور محسوب میشود. این کوه در استان آذربایجان غربی و در محدوده مرز آذربایجان و ترکیه قرار دارد. برای رسیدن به این منطقه باید از مسیر کوهستانی که از سد ارومیه میگذرد و به قله میرسد عبور کرد.[نیازمند منبع]
از روستاهای دیگر این منطقه میتوان به باراندوز ، خرم آباد (ارومیه) هم اشاره نمود. در تمام مسیر آخرین روستا به کوه آب به اندازه کافی وجود دارد و از این حیث کوهنوردان هیچگاه با مشکل مواجه نمیشوند. مسیر روستا تا کوهپایه بیش از ۱۲ کیلومتر است که در شیبی ملایم باید پیموده شود در فصلهایی که برف کمی وجود دارد تقریباً حدود ۹۰ دقیقه زمان لازم است تا بتوان به قله رسید. این کوه از لحاظ امنیتی با توجه به مرزی بودن بسیار کم خطر است و هیچ مشکل امنیتی و نظامی کوهنوردان را تهدید نمیکند.[نیازمند منبع]
از جاندارانی که در این منطقه زندگی میکنند می توان به گرگ و سمندر اشاره نمود. در روستا آنتن دهی موبایل بسیار اندک است اما در طی مسیر امکان آنتندهی وجود دارد. قلهٔ این کوه تحت پوشش آنتندهی کشور ترکیه است.
این کوه دارای یخچالهای دائمی است و همچنین در ضلع غربی کوه دریاچهای واقع است که ابعاد آن 400*400 متر است و در فصلهای گرما جای مناسبی برای شنا کردن کوهنوردان است. از کوههای اطراف دالانپر میتوان به کوه بز سینااشاره نمود.
پوشش گیاهی و جانوری[ویرایش]
پوشش گیاهی این کوهستان مشابه اکثر کوههای رشتهکوه زاگرس است. از گونههای جانوری این کوهستان میتوان به خرس قهوهای، گرگ، روباه، شغال، مار، خرگوش، بز کوهی و… اشاره کرد. همچنین پوشش گیاهی ویژهٔ زاگرس معتدل از جمله گون، آلبالوی وحشی، بادام کوهی و… در دالانپر به وفور یافت میشود.[نیازمند منبع]
پانویس[ویرایش]
- جلوههای طبیعی کردستان؛ اکبر ولد بیگی؛ انتشارات پرتو بیان؛ ۱۳۸۴ [نیازمند منبع]